KNU မွ ထြက္ေျပး၊ အစိုးရတပ္မွ ဖမ္းၿပီးေနာက္

ကိုဝိုင္း
ေသာၾကာေန႔၊ ေအာက္တုိဘာလ ၁၄ ရက္ ၂၀၁၁

ခ်င္းမိုင္ (မဇၥ်ိမ) ။ ။ လက္နက္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လဲလွယ္ရန္ ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး KNU မွ ထြက္ေျပးၿပီး အစိုးရတပ္ႏွင့္ သြားေပါင္းခဲ့ရာမွ ေထာင္ ရွစ္ ႏွစ္ က်ခဲ့ရသူ ေစာဘားဘယ္က သူ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည့္ သေျပၫြန္႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စခန္း အေၾကာင္းႏွင့္ ေထာင္တြင္း အေတြ႔အၾကံဳတခ်ဳိ႕ကို မဇၥ်ိမကို ေျပာျပ ထားသည္။

နာမည္ဘယ္သူလဲဗ်။ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး KNU ဘယ္တပ္မဟာကလဲ။

“ေစာဘားဘယ္။ က်ေနာ္တို႔ KNU ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ေနာက္တေယာက္က ကိုျမင့္ေအာင္။ ကရင္နာမည္ မရွိဘူး။ သူက ေတာင္ငူသား။ က်ေနာ္က KNU မွာေနတုန္းက တပ္မဟာ-၂၊ တပ္ရင္း-၆၊ တပ္ခြဲ-၂၊ ေတာင္ငူခ႐ိုင္။ ဇာတိက ကရင္ျပည္နယ္၊ သံေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ေဘာဂလိၾကီး ေက်းရြာအုပ္စု၊ ေရသိုးကေလး ရြာကပါ”

ႏွစ္ေယာက္လံုးက အျဖစ္အပ်က္က အတူတူလား။

“တကြဲစီပါခင္ဗ်။ က်န္တဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ က်ေနာ္ သိပ္မေျပာခ်င္ဘူး။ က်ေနာ့္ကိစၥပဲ ေျပာခ်င္ တယ္ခင္ဗ်။”

ေစာဘားဘယ္က အသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ ခင္ဗ်။

“က်ေနာ့္အသက္ ခုဆိုရင္ ၂၆ ႏွစ္။”

အခု လြတ္လာတာ ဘယ္ေထာင္ကလဲ။

“အခုလြတ္လာတာ ကသာေထာင္မွာ။ ပထမခ်တာေတာ့ ေတာင္ငူေထာင္။ မႏၲေလးေထာင္ ေျပာင္းတယ္။ ကသာေထာင္ ေျပာင္းတယ္။ စုစုေပါင္း ေျခာက္ႏွစ္နဲ႔ ႏွစ္လေလာက္ ေနလိုက္ရတယ္။ ေတာင္ငူ ေထာင္ ထဲမွေတာ့ သံုး-ေလး-ငါး လ ေလာက္ပဲ ၾကာတယ္။ မႏၲေလးမွာ ၁၁ ရက္။ က်န္တဲ့ ကာလကေတာ့ ကသာေထာင္မွာ လြတ္တဲ့ အထိပါပဲ။”

ကသာေထာင္ကေန လြတ္လာၿပီး မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို ဘယ္လိုေရာက္လာလဲ။

“မေန႔ည ၇ နာရီခြဲေလာက္ ေရာက္တယ္။ ရထားနဲ႔။ ကသာေထာင္မွာ မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္း ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္နဲ႔ အတူတူ ေနခဲ့ဖူးတဲ့လူေတြ လာၾကိဳပါတယ္။ သူတို႔က အရင္ဆံုး လြတ္သြား တာပါ။ သာမန္ လြတ္ရက္နဲ႔။ ကသာ အန္အယ္ဒီက ဥကၠ႒ ဦးျမင့္ၾကည္။ ကိုခ်မ္းေအာင္၊ ကိုေပတိုးလည္း ပါတယ္။ မႏၲေလးကို သူတို႔ပဲ ရထားနဲ႔ စီစဥ္ေပး လိုက္တာပါဗ်။ မႏၲေလး ေရာက္ေတာ့ (အန္အယ္ဒီ မႏၲေလးတိုင္းစည္း) ကိုမ်ဳိးႏိုင္ လာၾကိဳ ေပးပါတယ္ခင္ဗ်။”

