မတ္လ(၁၇) ရက္၊ ၂၀၀၉
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ နီးလာေလေလ တခ်ိဳ႕လူေတြ မ႐ိုးမရြျဖစ္ေလ ျဖစ္ေနတာကို ဒီေန႔ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ျပည္သူလူထုက နည္းနည္းမွ စိတ္မဝင္စားတဲ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို အင္အားစုေပါင္းစံုက အမ်ိဳးမ်ိဳး တုံ႔ျပန္ ေနၾကပံုေတြဟာ စိတ္ဝင္စားစရာေတာ့ အေကာင္းသားလို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရၿပီးမွ စစ္အစိုးရက အသိအမွတ္ျပဳတာ ျငင္းပယ္ျခင္း ခံရတဲ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဒီကိစၥကို စကားထဲေတာင္ ထည့္အေျပာ မခံပါဘူး။ ျပည္ပေရာက္ အင္အားစုေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႕က ေရြးေကာက္ပြဲကို အသိအမွတ္ မျပဳဘူးလို႔ ေၾကညာ ေနၾကသလို တခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း “ႏွစ္ခါေခၚမွ” ဆိုတာမိ်ဳး ညိဳျမ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာလည္း နအဖက အသံေလး ေပးလိုက္တာနဲ႔ ခ်ိဳ(ဂ်ိဳ) ႂကြေနၾက သူေတြဟာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဝင္ေရး စီမံကိန္းေတြကို ေျပာင္ေၾကညာ လုပ္ကိုင္ေနၾက ပါၿပီ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒ ထြက္မလာေသးလို႔ ဆိုၿပီး လည္ပင္းကိုးေတာင္ေက်ာ္ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ျပည္တြင္းေရာ ျပည္ပမွာပါ နအဖကေတာင္ ေမာင္ေမာင္ မေခၚေသးဘူး ‘ဗ်ာ’ ထူးၿပီးေနၿပီ ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးေတြလည္း မနည္းဘူး ေတြ႔ေနရပါတယ္။
ေျပာရရင္ ဒီေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္လုပ္ေနသူေတြ အဖို႔ေတာ့ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒဟာ ဘာမွ ျပႆနာ မရွိပါဘူး။ သူတို႔အဖို႔ သူတို႔ လိုခ်င္တဲ့ အမတ္ေနရာေလး တခုႏွစ္ခု ကိစၥပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ တျပည္လံုး ဘာျဖစ္သြားမလဲ ဆိုတာ အေရး မႀကီးပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ကဆိုရင္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဝင္မပါတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲဆႏၵ႐ွင္ ေတြဟာ နအဖဘက္ရဲ႕ အမတ္ေလာင္းနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ အေ႐ြးခံသူ ဘယ္သူ႔ကို မဆို မဲေပးမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ဖို႔ အလားအလာ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တြက္ၾကဟန္ တူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔တေတြက တက္ႂကြေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို အေျခခံက်က် ဆန္႔က်င္သူေတြ က်ေတာ့ နအဖရဲ႕ ဒီဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဟာ တကယ့္ ျပႆနာႀကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ေသနတ္ျပၿပီး မဲထည့္ခို္င္းထားတဲ့ ဒီဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒမွာ နိဒါန္းကေန ေနာက္ဆံုး အခန္း (၁၅) အထိ ျပႆနာေတြ ဒင္းၾကမ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နိဒါန္းတခုလံုးရဲ႕ အႏွစ္သာရဟာ သူတို႔ရဲ႕ “အမ်ိဳးသားညီလာခံ” ဆိုတာႀကီးက ခ်မွတ္တဲ့ အေျခခံမူေတြ၊ အေသးစိတ္မူေတြကို အတင္းလက္ခံခိုင္းၿပီး “ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲ” ရလဒ္ကို အတည္ျပဳေပးပါတယ္လို႔ အတင္းလက္ခံ သေဘာတူ ခိုင္းတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ သူတို႔ႀကိဳက္တဲ့ လူေတြနဲ႔ ႀကိဳက္သလို လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ “အမ်ိဳးသားညီလာခံ” ဆိုတာႀကီးကိုပါ အသိအမွတ္ ျပဳခိုင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အခန္း (၁၄) မွာက်ေတာ့ နဝတ-နအဖ အာဏာရ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက မာရွယ္ေလာ ေခတ္မွာ တတိုင္းျပည္လံုး ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ သူတို႔လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ခဲ့သမွ်ကို သင္ပုန္းေခ်၊ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ ေပးထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ဥပေဒ အမိန္႔ေတြကိုလည္း ဆက္လက္ အတည္ျပဳ လက္ခံသြားရမယ္လို႔ ေတာင္းဆိုထားပါတယ္။ ဒါက ဒီ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒရဲ႕ ထိပ္နဲ႔ ဘိတ္ကိုသာ အလြယ္ျမင္သာေအာင္ ေထာက္ျပ ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္က်ေတာ့ ဒီဥပေဒ တခုလံုး၊ တအုပ္လံုး၊ အခန္းတိုင္းကို ေသခ်ာၾကည့္လုိက္ရင္ ဗမာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ တည္ၿမဲေနေရးအတြက္ ေရးထားတာ ခ်ည့္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒကို ဘယ္လို သေဘာထားတယ္၊ ၾကည့္ျမင္တယ္ ဆိုတာဟာ ဒီေန႔ ႏိုင္ငံေရးမွာ အင္မတန္ အဓိကက်တဲ့ စံတခုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီတေကြ႔မွာ ဒီ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒကို ေထာက္ခံတယ္ (နအဖ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ေနရလို႔ ေျပာင္ မဆန္႔က်င္ႏိုင္ သူေတြကို မဆိုလိုပါ)၊ မေထာက္ခံဘူး ဆိုတာဟာ ရပ္တည္ခ်က္ ျပႆနာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ မူဆိုင္ရာ ျပႆနာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို ေရရွည္ ကမၻာတည္ေအာင္ စီမံထားမွန္း ဒါေလာက္ သိသာေနပါလ်က္နဲ႔ ဒီဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒကို ေထာက္ခံတယ္ ဆိုတာဟာ သာမာန္သေဘာထား ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ နအဖနဲ႔ ေတြ႔ဆံု စကားေျပာေရးကို ေတာင္းဆိုေနၾက တဲ့အခ်ိန္မွာ မေတြ႔ဆံု၊ စကား မေျပာရဘဲ သူတို႔ခ်ျပတဲ့ အခ်က္ေတြကိုပဲ တခ်ိဳးတည္း လက္ခံလိုက္တာမ်ိဳး ျဖစ္ေနေတာ့ ဒါဟာ ဘယ္အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္သလဲ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ တဖက္က ပစ္ေပးတာကို အလံုးလိုက္ အခဲလိုက္ မ်ိဳခ်သလို ျဖစ္ေနတာကို အားမနာတမ္း ေျပာရရင္ ဒါဟာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အေရးေတာ္ပံုနဲ႔ လက္ရွိ ျပည္သူ႔ အေရးေတာ္ပံု တို႔ကို သစၥာေဖာက္ရာ က်ပါတယ္။ ေထာင္ထဲေရာက္ဖူးသူေတြ အေနနဲ႔ဆိုရင္ “ေပးတာယူ၊ ေကၽြးတာစား၊ စကား မမ်ားနဲ႔” ဆိုတဲ့ အင္မတန္ နားခါးစရာ ေကာင္းတဲ့ ဆူေငါက္သံေတြကို ျပန္သတိရၾကမွာပါ။
ေနာက္ေတြ႔ေနရတာတခုက ဒီေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာၿပီး လူေတြကို ဒီကိစၥ ထဲမွာပဲ နစ္ေန၊ အာ႐ံုေမ်ာေန ေအာင္လုပ္တာပါပဲ။ အဓိက လုပ္ရမယ့္ နအဖ ဆန္႔က်င္ေရး ကြန္ရက္ တည္ေဆာက္ေရး၊ တက္ႂကြသူ ေဖာ္ထုတ္ေရး၊ ကြန္ရက္ေတြ ခ်ိတ္ဆက္ေရး စတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ေဘးခ်ၿပီး ဒီေရြးေကာက္ပြဲ ကိစၥကိုပဲ ေရးႀကီးခြန္းက်ယ္၊ တကယ့္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ငန္းႀကီးလို ျဖစ္ေအာင္ တမင္ လုပ္ေနသူေတြ ႐ွိေနပါတယ္။ သူတို႔ဟာ နအဖက ခိုင္းလို႔မ်ား လုပ္ေနတာလား လို႔ေတာင္ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဆိုရင္ ဒါဟာ ေနာက္ဆံုးရထား မမီလိုက္ မရွိေစနဲ႔လို႔ လက္ယပ္ေခၚလို႔မ်ားေတာင္ ေနပါတယ္။
