သမဂၢံ တေပါသုေခါ

ဘိုဘိုလန္းစင္
ေသာၾကာေန႔၊ ေမလ ၂၀ ရက္ ၂၀၁၁

(၁)

ဝုိင္အမ္ဘီေအေခၚ ဗုဒၶဘာသာကလ်ာဏယုဝ အသင္း ၁ဝ၅ ႏွစ္ျပည့္သည့္သတင္း ေဆာင္းပါး တပုဒ္တြင္ ဖတ္လုိက္ရသည္။ အသင္းၾကီးသည္ ယခုအခါ လူအုိ႐ုံ တပုိင္းဘဝႏွင့္ ဆက္လႈပ္ရွားေနဆဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲ ေတာေျခာက္ခ်ိန္က အသင္း ခန္းမတြင္ ရဲထြန္းဆုိသည့္ ႏုိင္ငံေရး သမားက ငွားရမ္း မဲဆြယ္သည္ ၾကားလုိက္၍ ရင္ဘတ္ နာလွသည္။ အသင္းေထာင္သည့္ ထဲက ဆာအမ္ေအေမာင္ၾကီး (ရဲတပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္)ႏွင့္ နန္းရင္းဝန္ေဟာင္း ဦးပုတုိ႔မွာ ေရႊက်င္ဘက္က အဖုိး၏ ဦးၾကီးမ်ားျဖစ္၍ သံေယာဇဥ္ ရွိသည္သာမက က်ေနာ့ အဖြားဘက္ကလည္း မႏၲေလးတြင္ ဝုိင္အမ္ဘီေအထက္ ေစာေသာ ဘိတ္အသင္း လႈပ္ရွားမႈ မ်ိဳးဆက္မ်ားျဖစ္၍ သက္ေတာ္ရွည္ လူမႈကူညီေရး အသင္းတသင္း အျဖစ္ အာ႐ုံျပဳမိပါသည္။

ဝုိင္အမ္ဘီေအလက္ရွိဥကၠ႒မွာ မုိးေဒဝါမလွေ႐ႊ၊ စာေရးဆရာမ ဏီဏီယဥ္တုိ႔ခင္ပြန္း မဂၤလာယဥ္ေက်းမႈ အစ မဂၤလာ ဦးဘသန္းသမက္ေဟာင္း ဦးေဇာ္ဝင္းေဇာ္ (ႏုိင္ငံျခားေရး အရာရွိေဟာင္း) ပင္ ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ ဝုိင္အမ္ဘီေအ ဥကၠ႒ ဘယ္သူလဲ ဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ားစုလႊမ္းမုိးေသာ တုိင္းျပည္က မသိေတာ့ပါ။ ထုိထက္ ဝုိင္အမ္စီေအကဲ့သုိ႔ လႈပ္႐ွား ေဆာင္႐ြက္မႈတြင္ ကမၻာႏွင့္ တန္းတူ လုိက္ေသာ အသင္းမ်ား၏ လူမႈ ယဥ္ေက်းမႈ စက္ဝန္းထဲ ဗုဒၶဘာသာ ဆုိသည့္ လူငယ္မ်ား ဝင္ေရာက္ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ ေနၾကခ်ိန္တြင္ ဝုိင္အမ္ဘီေအက ဆံပင္႐ွည္ၿပိဳင္ပြဲ၊ ဘုိးဘြားပူေဇာ္ပြဲ၊ ဘာသာေရး စာျပန္ပြဲေလာက္ႏွင့္ တန္းကုန္ေနအုံးမည္ မွတ္ပါသည္။

ထုိထက္ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္အာဏာသိမ္းကထဲက လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ႐ွိေတာ့၍ အရပ္ဘက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အားသန္ေအာင္ ျပည္ပက ကူညီရမယ္ ဆုိသည့္ အန္ဂ်ီအုိ သမားမ်ား၏ မုိးသံေလသံ ကလည္း ၾကီးလွပါေသးသည္။ တကယ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းေခတ္ ဘာသာေရးမွ လြဲ၍ အသင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပ်က္ကုန္ေသာ္လည္း ျမန္မာ ရပ္႐ြာ ယဥ္ေက်းမႈအရ ရပ္႐ြာလူၾကီးမ်ား၊ ေစ်းသူေစ်းသား အေဒၚၾကီးမ်ားႏွင့္ ကာလသား သမီး အုပ္စုမ်ား၏ လူမႈကြန္ယက္မ်ိဳးက မဆလ တေခတ္လုံး ခ်ိနဲ႔ သြားသည္ မဟုတ္ပါ။ ထုိအရပ္သား ဓနၾသဇာ မိတၱဗလအားကုိ သိေသာ အာဏာရ လူတန္းစားကလည္း ျပည္သူပုိင္၊ ရာတန္စသည့္ ပုိင္ဆုိင္မႈဓားျပ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ မီးေဘးေရေဘး ေစ်းဖ်က္သိမ္းသည့္ေဘး စသည့္ ေဘးေပါင္းစုံႏွင့္ ဖိႏွိပ္႐ုံသာမက လမ္းစဥ္လူငယ္၊ လမ္းစဥ္ပါတီ အရံအင္အား စသည့္ ဖဲ့ထုတ္ စည္း႐ုံးသည့္ နည္းမ်ားကုိ ယခုတုိင္ က်င့္သုံးဆဲ ျဖစ္သည္။