KNU မွာတုန္းက ဘာတာဝန္လဲ။

“ေဆးမႉး၊ က်ေနာ္တို႔က တပ္ရင္းအေနနဲ႔ေတာ့ မထိုင္ဘူး။ ရင္းေအာက္ခံ တပ္ခြဲ-၂။ က်ေနာ္ေနတဲ့ ကာလမွာေတာ့ ထီးသခီး စခန္းမွာ ထိုင္ခဲ့တာ။”

အဲဒီတုန္းက တပ္မဟာ-၂ တပ္မဟာမႉးက ဘယ္သူလဲ။

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္အားဆီ။ ဗိုလ္မႉးေဘာနီကို က်ေနာ္ မမီလိုက္ဘူးဗ်။”

ဖမ္းမိတာလား။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ခင္ဗ်။

“ဖမ္းမိတာ မဟုတ္ဘူး။ လာၿပီးေတာ့ အဖမ္းခံေနသလို ျဖစ္ေနတာ။ က်ေနာ္ KNU မွာ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္တာ ၂ဝဝဝ ခုႏွစ္က။ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္က က်ေနာ္ ေဆး သင္တန္း တက္ၿပီးမွ ေဆးမႉးတာဝန္ ထမ္းေဆာင္တယ္။ ေဆးသင္တန္း ကေတာ့ တပ္မဟာ-၂ စစ္ဌာန တေနရာေပါ့။”

“ေရွ႕တန္းမွာ ကိုယ့္လူေတြေရာ ဒုကၡေရာက္တဲ့ ျပည္သူလူထုေရာ၊ ေဆးနဲ႔ ပတ္သက္တာ ကေတာ့ ကူညီခဲ့ပါတယ္။ KNU ကေန က်ေနာ္တို႔ကို ဘာဖိအားမွ မေပးဘဲနဲ႔၊ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္မွ မဆူမဆဲဘဲနဲ႔ ဒီေခတ္ စကားလံုးအ ေနနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါကလည္း တေၾကာင္း၊ ေနာက္ ကိုယ္က အေတြးနည္းနည္း တိမ္တာ တေၾကာင္းနဲ႔ က်ေနာ္က KNU ကေန ခြဲထြက္တာ”

“က်ေနာ္ KNU ကေန ခြဲထြက္ၿပီးမွ အစိုးရဘက္က သူတို႔သံုးတဲ့ လက္နက္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြက အတု အေယာင္ေတြပါ”

ေရွ႕တန္းမွာ ကူညီတယ္ဆိုတာက ဘယ္ေနရာေတြမွာလဲ။

“တပ္မဟာ (၂) ထဲက အမဲေရာင္လို႔ သတ္မွတ္ခံရတဲ့ နယ္ေျမေတြေပါ့။ ေရသိုးၾကီးရြာ ဂြင္ထဲမွာေပါ့။ ေဘာဂလိ ဘက္မွာ။”

KNU ကေန ခြဲထြက္တယ္ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကလဲဗ်။

“၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၁ ရက္ေန႔က။”