အခုအခ်ိန္အထိ နအဖစစ္အစုိးရက ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ ပါတီ ထူေထာင္ခြင့္ ဥပေဒ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာမွ မေျပာေသးတာဟာ သူတို႔ စစ္တပ္ထဲက ဘယ္သူေတြကို ဘာတာဝန္ ယူခိုင္းရမယ္၊ ဘာပါတီ နာမည္ ခံခိုင္းရမယ္၊ ဘယ္ေဒသမွာ အမတ္ ဝင္ေရြးခိုင္းရမယ္၊ ဘာဝန္ႀကီး လုပ္ရမယ္ စတဲ့ ေနရာ ခ်ထားမႈေတြ မၿပီးျပတ္ေသးလို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ တပ္တြင္းေရာ၊ တပ္ျပင္ပါ အမ်ားႀကီး ကုလားဖန္ ထိုးရအုန္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတခါ က်င္းပမယ့္ ေလးလပတ္ အစည္းအေဝး မွာေတာင္မွ ျပတ္ပါ့မလား မသိပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးဟာ အေဝမတည့္ရင္ တသက္လံုး မေျပႏိုင္တဲ့ ရန္ညႇိဳး ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္၊ ဂိုဏ္းဂဏႀကီးေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ ဆိုတာ အာဏာရွင္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အသိဆံုးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
နအဖစစ္အစိုးရဟာ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို လာေရာက္ စစ္ေဆးႏိုင္ပါတယ္လို႔ “အင္မတန္ သေဘာထားႀကီးစြာ” ေျပာေနတာ၊ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ ဗမာ ႏိုင္ငံသားေတြ၊ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး အဖြဲ႔ေတြ အပါကို ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ တိုက္တြန္းေနတာ စတာေတြကို ေထာက္ရင္ ဒင္းတို႔တေတြ ဒီေရြးေကာက္ပြဲ အေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အမ်ားႀကီး ထားတယ္ဆိုတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါမယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ျဖတ္သန္း လိုက္တာနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရဟာ နတ္ေရကန္ထဲ ခုန္ခ်လိုက္သလို ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ဝင္ဆံ့တဲ့ အရပ္သား အစိုးရတရပ္ ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ယူဆေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔လူေတြသာ ေနရာမ်ားမ်ား အႏိုင္ရလိုက္လို႔ ကေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ တေတြက “သားေရႊအိုး ထမ္းလာတာ ေတြ႔ရတယ္” လို႔ ယူဆသြားမွာပါ။
ဒီေတာ့ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္မယ္တကဲကဲလုပ္ေနသူေတြ အေနနဲ႔ အစာကိုပဲ ငမ္းၿပီး အရမ္း တိုးဝင္ရင္ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ေရာက္သြားလိမ့္မယ္ ဆိုတာ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ တဘဝလံုး လုပ္ခဲ့သမွ် ဒီတလွမ္း၊ ဒီတကြက္နဲ႔ ပ်က္စီး သြားႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေသၿပီး တဲ့ေနာက္ေတာင္မွ အမည္းကြက္ႀကီး အျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့မွာပါ။ ဘယ္လိုမွ ဖ်က္မရ ႏိုင္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ လက္နက္ခ်ေနသူ ေတြကိုၾကည့္ၿပီး လက္နက္ခ်တာမ်ား ခက္တာမွတ္လို႔ ဆိုတာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး။ အင္မတန္ အစဥ္အလာႀကီးပါတယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြ လက္နက္တခါ ခ်လိုက္တာနဲ႔ ဘဝတခုလံုး လုပ္ခဲ့တာေတြအပါ ေျမာင္းထဲ ေရာက္သြားတာကို မေမ ့သင့္ပါဘူး။
အတိုက္အခံေတြထဲမွာ ဒီေရြးေကာက္ပြဲ အေၾကာင္းျပၿပီး ကတၱီပါလမ္းခြဲ ျဖစ္သြားတာ၊ ေက်ာခိုင္းၾကတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ မိတ္ေဆြ အျဖစ္ကေန ရန္သူျဖစ္သြားတာမ်ိဳးေတာင္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြထဲမွာ ေတာင္မွ ဒါမ်ိဳးေတြကို မၾကာမၾကာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြခ်င္း၊ ဘယ္သူမွ အဲဒီလို မျဖစ္ခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီသမိုင္း တေကြ႔ဟာ ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရးမွာ ထူးျခားတဲ့ အေကြ႔ႀကီးတခု မဟုတ္ပါလား။
Ref: ေခတ္ၿပိဳင္
....
Posts
0 comments:
Post a Comment