ကိုယ့္ကြင္းကိုယ္ ပုိင္ပါ့မလား

September 3, 2009

လတ္တေလာ ကိုးကန္႔ေဒသတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ စစ္အစိုးရႏွင့္ ကိုးကန္႔ တပ္တို႔၏ တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ လူေပါင္း ေသာင္းဂဏန္း တရုတ္ျပည္ ဖက္သို႔ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ ခဲ့ၾကသည္။ ထိုျဖစ္စဥ္ အေပၚတြင္ မတူကြဲျပားေသာ သံုးသပ္ခ်က္မ်ား ေကာက္ခ်က္မ်ားလည္း ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။

၁။ ကိုးကန္႔အဖြဲ႔သည္လည္း တရုတ္ႏြယ္ဖြားမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တရုတ္ အစိုးရမွ ျမန္မာ စစ္ အစိုးရအား ထိုကိစၥ မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရွ႔၌ဖိအား ေပးမည္ေလာ။

၂။ ထိုတုိက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ တရုတ္ အစိုးရႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသတြင္ တစံုတရာ ႏုိင္ငံေရး တင္းမာမႈ ျဖစ္ႏုိင္သည္ကို သိေသာ္လည္း (နအဖ) စစ္အစိုးရဖက္မွ တမင္လုပ္ျခင္း ျဖစ္သေလာ။

၃။ ကိုးကန္႔တပ္မ်ားသည္ နယ္ျခားေစာင့္ တပ္အျဖစ္ အသြင္ ေျပာင္းမည္ကို လက္မခံေသာ္လည္း အင္အား နည္းမွန္း သိ၍ ဂရုစုိက္စရာ မလိုဟု သေဘာထားေသာေၾကာင့္ နအဖက ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္း ဝင္တုိက္ျခင္းေလာ။

၄။ ကိုးကန္႔အဖြဲ႔သည္ ကခ်င္၊ ဝ၊ စေသာ တပ္မ်ားႏွင့္ စစ္ေရး မဟာမိတ္ ဖြဲ႔ထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တဖြဲ႔ဖြဲ႔ကို စစ္ အစိုးရက တုိက္လာသည္ ရိွေသာ္ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ကူညီရန္ သေဘာတူထား ၾကသည္။ အမွန္တကယ္ တုိက္ပြဲ ျဖစ္ပါက တဦးႏွင့္တဦး တကယ္ကူညီ မကူညီကို စမ္းသပ္လို၍ ကိုးကန္႔ကို အရင္တုိက္၍ ေသြးတိုးစမ္းျခင္း ျဖစ္သေလာ။ လက္ေတြ႔ တြင္လည္း ကိုးကန္႔တပ္မ်ား အတုိက္ခံရေသာ အခါ ကခ်င္တပ္မ်ား ဝ တပ္မ်ားဖက္မွ အလံုး အရင္းျဖင့္ ကူညီျခင္း မရိွသည္ကို၊ ေသနတ္ေပါက္ျခင္း မရိွသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။

၅။ ကိုးကန္႔အဖြဲ႔ကို တုိက္ျခင္းသည္ လာမည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို အခ်ိန္ ဆြဲလို၍ ႀကိဳတင္မီးေမႊး ထားျခင္းေလာ။ မၾကာေသးမီ ကာလ ကလည္း ဘဂၤလားဒက္ရွ္ကို ပင္လယ္ျပင္ နယ္နမိတ္ႏွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ (နအဖ) မွ ရန္စထား တာလည္း ရိွခဲ့သည္။ ျပည္တြင္းရန္ ျပည္ပရန္မ်ားေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို အခ်ိန္ဆြဲလိုသည့္ သေဘာဟု တဖက္တြင္လည္း ဆိုမည္ဆိုက ဆိုႏုိင္ေသးသည္။
ေနာက္ထပ္ တမ်ဳိးလွည့္၍ စဥ္းစားမည္ဆိုပါက နအဖ စစ္အစိုးရသည္ ကိုးကန္႔ကို အခုလို ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္း ဝင္ေရာက္ တိုက္ခုိက္ျခင္းမွာ ပီကင္း၏ တိတ္တဆိတ္ မီးစိမ္းျပမႈ မပါဘဲ ဝင္တုိက္ ရဲပါ့မည္လား ဟူသည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။

