ၾကီးႏိုင္ငယ္ညႇင္း ၀ါဒ

07.14.09

အာဏာရွင္ရဲ႕ လက္ခတ္သံ

ေဆာင္းပါးရွင္ – တပ္ၾကပ္ မင္းမင္း

ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ့ဖူးသမွ် တခ်ဳိ႕အရာရွိေတြ စိတ္ဓါတ္ ျမင့္မားသလို လက္ေအာက္ ငယ္သားနဲ႔ ေက်းရြာလူထု အေပၚမွာ အျပဳ သေဘာေဆာင္ ကိုယ္ခ်င္းစာ တရား ထားတတ္ ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႕အရာရွိ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကေတာ့ ၾကီးႏိုင္ ငယ္ညႇင္း ၀ါဒနဲ႔ မတရား အုပ္ခ်ဳပ္ တတ္ၾကပါတယ္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္း ေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္ အ.မ.တ ခဲြ (၀၈၂) ကို တပ္ခဲြမွဴး အသစ္ ေရာက္ရွိ လာခဲ့တယ္၊ သူ႔အမည္က ဗိုလ္မွဴးမိုးေဆြ၊ ၾကည္း (၁၇၆၅၀) ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔မွာ ဇနီးသည္ႏွင့္ သမီးေလး ႏွစ္ေယာက္ ရွိကာ သမီး အႀကီးမက မ်က္စိတဖက္ ပ်က္ေန ရွာတယ္။ သူမ မ်က္စိ ပ်က္စီးရျခင္းမွာ သူ႔အေဖက သူ႔သမီးကို ငယ္စဥ္က စစ္ခါးပတ္နဲ႔ ရိုက္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ မ်က္စိတဖက္ ဆုံးရႈံးသြားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ ဗိုလ္မွဴး မိုးေဆြအေၾကာင္းကို နည္းနည္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီလူႀကီးဟာ အင္မတန္ အစား အေသာက္ မက္ၿပီး ရက္စက္ တတ္တဲ့ စိတ္ထားလည္း သူ႔မွာရွိတယ္။ သူ႔ပုံသ႑န္က အရပ္အေမာင္း ေကာင္းေကာင္း အသားကမဲမဲ ၀လြန္းၿပီး မ်က္ႏွာမွာလဲ ေက်ာက္ေပါက္ စက္ေတြနဲ႔မို႔ စစ္သည္ မ်ားက သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ ဘီလူးႀကီးလို႔ သူ႔ကို အမည္ေပးထား ၾကပါတယ္။

သူ အရက္ တစ္ခါေသာက္ရင္ ငါးဂ်င္းဖန္ခြက္ အႀကီးစားနဲ႔ အရက္အျပည့္ ထည့္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ခါေလာက္ ေမာ့ေသာက္ လိုက္ရင္ဘဲ ခြက္ထဲမွာ ကုန္သြား ေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔ကို ဘီအီး ႏွစ္လုံးနဲ႔ မဲေခါင္ အရက္ျပား (၂)ျပား ပုံမွန္ ေသာက္ေလ့ရွိတယ္။ ထမင္းစားရင္လည္း ပန္းကန္ျပားနဲ႔ မစားတတ္ဘူး၊ စတီးဇလုံ အႀကီးစား တစ္လုံးထဲမွာ ထမင္းနဲ႔ဟင္း ေရာထည့္ၿပီး ဘီလူးလို စားေလ့ရွိတယ္။

