သစၥာေဖာက္ခံရေသာ သူပုန္အက်ဥ္းထြက္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံျခင္း

ကိုေပါက္
ၾကာသပေတးေန႔၊ ေမလ ၁၉ ရက္ ၂၀၁၁

နယူးေဒလီ (မဇၥ်ိမ) ။ ။ ၁၃ ႏွစ္ၾကာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံခဲ့ရေသာ ရခိုင္ႏွင့္ ကရင္ မ်ဳိးခ်စ္သူပုန္ ၃၁ ဦးသည္ ၾကာသပေတး ေန႔လည္ ပိုင္းတြင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ကိုလ္ကာတာၿမိဳ႕ရွိ Presidency အက်ဥ္းေထာင္မွ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့သည္။

တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္အတြက္ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ေတာ္လွန္ေနသည့္ ကရင္ အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ံုး KNU ႏွင့္ ရခုိင္ အမ်ဳိးသား စည္းလံုး ညီညြတ္ေရးပါတီ NUPA မွ တပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ား ျဖစ္သည္။

အိႏၵိယ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိတဦး အစီအစဥ္ျဖင့္ ကပၸလီပင္လယ္ အႏၵမန္ကြ်န္းစုရွိ လန္းေဖာကြ်န္း၌ စစ္မ်က္ႏွာ ဖြင့္ႏုိင္ေရး အတြက္ လာေရာက္စဥ္ ၁၉၉၈ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၁ ရက္တြင္ ဖမ္းဆီး ခံခဲ့ရသည္။ ၎တို႔ ေခါင္းေဆာင္ ၆ ဦးလည္း ထိုကြ်န္း၌ပင္ အိႏၵိယအ ာဏာပိုင္မ်ား၏ သတ္ျဖတ္ ခံခဲ့ရသည္။

CBI အမည္ရွိ အိႏၵိယ ဗဟိုစံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔က ၁၉၉၈ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၈ ေန႔စြဲျဖင့္ ပထမ သတင္းေပး တိုင္တန္းခ်က္ FIR အေပၚ အေျခခံ၍ သူတို႔ကို အိႏၵိယသို႔ တရားမဝင္ ခိုးဝင္မႈ၊ လက္နက္ႏွင့္ ေပါက္ကြဲေစတတ္ေသာ ပစၥည္းမ်ား လက္ဝယ္ ထားမႈျဖင့္ တရားစြဲခဲ့သည္။

အထိန္းသိမ္းခံကာလ ၁၂ ႏွစ္ႏွင့္ ႐ံုးတင္ကာလ ၄ ႏွစ္နီးပါး အၾကာတြင္ သူပုန္မ်ား ဘက္က အိႏၵိယႏိုင္ငံ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ က်င့္ထံုးဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၆၅ (ခ) အရ ေလွ်ာက္ထား ႏုိင္ခဲ့သည္။ အဆိုပါ ေလွ်ာက္ထားမႈကို သေဘာတူကာ ထိန္းသိမ္း ခံထားရသူ ၃၄ ဦးကို တဦးလွ်င္ ဒဏ္ေငြ ရူပီး ၆ဝဝဝ ေဆာင္ေစကာ ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္လည္း ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔အေနျဖင့္ အဆိုပါ ျပစ္ဒဏ္ကို က်ခံၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ ပယ္ဖ်က္ေပးခဲ့သည္။ စုစုေပါင္း အထိန္းသိမ္း ၃၄ ဦးအနက္ ယေန႔ ၃၁ ဦးသာ ျပန္လြတ္လာခဲ့ၿပီး က်န္ ၃ ဦးမွာ အျခား အမႈအခင္းမ်ားျဖင့္ တရား ရင္ဆုိင္ရန္ ဆက္လက္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ခံရဆဲ ျဖစ္သည္။