ဘယ္သူေတြနဲ႔ အတူ ထြက္သြားတာလဲ။

“က်ေနာ္ရယ္၊ ေဆးမႉး ေစာဟာဘီးယား ပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္တည္း။ လက္နက္ေရာ ပါတယ္။ အမ္-၁၆ တလက္၊ (၄၇) တလက္၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အိတ္ထဲမွာလည္း ေငြ ဆယ္သိန္း ပါလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ထီးသခီးစခန္း ကေန စထြက္လာၿပီးမွ အရင္ ေတြ႔တာက ခလရ-၇၃ ဗိုလ္ၾကီးလြင္ဦး။ သူတို႔ရဲ႕ တပ္ရင္းအထိုင္ ဌာနက ဇရပ္ၾကီး ဘက္မွာ၊ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ဆံုတာက ေရသိုးၾကီးစခန္း ေရွ႕တန္း စခန္းေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ ေဘာဂလိဗ်ဴဟာကို ပို႔တယ္။ ပလက္ဝ တံတားစခန္းကို ပို႔တယ္။ အဂၤလိပ္ လက္ထက္က ေဖာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေဟာင္း ေဘာဂလိ-ေတာင္ငူေျပးတဲ့ လမ္းေပၚကစခန္း။ ေနာက္ ခလရ-၂၆ ဗိုလ္ၾကီး တေယာက္က စစ္ကားနဲ႔ လာၾကိဳတာ။ စရဖ-တပခ (၁၁) လက္ေအာက္ခံမွာ ပို႔တာ။ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ေပၚက။ စရဖ တပ္မႉးက ဗိုလ္မႉးထြန္းထြန္းဝင္း။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ သြားေတြ႔တာ။ အဲဒီကေန ဘာမွ မေျပာရေသးဘူး အခ်ဳပ္ထဲ တန္းထည့္တာ။ တပ္ရင္းအခ်ဳပ္။”

လက္နက္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လဲတယ္ ဆိုတာကို ဘယ္လိုလုပ္ သိတာလဲ။

“သူတို႔က ျမန္မာ့အသံမွာ အၿမဲတမ္း အသံလႊင့္တာကိုး။ အဲဒီ စကားလံုးေတြ ၾကားခဲ့တာေပါ့။”

KNU ကထြက္သြားတာက KNU ကို မၾကိဳက္လို႔လား။ ဘယ္လိုေၾကာင့္လဲ။

“မၾကိဳက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔က အေတြး တိမ္တာပါ။ အေျမာ္အျမင္ က်ဥ္းတာ။ ေအးေဆး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္မွာေပါ့ေနာ။ တဘက္နဲ႔ တဘက္ တိုက္တယ္ဆိုတာ ႏွစ္ဘက္လံုး ေသေၾကတာ မေကာင္းဘူးေပါ့ေနာ။ ဒါ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အျမင္ေပါ့။”

ခုန ေဆးမႉး ေစာဟာဘီယားနဲ႔ပါသြားတဲ့ ဆယ္သိန္းက KNU ပိုက္ဆံလား။

“ဟုတ္တယ္ေနမွာ။ သူနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔က တကယ္တမ္း က်ေတာ့ ဌာနမတူဘူး။ က်ေနာ္နဲ႔ အဲဒီညမွာ ဆံုေတြ႔တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေဆးမႉးခ်င္း အတူတူဟာ ရင္းႏွီးတာ။ သူက ေနာက္တန္း စခန္းကေန ေရွ႕တန္းကို ဆင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ ထီးသခီး စခန္းမွာ ေပါင္းၿပီး ထြက္တာ။ ညခင္းၾကီး ထြက္ေျပးတာ။ သူက အဲဒီေန႔ည ျပန္လာ အနားယူတဲ့ အခ်ိန္။”

“သူနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ စကားစပ္မိတဲ့အခါ က်ေတာ့ ေျပးမယ္၊ ဘာညာ သြားမွာေပါ့ေနာ။ စမ္းၾကည့္တာ ေပါ့လို႔။ ကိုယ္လိုလားတဲ့ အတိုင္းအတာနဲ႔ သူတို႔ လုပ္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာ ဘယ္လိုလဲေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ဘာမသိ ညာမသိနဲ႔ ျပန္လာတယ္ ဆိုပါေတာ့။”

သူက ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ အခု။

“မသိဘူး။ က်ေနာ္ အဖမ္းခံရၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီကိစၥေတြက ေတာ္ေတာ္ အဆက္ျပတ္သြား တာ။”

စရဖက အခ်ဳပ္ထဲ တန္းထည့္ လိုက္ၿပီးေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္ေသးလဲ။

“စစ္ေၾကာေရးဝင္တယ္။ ဘယ္စခန္းမွာေနခဲ့လဲ။ ဘာလုပ္ခဲ့လဲ။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာရွိလဲေပါ့။ စခန္းေတြ ဘယ္ေနရာလဲ။ ေျဖလိုက္ ရတယ္။ မေျဖလို႔က မရေတာ့ဘူး။ ႐ိုက္တာေတာ့ မ႐ိုက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ လက္ခုပ္ထဲက ေရာက္သြားတဲ့ ေရလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနတာ။ အဲဒါ တညေလာက္ ၾကာတယ္။”

