ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဘီလ္ရစ္ခ်ဒ္ဆန္ စကား၀ုိင္း - အပုိင္း (၉)

မတ္လ ၂၂၊ ၂၀၀၉

" BOB MARLEY ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ အေၾကာင္း ဖြဲ႔ႏြဲ႔ထားတဲ့ သီခ်င္းေတြကုိ ႀကိဳက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ Stand up for your right (သင္တို႔ အခြင့္အေရးမ်ားအတြက္ – ႏိူးထၾကေလာ့) ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကုိ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ႀကိဳက္ပါတယ္။ - -"

မစၥတာရွယ္ႏြန္ (NYT)။ ။ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈမွာ အမွားအယြင္း လုပ္ခဲ့မိတာ ရိွသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ အမွားမလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳး ရွိလိမ့္မယ္လုိ႔ က်မေတာ့ မထင္မိပါဘူး။

မစၥတာရွယ္ႏြန္(NYT)။ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေငြေရး ေၾကးေရး အေျခအေနေကာ ဘယ္လုိရွိသလဲလို႔ က်ေနာ္ ေမးပုိင္ခြင့္ ရွိလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ အေျခအေန ေကာင္းပါတယ္။ က်မ စာအုပ္ ေရာင္းရေငြကေန ရာခုိင္ႏႈန္း ခံစားခြင့္ ရပါတယ္။ အဲဒီေငြေတြက ႏုိင္ငံျခားေငြနဲ႔ ရတာမို႔ က်မ ဒီမွာ FEC နဲ႔ ျပန္လဲခြင့္ ရပါတယ္။ က်မ အိမ္ေဖာ္မေလး မာရီယာက ေမြးျမဴေရးနဲ႔ စိုက္ပ်ိဳးေရး ဌာနမွာ တေဒၚလာ က်ပ္ ကိုးဆယ္ႏႈန္းနဲ႔ ေစ်းဝယ္ခြင့္ ရထားပါတယ္။ က်ပ္ေငြ အေနနဲ႔ က်မ လိုခ်င္ရင္ေတာ့ တေဒၚလာ ေျခာက္က်ပ္ႏႈန္းနဲ႔ လဲေပးပါတယ္။ (အျပင္ေပါက္ေစ်းမွာ တေဒၚလာ က်ပ္တရာ့ တဆယ္ႏႈန္း ရွိပါတယ္။) က်မ ရွင္တို႔ကို ေနလယ္စာ ဖိတ္မေကြၽးႏိုင္တာ ဝမ္းနည္းပါတယ္။ က်မမွာ ေလာေလာဆယ္ ၾကက္ဥ ေျခာက္လံုးပဲ အိမ္မွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ – ဒါက ရွင္တုိ႔ကုိ ေကြၽးေမြးဖုိ႔ မတတ္ႏိုင္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခင္ဗ်ားအေမရဲ႕ ပန္းဥယ်ာဥ္ေကာ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေမေမရွိတုန္းက ပန္းပင္စုိက္တ့ဲ ေန႔စား အလုပ္သမားေတြ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔ တေယာက္ကုိ က်ပ္ ၆၀ ႏႈန္းအျပင္ ထမင္းႏွစ္နပ္ပါ ေကြၽးရတာမုိ႔ က်မအေနနဲ႔ မတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ သူတုိ႔ (အေစာင့္တပ္သား) ေတြက ရွင္တုိ႔ လာမွာမို႔ ျခံထဲ နည္းနည္း ရွင္းေပးထားပါတယ္။ အိမ္ထဲမွာလည္း တကယ္ေတာ့ ဘာမွ သိပ္ၾကည့္စရာ မရွိပါဘူး။ ဒီအထပ္မွာ ရွိတဲ့ တျခားအခန္းေတြမွာလည္း အသံုးမလုိတဲ့ ပစၥည္းေတြ စုပံုထည့္ထားတာပါ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခင္ဗ်ား အျပင္ေလာကနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ဘယ္လုိ လုပ္သလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ မာရီယာက တနလၤာေန႔ကေန ေသာၾကာေန႔အထိ အလုပ္ လာလုပ္ပါတယ္။ ေစ်းလည္း သူပဲဝယ္ပါတယ္။ အျခား အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မမွာ ၁၉၉၂- ခုႏွစ္ကတည္းက ဒီမွာ တာဝန္က်ေနတဲ့ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးက ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီး တဦး ရွိပါတယ္။ သူေျပာျပသမွ်ကုိ က်မ မယံုဘူး ဆိုတာကိုလည္း သူသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတ႔ို ဆက္္ဆံေရး အဆင္ေျပပါတယ္။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခင္ဗ်ားကုိ ေစာင့္ၾကပ္ရတဲ့ တပ္ကို မၾကာခဏ ေျပာင္းေရႊ႕ ပစ္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္သလား။ ခင္ဗ်ား စကားေတြေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေနာက္လုိက္ ဘက္ေတာ္သားေတြ ျဖစ္သြားမွာ စုိးရိမ္တယ္ တ့ဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ပန္းျခံဘက္ကို က်မ သြားတဲ့အခါေတာ့ သူတို႔နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မက သူတုိ႔ကို သိမ္းသြင္းႏုိင္ေျခရွိတယ္ ဆုိတာေတာ့ က်မ မသိပါဘူး။ သူတို႔ကိုေတာ့ တခ်ိန္လံုး ေျပာင္းေရႊ႕ ေနတာပါပဲ။ ဒါကလည္း လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္နဲ႔ တူတယ္။ အဲဒီအလုပ္ကလည္း သိပ္ လက္ဝင္တာပဲ။ ျခံထဲမွာကုိ အေစာင့္ ၁၅ ေယာက္ ရွိတယ္။ ျခံထဲမွာရွိတဲ့ လူေတြကလည္း ဌာနစံုက လူေတြ မွ်ၿပီး ေရာက္ေနၾကတာ (တဌာနတည္းက မဟုတ္ၾကပါဘူး) ျခံေနာက္က လူေတြကေတာ့ စစ္တပ္က လူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အိမ္ေရွ႕လမ္းေဘးမွာ တာဝန္ခ်ထားတဲ့ အေစာင့္ေတြထဲက အနည္းအက်ဥ္းကေတာ့ ရဲတပ္သားေတြလုိ႔ က်မ ထင္ပါတယ္။ ေသနတ္ကုိင္တာ မေတြ႔ရပါဘူး။