မ်ဳိးခ်စ္သူပုန္ ၃၁ ဦးထဲမွ ၃ ဦးကို ၎တို႔ ခံစားခ်က္၊ လန္းေဖာကြ်န္းႏွင့္ ေထာင္တြင္း အေတြ႔အႀကံဳ၊ အနာဂတ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ မ်ားကို သိရွိႏုိင္ရန္ မဇၥ်ိမ သတင္းေထာက္ ကိုေပါက္က ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားပါသည္။

ဓညလင္း
(ရခိုင္အမ်ဳိးသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးပါတီ NUPA)

မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္ ဦးထြန္းေအာင္၏ ေမြးခ်င္း ၄ ဦးအနက္ တဦးတည္းေသာ သားျဖစ္သည္။ စစ္ေတြ ေကာလိပ္တြင္ သမိုင္းအဓိက ဘာသာရပ္ျဖင့္ ဒုတိယႏွစ္ အထိ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ ၾသဂုတ္လ စစ္ကိုင္းႏွင့္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ လူထု ဆႏၵျပပဲြၾကီးမ်ားတြင္ ပါဝင္ လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ရခုိင္ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား ကြန္ဂရက္ ASYC ဖဲြ႔စည္း တည္ေထာင္ရာ၌ ဦးေဆာင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြဝင္ ရခုိင္ ဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ALD မဲဆြယ္ ပဲြမ်ား အတြက္လည္း ပါဝင္ ကူညီခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက လိုက္လံ ဖမ္းဆီးမႈမ်ားေၾကာင့္ ၁၉၉ဝ မွာပင္ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္သို႔ ထြက္ခြာ လာခဲ့သည္။ ၁၉၉၅ စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ရခိုင္ျပည္လံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားႏွင့္ လူငယ္မ်ား အစည္းအ႐ံုး AASYC ကို ဖဲြ႔စည္းရာ ဒုဥကၠ႒ အျဖစ္ တာဝန္ ယူခဲ့သည္။ ရခိုင္ လြတ္ေျမာက္ေရး ပါတီ ALP ထဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၇ မတ္လ ၄ ရက္တြင္ ရခိုင္ပါတီ ၄ ခု ေပါင္းၿပီး NUPA ေခၚ ရခိုင္အမ်ဳိးသား စည္းလံုး ညီညြတ္ေရးပါတီကို ဖဲြ႔စည္းရာ ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီဝင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။

အခုလို လြတ္လာတာ ဘယ္လိုခံစားရလဲဗ်။

ေပ်ာ္တာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ၁၃ ႏွစ္ ၃ လနဲ႔ ၆ ရက္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ဘဝကေတာ့ တဆစ္ခ်ဳိး ေျပာင္းလဲ လာေတာ့ တာေပါ့။ ဒီေလာက္ အခ်ိန္ေတြ ၾကာၿပီးမွ ျပန္လြတ္လာရေတာ့ အမ်ားၾကီး ဝမ္းသာရပါတယ္။ ၃ ေယာက္ က်န္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူး ေပါ့ဗ်ာ။