“စစ္ေၾကာေရးက ခုန တပခ (ေတာင္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္) အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ။ လာစစ္တာ နာမည္ ေမ့ေနတယ္။ တပ္ၾကပ္ အဆင့္ေတြလည္း ပါတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြလည္း ပါတယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ ျပန္ေခၚသြားပါတယ္။ သူတို႔ ေနတဲ့ေနရာကို။ အခ်ဳပ္ထဲကေန ျပန္ထုတ္တာ။”

သူတို႔နဲ႔ အတူတူေနရတာလား။ ႏွစ္ေယာက္ထဲ သတ္သတ္ထားတာလား။

“အတူတူပါပဲ။ တျခားစစ္သားေတြက သူ႔ေနရာနဲ႔ သူေပါ့။ အေဆာက္အဦး က်ေတာ့ တလံုးတည္း ပါပဲ။ လက္နက္ေတြ ဘာေတြ သိမ္းကုန္ၿပီ။ သူတို႔ လက္နက္ေတြလည္း မထားဘူး။”

“ျပန္ေခၚသြားၿပီးေတာ့ ဆက္တိုက္ပဲ စစ္ေၾကာေရးယူတာ။ အဲဒီအေဆာင္ထဲမွာပဲ ယူတယ္ခင္ဗ်။ ပဲခူးတိုင္း ေတာင္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ ရခ်င္တာေလးေတြ သူတို႔က ျပန္ေမးေပးတယ္။ ျပန္ေျဖေပး ရတာေပါ့ေနာ္။”

စစ္ေၾကာေရးဝင္ၿပီးေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္ေသးလဲ။

“သူတို႔ေမးျမန္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ရၿပီဆိုကာမွ၊ ေတာင္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ ဂ်ီဝမ္း G-1 အခု အၿငိမ္းစားသြားၿပီ ေခၚေတြ႔ တာေပါ့။ နာမည္ ေမ့သြားၿပီ။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ေတြ႔ၿပီးေတာ့ မၾကာဘူး အၿငိမ္းစား ယူသြားတာ။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႔ကို သူတို႔တပ္ အေနနဲ႔ ေထာက္ပံ့ေငြ တေယာက္ ၂ဝ,ဝဝဝ။ က်ေနာ္နဲ႔ ဟာဘီးယား ႏွစ္ေယာက္ေပါ့။ ထမင္းဝေအာင္လည္း မေကၽြးဘူး။ တပခ ဝင္းထဲ မွာပဲ။ သူတို႔က စေကး အေနနဲ႔ တရက္ကို ႏွစ္နပ္ပဲ စားရတယ္။ အဲဒီတုန္းက တရက္ကို တေယာက္ ၅ဝ ႏႈန္းနဲ႔ပဲ ေပးတာ စားစရိတ္က။ အားလံုး အတူတူပဲ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က လစာရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ က လစာမွမရွိတာ။”

“အဲဒီမွာ ဆက္ေနၿပီးေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတခု ျပန္ထူေထာင္မယ္၊ သေျပၫြန္႔စခန္း မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အထူးေဒသ တခု အေနနဲ႔ ဖြင့္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အစီအစဥ္ ဆြဲတာ။ သေျပၫြန္႔စခန္း က သံေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ ဇရပ္ၾကီးဘက္မွာ ကရင္ျပည္နယ္။ သေျပၫြန္႔ ေက်းရြာ အုပ္စုထဲမွာ။ အဲဒီမွာရွိတဲ့ ရြာသားေတြ လယ္ကို သိမ္းၿပီးေတာ့ ေဆာက္တာ။ ေလ်ာ္ေၾကးလည္း မေပးဘူး။”