ကုိးကန္႔အဖြဲ႔အတြင္း ေခါင္းေဆာင္အခ်င္းခ်င္း စီးပြားေရးၿပိဳင္ဆုိင္ မႈေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အတြင္း သပ္ရိႈ၍ ၿဖိဳ ခြဲမည္။ နအဖ လိုလားသူ ေခါင္ေဆာင္မ်ား တက္လာပါက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းေရးမွာ ပို၍ လြယ္ကူ သြားမည္လည္း ျဖစ္သည္။ သပ္ရိႈၿဖိဳခြဲ၍ မရပါက နအဖဖက္ႏွင့္ ပူးေပါင္းသူကို ေျပာင္ အကူအညီေပး၍ တဖက္ကို တုိက္ခ်လိုက္ရန္သာ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ စီစဥ္ စဥ္းစားမႈကိုလည္း နအဖက တရုတ္အစိုးရကို ႀကိဳတင္ အသိေပး ထားႏုိင္သည္။ ႏွစ္ႏုိင္ငံအစိုးရ လက္ဝါးျခင္း ရိုက္သည္ကို မည္သူ သိႏုိင္မည္နည္း။ ကခ်င္ႏွင့္ ဝတပ္မ်ား သည္လည္း တရုတ္ဖက္မွ ေခါင္းခါ ျပေနေသာေၾကာင့္ ကိုးကန္႔ဖက္မွ ဝင္မတုိက္ဘဲ ရပ္ၾကည့္ ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ တရုတ္နယ္စပ္တြင္ ကပ္၍ ေဖာင္းေဖာင္း မည္ေအာင္ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္မွာကို တရုတ္က ယခုကာလတြင္ လုိလားလိမ့္မည္ မဟုတ္။

ဤကိစၥမ်ား၌ ေမးစရာ ျဖစ္လာသည္က တရုတ္ အစိုးရက ျမန္မာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ လက္ဝါးရိုက္ဖို႔ လုိသနည္း ဆိုသည့္ ေမးခြန္းပင္ ျဖစ္သည္။ အတိုဆံုး အေျဖကေတာ့ ႏွစ္ႏုိင္ငံ၏ အက်ဳိးစီးပြါးဟု ေျဖႏုိင္သည္။

၁။ ရခုိင္ျပည္နယ္မွ ထြက္ရိွလာမည့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ႏွင့္ တရုတ္သို႔ ပုိက္လုိင္း သြယ္၍ ေရာင္းခ်ျခင္း။

၂။ အာဖရိကႏွင့္ အေရွ႔အလယ္ပုိင္းမွ တရုတ္ ဝယ္ယူေနသည့္ ေရနံစိမ္းမ်ားကို အခ်ိန္ အကုန္ခံ ေငြအကုန္ခံ၍ မလကၠာ ေရလက္ၾကားကို ျဖတ္ခါ တရုတ္ျပည္ အထိ တင္ပို႔ေနရသည္။ ထိုေရနံစိမ္းမ်ားကို ရခိုင္ျပည္နယ္မွ တဆင့္ ပုိက္သြယ္၍ တရုတ္ျပည္ကို တုိက္ရိုက္ပို႔မည့္ အစီ အစဥ္လည္း ရိွေနသည္။

၃။ ဧရာဝတီျမစ္္ဆံုကို ဆည္ပိတ္၍ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ထုတ္ခါ တရုတ္ျပည္သို႔ ေရာင္းခ်ရန္လည္း ရိွေနေသးသည္။

၄။ ႏွစ္ႏုိင္ငံ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးတြင္ တရုတ္ဖက္က ရေသာ အက်ဳိး အျမတ္သည္ ႀကီးမားသည္။ ျမန္မာဖက္က တင္ပို႔ေနသည္မွာ ကုန္ေခ်ာ မဟုတ္။ သဘာဝရင္းျမစ္ ကုန္ၾကမ္းမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ တရုတ္ဖက္က အရည္အေသြး နိမ့္ေသာ ကုန္ေခ်ာမ်ားကို ျမန္မာတို႔ဖက္မွ ျပန္လည္ ဝယ္ယူေနရသည္။