က်န္းမာေရးအေျခအေနေကာ ဘယ္လိုရွိပါသလဲခင္ဗ်။

ေကာင္းၾကပါတယ္။

ရခိုင္ေတာ္လွန္ေရးထဲကို ဘယ္လို စၿပီး ဝင္ေရာက္လာခဲ့တာလဲ ခင္ဗ်ာ။

အဲဒီတုန္းက မဆလနဲ႔ နဝတ အစိုးရေတြရဲ႕ ျပည္သူလူထုအေပၚ မတရား ရက္စက္မႈ၊ ညွဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္မႈ ေတြကို ေက်ာင္းေန အရြယ္ကတည္းက စခံစား သိျမင္ လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအစိုးရေတြ ေျပာင္းမွျဖစ္မယ္ ဆိုတာ သိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၈၈၈၈ အေရးအခင္း ေပၚေပါက္ လာတယ္ေပါ့။ အဲဒီအေရးအခင္းမွာ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပါတီေတြ ေထာင္ေတာ့ ရခိုင္ ေက်ာင္းသား ပါတီမွာ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ဝင္မၿပိဳင္ခဲ့ပါဘူး။ ALD တို႔၊ NLD တို႔ ပါတီၾကီးေတြ မဲႏိုင္ဖို႔ပဲ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးေတာ့ အာဏာ လႊဲမေပးတဲ့ အျပင္ ပါတီေတြကို မတရားအသင္း ေၾကညာလိုက္ေတာ့ ဒီတိုင္းဆို အဖမ္း ခံရေတာ့မွာ ဆိုၿပီး ထိုင္းနယ္စပ္ကို တိမ္းေရွာင္ လာရပါတယ္။ ထိုင္းနယ္စပ္က ကရင္တို႔၊ ABSDF တို႔၊ မြန္အဖြဲ႔တို႔က အမ်ားၾကီး အကူအညီ ေပးၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ရခိုင္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ AASYC ကို ၁၉၉၅ မွာ ထူေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္ဟာ ရခိုင္လြတ္ေျမာက္ေရး ပါတီျဖစ္တဲ့ ALP အဖြဲ႔ဝင္တေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ပင္လယ္ထဲမွာ တာဝန္ယူဖို႔ တာဝန္ေပးပါတယ္။

လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းထဲကို ဘယ္တုန္းက စတင္ဝင္ေရာက္ခဲ့ပါသလဲ။

AASYC ကလည္း အဲဒီတုန္းက လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းပါပဲ ခင္ဗ်။ အဲဒီတုန္းကလည္း NUPA ဟာ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ အစည္းေတြ စုစည္းထားတဲ့ အဖြဲ႔ၾကီးတခု ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီထဲကို ဝင္ခဲ့ပါတယ္။

ဘယ္လိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ လန္းေဖာ (အႏၵမန္ကၽြန္းစု) ကို ပင္လယ္ခရီး ထြက္လာခဲ့ရတာလဲ ခင္ဗ်။

လန္းေဖာကၽြန္းကို က်ေနာ္တို႔လာရတာက အိႏၵိယအစိုးရရဲ႕ ဖိတ္ေခၚခ်က္နဲ႔ လာတာ။ က်ေနာ္တို႔ NUPA ဟာ အိႏၵိယ အစိုးရကို အကူအညီ ေပးခဲ့သလို အိႏၵိယ အစိုးရကလည္း က်ေနာ္တို႔ကို တစံုတရာ အကူအညီ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၅ နဲ႔ ၉၇ အတြင္းမွာ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အိႏၵိယ အစိုးရ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေကာင္းမြန္ ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဌာနခ်ဳပ္ကို အိႏၵိယႏိုင္ငံ တြင္းက မီဇိုရမ္ျပည္နယ္ ပရာဗာမွာ တည္ေထာင္ခြင့္ ေပးထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ အႏၵမန္နဲ႔ နီကိုဘာ ကၽြန္းစုထဲက ကၽြန္း တကၽြန္းကို ေနထိုင္ခြင့္ေပးဖို႔ သေဘာတူညီ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကို အိႏၵိယ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက သေဘာ တူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ သေဘာတူညီခ်က္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ လန္းေဖာကၽြန္းကို လာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏၵိယ အစိုးရက က်ေနာ္တို႔ကို လက္နက္ေတြ တပ္ဆင္ေပးမယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ရဲေဘာ္ေတြကို စစ္သင္တန္းေတြ ေပးမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ထိုင္းနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ျဖတ္သန္းတဲ့ အခါ အခ်က္အျခာက်တဲ့ ေနရာျဖစ္လို႔ အဲဒီမွာ တေထာက္နားခြင့္ ေနရာေပးမယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဒါကိုေတာင္းဆို ခဲ့လို႔ အိႏၵိယ အစိုးရက က်ေနာ္တို႔ကို ကတိေပးၿပီးေတာ့ အဲဒီကၽြန္းကို ေပးမယ္ဆိုၿပီး ေခၚလို႔ က်ေနာ္တို႔ လာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