သေျပၫြန္႔ အထူးေဒသ မလုပ္ခင္မွာ တျခားဘာေတြ လုပ္ၾကေသးလဲ။

“သေျပၫြန္႔အထူးေဒသ မလုပ္ခင္မွာ က်ေနာ္တို႔ကို အသံုးခ်တယ္။ ေရွ႕တန္းကို ျပန္ပို႔တယ္။ စစ္တပ္နဲ႔ ေရာၿပီးေတာ့။ ဦးေဆာင္တဲ့ လူက ဗိုလ္မႉးဝင္းမင္းၫြန္႔ စစ္ေၾကာင္း။ KNU စခန္းကို ျပန္ တိုက္ခ်င္တာ။ တပ္မဟာ (၂ ) မွာပဲ။ က်ေနာ္ေနခဲ့တဲ့ တပ္ရင္းေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စခန္းကို မေရာက္ဘူး။ သြားလည္း မသြားရဲဘူး။ အဲဒါနဲ႔ လမ္းမွာ ရြာသား ႏွစ္ေယာက္ကို ပစ္သတ္ခဲ့တာ။”

ဘယ္သူက ပစ္သတ္တာလဲ။

“ဗိုလ္မႉးဝင္းမင္းၫြန္႔ ဦးစီးတဲ့ စစ္ေၾကာင္း အဖြဲ႔က။ သူပုန္ဆိုၿပီးေတာ့ ပစ္သတ္တာ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ဘယ္လိုေျပာလဲ ဆိုေတာ့ ပလိုင္းထဲမွာ ဗံုးပါတယ္တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ ၾကည့္ေတာ့ ငါးပိဗူးေတြ။ အလုပ္ခင္းထဲမွာ သြားမလို႔။ ေနာက္မွ က်ေနာ္ ျပန္သိရတာ ေနာက္တေယာက္ က်ေတာ့ ရြာမွာ ဖမ္းၿပီးေတာ့ KNU လို႔စြပ္စြဲၿပီး ၾကိဳးေတြခ်ည္ၿပီး လမ္းမွာ ပစ္သတ္တယ္။ ႏွစ္ပြင့္ အရာရွိက။ အဲဒီ ႏွစ္ေယာက္ မသတ္ခင္မွာ အမ်ဳိးသမီး တေယာက္ ရွိတယ္။ ပိုက္ဆံ တသိန္းေက်ာ္ ပါတဲ့ဥစၥာ ျပန္မေပးဘူး သိမ္းသြားတယ္။ လမ္းမွာ ေတြ႔သမွ် လူအကုန္ဖမ္း။ ေတာ္ေတာ္ေလး ႏွိပ္စက္တယ္ ရြာသားေတြကို အဲဒီနားတဝိုက္ ေရတံခြန္ရြာကေန စတက္တာ၊ အုန္းပင္ေခ်ာင္းတို႔။”

ေရွ႕တန္းကို ေခၚသြားေတာ့ ေစာဘားဘယ္တို႔က ဘာလုပ္ေပးရတာလဲ။

“အဓိက က စခန္းျပေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔သြားတဲ့ ေျမပံုအတိုင္း သြားေပးတာပဲ။ စခန္းလည္း မေရာက္ဘူး။ ေရွ႕တန္းမွာ ၄-၅-၁ဝ ရက္လား မသိဘူး။ ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္ မိုးတြင္း။ မွတ္မွတ္ရရ ဒူးရင္းသီးေႂကြတဲ့ အခ်ိန္။ ၇ လ (ဇူလုိင္) ပိုင္း၊ ၈လ (ၾသဂုတ္) ပိုင္းလား မသိဘူး အဲဒီဝန္းက်င္က။ တိုက္ပြဲကေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ KNU မိုင္းဆြဲ ခံလိုက္ရေသးတယ္ သူတို႔။ ပိုဆိုးသြားတာပါ။ ေရတံခြန္ရြာ ဥကၠ႒ကို အၾကီးအက်ယ္ ႐ိုက္တာ။ ေခါင္းကြဲတယ္။ ေဆးလည္း ျပန္မကုေပးဘူး။”

ေစာဘားဘယ္တို႔ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔အစည္း ထူေထာင္ေပးတယ္ ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကလဲ။