၅။ တရုတ္ႏွင့္ အိႏိၵယ၏ စီးပြားေရး တိုးတက္လာႏႈန္းကို အေနာက္ ကမၻာကပါ သတိႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ ေနရသည့္ ကာလ ျဖစ္သည္။

ေနာင္လာမည့္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားအတြင္း အိႏိၵယႏွင့္ တရုတ္ ႏွစ္ႏုိင္ငံ ကုန္သြယ္ေရးတြင္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသည္ အခ်က္အျခာ ပို၍ က်လာမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခုကတည္းက တရုတ္ကုမၸဏီ မ်ဳိးစံု ျမန္မာျပည္တြင္ ေျခကုတ္ ယူထားေနသည္။ အေနာက္တုိင္း စီးပြားေရး သမားမ်ားက ထိုအခ်က္ကို မရႈ႔စိမ့္ မနာလို ျဖစ္ေနၾကသည္။ သူတို႔လည္း ျမန္မာျပည္ကို ဝင္လိုေနသည္။ သို႔ေသာ္ အေနာက္ကမၻာ၏ စီးပြါးေရး ပိတ္ဆို႔မႈ ဆိုေသာ အခ်က္ေၾကာင့္ ဂြက်ေနရသည္။

ျပန္ေကာက္ရေသာ ကိုးကန္႔ကိစၥကို ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ ရွင္း။ တရုတ္ဖက္က လူၾကားေကာင္းေအာင္ အနည္း အက်ဥ္း ေလာက္ ေဝဖန္ တာမ်ဳိး တုိက္တြန္း တာမ်ဳိး ေလာက္ေတာ့ရိွမည္။ ကိုးကန္႔ ကိစၥသည္ စစ္အစိုးရ အတြက္ တရုတ္က က်ိတ္၍ သေဘာ တူထားေသာ ပထမေျခလွမ္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ က်န္သည့္ အပစ္ရပ္ေတြလည္း တေျဖးေျဖးႏွင့္ တရုတ္ ဖိအားကို သေဘာေပါက္လာ ရေတာ့မည္။

ဗကပၿပိဳကြဲစဥ္အခါက တရုတ္အစိုးရသည္ ဗကပဖက္ကို ဘာမွ အကူအညီ မေပးေတာ့ပါ။ ဗကပဖက္မွ ဗကပ ယူနီေဖာင္း ဝတ္၍ ဝင္တုိက္ ေပးတာမ်ဳိးလည္း အရင္ကလို မလုပ္ေတာ့ပါ။ အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္စဥ္က ေခတ္ႏွင့္အတူ ေရြ႔လ်ား သြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္။ ဗကပ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ကိုေတာ့ ယခင္ႏုိင္ငံေရး ဆက္ဆံမႈအရ တရုတ္ႏုိင္ငံ ထဲတြင္ ေနထုိင္ခြင့္ ေပးလုိက္သည္။ ထို႔ထက္ပိုေသာ အကူအညီ တရုတ္ဆီက မရေတာ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုးကန္႔ တို႔သည္လည္း အလားတူ ျဖစ္စဥ္ကို ရင္ဆုိင္ ရေတာ့မည္ ေလာဟု စဥ္းစားမိျခင္း ျဖစ္သည္။

ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ဝေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တခ်ိန္က တရုတ္မွ ေျပာခဲ့ သည္က ကိုယ့္တုိင္းျပည္ အတြင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာ အထုတ္စုပ္ကို ႏုိင္ငံတကာမွာ လယ္ၿပီး ဖြင့္ျပ မေနၾကပါေတာ့ႏွင့္။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ႀကိတ္၍ ေျဖရွင္းျခင္းကသာ ပို၍ အက်ဳိးရိွသည္ဟု ဆိုခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သေဘာကေတာ့ အထုတ္စုပ္ကို လယ္၍ဖြင့္ျပ ေနပါက တရုတ္ဖက္မွ ဘာမွ အကူအညီ မေပးႏုိင္ေတာ့ဟု ဖိအားေပးျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ လက္နက္ကုိင္ ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ထိုေဒသမ်ားတြင္ နိ႒ိတံ ခဲ့ရသည္။