လာခဲ့တုန္းက စုစုေပါင္း ဘယ္ႏွေယာက္လဲဗ်။

ငါးဖမ္းသမားေတြေရာဆို စုစုေပါင္း ၇၂ ေယာက္ပါ။

အန္ဒမန္ကၽြန္းေရာက္ၿပီး အဖမ္းခံလိုက္ရတဲ့ ေနာက္မနက္ အျဖစ္အပ်က္ ေလးေတြကို ျပန္ေျပာျပ ေပးပါအုံး ခင္ဗ်။

၈ ရက္ေန႔ကေန စထြက္လာၿပီးေတာ့ ၁ဝ ရက္ေန႔ ညေန ၄ နာရီမွာ က်ေနာ္တို႔ လန္းေဖာကၽြန္းကို ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီ လန္းေဖာကၽြန္းမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အိႏၵိယ တာဝန္ခံျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မႉးေစာထြန္းနဲ႔ သူ႔လက္ေထာက္ ကိုရန္ႏိုင္ တို႔ကို ေတြ႔ပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔အတူ အိႏၵိယ ေထာက္လွမ္းေရး ဂေရးေဝါ ရွိေနပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္တဲ့အခါ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ဝမ္းပန္းတသာနဲ႔ ၾကိဳဆိုၾကပါတယ္။ အဲဒီညမွာ ဘာမွ ျပႆနာမရွိပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားေသာက္ၿပီးေတာ့ အိပ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ မနက္က်ေတာ့ ဂေရးေဝါက ဘာေျပာလဲဆိုရင္ အိႏၵိယ အစိုးရ တာဝန္ရွိသူေတြ ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ လာမယ္တဲ့။

မနက္မိုးလင္း က်ေနာ္တို႔ကြ်န္းနားမွာ အိႏၵိယေရတပ္ကို ေတြ႔ရပါတယ္ခင္ဗ်။ သူတို႔ရဲ႕ လူၾကီးေတြဟာ အဲဒီမွာ ရွိတယ္ေပါ့၊ ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ လာမွာေပါ့၊ အဲဒါေၾကာင့္ ၾကိဳဆိုဖို႔ ေနရာ လုပ္ပါတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က ပင္လယ္ကမ္းစပ္ ေသာင္ျပင္မွာ အကုန္လံုး တက္ေန ၾကပါတယ္။ အဲဒါၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လူႀကီး ၅ ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ရာဇာ၊ ဗိုလ္မႉးေစာထြန္း၊ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၊ ဗိုလ္လြန္းဇံခိုင္နဲ႔ KNU က ပဒိုမူးေလြပါ။ သူတို႔ ၅ ေယာက္ကို က်ေနာ္တို႔ ရပ္ေနတဲ့ ေနရာမွာ ရဟတ္ယာဥ္ ဆင္းမယ့္ ေနရာ မရွိဘူးေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေတာတန္းေနာက္မွာ ကြင္းရွိတယ္ေပါ့။ အဲဒီကြင္းကို သြားရေအာင္ဆိုၿပီး အဲဒီ ၅ ေယာက္က္ုိ ေခၚသြား ပါတယ္ခင္ဗ်။ ေခၚသြားတုန္းက ၅ ေယာက္ပါ။