“အဲဒါ သူတို႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလို၊ ျပည္သူ႔စစ္လိုလို၊ အတိအက်လည္း မေပးဘူး။ အတိအက် ေျပာတာလည္း မရွိဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာ ဟိုလူစု၊ ဒီလူစုပါဗ်ာ။ တကယ္တန္း က်ေတာ့ သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မပါပါဘူး။ ဟိုရြာသား ဒီရြာသား စုတာလိုလို၊ ယူနီေဖာင္းဝတ္ေပး တာလိုလို၊ ဓာတ္ပံု႐ိုက္တာ လိုလို၊ ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ သတင္းစာ ထဲမွာထည့္တယ္။ ေတာတြင္း လက္နက္ကိုင္ ေတြဟာ ျပန္လာတယ္။ လိုတဲ့အကူအညီ သူတို႔ဌာနဆိုင္ရာေတြ ကူညီတာေပါ့။ တကယ္တမ္း က်ေတာ့ အကူအညီ မရွိဘူး။”

“ေရွ႕တန္းမွာအသံုးခ်ၿပီးမွ။ ေရွ႕တန္း ႏွစ္ ေနရာသြားတယ္။ ေနာက္တခါ ေဘာဂလိျပန္ပို႔တယ္။ ေဘာဂလိ ရြာသားရဲ႕ ၿခံထဲမွာပဲ သြားေန ပါတယ္။ ေရွ႕တန္း မသြားပါဘူး။ ဒူးရင္းသီး ေကာက္စားတယ္ ေနာက္ၿပီး ေနာက္တန္းပဲ ျပန္လာတယ္။”

သေျပၫြန္႔စခန္း ကိစၥေျပာျပပါဦး။

“က်ေနာ္တို႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလို၊ ျပည္သူ႔စစ္လိုလိုနဲ႔ ဟာဘီးယားတို႔က ေၾကာက္သြားၿပီ။ သူတို႔ ၿခိမ္းေျခာက္တာ နဲ႔ကို ေၾကာက္ေနၿပီ။ တကယ္တန္း KNU ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္တဲ့လူ က်ေနာ့္ အေနနဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတာက အသိအမွတ္ျပဳ မခံရဘူး။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ လည္လည္ ဝယ္ဝယ္ ရွိတဲ့လူကို ယူနီေဖာင္း ေပးဝတ္ၿပီးေတာ့ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၿပီးေတာ့ သတင္းလႊင့္ၿပီးေတာ့ အသိအမွတ္ ျပဳတာ။ ကရင္ေတြ မဟုတ္ ဘူးဗ်။ အဲဒါ ျမင့္ေဇာ္တို႔ အုပ္စု။ သူ႔ဇာတိက သာယာဝတီကလို႔ ေျပာတယ္။ သူက အက်ဳိးေဆာင္လို လို ရိကၡာ ထုတ္ေပးေတာ့လည္း မေလာက္တေလာက္ စားရတယ္။ သူက စစ္သား မဟုတ္ဘူး။ အရပ္သား။ စရဖနဲ႔ ေပါင္းၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေယာင္ေယာင္ ဘာေယာင္ေယာင္။ ယူနီေဖာင္း ဝတ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ KNU အရာရွိလိုလို တကယ္တန္းက်ေတာ့ သူကရြာသား။”

အဲဒီလိုကေန ေထာင္ထဲကို ဘယ္လိုေရာက္သြားတာလဲ။

“က်ေနာ့္ကို ဖမ္းထည့္တာက ၂ဝဝ၅ ခု၊ ၉ လပိုင္း ၁၅ ရက္ေန႔ မနက္။ အဲဒါ က်ေနာ္ သတင္းလာပို႔ တာ လူေတြေၾကာက္ ကုန္ၿပီ၊ ေျပးကုန္ၿပီ၊ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ၊ သတင္းပို႔လာ စရဖကို အဲဒါ ျမင့္ေဇာ္နဲ႔ ေပါင္းၿပီးေတာ့ ျမင့္ေဇာ္က သူခံရမွာစိုးလို႔ ထိုးေကၽြးလိုက္တာ က်ေနာ့ကို။ အရင္တုန္းက ေထာက္လွမ္းေရး- (၃) အေဟာင္း၊ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ေပၚမွာ။ အထက (၁) ေဘးနား။”

