ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း
၁၆ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၀အကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးမွ စိန္ေခၚလိုက္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းတာ ေသခ်ာပါတယ္။ သူ႔ခြင္၊ စစ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ သူ႔သတ္ ကြင္းထဲ ၀င္လာေအာင္ လုပ္ၿပီး စိန္ေခၚလိုက္တာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သတိ ျပဳသင့္ပါတယ္။ ဒီလို အေရးပါလွတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ ျပင္ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္အားျဖင့္ (၂) လနဲ႔ (၂၃) ရက္ႀကီးမ်ားေတာင္ ေပးထားတယ္။ တခ်ဳိ႕က ပါတီ ေထာင္ခြင့္ရတာမွ ရက္ပိုင္း ရွိေသးတယ္။
နအဖစစ္အစိုးရက ျဗဳန္းစားပဲ ႏို၀င္ဘာလ (၇) ရက္လို႔ သတ္မွတ္ ေၾကညာလိုက္ေတာ့ လူတိုင္းဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အိမ္ခ်ဳပ္က လြတ္မယ့္ရက္ မတိုင္ခင္ စီစဥ္တာပဲ ဆိုတာကို ေျပးျမင္ မိၾကပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးလည္း သူက ဒီ အတုအေယာင္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အားလံုး သိေနလ်က္နဲ႔ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္္ေတြ ဘာေၾကာင့္ ဒါေလာက္ ေၾကာက္လန္႔ ေနၾကတာလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။ မလံုတဲ့အမိုး တုတ္ထိုး႐ံုနဲ႔ၿပဲ ဆိုတာလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အိမ္ခ်ဳပ္က ထြက္ရတဲ့ေနာက္ သူတို႔ရဲ႕ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာလာ ဆိုလာမွာကို ေၾကာက္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေနတာက နအဖ စစ္အစိုးရဟာ စိန္ေခၚတယ္ ဆိုေပမယ့္ သူတို႔ ေၾကာက္တဲ့ အရာေတာ့ ရွိေသးတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ထူးျခားခ်က္တခုက ဒီတခါ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မဲဆႏၵနယ္ေတြ သတ္မွတ္ပံုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အၾကမ္းဖ်င္း အားျဖင့္ သူတို႔က မဲဆႏၵနယ္ကို ၿမိဳ႕နယ္ေတြ အေျခခံၿပီး သတ္မွတ္တယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ။ ဘာလို႔ ဒီလိုလုပ္တာလဲ။ လက္ေတြ႔ ျဖစ္လာမွာေပၚကေနပဲ ေျပာပါ့မယ္။ အလြယ္ဆံုး ေျပာရရင္ မဲဆႏၵနယ္ေတြဟာ လူဦးေရအေပၚ အေျခခံၿပီး သတ္မွတ္တာ မဟုတ္ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳမႈဟာ လူအေပၚမွာ အေျခခံတာ မဟုတ္ဘဲ နအဖရဲ႕ လူေတြ အက်ဳိးရွိမႈ အေပၚမွာ အေျခခံတာ ျဖစ္ေနပါတယ္။
လူဦးေရအရေျပာရရင္ မခ်မ္းေဘာ ၿမိဳ႕နယ္က (၈,၀၀၀)၊ ၿမိဳ႕နယ္က (၅,၅၀၀) ေလာက္သာ႐ွိၿပီး ေခါင္လံဖူး ၿမိဳ႕နယ္ ဆိုတာ ကလည္း ေထာင္ဂဏန္း ေလာက္သာ ရွိတာပါ။ မႏၲေလးက ၿမိဳ႕နယ္ေတြကေတာ့ လူဦးေရ သိန္းခ်ီ ရွိၾကတာပါ။ ဒီေတာ့ ဒါေတြကို တတန္းထည္း ထားတယ္ဆိုတာ က်ဳိးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါ့မလား။ အခုအတိုင္း ဆိုရင္ လူဦးေရ (၁၂) သိန္းေက်ာ္ရွိတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္က အမတ္ (၁၈) ေယာက္၊ လူဦးေရ (၂၆) သိန္းေက်ာ္ရွိတဲ့ မေကြးျပည္နယ္က အမတ္ (၂၅) ေယက္၊ လူဦးေရ (၄) သိန္း (၈) ေသာင္းရွိတဲ့ ခ်င္းျပည္နယ္က (၉) ေယာက္ ထြက္လာမွာပါ။ အခ်ဳိးသေဘာ ေျပာရရင္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ လူဦးေရ (၆) ေသာင္း ေက်ာ္ကို အမတ္ (၁) ေယာက္၊ မေကြးတိုင္းမွာ လူဦးေရ (၁) သိန္းေက်ာ္ကို အမတ္ (၁) ေယာက္၊ ခ်င္းျပည္နယ္မွာေတာ့ လူဦးေရ (၅) ေသာင္းကို အမတ္ (၁) ေယာက္က ကိုယ္စားျပဳတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အခု တင္ျပခဲ့တဲ့ လူဦးေရဆိုတာ လူဦးေရ အားလံုးကို ေျပာတာပါ။ မဲေပးႏိုင္သူဦးေရ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တဆက္တည္း ေထာက္ျပ သင့္တာက လူဦးေရ မေျပာစေလာက္သာ ရွိတဲ့ ၾကပ္ေျပးမွာက်ေတာ့ အမတ္ေနရာ (၅) ေနရာေတာင္ သတ္မွတ္ထားတာ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္က အမတ္ဦးေရဟာ ကရင္ျပည္နယ္ရဲ႕ ႏွစ္ဆခြဲေလာက္ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာေတြပါပဲ။
ဒီအေျခအေနေတြက ဘာကိုျပေနသလဲ။ နအဖဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြကို အထူးေနရာ ေပးေနတာ၊ ဂ႐ုစိုက္ ေနတာလား။ မဟုတ္ေရးခ် မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီ တခ်ဳိ႕လူမ်ိဳးစု နယ္ေျမေတြမွာက စစ္တပ္က အတင္း ၀င္ဖိႏွိပ္ထားတာ၊ လူထုကို စစ္တပ္ သေဘာက် အတင္းအက်ပ္ မဲေပးခိုင္းလို႔ရတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဒီလိုအစြမ္းကို အဆင္မေျပျဖစ္ ႏိုင္ေစေလာက္တဲ့ ကခ်င္ တိုးတက္ေရး ပါတီလို ဟာကိုေတာ့ ပါတီဖြဲ႔ခြင့္ မေပးဘဲ ထားလိုက္တယ္။ အဲဒီလို သူတို႔ႏိုင္ဖို႔ ေသခ်ာတယ္လို႔ ထင္တဲ့ ေနရာေတြမွာ မဲဆႏၵနယ္ေတြ ပိုသတ္မွတ္ ထားလိုက္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုလုပ္ရာမွာ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ ဆိုးက်ဳိးေတြနဲ႔ သမိုင္းျပႆနာေတြကို နည္းနည္းမွ ထည့္စဥ္းစားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီလို ေရြးေကာက္ပြဲ ကိစၥကေန တင္က်န္ရစ္တဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ျပႆနာဟာ ကေန႔အထိ ရွင္းလို႔ မၿပီးဘူး မဟုတ္ပါလား။ ေနာက္ၿပီး ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔က စစ္သားေကာက္ ေကာင္းေအာင္ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့တဲ့ကိစၥ။ ဒါ့အျပင္ တျခားေဒသ ေတြမွာလည္း မၿပီးမျပတ္ ေသးတာေတြ၊ ထပ္ေပၚလုဆဲဆဲ ျဖစ္ေနတာေတြက မနည္းပါဘူး။ ဒါေတြက ေဖာ္ျပေနတာ ကေတာ့ တိုင္းျပည္မွာ အာဏာရွိတဲ့သူဟာ ဘာမဆို လုပ္လို႔ရတယ္၊ လက္နက္ရွိတဲ့ လူဟာ ဘာမဆို လုပ္လို႔ ရတယ္ဆိုတဲ့ ဒီေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနပါပဲ။ ဒီကေနဆက္ၿပီး တိုင္းျပည္မွာ အာဏာ ရွိတဲ့သူဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ႏိုင္ေစခ်င္လို႔ ျဖစ္တယ္၊ လက္နက္ရွိတဲ့လူဟာ ဘယ္သူ႔ကို မဆို မဲေပးခိုင္းလို႔ ရတယ္ ဆိုတာကို ေဖာ္ျပ ပါလိမ့္ဦးမယ္။