မိုက္ကယ္လ္က ဂႏၱဝင္ဂီတ တီးလံုးေတြ ယူလာတတ္တယ္၊ က်မသားကေတာ့ ေခတ္ေပၚ သီခ်င္းေတြ ေပါ့ရွင္။ က်မက pachelbel canon ေရးတ့ဲ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းလည္း ႀကိဳက္ပါတယ္။ မၾကာခင္ကမွ Bocherim ရဲ႕ သီခ်င္းကုိ ၾကားဖူးတာပါ။ ႀကိဳက္ပါတယ္။ က်မသားက GREATFUL DEAD ဂီတအဖြဲ႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြကုိ ေပးျမည္းပါတယ္။ တခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြလည္း ေကာင္းပါတယ္။ က်မက BOB MARLEY ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ အေၾကာင္း ဖြဲ႔ႏြဲ႔ထားတဲ့ သီခ်င္းေတြကုိ ႀကိဳက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ Stand up for your right (သင္တို႔ အခြင့္အေရးမ်ားအတြက္ – ႏိူးထၾကေလာ့) ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကုိ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ႀကိဳက္ပါတယ္။ က်မ ခုဆို စာအုပ္လည္း ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ဖတ္ၿပီး ေလ့လာ ၿပီးသြားပါၿပီ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္ (NYT) ။ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေန႔စဥ္ ေဆာင္ရြက္ေနက် လုပ္ငန္းစဥ္ေလးကို ေျပာျပေပးပါလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ မနက္ ေလးနာရီခြဲမွာ အိပ္ယာက ထၿပီး တရားထုိင္တယ္။ ေနာက္ ေရဒီယုိ နားေထာင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္လက္ လႈပ္ရွားမႈ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ပါတယ္။ တရား စာအုပ္ေတြကိုလည္း ဖတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ စာအုပ္ဖတ္တယ္၊ အိမ္မႈ ဗာဟီရေတြ လုပ္တာေပါ့ရွင္။ ေန႔လယ္စာ စားၿပီးရင္ တခါ တရား ထပ္ထုိင္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စာအုပ္ဖတ္ ေတးဂီတ နားေထာင္တာပါပဲ။ က်မ ကမၻာ့သတင္းေတြ လာတ့ဲအခ်ိန္ဆုိ ေန႔တုိင္း နားေထာင္ပါတယ္။ သီခ်င္းေတြလည္း နားေထာင္ပါတယ္။ က်မကုိယ္ က်မ တင္းက်ပ္တဲ့ ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ခ်မွတ္ၿပီး လုပ္ပါတယ္။ ညက်ေတာ့ ၉-နာရီ ၂၅-မိနစ္မွာ ဒီမုိကရက္တစ္ ျမန္မာ့ အသံ ၿပီးရင္ေတာ့ အိပ္တာပဲ။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ တျခား ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ မိသားစုေတြကိုေရာ မွာစရာ ရွိသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ အဲဒီလို သူတုိ႔ မိသားစုေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ ဆက္ဆံတာ သိပ္သင့္ေတာ္မွာ မဟုတ္ဘူး။