(၂)

အတုိက္အခံေစာ္နံေသာ နာေရးကူညီမႈႏွင့္ၿပိဳင္၍ အေလာင္းလုသည္ဆုိေသာ ၾကံ့ခုိင္ေရး လက္ကုိင္ျပဳ အစုိးရက ျပည္ပ အေထာက္အပ့ံယူ အန္ဂ်ီအုိမ်ားကုိ ျပည္တြင္း ဝင္ခြင့္ ေပးထားသည္ကလည္း တမ်ိဳးေတာ့ ဆန္းသည္ ထင္ရသည္။ အတုိက္အခံႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး မႏြယ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ဘ႑ာေရး လမ္းေၾကာင္းကုိ ေစာင့္ၾကည့္ အကဲခတ္ ေနခ်ိန္မွာပင္ ဝန္ၾကီးမ်ား ၾသဇာခံ ပညာ႐ွင္ ဆုိသူ အရာရွ္ိ ပင္စင္စားမ်ား၊ အရပ္သား ဝန္ၾကီးတခ်ိဳ႕၏ အမ်ိဳးအေဆြမ်ား၊ မဆလ အမ်ိဳးအႏြယ္မ်ား၊ အစုိးရၾသဇာ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေသာ ေခတ္ေဟာင္း အရာ႐ွိမ်ိဳးႏြယ္မ်ား စသည့္သူ တခ်ိဳ႕၏ လႈပ္႐ွားမႈမ်ားကုိေတာ့ အေတာ္ ေလွ်ာ့ေပါ့ ေပးထား႐ုံမက ထုိသူမ်ားက အစုိးရ၏ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းမႈေလ်ာ့ရဲျခင္း၊ သယံဇာတ ျပဳန္းတီးမႈမ်ား အေပၚ ျပည္တြင္းျပည္ပ မီဒီယာမ်ားတြင္ မွတ္ခ်က္ေပး ေဝဖန္သည္ တုိ႔ကုိလည္း အေတာ္ေဘးမဲ့ ေပးထားသည္ကုိ ဒီမုိကေရစီျပ႐ုပ္တခု အျဖစ္ ေတြ႔ရျပန္သည္။

ေဘးမဲ့ေပးဆုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းေခတ္ကကဲ့သုိ႔ ဘုန္းၾကီးေတြထဲလဲ စီအုိင္ေအက ေမႊေနတာဘဲ၊ မႏၲေလးက ရဟန္းပ်ိဳ၊ ရန္ကုန္ က်ားေက်ာင္းေတြမွာ သူတုိ႔ လက္ရာ ေျခရာေတြဟု ေၾကာက္လန္႔ တၾကားႏွင့္ ႐ွိ႐ွိသမွ် ေဖာင္ေဒး႐ွင္း အကူအညီ ေပါင္းစုံကုိ ကန္ေတာ့ဆြမ္း လုပ္လႊတ္စရာ မလုိေတာ့ပါ။ ျမန္မာျပည္ အနီးတြင္ ဘာစစ္မီးမွ ေတာက္မေနေတာ့ သလုိ တဖက္က အိမ္နီးခ်င္း ေဆြမ်ိဳး ေပါက္ေဖာ္ၾကီးႏွင့္ စီးပြားကူးသန္းက သပိတ္ဝင္ အိတ္ဝင္ ျဖစ္ေနပီ မဟုတ္ပါလား။ ေတာင္ေပၚက သူပုန္ အုပ္စုေတြကုိ ႐ွင္းလုိက္လွ်င္ တ႐ုတ္မွ ထုိင္းထိ အာစီယံ လမ္းၾကီး ေပါက္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။