“က်ေနာ္နဲ႔ပါလာတဲ့ ဟာဘီးယားေရာ၊ သူတို႔ စုထားတဲ့ ရြာသားေတြေရာ၊ ကေလးေလးေတြေရာ၊ သေျပၫြန္႔မွာ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုၿပီးေတာ့ စုထားတာ။ အမွန္အကန္ ပါတာက က်ေနာ္နဲ႔ ဟာဘီးယား ႏွစ္ေယာက္ထဲပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ကို နာမည္ခံၿပီးေတာ့ သူတို႔နဲ႔ ေျပလည္တဲ့ အရပ္သားေတြနဲ႔ လုပ္စားတာ။”

“သူတို႔ထြက္ေျပးတဲ့အခ်ိန္ အခ်ိန္မီက်ေနာ္က သေျပညြန္႔ကေန ေတာင္ငူကို ဆင္းလာတာ။ ေထာက္လွမ္းေရး- တပ္စြယ္ (၃) ။ ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႔ စရဖေတြက ဖမ္းထည့္တာ။ ဗိုလ္ၾကီး သိန္းျမင့္ သူတာဝန္ အရွိဆံုးပဲ။ စစ္ေၾကာေရး လာယူတယ္။ က်ေနာ္က အျဖစ္မွန္ ေျပာျပတာကို လက္မခံဘူး။ ျမင့္ေဇာ္ရဲ႕ သတင္းပဲ ယူတယ္လို႔ သိပါတယ္ သူတို႔ လုပ္စားသြားတာ။ က်ေနာ္ကို ၁၇ (၁)၊ ၁၇ (၂) ပုဒ္မတပ္တာ။ သူတို႔ကို ပုန္ကန္တယ္လို႔ ေျပာတာ။ က်ေနာ္ ေထာင္ ရွစ္ႏွစ္က် သြားတယ္။”

ဘယ္သူက ေထာင္ခ်လိုက္တာလဲ။

“ေတာင္ငူတရား႐ံုးက တရားသူၾကီး ဦးသန္းစိုးျမင့္။ ဦးသန္းစိုးျမင့္ကလည္း အမိန္႔လာခ်တာ သူ႔မွာ အာဏာ မရွိဘူးတဲ့။ တပ္ကလာတဲ့ စာရြက္ကိုပဲ ေဖာက္ဖတ္ရတာတဲ့။ က်ေနာ့္ကို ေျပာျပတာ။ တရား႐ုံးမွာ က်ေနာ္တို႔ ျပန္ေလွ်ာက္ တာလည္း တခုမွ အတည္ မျပဳဘူး။ အစိုးရ ဘက္က ထြက္ဆို တာပဲ အတည္ယူၿပီး တဘက္သတ္ ေထာင္ခ်တယ္။”

“ေတာင္ငူေထာင္ အမိန္႔ခ်တာ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔လား မသိဘူး၊ ၂ဝဝ၅။ ေတာင္ငူေထာင္ ေရာက္ၿပီး ၁ လပိုင္း၊ ၂၁ ရက္ေန႔ မႏၲေလးေထာင္ ေျပာင္းတာ။ ေထာင္းေျပာင္းတဲ့ အခ်ိန္လည္း မိသားစုလာတာ ေပးမေတြ႔ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေပးမေတြ႔ဘူး။ အဲဒီထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ KNU ၁၇ (၁)၊ ၁၇ (၂) ပတ္သက္တယ္ ဆိုၿပီး ဖမ္းထည့္ထားတာ ၁၉ ေယာက္ပါတယ္။ ကိုျမင့္ေအာင္၊ ဦးတီးကလီး၊ ေစာတာတူးတူး၊ ေစာေအာင္ဝင္း ပါတယ္။ ေစာအုန္းေမာင္ကို ေသဒဏ္ ခ်လိုက္တယ္။ သူက ဘယ္တပ္မဟာမွ မဟုတ္ဘူး ရြာသားေတြ။ ဆက္သြယ္ ဆိုၿပီး ဆြဲထည့္တယ္။ ဘုမသိ ဘမသိ သူေတြပါ။”