သူတို႔ ထြက္သြားေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းအေရာက္ သူတို႔ကို က်ေနာ္တို႔က မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။ ေတာတန္းနဲ႔ ကြယ္သြား ပါတယ္ခင္ဗ်။ ခဏေနမွ ေခါင္းေပါင္းနဲ႔ ပန္ခ်ာစစ္ဗိုလ္က က်ေနာ္တို႔ေရွ႕မွာ လာရပ္ပါတယ္။ သူက ဘာေျပာလဲဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ညီအကိုေတြ၊ ဘာမွ မစိုးရိမ္ၾကနဲ႔ေပါ့၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာအကူအညီ လိုလဲ၊ လိုတဲ့ အကူအညီကို က်ေနာ္တို႔ ကူညီ သြားမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ လက္ကို ေျမႇာက္ပါလို႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဘာေၾကာင့္ လက္ေျမႇာက္ရလဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔က ညီအကိုပဲ၊ လက္ေျမႇာက္ရမယ္ ဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ လူၾကီးေတြ လာပါေစအုံး၊ ေစာင့္အုံးမယ္လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ ဘာေတြ ေဆြးေႏြးထားတယ္ ဆိုတာ မသိဘူးတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ လက္သာေျမႇာက္ပါတဲ့။ အဲလိုအခ်ိန္မွာ စစ္သား ၃-၄-၅ဝ ေလာက္က က်ေနာ္တို႔ ေဘးနားမွာေနၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ေသနတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထားတာေပါ့။

အဲဒီအခါ က်ေနာ္တို႔က သေဘာေပါက္ၿပီေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ကို သူတို႔က အမိန္႔ေပးေနၿပီ၊ က်ေနာ္တို႔ လက္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိဘူး ေနေပါ့ေနာ္၊ ခုခံစရာလည္း အေၾကာင္းမရွိဘူး။ သူတို႔ေခၚလို႔ လာတာဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကလည္း လက္ေျမႇာက္ ရတာေပါ့။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ လက္ေတြကို ၾကိဳးခ်ည္တယ္၊ မ်က္စိကို ပိတ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြ အကုန္လံုး ခြ်တ္လိုက္ ပါတယ္။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ကို သဲေသာင္ျပင္မွာ လွဲခိုင္း လိုက္ပါတယ္။

အဲလိုလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အထိ KNU က ဗိုလ္မင္းေဆြဟာ က်ေနာ္တို႔ေနာက္မွာ ရွိေန ပါေသးတယ္။ ပုိ႔ဘလဲကို ေရာက္လို႔ ျပန္စစ္ေဆးတဲ့ အခါမွ သူလည္း ေပ်ာက္တဲ့အထဲမွာ ပါသြားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို လက္ေျမႇာက္ခုိင္းၿပီးမွ သဲေသာင္ျပင္မွာ ေမွာက္ခုိင္း ပါတယ္။ မ်က္စိ ပိတ္လိုက္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။ ပထမ တုန္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ထင္တာက က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အရပ္သားေတြ၊ ေလွသားေတြ ပါလာတဲ့ အတြက္ေတာ့ ျမန္မာအစိုးရ မသိရေလေအာင္ ဖံုးကြယ္ဖို႔ လုပ္တာလို႔ စဥ္းစားပါတယ္။

မ်က္စိပိတ္ေနရခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔လူၾကီးေတြ သြားတဲ့ဘက္က ေသနတ္သံ အခ်က္ ၂ဝ ၊ ၃ဝ ေလာက္ ၾကားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ လက္ထဲမွာ တစံုတရာ ဘာမွ မရွိပါဘူး။ ဓားေတာင္ မပါတဲ့အတြက္ ခုခံစရာလည္း အေၾကာင္း မရွိဘူး။ က်ေနာ္တို႔လူၾကီးေတြ ဒီလိုျဖစ္လို႔ ေဒါသျဖစ္တာေပါ့၊ ဝမ္းနည္းပူေဆြး မိတာေပါ့။ အစားထိုး မရတဲ့ အရာေတြပါ။ ပိုက္ဆံေတြ၊ လက္နက္ေတြ၊ ပစၥည္းေတြကို ရွာလို႔ ရေပမယ့္ လူၾကီးေတြကို ျပန္အစား မထုိးႏိုင္ပါဘူး။


ဦးစိုးႏိုင္
(ရခိုင္အမ်ဳိးသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးပါတီ NUPA)

