ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၀၁ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၀
စစ္အုပ္စုရဲ႕ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒထဲမွာ လူေျပာသိပ္မမ်ားၾကတဲ့ ပုန္းလွ်ိဳး ကြယ္လွ်ိဳး အာဏာပိုင္ အဖဲြ႔တဖြဲ႔ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီအုပ္စုဟာ အေမွာင္ထဲမွာ ေခ်ာင္ကုပ္ ေနတာျဖစ္သလို ဒီဖြဲ႔စည္းပံု ဥပေဒထဲမွာ သူ႔အတြက္ သီးျခားအခန္း၊ ပုဒ္မရယ္လို႔ ေဖာ္ျပမထားဘဲ သမၼတ ဆိုတာရယ္၊ တပ္ေတာ္ရဲ႕ အခန္း ဆိုတာရယ္တို႔နဲ႔ ေရာေထြး ေဖာ္ျပထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
အဲဒါကေတာ့ အခန္း (၅) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုတာကေန စၿပီး ေဖာ္ျပထားတဲ့ အမ်ဳိးသား ကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ ဆိုတာပါပဲ။ ဒီေကာင္စီမွာ ပါမယ့္ လူေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ၊ ဒုတိယ သမၼတ (ႏွစ္ေယာက္)၊ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒၊ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒၊ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္၊ ဒုတိယ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္၊ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီး၊ ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီး၊ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီးနဲ႔ နယ္စပ္ေရးရာ ဌာန ၀န္ႀကီး ဆိုတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာေတြကို ဘယ္သူေတြက ရမယ္ ဆိုတာ အထူး တြက္ေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ သာမန္လူေတာင္ မွန္းလို႔ရတဲ့ ရာထူး ဌာနႏၲရေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအထဲက ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီး၊ နယ္စပ္ေဒသ ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီးနဲ႔ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီး ဆိုတာေတြကို လႊတ္ေတာ္က ေရြးျခယ္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ စစ္အုပ္စု ထိပ္သီးေတြက စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးမွ ျဖစ္တယ္လို႔ တိတိလင္းလင္း ျပ႒ာန္းထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ အယံုၾကည္ အစိတ္ခ်ရဆံုး၊ စစ္အုပ္စု အတြင္းဆံုးက လူေတြပဲ ျဖစ္မယ္ ဆိုတာကေတာ့ သံသယ ျဖစ္စရာ မလိုပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္စီဟာ သူတို႔ရဲ႕စစ္တပ္က လူေတြနဲ႔ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ထြက္ ေတြခ်ည့္ ပါ၀င္မယ့္ ေကာင္စီျဖစ္တာမို႔ စစ္ေကာင္စီလို႔ ေခၚတာ အသင့္ေတာ္ဆံုးပါပဲ။
ဒါ့အျပင္ ဒီေကာင္စီႀကီးရဲ႕ တာ၀န္၀တၱရား ဆိုတာေတြမွာ စစ္ေရးနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာ၀န္ေတြက အဓိက ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုလည္း သတိျပဳ သင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအတိုင္း ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ထဲမွာေတာ့ မရွင္း-မရွင္း ေရးထားတာပါ။ “ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ အရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဥပေဒ တရပ္ရပ္ အရေသာ္လည္းေကာင္း ေပးအပ္လာသည့္ တာ၀န္ ၀တၱရားမ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရန္လို႔” ေရးထားတာပါ။ အဲဒီလိုတာ၀န္ေတြ မေပးအပ္ရင္ ဘာအလုပ္မွ မရွိတဲ့ ေကာင္စီလို႔ အဓိပၸာယ္ ထြက္သလား ဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ရင္ မယ္မယ္ရရ၊ တိတိက်က် မရွိေသးတဲ့ တာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔လို႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလိုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတယ္ ဆိုတာကို စူးစမ္း ေလ့လာ သင့္ပါတယ္။
အခန္း (၇)၊ တပ္မေတာ္ဆိုတဲ့ အခန္းမွာက်ေတာ့ ဒီစစ္ေကာင္စီရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ တခ်ဳိ႕ကို စေတြ႔ လာရပါတယ္။ ဒီေကာင္စီဟာ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္မယ့္ အဖြဲ႔လို႔ ယူဆ စရာေတြပါ။ ဥပမာအားျဖင့္ “ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတသည္ အမ်ဳိးသား ကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီ၏ အဆိုျပဳ ေထာက္ခံခ်က္ျဖင့္ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ကို ခန္႔အပ္ တာ၀န္ ေပးရမည္။”
ေနာက္တခါ အခန္း (၁၁) အေရးေပၚကာလ ဆိုင္ရာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား ဆိုတဲ့ အခန္းမွာေတာ့ “ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတသည္ အမ်ဳိးသား ကာကြယ္ေရးႏွင့္လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီႏွင့္ ညႇိႏိႈင္းၿပီး ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာ တည္သည့္ အမိန္႔ ထုတ္ျပန္၍ အေရးေပၚ အေျခအေန ေၾကညာႏိုင္သည္” လို႔ ပါပါတယ္။