အက်ဳိးစီးပြါးအရ တရုတ္အစိုးရသည္ ျမန္မာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ တုိက္ရုိက္ ဆက္ဆံမွာပဲ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ စစ္အစိုးရႏွင့္ ပလဲနံပ မသင့္သည့္ အုပ္စုမ်ား အတြက္ ေရွ႕ေရွာက္ ကာကြယ္ေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ဝတၱရားအရ ေျပာတာေလာက္ပဲ ရိွေတာ့မည္။ တျဖည္းျဖည္းျခင္း ႏြမ္းလ်သြားသည့္ ပန္းပင္ကို ခုတ္မပစ္ ေသာ္လည္း ေရေလာင္းျခင္း ေပါင္းသင္ျခင္း ေျမၾသဇာေကၽြးျခင္း မရိွေတာ့ဘဲ ထုိင္ၾကည့္ေနသည့္ သေဘာသို႔ ေရာက္ရိွလာေတာ့မည္။

တဖက္တြင္လည္း ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ အေမရိကန္တို႔ႏွင့္ အဆင္ ေျပခ်င္သည္ဟု တြက္ဆခ်က္မ်ား ေပၚေပါက္ လာသည္။ တရုတ္ေတြ ဖက္မွလည္း သူတို႔ကို မထိခုိက္ပါက အေမရိကန္ အစိုးရႏွင့္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရတို႔ အဆင္ ေျပသည္ကို ဘာမွထူး၍ ေဝဖန္ ေျပာဆိုမည္ မဟုတ္။ ထူးလာႏုိင္သည္ တခုကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အင္အားႀကီး တရုတ္ႏွင့္ အေမရိကန္တို႔ ကစားမည့္ ေဘာ္လံုးကြင္း ျဖစ္သြား မွာကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားတို႔ အဖို႔ စိုးရိမ္ဖြယ္ ျဖစ္သည္။

စစ္ေအးတုိက္ပြဲ ကာလမ်ားအတြင္းက အေမရိကန္ အုပ္စုႏွင့္ ဆိုဗီယက္ အုပ္စုတို႔ အၾကား ေျမဇာပင္ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ႏုိင္ငံငယ္မ်ား မနည္းလွ။ ထိုႏုိင္ငံငယ္ မ်ားတြင္ ဘယ္သူ အစိုးရ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔စိတ္မဝင္စား။ စိတ္ဝင္စားသည္က ထိုအစိုးရမ်ားသည္ ကုိယ့္လူျဖစ္ရင္ ၿပီးစတမ္း။ အာဏာရွင္ မကလို႔ မည္သူပဲ အုပ္ခ်ဳပ္အုပ္ခ်ဳပ္ ဒါကို ႏုိင္ငံႀကီး မ်ားက ဂရုမစုိက္ပါ။ ထိုစစ္ေအး တုိက္ပြဲႀကီး ကာလအတြင္း အေမရိကန္လူ ဆိုဗီယက္လူ ဆိုသည့္ အုပ္စုမ်ား လည္း ထိုႏုိင္ငံငယ္မ်ားတြင္ ေပၚလာခဲ့ ဘူးသည္။ လူထုအတြက္ နားႏွင့္ မ်က္ေစ့ဟု ဆိုႏိုင္သည့္ စာေပႏွင့္ မီဒီယာ ေလာကတြင္လည္း အုပ္စု ကြဲခဲ့ၾကသည္ကို မေမ့သင့္။