ဦးစိုးႏုိင္ကုိ ရခိုင္ျပည္နယ္ ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႕နယ္တြင္ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္က ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ၁၉၇ဝ တြင္ ဓာတုေဗဒ အဓိကျဖင့္ ရန္ကုန္ ဝိဇၨာ/သိပၸံတကၠသိုလ္တြင္ ပညာ သင္ၾကားခဲ့သည္။ ၁၉၇ဝ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံု ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေပးရန္ ဆႏၵျပပြဲတြင္ ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ျမကၽြန္းသာ အမည္ႏွင့္ ရခိုင္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားသည့္ လက္ကမ္းစာေစာင္ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ယင္းစာေစာင္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း အစိုးရ၏ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားကို ေဖာ္ျပသည့္ စာေစာင္ ျဖစ္သည္။ စာတမ္းေဝမႈေၾကာင့္ ဖခင္ျဖစ္သူကို အာဏာပိုင္မ်ားက ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။

၁၉၇၄ တြင္ သူတို႔အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္အပါအဝင္ အဖြဲ႔သား ၂ဝ ေက်ာ္ ဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ေမာင္သိန္းျမကို လူျမင္ ကြင္းတြင္ ေခါင္းျဖတ္ သတ္ခဲ့သည္။ သူကုိုယ္တိုင္လည္း ေတာထဲတြင္ အသတ္ခံရမည့္ ဆဲဆဲ စစ္ဌာနခ်ဳပ္က စစ္ေဆး ေမးျမန္းစရာ ရွိသည္ဟု ဆုိကာ ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္ ေသေဘးမွ လြတ္ခဲ့ရသည္။

စစ္ေတြတြင္ တႏွစ္ခန္႔ ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရၿပီး ရန္ကုန္ေထာင္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႔ခဲ့သည္။ ၁၉၇၆ ဇြန္တြင္ ျပန္လြတ္လာသည္။ သုိ႔ေသာ္ ရန္ကုန္တြင္ ေနထိုင္ခြင့္ မေပးဘဲ ေနရင္း စစ္ေတြသို႔ ျပန္ခိုင္းခဲ့သည္။

ရန္ကုန္တြင္ ဆက္လက္ေနထုိင္ေသာေၾကာင့္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ေနာက္ေယာင္ခံတာေၾကာင့္ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ထြက္ေျပးခဲ့သည္။

၁၉၈၈ လူထုအံုၾကြမႈတြင္ ထိုင္းဘက္သုိ႔ ထြက္ေျပးလာသည့္ ေက်ာင္းသားႏွင့္ လႈပ္ရွားသူမ်ားကုိ စားစရာ၊ ေဆးဝါးႏွင့္ ေနစရာမ်ား ကူညီ ေပးခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ သူပါဝင္ လႈပ္ရွားေသာ NUPA ပါတီကို အိႏၵိယ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ဆက္သြယ္ လာၿပီး ျမန္မာ ေရပိုက္နက္ အတြင္းမွ တ႐ုတ္ငါးဖမ္းေလွ လႈပ္ရွားမႈ အတြက္ အိႏၵိယအစိုးရကို သတင္းေပး လုပ္ခုိင္းခဲ့သည္။ ထုိ႔အတြက္ အိႏၵိယ အစိုးရက NUPA ကို အႏၵမန္ကၽြန္းစု၏ ေျမာက္ဘက္ အက်ဆံုး လန္းေဖာကၽြန္းကို အသံုးျပဳခြင့္ ေပးခဲ့သည္။

ဦးစိုးႏုိင္မွာ ၁၉၉၈ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၆ ရက္တြင္ ၁ဝ ရက္ေန႔တြင္ လန္းေဖာကၽြန္း သြားႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးမည္ဟု ေခါင္းေဆာင္ ခိုင္ရာဇာ အမိန္႔အရ သြားရာတြင္ ဖမ္းဆီး ခံခဲ့ရသည္။

