သူ႔အလိုလိုေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာ မရွိပါ

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း

၃၀ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၀

နအဖတြင္း ကုလားဖန္ထိုးတာေတြ ေပၚလာျပန္ပါၿပီ။ သဘာ၀က်စြာပဲ အကဲ ျဖတ္တာေတြ၊ တြက္ခ်က္တာေတြ ေနရာတကာမွာ လုပ္ၾကတာေတြ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒီအေျပာင္းအလဲ ေတြကေနၿပီး ဘာအဓိပၸာယ္ ေဆာင္သလဲ၊ ဘာေတြဆက္ ျဖစ္မလဲ ဆိုတာေတြကိုလည္း ေျပာဆို ၾကပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ နအဖထဲမွာ ရာထူး အာဏာေၾကာင့္မို႔ ကြဲလြဲမႈေတြ ျဖစ္လာမလား၊ ဂိုဏ္းဂ႑ တိုက္ပြဲေတြ ျပင္းထန္ လာမလား၊ ဒါဟာ လူတိုင္းလို ေျပာၾက တြက္ၾကတဲ့ ကိစၥလို႔ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။

အေရးႀကီးတာက ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဘက္ကေန ပိုမတြက္ မိဖို႔ပါပဲ။

ဗမာျပည္က စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြဟာ အာဏာကို ကိုယ္အသက္ရွင္ေန တုန္းမွာ လႊဲေျပာင္း ေပးတယ္ ဆိုတာဟာ မရွိသေလာက္ အျဖစ္အပ်က္ပါ။ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာ အသက္ (၉၀) နားနီးအထိ အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးက ေဆာင့္တိုက္ လိုက္ေတာ့မွသာ တရား၀င္ အာဏာကို စြန္႔လႊတ္ လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္တယ္ ဆိုတာလည္း ေနာက္အာဏာရွင္ တေယာက္လက္ကို လႊဲခဲ့တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ သူဟာ ေနာက္ကြယ္ကေန ကာလတခု ခ်ဳပ္ကိုင္ ေနခဲ့ပါေသးတယ္။ အခုလည္းပဲ နအဖရဲ႕ ဒီေျခလွမ္းဟာ တိုင္းျပည္ အာဏာကို လက္လႊတ္ဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ဆုပ္ကေလး နည္းနည္းေျဖေပးဖို႔ လုပ္တာလို႔ တြက္ရင္ မွားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ အဘက္ဘက္ ေသခ်ာေအာင္၊ ပိုင္ေအာင္လုပ္ၿပီး ေသခ်ာမွ ဒီလို ေျခလွမ္းမ်ဳိးကို လွမ္းတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို မေမ့သင့္ပါဘူး။ ေျပာရရင္ သူတို႔အေနနဲ႔ သူတို႔ကို အာဏာပလႅင္ေပၚက ျပဳတ္က်ေစမွာမ်ဳိး ဆိုရင္ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို မလုပ္လို႔လည္း သူတို႔မွာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။

ဒီေတာ့ ထိုင္ေန အေကာင္းသား ထသြားမွ အက်ိဳးမွန္းသိတယ္ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ဳိးကို နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ မလုပ္တာေသခ်ာပါတယ္။ ဒါတင္မက နအဖလုပ္ေနပံုဟာ သူတို႔ရဲ႕ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖို႔ တင္ခြင့္ရွိတဲ့ အမတ္ေနရာ (၂၀) ရာခုိင္ႏႈန္းကိုပါ လက္ထဲက မလြတ္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ပံု ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မယ္လို႔ ခါးေတာင္း က်ဳိက္ထား သူႀကီးေတြ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ေဘးထိုင္သြားေအာင္ လုပ္ေနတာ ၾကည့္ရင္ ဒါကို အလြယ္နဲ႔ သေဘာေပါက္ ႏိုင္ပါတယ္။ အခု ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကိုယ့္ၿပိဳင္ဘက္လို႔ ယူဆရသူေတြကို ေလာက္ေလးခြနဲ႔ တမင္ ပစ္တဲ့ အဆင့္ကိုေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဖဆပလေခတ္က ျပဴေစာထီး ျပန္လာ ေနပါေပါ့လား။