ေထာင္ထဲမွာ ေနရတာေရာ ဘယ္လို ေနထိုင္ ၾကံဳေတြ႔ရလဲ။

“မေျပလည္ပါဘူး။ ေထာင္ထဲမွာ ဆိုတဲ့ ဥစၥာက။ ငံု႔ခံၿပီးေတာ့ ေနရတာေပါ့။ အဲဒီ ၂ဝဝ၅-ဝ၆ (ခုႏွစ္) ဆိုတာ တကယ့္ ေခတ္ဆိုး ရွိေသးတာကိုး။ သူတို႔ေျပာတာကို အကုန္လံုး ဟုတ္ကဲ့ လုပ္ရမွာေပါ့။ ၂ဝ၁ဝ (ျပည့္ႏွစ္) ေလာက္မွ နည္းနည္း သက္သာ သြားတာ။”

ေထာင္ဝင္စာေရာလာလား။

“ေဝးေဝးတခါေတာ့လာတယ္။ အိမ္ကလည္း ေဝးတာကိုး။ ေငြေၾကးလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး။ က်ေနာ္ ကသာေထာင္မွာ ေနေတာ့ သံုးေခါက္ လာေတြ႔ပါတယ္။ အိမ္ကအေဖ။ ညီအကိုေမာင္ႏွမ ခုႏွစ္ယာက္ ရွိတယ္။ က်ေနာ္က သံုးေယာက္ေျမာက္။ အိမ္ျပန္မွ သိရမယ္။”

ေထာင္ထဲမွာ ေနတုန္းက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ ဆံုေသးလား

“အင္းေတာ္က လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေစာလိႈင္နဲ႔လည္း အတူတူ ေနခဲ့ရတယ္။ အန္အယ္ဒီ စစ္ကိုင္းတိုင္း လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ အတူတူ တရက္ထဲ လြတ္လာတာ၊ ၁၂ ရက္ေန႔ က။ က်န္တာက ၈၈ (မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႔) က မမီးမီး၊ အီလက္ထေရာနစ္ က်တာ (DVB သတင္းေထာက္) မလွလွဝင္း။ ကိုအံ့ဘြယ္ေက်ာ္၊ မႏၲေလး အုတ္ဖိုဘက္က ေဇာ္မင္းဦး၊ ပုလဲ လက္ပုကန္ဘက္က ေအာင္လိႈင္မင္း၊ စစ္ေတြ ရခိုင္ ထြန္းလင္းေက်ာ္ တို႔၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းက ရဲေခါင္တို႔ ခုႏွစ္ေယာက္ေလာက္ က်န္တယ္။”

“က်ေနာ္တို႔ကို လႊတ္ေပးတယ္ဆိုတာကလည္း အမ်ားၾကီးေနထား ရၿပီးသား လူေတြ၊ လြတ္ခါနီးလူေတြ၊ က်ေနာ္က ၁ဝ လ၊ ၁၁ လ ေလာက္ပဲ က်န္တယ္။ ပထမ လြတ္ၿငိမ္းသက္သာ ဆိုၿပီးေတာ့ တႏွစ္ ေပးတာေတာ့ ခံစားခြင့္ ေပးလိုက္တယ္။”

အခု KNU နဲ႔ ျပန္အဆက္အသြယ္လုပ္မွာလား။ ဘာလုပ္မလဲ။
“က်ေနာ္မလုပ္ပါဘူး။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ရြာျပန္ရမွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့လည္း သူတို႔ နအဖရဲ႕ ရန္ကို ေၾကာက္ရေသး တာကိုး။ မေၾကာက္လို႔ မရဘူး။ တအား ၿခိမ္းေျခာက္ထားတာ၊ အခံေတြ ရွိတဲ့ အခါက်ေတာ့ ပိုးက မေသေသးဘူး။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ သူတို႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေျပာၿပီး ေထာင္ထဲ ဖမ္းထည့္တာ လက္မခံဘဲနဲ႔။”

ဆိုေတာ့ KNU အပါအဝင္ လက္နက္ကိုင္လုပ္ေနတဲ့လူေတြကိုေရာ ဘာေျပာခ်င္လဲ။

“ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥနဲ႔ပတ္သက္တာကိုပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ့္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့၊ သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္ လြတ္လပ္ခြင့္ အရ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာ သတိရွိရွိနဲ႔ ေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ့္လို အတုအေယာင္နဲ႔ အျဖစ္ဆိုးမ်ဳိးနဲ႔ မၾကံဳေတြ႔ ေစခ်င္ဘူး။”

Ref: မဇၽၥိမ