အခုလို ျပန္လြတ္လာတာ ဘယ္လိုခံစားရလဲ။

ႏွစ္ၾကာႀကီး ေထာင္ထဲမွာ ေနလာရၿပီး ဒီေန႔လြတ္ေတာ့ ေပ်ာ္ေတာ့ေပ်ာ္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ၾကာလာေတာ့ ဆံုးရံႈးမႈေတြ ရွိတာေပါ့။ ၁၃ ႏွစ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ငန္းေတြ၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးခရီး အတြက္ ဆံုးရံႈးတာေပါ့။

ဘာေတြဆက္လုပ္မယ္လို႔ စိတ္ကူးရွိလဲဗ်။

အဆက္အသြယ္ေတြက ျပတ္ေနေတာ့ အျပင္ေရာက္မွ စဥ္းစားၿပီးေတာ့ လုပ္ၾကရမွာပါ။ အခုအေျခအေနက ဘာမွ မသိေသးဘူး။

ဒီ ၁၃ ႏွစ္တာ ေထာင္တြင္းဘဝကို ၿခံဳငံုၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုေျပာႏိုင္မလဲ ခင္ဗ်။

ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တာက ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီအေရး လုပ္တာ အိႏၵိယေထာင္မွာ အခ်ိန္ကုန္ သြားသလို ျဖစ္တာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔က အိႏၵိယကို ကူညီေပးခဲ့ရၿပီးမွ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ကို ဒီလိုလုပ္လိုက္တာ က်ေနာ္တို႔ ရင္ထဲမွာ ခံစား ရတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ ရခိုင္ ေတာ္လွန္ေရးကို အိႏၵိယက ကူညီေပးမယ္ ဆိုၿပီး ယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္သြားရတာေပါ့။

ဒီလို ၁၃ ႏွစ္တာအတြင္းမွာ ဘာအက်ဳိးအျမတ္ေတြမ်ား ရခဲ့ပါသလဲ။

ခံႏိုင္ရည္ ရွိသြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ပိုလို႔ ခိုင္ၿမဲသြားတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။

ဒီလိုလြတ္ေျမာက္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသူေတြကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါသလဲ။

ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးစားေပးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းအားလံုး၊ ျမန္မာျပည္သား အားလံုးကို အမ်ားႀကီး ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။


ေစာခ်ာတိုးတိုး
(ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ံုး KNU)

အခုလို လြတ္ေျမာက္လာခဲ့တာ ဘယ္လိုခံစားရလဲ။

အာ… သိပ္ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔အစည္းေတြကိုလည္း ဒီလို လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးစား ေပးတဲ့ အတြက္ အမ်ားႀကီး ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုေျပာရမွန္း မသိေအာင္ တအား ဝမ္းသာ သြားတယ္ကြာ။

ေထာင္ထဲမွာ ေနခဲ့ရတာ ဘယ္လိုခံစားရလဲ။

ေထာင္ကေတာ့ ခံစားရတာေပါ့။ စိတ္ကေတာ့ အၿမဲပင္ပန္း ေနတာေပါ့။

ဘာေတြ ဆက္လုပ္သြားမလဲ။

ဒီမိုကေရစီ မရမခ်င္းကေတာ့ ဆက္ႀကိဳးစားသြားရမွာေပါ့။ အားေလွ်ာ့စရာလည္း မလိုပါဘူး။ အခုဟာက သင္ခန္းစာ ေပါ့ဗ်ာ။ အားေဆး တခြက္ေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတာင္ ႏွစ္ေပါင္းမနည္း ခံခဲ့ရတာပဲ။ သူက အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ေတာင္ အားမေလွ်ာ့ဘဲ တြန္းလွန္ ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔က သူ႔ကို အတုယူရမွာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီရဖို႔၊ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ဖို႔ အၿမဲ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

မိခင္အဖြဲ႔အစည္း KNU ကိုေရာ ဘာမ်ား ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား ေျပာခ်င္ပါေသးလဲ။

ဘာမွ အထူးအေထြ မရွိပါဘူး။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အားေပးရမွာေပါ့။


Ref: မဇၽၥိမ