အလားတူပဲ အဲဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္တာျဖစ္တဲ့ အခုစစ္တပ္ထိပ္ပိုင္း ကုလားဖန္ ထုိးပြဲလည္း ဗိုလ္သန္းေရႊ အေနနဲ႔ မီးမေသရင္ မလုပ္ပါဘူး။ အကုန္ သူ႔ေျခသူ႔လက္ ျပင္ဆင္ၿပီးမွ လွမ္းတဲ့ ေျခလွမ္းျဖစ္မွာပါ။ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္ ေလာကရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း နံပါတ္တူး မထားတဲ့ နံပါတ္၀မ္းရဲ႕ စိတ္တိုင္းက် စီမံခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲေတာ့ ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္သူတိုင္း အေနနဲ႔ အဲဒီငကန္းေနရာ ငေစြ ေနရာယူတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးထဲမွာ ေမ်ာပါသြားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ရွင္းေနတဲ့ ကိစၥမွာ နအဖ စစ္အစိုးရကို ႀကံဖန္ အမွတ္ေပးခ်င္တဲ့ အရင္အေမရိ ကန္သံအရာရွိေဟာင္း ဆိုတဲ့ လူမ်ဳိးကသာ “အေကာင္းျမင္၀ါဒ”နဲ႔ ၾကည့္တာ၊ ေျပာတာကို ၾကားရ။ ဖတ္ရပါတယ္။ ဦးတင္ဦးလို ပုဂၢိဳလ္ေျပာတာကို သတိထား နားေထာင္ၾကည့္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ အေၾကာင္းကို ေနာေက်ေနတယ္လို႔ ဆိုေလာက္တဲ့ သူက ဒါမ်ဳိးေတြဟာ ဘာမွမဆန္းဘူး၊ ဘာမွ တြက္မေနၾကနဲ႔လို႔ ေျပာသြားတာဟာ မွတ္သားစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။

ဒီလိုဆိုတဲ့အတြက္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအားလံုး ဒီအစီအမံကို ေက်နပ္ သေဘာက်ၾကတယ္ လို႔ေတာ့ အလြယ္ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ မုခ်ပဲ မေက်နပ္တာ၊ နာလို ခံခက္ျဖစ္တာေတြ ရွိမွာပါ။ ဒီတေကြ႔မွာ နအဖ စစ္အုပ္စု တခုလံုး အဖို႔ကေတာ့ မႏိုင္လည္းႏိုင္၊ ႏိုင္လည္းႏိုင္ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီထဲက တခ်ဳိ႕ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ တဦးခ်င္း အဖို႔ေတာ့ သူေဌးျဖစ္ ေခြးျဖစ္ ပံုေအာ ရတာမ်ဳိး ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကံေမွာက္မွားလို႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မေတာ္တဆ ႐ံႈးသြားတဲ့ စစ္တပ္ ထိပ္ပိုင္းေတြဟာ ဒီအ႐ံႈးကို လက္သင့္ ခံႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ အမွန္ပါပဲ၊ အာဏာရဲ႕အရသာကို ၿမိန္ၿမိန္ ရွက္ရွက္ႀကီး မွီ၀ဲ ဖူးထားၾကသူေတြ ျဖစ္တဲ့အတိုင္း သူတို႔ဟာ အာဏာဆိုရင္ တိုးလို႔သာ ရခ်င္မယ္၊ ရၿပီးသားကို လက္မလႊတ္ ခ်င္တာကေတာ့ အထူး ေျပာေနစရာ မလိုပါဘူး။ သူတို႔ဟာ ဦးပုည ေရးသလိုပဲ အာဏာကေလး တေရြးေလာက္ရွိရင္ “အင္မတိ အင္မတန္၊ စံခ်င္တိုင္း စံရတယ္” ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္း သိေနၾကတယ္ ဆိုတာကို ဗိုလ္သန္းေရႊ အသိဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္သန္းေရႊ အေနနဲ႔ သူ႔လူေတြ အတြက္ ေျခမၿမဲ လက္ၿမဲေအာင္ စီမံ ေပးထားလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ ရပါတယ္။

