ပိုင္ရွင္ အလိုရွိသည္

ေက်ာ္သူ
တနလၤာေန႔၊ ေအာက္တုိဘာလ ၁၇ ရက္ ၂၀၁၁

လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ ကၽြႏု္ပ္၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္၊ ရဲေဘာ္ ရဲဖက္၊ လက္တြဲေဖာ္ လက္တြဲဖက္ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီး တဦး၏ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚလွၾကည္ (ခ) စာေရးဆရာမ ေဒၚၾကည္ဦး အသက္ ၈၄ ႏွစ္သည္ ကမၻာေျမျပင္မွ ထြက္ခြာသြားပါသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ နာေရး ကူညီမႈ အသင္း(ရန္ကုန္) မွ အင္တိုက္အားတိုက္ စည္းလံုး ညီၫြတ္စြာျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ခရီးအား အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔စြာ၊ စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္စြာ ပို႔ေဆာင္ကူညီ သၿဂဳႋဟ္ ေပးခဲ့ရသည္။

အေမ ေဒၚၾကည္ဦး၏ သားျဖစ္သူ ကၽြႏု္ပ္၏ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီးမွာ ျပင္ပေလာကႏွင့္ ေဝးကြာ အဆက္ျပတ္ ေနကာ ျမစ္ႀကီးနား အက်ဥ္းေထာင္တြင္ လူမႈေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ ေပးမႈေၾကာင့္ ျပစ္ဒဏ္ ၃၅ ႏွစ္ အက်ဥ္းက် ခံေနရသူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီးမွာ မိခင္ျဖစ္သူ၏ ေနာက္ဆံုး ခရီးအား လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ခြင့္ မရခဲ့ေခ်။

ထိုစဥ္က ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီးႏွင့္ အလားတူ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူထုေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ သည္လည္း ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ျပင္ပေလာကသို႔ ထြက္ခြာခြင့္ မရရွိေသးေခ်။ သို႔ေသာ္ အေမစုသည္ လူမႈေရး စိတ္ဓါတ္ ျပည့္ဝစြာ၊ လူသားခ်င္း စာနာစိတ္ျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္၏ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီး၏ မိခင္ စ်ာပန အခမ္းအနားတြင္ “က်န္ရစ္သူ မိသားစုႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ဝမ္းနည္းေၾကကြဲ ရပါေၾကာင္း” စာတမ္းပါ ႏွင္းဆီ ပန္းျခင္းအား ဖဲႀကိဳး အနက္ေရာင္ျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္ထံသို႔ လူႀကံဳ တဦးျဖင့္ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။

ထို႔ျပင္ ထိုလူႀကံဳမွ ကၽြႏု္ပ္အား “အေမက မွာလိုက္တယ္။ ဒီပန္းျခင္းကို ကာယကံရွင္ထံ အေရာက္ ပို႔ေပးပါ” တဲ့။ ကာယကံရွင္မွာ က်န္ရစ္သူ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီး၏ ဖခင္ႏွင့္ အကိုမ်ားသာ ရွိေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္ယံုၾကည္မႈ တခု႐ွိသည္။ ကၽြႏု္ပ္မေသခင္ ကၽြႏု္ပ္၏ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီးသည္ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျပင္ပသို႔ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိကာ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ျပန္လည္ ေတြ႔ဆံုလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ ထားသည္။ အေမဆိုလိုေသာ ကာယကံရွင္ဟု ဆိုရာ၌ ကၽြႏု္ပ္၏ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီးသာ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေမ့၏ မွာၾကားခ်က္အား တာဝန္ ေက်စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ကၽြႏု္ပ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ဤတြင္ မိခင္ႀကီး ေဒၚၾကည္ဦး၏ စ်ာပန အခမ္းအနားသို႔ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ နိဗၺာန္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေပၚ တင္ေဆာင္၍ ေရေဝး သုႆန္တြင္ စ်ာပန အခမ္းအနား ၿပီးဆံုးသည့္ အခ်ိန္အထိ ကၽြႏု္ပ္၏ လက္မွ ေအာက္သို႔ မခ်ဘဲ ကိုင္ေဆာင္ ထားခဲ့သည္။ အခမ္းအနား ၿပီးဆံုးသည္ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္သည္ ဤလြမ္းသူ ပန္းျခင္းအား ကၽြႏု္ပ္၏ ေနအိမ္သို႔ သယ္ေဆာင္ ထားခဲ့သည္မွာ ယခုဆိုလွ်င္ ႏွစ္ႏွစ္ႏွင့္ ခုႏွစ္လခန္႔ ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

ယခု အခ်ိန္တြင္ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီးသည္လည္း လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ျဖင့္ ျပင္ပသို႔ လြတ္ေျမာက္ လာၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္အထိ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ မရေသး။ ကၽြႏု္ပ္ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆက္သြယ္ ခဲ့ေသာ္လည္း ႏွစ္ႀကိမ္ခန္႔ ေလလိႈင္းထဲမွ စကားေျပာခြင့္သာ ရခဲ့သည္။ လူကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ ကား မရေသးေခ်။

ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ နာေရးကူညီမႈ အသင္း(ရန္ကုန္) သည္ တရားဝင္ မွတ္ပံုတင္ မက်ေသး၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ အသင္းသို႔ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီး မလာေရာက္ျခင္းေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္။ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြၾကီးမွာ အလုပ္အလြန္ မ်ားျပားလြန္း လွေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္မည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ ယံုၾကည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤစာကို ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီး ဖတ္မိသည့္ အခ်ိန္၌ ကၽြႏု္ပ္ထံသို႔ အလ်င္အျမန္ ေရာက္႐ွိလာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ မိပါသည္။

* ယင္း လြမ္းသူ႔ပန္းျခင္း၏ ထူးျခားခ်က္ *

၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂ဝ ရက္ေန႔မွစ၍ ကိုးရက္တိုင္တိုင္ မတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔ အထိ
ႏွင္းဆီပန္း ပြင့္မ်ားသည္ ၫိႇဳးႏြမ္းသြားျခင္း လံုးဝမရွိ။ ယေန႔တိုင္ ၫႇိဳးႏြမ္း သြားေသာ
ႏွင္းဆီပန္းေျခာက္မ်ားသည္ ေႂကြက်သြားျခင္း လံုးဝ မရွိ။

(ယခုစာကို နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)၏ ဥကၠ႒ျဖစ္သူ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ေက်ာ္သူမွ ေရးသား ေပးပို႔ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။)

Ref: မဇၽၥိမ