ယေန႔ကာလကေတာ့ အရင္းရွင္ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ အားၿပိဳင္ေသာ စစ္ေအး တုိက္ပြဲေခတ္ မဟုတ္ေတာ့။ သို႔ေသာ္ ဓန အတြက္ေတာ့ ႏုိင္ငံႀကီးတုိင္း ၿပိဳင္ေနၾကသည္မွာ လက္ေတြ႔ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဆိုေသာ ကြင္းအသစ္တြင္ အေမရိ ကန္ႏွင့္ တရုတ္တို႔ ခ်စ္ၾကည္ေရးပြဲ ကန္လိုက္၊ မိတ္ေဆြျဖစ္ ကန္လုိက္၊ ေၾကးပါေသာ္လည္း ေၾကးမပါဟန္ ကန္ၾကမည့္ ေဘာပြဲေတြလည္း ေနာင္မွာ ေတြ႔ေကာင္းေတြ႔လာ ႏုိင္သည္။ ကြင္းပုိင္ရွင္ ျပည္သူေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ အက်ဳိးရိွမည္ ဆိုတာ မေျပာတတ္ေသး။ ကြင္းကို ပြဲစားလုပ္ေနသည့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ သူတို႔၏ စီးပြား ဖက္မ်ားကေတာ့ အေသအခ်ာ အက်ဳိးရိွမွာ အမွန္ျဖစ္သည္။

အေမရိကန္ႏွင့္ တရုတ္က သူတို႔အက်ဳိးစီးပြားအတြက္လည္း ဤေဒသႀကီး အတြင္း ေဝစုခဲြ ႏုိင္ေသးသည္။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံကို တရုတ္ လႈပ္ရွားရာ နယ္ဟု သတ္မွတ္၍ ေျမာက္ကိုရီးယား ကိုေတာ့ အေမရိကန္ အေရးအရာ ပိုင္ေသာ နယ္အျဖစ္ ခြဲေဝ၍ လုပ္ေကာင္း လုပ္ႏုိင္သည္။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း လက္က်ိတ္ထိုးတာ မည္သူအတိ အက် စြပ္စြဲ ႏုိင္မည္နည္း။

ညဴကလီးယားသံမ်ားျဖင့္ လိႈင္ေနေသာ ေျမာက္ကိုရီးယားကို အေမရိကန္ တို႔ ပိုမို စြက္ဖက္ျခင္း အားျဖင့္ တဖက္ တြင္ တရုတ္ အစိုးရအား ျမန္မာႏွင့္ တိဗက္ ကိစၥမ်ားတြင္ ေစလိုရာ ေစႏုိင္သည္ဟု နားလည္မႈမ်ား ယူေကာင္း ယူထား လာႏုိင္ေသးသည္။ ထို႔အျပင္ ေနာက္တခုကေတာ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ေလာကတြင္လည္း တရုတ္ေထာက္ခံ သူ အေမရိကန္ ေထာက္ခံ သူ အုပ္စု မ်ား ဟိုမွသည္မွ အရိႈအရိႈ ေပၚလာဦးမည္ကို ေတြ႔ေနရသည္။

သူတကာ လာကစားေသာ ကြင္းအျဖစ္ မခံလိုပါက နည္းရိွပါသည္။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ေက်ေက် လည္လည္ စကား ေျပာ၍ တုိင္းျပည္ကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္တဦးတည္း ကိုယ့္အုပ္စု တခုတည္း ေကာင္းစားဖို႔သာ ရည္မွန္းထားပါက တဖက္ဖက္ကို အေသကပ္ ရတာ ဓမၼတာျဖစ္သည္။ တဖက္ဖက္ကို ေျခစံုခ်၍ အားကိုးၿပီ ဆိုကတည္းက ခိုင္းဖတ္ ဘဝသာ ေရာက္ရမွာ မလြဲပါ။

ကိုယ့္ကြင္းကို ကိုယ္ပုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာသာ မွန္ကန္ေသာ အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရး ျဖစ္သည္။ ကိုယ္မကန္ရဘဲ အသင္း တကာ အသင္း ဝင္ခ်င္တုိင္း ဝင္၍ ကန္ေသာ ကြင္းမျဖစ္ဖို႔ နားလည္ရန္ အခ်ိန္တန္ေပၿပီ။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)