ျပည္သူေတြဘက္ကေျပာရင္ ဒါေတြဟာ ေမွ်ာ္မွန္းမထားတာ၊ တြက္မထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ လိမ္သူ မဟုတ္ရင္ အလြယ္ ႀကိဳျမင္ႏိုင္တဲ့ အခ်င္းအရာ ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပြဲဟာ ႀကံ႕ဖြ႔ံနဲ႔ တစညတို႔ရဲ႕ လိမ္ဆင္ တိုက္ပြဲပဲ ျဖစ္မွာပါ။ က်န္တဲ့ အဖြဲ႔ေတြကေတာ့ တိုက္ၾကက္ေတြ အတြက္ အနာခံ ေလ့က်င့္ေပးရတဲ့ “ခြပ္လက္ခံ” ေတြလိုပဲ ျဖစ္မွာပါ။ နအဖ အေနနဲ႔ ေစတလံုး ရေနတာ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးမွာ သူ႔ေျခ သူ႔လက္ခ်ည့္ ျဖစ္ေနတာလို႔ ထင္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်၊ အားပ်က္ဖို႔ မလိုပါဘူး။
ဒီေန႔ နအဖက ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္တာမွာ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တုန္းက မဆလေလာက္ မီးေသတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ လို႔လား။ အဲဒီတုန္းက အတိုက္အခံ ရယ္လို႔ (ဥပေဒအတြင္းမွာ) တေယာက္မွ မရွိ၊ ျပည္ပ မီဒီယာေတြကေန မတူတဲ့ ေလသံေတြ လႊင့္ေပး ေနတာေတြလည္း မရွိပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔ရဲ႕ မဆလပါတီဟာ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ခြင္လံုးကၽြတ္ အႏိုင္ရခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဆလက တျပည္လံုးမွ တေနရာ မက်န္ ႏိုင္သြားလို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရး၊ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ဘ၀ေတြ ပိုေကာင္း လာပါသလား။ ေ၀လားေ၀း မဟုတ္လား။ အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လာသလဲ။ ျမန္မာျပည္ အလုပ္သမား သမိုင္းမွာ ဂုဏ္ေျပာင္လွတဲ့ ၁၉၇၄ ျပည္လံုးကၽြတ္ အလုပ္သမား သပိတ္ေတြ ေပၚလာ ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ ႏိုင္ကာစ၊ ေတာင္ရွည္ ပုဆိုး၀တ္ကာစ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေသြးပ်က္ ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ၁၉၇၅၊ ၁၉၇၆ သပိတ္ေတြ တခ်ီၿပီးတခ်ီ ဆက္တိုက္ ေပၚေပါက္ လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အားလံုးဟာ မိုးၿပိဳေျမသိမ့္ တိုက္ပြဲေတြပါ။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုဟာ အဲဒီ တိုက္ပြဲေတြရဲ႕ အဆက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။
အခုလည္းပဲ ႐ံႈးရင္လည္းႏိုင္ရမယ္၊ ႏိုင္ရင္လည္းႏိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ ေပၚလစီနဲ႔ အစိုးရလုပ္လာမယ့္ ေခါင္းေပါင္း၀တ္ စစ္အုပ္စု ၀င္ေတြကို လူထုရဲ႕ အင္အားကို ျမည္းစမ္း ေစရပါမယ္။ ဒင္းတို႔ကို ခ်က္ခ်င္း စိန္ေခၚႏိုင္ေအာင္ အခုကတည္းက ျပင္ရပါမယ္။ မလိုအပ္ဘဲ ကိုယ့္အင္အားေတြ မဆံုး႐ံႈးေအာင္ ထိန္းသိမ္း ရပါမယ္။ နအဖရဲ႕ခြင္ထဲကို ကိုယ္က တိုး၀င္တာ မဟုတ္ဘဲ ဒင္းတို႔ကို ကိုယ့္ခြင္ထဲ ေခၚသတ္တဲ့ အေျခအေန ေရာက္ေအာင္ တည္ေဆာက္ ျပင္ဆင္ ၾကရပါမယ္။ ဒါ့အျပင္ ေရြး ေကာက္ပြဲ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏိုင္ငံေရး လိႈင္းလံုးမ်ားကို ေက်ာ္လႊားဖို႔လည္း ျပင္ဆင္ရပါ ေတာ့မယ္။
မွန္တာေျပာရရင္ အတိုက္အခံေတြအဖို႔လည္း စိတ္ကူးယဥ္လို႔ မရေတာ့တဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္သြားပါၿပီ။ လက္ေတြ႔ ရဲ၀့ံစြာ ရင္ဆိုင္ ၾကပါစို႔။
Ref: ေခတ္ၿပိဳင္
Posts
0 comments:
Post a Comment