ဒါေတြေၾကာင့္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ဒင္းတို႔တြင္း ပဋိပကၡေတြဟာ ျပင္းထန္ သဲသန္ လာမယ့္၊ ေပါက္ကြဲ ထြက္လာမယ့္ အေနအထားေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ယူဆရပါတယ္။ တကယ္လို႔ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အတြင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ အက်ဳိးစီးပြားေတြေၾကာင့္ ကြဲၾကတယ္ဆိုရင္ ျပည္သူလူထု အတြက္ အက်ဳိးရွိဖြယ္ရာ သိပ္မျမင္ပါဘူး။ (ဒီလိုအျဖစ္ဟာ တခ်ိန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး) အဲဒီလို သူတို႔ခ်င္း စစ္တပ္ႀကီးေတြနဲ႔ တိုက္ၾကတယ္ ဆိုရင္ ဒါဟာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို ထိန္းသိမ္းေရး အတြက္ပဲျဖစ္မွာပါ။ ျပည္သူလူထုဟာ ေျမဇာပင္ အခန္းေလာက္ပဲ ပါရမွာပါ။

ဖိႏွိပ္တဲ့အုပ္စိုးသူရဲ႕ စစ္တပ္ ၿပိဳကြဲတယ္ဆိုတာမွာ အေၾကာင္းရင္းေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သမိုင္း အေတြ႔အႀကံဳေတြ အရ သိရပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ျပည္သူလူထု အတြက္ အက်ဳိး အရွိႏိုင္ဆံုးဟာ လူထု လႈပ္ရွားမႈရဲ႕ဖိအားေၾကာင့္ ကြဲထြက္ျခင္းမ်ဳိးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ဗိုလ္ေန၀င္းကအစ ဗမာျပည္က စစ္အုပ္စု ထိပ္သီးေတြဟာလည္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္႐ံုမက အစိုးရိမ္ဆံုးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုး တုန္းက ဗိုလ္ေန၀င္းက ဗိုလ္ေစာေမာင္ကို အာဏာ သိမ္းခိုင္း လိုက္တာဟာ သူတို႔ စစ္တပ္ထဲက တခ်ဳိ႕ လူထုတိုက္ပြဲထဲကို ပါ၀င္လာတာ စၿပီး ေတြ႔ရလာလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုေတာ့ သူတို႔လံုး၀ လက္ပိုက္ ၾကည့္မေနႏိုင္ပါဘူး။ အျမန္ဆံုး ေျဖရွင္း ပစ္ၾကပါတယ္။

အမွန္ကေတာ့ နအဖရဲ႕တပ္မေတာ္ထဲမွာ ေအာက္ေျခတပ္မႉးတပ္သား အမ်ားစုႀကီးဟာ သူတို႔ရဲ႕ ထိပ္သီးေတြ လုပ္ေနတာေတြကို ေက်နပ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က အနာခံၿပီး သူတို႔က အသာ စံေနၾကလို႔ မေက်နပ္တာမ်ဳိး ရွိသလို ႏိုင္ငံေရးအရ ေလးေလးနက္နက္ သေဘာေပါက္ၿပီး တေန႔မွာ သမိုင္း တရားခံျဖစ္မွာကို မလိုလား သူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္လို႔သာ အခုအခ်ိန္မွာ တပ္မေတာ္ထဲက ကြဲထြက္လာတယ္ ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေပါင္းရမွာလဲ။ ရွစ္ေလးလံုး တုန္းကေတာ့ လမ္းမေပၚက လူထုေတြထဲ ၀င္ေပါင္းလို႔ ရပါရဲ႕၊ အခုေတာ့ ဘာမွ မရွိဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို လက္တြဲစရာ မျမင္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ လက္ေအာက္ကေန အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ ခြာထြက္လာဖို႔ ဆိုတာ မလြယ္ေသးပါဘူး။

ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ အတိုက္အခံေတြအဖို႔ ေဘာလံုးဟာ ကိုယ့္ကြင္းဘက္မွာပဲ ရွိေနပါတယ္။ ကိုယ္က ဘာမွမလုပ္ဘဲ စစ္အစိုးရ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ စစ္အုပ္စု ၿပိဳပ်က္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕က အမိႈက္ပံုႀကီးဟာ တေယာက္ေယာက္က မဖယ္ရွားရင္ ေပ်ာက္မသြားဘူး ဆိုတာလိုပါပဲ။

Ref: ေခတ္ၿပိဳင္