ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
အဂၤါေန႔၊ ဇြန္လ ၂၈ ရက္ ၂၀၁၁ဗမာႏိုင္ငံ ေနရာ အႏွံ႔အျပားမွာ စစ္ရိပ္စစ္ေငြ႔ေတြကို စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ ဖြယ္ရာ ေတြ႔ေနရ ျပန္ပါၿပီ။ ကမၻာေပၚမွာ ျပည္တြင္းစစ္ ဒဏ္ကို အ႐ွည္ၾကာဆံုး ခံရဖူးတဲ့ ႏုိင္ငံတခုနဲ႔ ျပည္သူ တရပ္အဖို႔ ဒီအေျခ အေနထက္ ဆိုးတာ မ႐ွိေတာ့ဘူးလို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဘာေၾကာင့္ ေသနတ္သံေတြ ျပန္ၾကား ရတာလဲလို႔ ေမးသံေတြကို ျပည္တြင္း ျပည္ပ ေနရာတကာက ၾကားလာ ေနရပါတယ္။ အားလံုးက စိတ္မေကာင္းစြာ၊ စိုးရိမ္ပူပန္ႀကီးစြာနဲ႔ ေမးၾကတာပါ။
တကယ္က ျပည္တြင္းစစ္ဟာ ဘယ္တုန္းက ၿပီးဆံုးသြားလို႔လဲ လို႔ေမးစရာ ႐ွိေနပါတယ္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေၾကာင္း၊ ထာဝရ ရပ္စဲေၾကာင္း ေရးထားတာ၊ လက္မွတ္ ေရးထိုးထားတာ ဘယ္မွာမ်ား ႐ွိလို႔လဲ။ တိုင္းျပည္ တျပည္ထဲမွာ ဘာသေဘာ တူညီခ်က္မွ တိတိက်က်၊ ေရေရရာရာ မ႐ွိပဲ လက္နက္ႀကီး ငယ္ ကိုင္ထားတဲ့ အုပ္စုေတြ အမ်ားႀကီး တည္႐ွိေနတာဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလား။
ဗမာျပည္လို ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း တိုက္လာၾကတာ မေျပာနဲ႔ သာမန္ ရန္ပြဲေလး တခုေတာင္မွ ေသြးထြက္ ဖူးတယ္၊ အသက္ ထြက္ဖူးတယ္ဆိုရင္ ရန္စက ေျပခဲလွပါတယ္။ အာဖရိက ႏုိင္ငံေတြက ျပည္တြင္းစစ္ေတြ၊ ပါလက္ စတိုင္းနဲ႔ အစၥေရးတို႔ ရဲ႕ စစ္ပြဲ၊ ေက်ေအးေၾကာင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာခဲ့ ၾကေပမယ့္ ျပန္တိုက္ ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
စစ္ပြဲတရပ္ကို ေျဖ႐ွင္းမယ္ဆိုရင္ စစ္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ေျဖ႐ွင္းမွ တကယ္တမ္း ေျပလည္ပါတယ္။ တခါတေလ တဘက္က အျပတ္ႏိုင္၊ တဘက္က အျပတ္႐ံႈး သြားရင္လည္း ျပတ္တတ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ ျပည္တြင္း စစ္က အဲဒီ အေျခအေန မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာကို မေျဖ႐ွင္းပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရႏိုင္ပါဘူး။ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ သမိုင္းအတြင္းမွာ သူတို႔နဲ႔ ေျပလည္သြားတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြ ႐ွိဖူးပါတယ္။ ဥပမာ မူဆိုးေကာ့က ဆာဟံတာသာေမႊးတို႔ တေတြ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြက ႏုိင္ငံေရး အရ ေျဖ႐ွင္းခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအင္အားစုေတြ လႈပ္႐ွားခဲ့တဲ့ ေနရာေတြမွာ အဲဒီလူေတြ မ႐ွိေတာ့ေပမယ့္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲေတြ ဆက္႐ွိေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေန႔ ဗမာျပည္မွာ ေတြ႔ျမင္ေနရတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြနဲ႔ စစ္အစိုးရအၾကားက “အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး” ဆို တာကို ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ပါ။ စ ေပၚလာကတည္းက ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာ ေျဖ႐ွင္းၿပီး ေပၚေပါက္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပထမဆံုး ေပၚလာတဲ့ “အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး”ဆိုတာေတြဟာ ဗကပကို ေခ်မႈန္းဖို႔ အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး၊ ေလာ္စစ္ဟန္တို႔ အကူ အညီနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ ခဲ့တာပါ။ ဘာစာခ်ဳပ္ စာတန္း၊ ဘာတရားဝင္ ေရးသားခ်က္မွ မ႐ွိပါဘူး။ အကုန္ႏႈတ္နဲ႔ပါ။ ေနာက္ပီး “ႏိုင္ငံေရး ကိစၥကို ေနာက္တက္ လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အစိုးရနဲ႔မွ ေဆြးေႏြးၾကပါ” ဆိုတဲ့ ႏွစ္သိမ့္ စကားလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ေပၚလာတဲ့ “အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး” ဆိုတာေတြကေတာ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဦးတည္ တိုက္ႏိုင္ေရး အတြက္ ယာယီ ေျဖ႐ွင္းခဲ့တာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အထက္တုန္းက ဟာလိုပဲ ဘာတရားဝင္ ေရးသားခ်က္မွ မ႐ွိပါဘူး။
တကယ္က်ေတာ့ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အေမြကို ဆက္ခံထားတဲ့ ၾကံ႕ဖြတ္အစိုးရဟာ နအဖရဲ႕ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ ရန္သူ သတ္မွတ္ခ်က္ ကိုလည္း ဆက္ခံ ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခ်မႈန္းေရး ဦးတည္ခ်က္ ကိုလည္း ကိုင္စြဲၿမဲ ကိုင္စြဲ ထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ နဝတ-နအဖ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ “အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး” စကားကိုလည္း အခု အထိေတာ့ ဆက္ေျပာေနရဆဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေလာေလာ ဆယ္ဆယ္ေတာ့ ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲနဲ႔ ထိန္းထားဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ျဖတ္ေျပာဖို႔ လိုတာတခုက စစ္အစိုးရေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့ ဒီ “အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး” တိုင္း၊ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” တိုင္းမွာ ႐ုပ္ဝတၳဳ အခြင့္ အေရးေတြနဲ႔ ေခၽြးသိပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစာဟံတာသာေမႊးကို သံအမတ္ရာထူး ေပးခဲ့သလို ေလာ္စစ္ဟန္ကို ေငြစကၠဴေတြ တရားဝင္ ခဝါခ်ခြင့္၊ ၿမိဳ႕တက္ သူေဌး လုပ္ခြင့္ေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အလားတူပဲ လက္႐ွိ “အပစ္ရပ္” အဖြဲ႔ေတြကိုလည္း စီးပြားေရး လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပါင္း မ်ားစြာနဲ႔ အာေစး ထည့္ခဲ့ပါတယ္။ ဆိုလိုတာ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ လုပ္ခဲ့တဲ့ “အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး”တုိ႔၊ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”တို႔ ဆိုတာေတြဟာ `႐ိုးသားမႈ လံုးဝ မ႐ွိဘူးဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ေျပာသင့္တဲ့ အခ်က္တခုက နဝတ၊ နအဖ၊ ၾကံ႕ဖြတ္စတဲ့ စစ္အစိုးရေတြ အေနနဲ႔ အဲဒီ “အပစ္အခတ္ ရပ္စဲမႈ” ေတြကေန ပိုမို ျပည့္ဝတဲ့၊ ပီျပင္တဲ့ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲမႈ၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္မယ္၊ တက္လွမ္းမယ္ စသျဖင့္ စကားမ်ိဳးကို သူတို႔ ပါးစပ္က မၾကားရ ေတာ့တာပါ။ ႏိုင္ငံေရး စကား ေျပာေရး ဆိုတာမ်ိဳး ကေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ ေဝလာေဝး ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ ေျပာခဲ့တဲ့ ေနာက္တက္လာတဲ့ အစုိးရနဲ႔က်မွ ေဆြးေႏြးၾကပါ ဆိုတဲ့ စကားဟာ ေလထဲမွာပဲ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၿပီလို ဆိုရေတာ့မလို ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အစိုးရေတြဘက္က တဆင့္တက္လွမ္းလာတာက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ လုပ္ေရး ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က စလို႔ ကေန႔ အထိ အစိုးရ အဆက္ဆက္၊ စစ္အုပ္စု အဆက္ဆက္တို႔ ကိုင္စြဲထားတဲ့ လက္နက္ ခ်ခိုင္းတဲ့ သေဘာထား ကို ပံုစံတမ်ိဳးနဲ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး စကား တခြန္းမွ မပါ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ ေစ့စပ္ ညွိႏိႈင္းတဲ့ လကၡဏာ လံုးဝ မပါတဲ့ ေျဖ႐ွင္းနည္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာထားကို ၾကံ႕ဖြတ္ “အစိုးရသစ္”ဟာ ၏-သည္မခ်န္ အကုန္ ဆက္ခံ ထားပါတယ္။
အထက္ကေရးခဲ့တာေတြကို ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ဟာ ျပည္တြင္းစစ္ကို တကယ္ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖ႐ွင္းဖို႔ ဆႏၵ လံုးဝ မ႐ွိဘူး၊ သူတို႔ဟာ ဘယ္ေနရာမွာ မဆို၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ မဆို၊ စစ္တိုက္လို႔ ရေအာင္၊ စစ္ျဖစ္လို႔ ရေအာင္ ဖန္တီး ထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာကို မေျဖ႐ွင္းတာဟာ ေလာင္စာေတြကို ခ်န္ထား တာပါပဲ။ ဒီလိုစစ္လည္း မဟုတ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း မဟုတ္တဲ့ အေျခအေန တရပ္ကို ဖန္တီး ထားျခင္း အားျဖင့္ သူတို႔ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ျပည္သူအေပၚ စိုးမိုးမႈကို ပိုခိုင္ၿမဲေစမယ္၊ သူတို႔ အက်ိဳး စီးပြားေတြ အတြက္ ပို အက်ိဳး ႐ွိေစမယ္လို႔ ယူဆေနသေ႐ြ႕ေတာ့ သူတို႔ဟာ အခုလို အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္း ထားမွာသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ေအာက္ေျခ တပ္မႉးတပ္သားေတြ ေသေၾက ဒုကၡေရာက္လည္း အဲဒီလို လူေတြ၊ ၾကပ္ေျပးက လူေတြ ထဲမွာက ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ လူ ဆိုတာေတာင္ မ႐ွိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ေျပာင္းျပန္ ဒီျပည္တြင္း စစ္ႀကီးေၾကာင့္ ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္လို အက်ိဳး႐ွိတယ္ ဆိုတာကုိ ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ၊ ဗိုလ္သိန္းစိန္ တို႔ေလာက္ သေဘာေပါက္ နားလည္တာ ဘယ္သူမွ မ႐ွိပါဘူး။
မုန္႔သာတဖဲ့စီ ေဝစားမယ္၊ အာဏာကို တျပားဖို႔မွ ေဝမစားႏိုင္တဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ ေနာင္မွာလည္း ႏိုင္ငံေရး အရ ေျဖ႐ွင္းနည္း ေတြကို ျငင္းပယ္ ေနအုန္းမွာပါ။ ဒီအတိုင္းသာ ဆိုရင္ ဗမာျပည္မွာ စစ္အုပ္စု ဆိုတာ ႐ွိေနသေ႐ြ႕ ျပည္တြင္းစစ္ ဆိုတာလည္း ဆက္လက္ တည္႐ွိ ေနအုန္းမယ့္ သေဘာ ျဖစ္ေနပါတယ္။
Ref: မဇၽၥိမ
Posts
0 comments:
Post a Comment