ဒီအခ်က္ကိုၾကည့္ရင္ ဒီစစ္ေကာင္စီဟာ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔ထက္ အာဏာရွိေနတာ ထင္ရွားပါတယ္။ သမၼတရဲ႕ လက္႐ံုးတပ္လို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလက္႐ံုးတပ္ဟာ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ သမၼတအၾကား (တကယ္လို႔မ်ား) ကြဲလြဲမႈ ရွိေနရင္ သမၼတဘက္က အားျဖည့္ေပးမယ့္ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔တခုလို ရပ္တည္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ပုဒ္မ ၄၁၂-၄၁၃ အရဆိုရင္ ဒီစစ္ေကာင္စီဟာ သမၼတနဲ႔ ေပါင္းၿပီး အာဏာ သိမ္းႏိုင္တဲ့ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သမၼတ ဆိုသူ အဖို႔ “လူဆိုးေတြနဲ႔ ေမာင္တိုင္ပင္ လုပ္ခ်င္ရင္” ဒီစစ္ေကာင္စီနဲ႔ပဲ တိုင္ပင္မယ္ဆိုတာ သံသယ ျဖစ္စရာ မလိုပါဘူး။
ႏိုင္ငံေတာ္ထဲက ႏိုင္ငံေတာ္၊ ကက္ဘိနက္ (၀န္ႀကီးအဖြဲ႔) အထက္က ကက္ဘိနက္။ စစ္အုပ္စု အတြင္းစည္းလို႔ ဆုိရင္ မမွားပါဘူး။ ဒီစစ္ေကာင္စီရဲ႕ လကၡဏာကို ပိုေပၚလြင္ေစတဲ့ ေနာက္တခ်က္က ပုဒ္မ ၄၁၂ မွာပါတဲ့ “ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတသည္ အမ်ဳိးသား ကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီ အဖြဲ႔၀င္မ်ား စံုညီစြာ တက္ေရာက္ႏိုင္ျခင္း မရွိပါက အဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖစ္ေသာ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္၊ ဒုတိယ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီခ်ဳပ္၊ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီး၊ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီးတို႔ႏွင့္ ညိႇႏိႈင္းၿပီး အေရးေပၚ အေျခအေနကို အခ်ိန္မီ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာႏိုင္သည္” ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အတြင္းစည္းထဲက အတြင္းစည္းကို ထပ္ေဖာ္ျပ လိုက္တာပဲလို႔ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။
တကယ္က်ေတာ့ ဒီစစ္ေကာင္စီဟာ တိုင္းျပည္ကို ရာသက္ပန္ စစ္ကၽြန္ျဖစ္ေအာင္ အာမ ခံထားတဲ့ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔ အစည္း တခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဖြဲ႔စည္းပံု ထဲမွာ ဒီစစ္ေကာင္စီကို ဘယ္သူက ဘယ္လို ဖ်က္သိမ္းႏိုင္တယ္၊ ေျပာင္းလဲႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြ လံုး၀ မပါပါဘူး။ သမၼတ ဆိုတဲ့လူက စိတ္ႀကိဳက္ သူ႔လူေတြနဲ႔ခ်ည္း ဖြဲ႔စည္းထားမယ့္ အားလံုးရဲ႕ အထက္ဆံုးက အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ သမၼတဆိုသူ၊ ဒါမွမဟုတ္ သမၼတ ဆိုသူရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ရွိသူ (ဒါလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး မေျပာႏိုင္ပါဘူး) အယံုဆံုးလူေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္က သူတို႔ဟာ အဲဒီ နံပါတ္၀မ္းရဲ႕ အမိန္႔ကို တေသြမတိမ္း လိုက္နာမယ္လို႔ အယံုၾကည္ရဆံုး လူေတြ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲက တင္ေျမႇာက္မယ့္ လႊတ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႔ ဆိုတာေတြ ရွိေန ပါလ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္မို႔ ဒီလို အရိပ္မည္းႀကီး တခု ဖန္တီး ထားရတာလဲ။ ကမာၻေပၚမွာ အာဏာသိမ္းခြင့္ကို ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒထဲမွာ တရား၀င္ ထည့္သြင္း ျပ႒ာန္းထားတဲ့ တခုတည္းေသာ ႏိုင္ငံက တခုတည္းေသာ အစိုးရရဲ႕ တဦးတည္းေသာ အာဏာရွင္ႀကီး အဖို႔ ဒီလို လူယံုေတြနဲ႕ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရာ၊ ျပည္သူေတြကို ဖိႏွိပ္ရာမွာ ဒီလို စစ္ေကာင္စီ တခုလိုလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
တခ်ဳိ႕လူေတြေျပာၾကသလို “စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ျပယုဂ္” ျဖစ္တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုထဲက ဒီလို အခ်က္မ်ဳိးကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာင္းလဲ ယူလို႔ ရမယ္လို႔ တကယ္ ထင္ပါသလား။ ကိုယ္က တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာင္းလဲဖို႔ စဥ္းစားေနတုန္း သူက တမုဟုတ္ခ်င္း အာဏာသိမ္းခြင့္ ရွိေအာင္ လုပ္ထားတယ္ ဆိုတာ ေမ့လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ အာဏာသိမ္းတယ္ ဆိုတာကို ထမင္းစား ေရေသာက္လို သေဘာထားတဲ့ စစ္အုပ္စုအေပၚ အကုန္ပံုလို႔ ယံုတယ္ဆိုတာဟာ သမိုင္း သင္ခန္းစာကို ေက်ာခိုင္းရာ က်ပါတယ္။
လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အဲဒီဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒကို အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ဖို႔ ဓားစာခံ ေရြးတာလို႔ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။
Ref: ေခတ္ၿပိဳင္
Posts
0 comments:
Post a Comment