(ေရဒီယိုမွ တဆင့္ လႊင့္ေပးမည္ဟု ေျပာေသာအခါ)

က်မအေနနဲ႔ ကေတာ့ အားလံုးကို ထံုးစံအတုိင္း မွာခ်င္တာက ေတာင့္ခံထားၾကပါ၊ ရလာမယ့္ ရလဒ္နဲ႔ စာရင္ ေပးဆပ္ရက်ိဳး နပ္ပါတယ္။ ဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေဝေနၾကတယ္ ဆုိတာကို က်မ သိပါတယ္။ လူေတြ ခံစား ေနၾကရတဲ့ စမ္းသပ္မႈ အဖံုဖံုဟာ က်မ ခံရတာထက္ ပိုလုိ႔ ဆုိးဝါးတာကိုလည္း က်မ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အံႀကိတ္ၿပီး ေတာင့္ခံ ထားၾကပါေလ၊ ေပးဆပ္ရက်ိဳး နပ္မွာပါ၊ တန္ပါတယ္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို က်ေနာ့္လက္ထဲ လႊတ္ေပးဖုိ႔ နဝတကုိ တုိက္တြန္းမယ့္ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္။ အကယ္၍ အက်ဥ္းသားေတြက ဆႏၵရွိမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္နဲ႔ အတူ ျမန္မာျပည္က ထြက္ခြာႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးတရပ္ကို သူတုိ႔ကို ေပးခ်င္လုိ႔ပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ ျမန္မာျပည္ထဲမွာပဲ ရွိသင့္ပါတယ္။ မင္းကုိႏုိင္ကုိ ဘာလုိ႔မ်ား မလႊတ္ေသးတာ ပါလိမ့္၊ သူ႔ကုိ ခ်က္ျခင္း လႊတ္ေပး သင့္ပါတယ္ရွင္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ သမၼတႀကီး ကလင္တန္က ခင္ဗ်ားဆီ ေရးတဲ့စာကုိ အမ်ားတကာ သိသာေအာင္ ထုတ္ျပန္ေနခ်င္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ သူ႔မွာ ထုတ္ျပန္ပိုင္ခြင့္ အျပည့္ ရွိပါတယ္ရွင္။

မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ အတြင္းေရးမႈး(၁)ကို ကေန႔ညေန ေလးနာရီမွာ တေခါက္ ထပ္ေတြ႔ ရပါဦးမယ္၊ ေရႊတိဂံု ဘုရားလည္း သြားလည္ဖုိ႔ ရွိပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ဘုရားေပၚေရာက္ရင္ ေခါင္းေလာင္းထုိးျဖစ္ေအာင္ ထုိးလုိက္ပါေနာ္၊ ဒါမွ ရွင္ ရန္ကုန္ကုိ ေနာက္တေခါက္ ျပန္လာလည္ဖုိ႔ ေသခ်ာမွာ။ ေထာင္ထဲသြားတဲ့ အခါက်ရင္ ဦးဝင္းတင္၊ ဦးဝင္းထိန္၊ ကုိျမင့္စုိးနဲ႔ ကိုဝင္းလိႈင္တုိ႔ကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ၾကည့္လုိက္ပါ။ မသီတာကို က်မဆီက ေမတၱာ တရားေတြ ကမ္းလိုက္ပါ၊ က်မ သူမကုိ ေန႔တုိင္း သတိရေနပါတယ္။ မင္းကုိႏိုင္လည္း မၾကာခင္ သက္သာလာမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ ဆုေတာင္းပါတယ္။ ရွင္တုိ႔အားလံုး ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ အေပၚ အာရံု စူးစုိက္ေပးၾကပါ။

မစၥတာရွယ္ႏြန္။ ။ ခင္ဗ်ား နယူးေယာက္တိုင္းမ္ သတင္းစာ ရခ်င္သလားခင္ဗ်ား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ ေသခ်ာေပါက္ ရခ်င္တာေပါ့ရွင္။

( စကား၀ုိင္း အပုိင္း ၁၀ [နိဂုံးပုိင္း] ကုိ ဆက္လက္ ဖတ္ရွဳပါ။)

(ဘာသာျပန္သူ - တာရာေ၀ယံ)

Ref: မိုးမခ

....