တစ္ညမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကးနန္းသြားအပို႔ သူေနတဲ့ ေလးခန္းတဲြလိုင္းက သူ႔အခန္းေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ ဘိလပ္ေျမ ခင္းထားတဲ့ သူ႔အခန္း ၾကမ္းျပင္မွာ ေမွာက္လ်က္ အေနအထားနဲ႔ တပ္ခဲြမွဴး မိုးေဆြကို ေတြ႔ရျပီး အေမေရ အေမေရန႔ဲ ေအာ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႔လိုက္ရ ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လဲ သူ႕ကို မေခၚရဲပဲ ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔မိန္းမ ထြက္လာၿပီး ဘာကိစၥလဲ ေကာင္ေလးလို႔ ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကးနန္း လာပို႔တာလို႔ ေျပာၿပီး ဆရာမထံ ေၾကးနန္းစာရြက္ ကမ္းေပး လိုက္တယ္။ သူ႔မိန္းမကေတာ့ သဃၤန္းညီေနာင္ အထက္တန္းေက်ာင္းရဲ႕ ဒုေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမ တစ္ေယာက္ေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ ရဲေဘာ္ အားလုံးက သူ႔အား ဆရာမလို႔ဘဲ ေခၚၾကတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ သိခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္ေပၚ လာတာနဲ႔ ဗိုလ္မွဴး ဘာျဖစ္တာလဲလို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။

ဆရာမက အရက္ေသာက္ၿပီး ဒူးရင္းသီးစားမိလို႔ ပူလြန္းလို႔ ေအာ္ေနတာတဲ့၊ ၾကမ္းျပင္ မွာလဲ ေရေတြ စိုေနၿပီး အကၤ်ီလည္းမရွိ ေဘာင္းဘီတို တစ္ထည္နဲ႔ ေအာ္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေၾကးနန္း ပို႔ၿပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။ အေနာ္တို႔ ဆိုင္ေရွ႕ အေရာက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေဆးလိပ္ ကုန္ေနတာမို႔ အေနာ္ဆိုင္မွာ ေဆးလိပ္ ၀င္၀ယ္လိုက္တယ္။ ဆိုင္ရွင္ အေနာ္က နင္တို႔ ဗိုလ္မွဴး ငါ့ဆိုင္မွာ ဒူးရင္းသီး (၇)လုံး တထိုင္တည္း စားသြား တယ္တဲ့။

ကၽြန္ေတာ္လဲ ေၾသာ္…. အဲဒါေၾကာင့္ သူ အခု ေအာ္ေနတယ္လို႔ ျပန္ေျပာ လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီတပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ဆက္သြယ္ေရး တာ၀န္ခံနဲ႔ ဖုန္း တာ၀န္ခံ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးကို တာ၀န္ ေပးထားလို႔ ထမ္းေဆာင္ ေနရပါတယ္။ အဲဒီေန႔က မိုးကလဲရြာ၊ ေလကလဲ တိုက္ေနတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း ညေန (၆)နာရီ ထိုးတာနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး စက္အား အေၾကာင္းထူး မရွိေၾကာင္း ေျပာကာ စက္ပိတ္ လိုက္ပါတယ္။ စက္ပိတ္ၿပီး တာနဲ႔ ဖုန္းလိုင္းမ်ားအား ေကာင္း/ မေကာင္း စစ္ေဆးၿပီး တာ၀န္ၿပီးဆုံးေၾကာင္း လက္မွတ္ ထုိးလိုက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဗိုလ္မွဴးနဲ႔ ျပႆနာ ျဖစ္ပြားပုံက ည (၁၀)နာရီခန္႔ ကင္းစစ္တာ၀န္က် ဆရာသိန္းေဇာ္ ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းတံခါး ေခါက္၍ ႏိႈးလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုးလာတယ္။ ဆရာ့ကို ဗိုလ္မွဴး ေခၚေနတယ္လို႔ ေျပာရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဗိုလ္မွဴးရွိရာ လိုင္းခန္း ဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္မွဴးထံ ေရာက္တဲ့အခါ သူမူးေနၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္သည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္အား မင္းမွာ အျပစ္ရွိ သလားလို႔ ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွန္းမသိလို႔ အျပစ္မရွိပါဟု ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ မင္း ငါ့ဖုန္းကို သြားဆက္ၾကည့္လို႔ ေျပာရာ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းကို ကိုင္ၿပီး ဆက္လိုက္ပါတယ္။ ဖုန္းက လုံး၀ ေခၚလို႔မရ ျဖစ္ေနတယ္။

ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ရာသီဥတုေၾကာင့္ ဖုန္းလိုင္းျပတ္သြားေၾကာင္းနဲ႔ ညေန (၆) နာရီက ဖုန္းလိုင္းစမ္း၍ ေခၚၾကည့္ရာ ဗိုလ္မွဴးမိန္းမ လာကိုင္ေၾကာင္း ေျပာျပရာ သူက လက္မခံပါ။ အဲဒီေနာက္ အျပစ္ရွိလားလို႔ ထပ္မံေမးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အား ထိုးႀကိတ္မည္ ျပဳရာ ဆရာမက ၀င္ေရာက္ တားျမစ္ သျဖင့္ ထိုးႀကိတ္မႈ မျပဳလုပ္ေတာ့ဘဲ မင္းမနက္ဖန္ ငါ့ရုံးတင္မယ္လို႔ ေျပာ၍ ဆဲဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္လႊတ္ လိုက္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ေစာေစာသို႔ ေရာက္တဲ့အခါ ဖုန္းလိုင္းျပတ္ရျခင္း အေၾကာင္းကို လုိက္လံ စစ္ေဆးရာ သစ္ပင္လဲၿပီး ဖုန္းႀကိဳး ျပတ္ေနျခင္းကို ေတြ႔ရ ပါတယ္္။ အဲဒီေနာက္ နံနက္ (၈)နာရီခဲြခန္႔မွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို သူ႔ရုံးသို႔ ေခၚယူၿပီး မင္းမွာ အျပစ္ရွိသလားလို႔ ေမးရာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အျပစ္မရွိပါဟု ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္အား ထုိးႀကိတ္မႈ ျပဳပါေတာ့တယ္္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ညက သစ္ပင္လဲၿပီး ဖုန္းႀကိဳးျပတ္သြားေၾကာင္းကို အမွန္အတိုင္း တင္ျပေသာ္လည္း သူက လုံး၀ လက္မခံဘဲ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဆက္လက္ ထုိးႀကိတ္ျခင္းကို ခံေနရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အား တာ၀န္ ေပါ့ေလ်ာ့သည္ဟု ေျပာၿပီး ေန႔စဥ္ တာ၀န္ၾကပ္ (၇)ရက္ ခ်မွတ္ျခင္းကို ခံရျပန္ပါတယ္။

သူဟာ လပတ္ အစည္းအေ၀းေတြမွာ ရဲေဘာ္မ်ားအား တာ၀န္ခ်ိန္ အတြင္း ရြာထဲ မသြားရဟု အမိန္႔ထုတ္ျပန္ ထားပါတယ္္။ သို႔ေသာ္ တာ၀န္ခ်ိန္ ၿပီးဆုံးလို႔ ရြာထဲသို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္တဲ့ အခါတြင္လည္း သူႏွင့္ေတြ႔သည့္ ရဲေဘာ္အားလုံးကို ကားရပ္၍ ထိုးႀကိတ္ျခင္း အျပစ္ေပးျခင္းမ်ား အျမဲျပဳလုပ္ေလ့ ရွိရာ စစ္သည္ အားလုံးဟာ ရြာထဲမွာ သူ႔ရဲ ႔ (လန္ဂ်မ္း) ကားကို ျမင္ရင္ ေတြ႔ရာ အိမ္ထဲသို႔ ၀င္ေရာက္ ပုန္းေရွာင္ ေနၾကရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ကား ေက်ာ္လြန္ သြားမွသာ စစ္သည္ေတြလည္း လိုရာသို႔ သြားလာ ၾကရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆရာႀကီးမ်ား ဆရာမ်ားနဲ႔ ရဲေဘာ္မ်ားက သူ႔အား ဘီလူးႀကီးလို႔ ကြယ္ရာမွာ အမည္ ေပးထား ၾကပါေလေတာ့တယ္္။

ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ လက္သံေျပာင္ေသာ အရာရွိ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို တင္ျပျပီးတဲ့ေနာက္ ဆက္လက္ျပီး တပ္တြင္းက အေတြ႔အၾကံဳ ေတြကိုလည္း တင္ျပသြားပါဦးမယ္။


Ref: ဖိုးတရုတ္