ထုိသုိ႔ စစ္အာဏာခုိင္ေနခ်ိန္တြင္ ဟန္ျပဒီမုိကေရစီၾကိဳးဝုိင္း အျဖစ္ ျပစရာ ပတ္ပတ္နပ္နပ္ ႐ွိသည့္ အန္ဂ်ီအုိ သာသနာျပဳ သတင္းဂ်ာနယ္ စသည္တုိ႔ကုိ သိမ္းသြင္း ပ်ိဳးေထာင္ထားပီးလည္း ျဖစ္သည္။ စာဖတ္သူေတြ စိတ္ထြက္ေပါက္ အစုိးရကုိ ဆဲစရာ မွတ္ခ်က္ေပးလုိ႔ ရသည့္ သတင္းဂ်ာနယ္တြင္ မည္သူ႔ ႐ွယ္ယာပါသည္ ဆုိသည္က လြန္ခဲ့သည့္ ၅ႏွစ္-၆ ႏွစ္ ခန္႔ကထဲက ေမႊးလွသည္။ အစုိးရကုိ ဖဲ့သည့္ လက္ခုပ္ျခဴ သတင္းေလးမ်ားထဲ့လုိက္ အစုိးရ ေပၚလစီဘက္ သိမ္းသြင္းသည့္ အက်ိဳးျပဳ သတင္းမ်ိဳး ထဲ့လုိက္ႏွင့္ အကြက္ေစ့ပုံက ေပၚတင္ဖားသည့္ ဂ်ာနယ္တခ်ိဳ႕ႏွင့္ ကြာလွသည္။ နာဂစ္ကာလ အစုိးရ ကယ္ဆယ္ေရးကုိ အမႊမ္းတင္ ကာကြယ္ ေပးခ်ိန္၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အၾကိဳ ေဘးတီးေပးခ်ိန္ႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲခုိးခ်ိန္ တခ်က္ထ၍ ေဝဖန္သံ ဟစ္လုိက္ ခ်ိန္မ်ားက ဂ်ာနယ္ၾကီး တခ်ဳိ႔ကို ယွဥ္ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ လြတ္လပ္ေသာ ဝါဒျဖန္႔ မီဒီယာသေဘာကုိ ပုိသိလာမည္။

ထုိ႔အတူ သံဃာ့အေရးအခင္းတြင္း အစုိးရမေကာင္းေၾကာင္း တရား ေဟာျပကာ လူထု အၾကည္ညိဳ ခံပီး အစုိးရ ေထာင္တြင္း အေျခအေန မ်ားစြာ ေကာင္းသည္္ဟု မုသာဝါဒေ႐ွ႕ေဆာင္ လုပ္ေပးသည့္ ျပည္ပ အန္ဂ်ီအုိၾကီးမ်ား ဝင္ထြက္ ဆည္းကပ္ရာ အန္ဂ်ီအုိ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ိဳးလည္း ႐ွိပါ၏။ နာဂစ္ ကယ္ဆယ္ေရးျဖင့္ ျပည္ပ အေဝးေရာက္မ်ား အၾကည္ညိဳလည္း ယခုတုိင္ခံကာ ျပည္သူ႔ ဂုဏ္ရည္ စာရင္းပင္ ေပါက္လုိက္ေသးသည္။

(၃)

တိမ္မေယာင္ႏွင့္ခက္သည့္ အန္ဂ်ီအုိေလာကတြင္ ျပည္သူ႔ ေမတၱာကုိ အထူး ခံယူရေနေသာ အဖြဲ႔တဖြဲ႔ တြင္လည္း အသင္းထက္ ေခါင္းေဆာင္ ျပ႐ုပ္က ပုိလြန္းေနသည္က ဝါဒျဖန္႔အား မီဒီယာ သေဘာအရ ဟုတ္ေသာ္လည္း ေရ႐ွည္ အသင္း တည္တံ့ေရးတြင္ အသင္းပုံရိပ္ အသင္း စိတ္ဓာတ္ မွိန္ေဖ်ာ့ ခ်ိဳ႕တဲ့စရာဟု ျမင္မိသည္။ ဝုိင္အမ္ဘီေအကုိ ဦးဘေဘ အဖြဲ႔ဟု မည္သူမွ မသိေတာ့ပါ။ ဦးဘေဘ၏ သူရိယေက်းဇူးႏွင့္ ဝုိင္အမ္ဘီေအ အ႐ွိန္ တက္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘၾကီးမူပုိင္ မလုပ္ခဲ့ပါ။ လူငယ္မ်ား ၾကီးပြားေရး အသင္း၊ ဂ်ပန္ေခတ္ အာ႐ွလူငယ္၊ ၁၉၆ဝ ေက်ာ္က အထက္ဗမာျပည္ စာေရးဆရာ အသင္း စသည္တုိ႔ တြင္လည္း အေဖၾကီးမ်ား မရွိပါ။ မႏၲေလး ျဗဟၼစုိရ္ကုိ လူထုေဒၚအမာ၏ ကေလာင္အား၊ ေတာင္စလင္း ဆရာေတာ္၏ မတည္မႈတုိ႔ႏွင့္ တည္ခဲ့ေသာ္လည္း မည္သူမွ် အသင္း ဓိပတိျဖစ္ေအာင္ မၾကံသလုိ ၿမိဳ႕မၿမိဳ႕ဖအားလုံး ညီမူရာစိတ္ျဖင့္ ၿမိဳ႕က်ိဳးျပည္က်ိဳးသာ ဦးထိပ္႐ြက္ကာ ေနာက္ကြယ္က လူမသိေအာင္ လႈပ္႐ွား လာၾကသည္။

ဝုိင္အမ္ဘီေအမွာ ပညာေရး၊ ဘာသာေရးတုိ႔တြင္ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခား ၾသဇာၾကီးမႈကုိ ေခ်ဖ်က္ရန္ အမ်ိဳးသား ေခတ္မီ လုပ္ငန္းအျဖစ္ အိႏၵိယက အသင္းမ်ားအလား တည္ေထာင္ လႈပ္႐ွားခဲ့သည့္ ဘူဇြာ ကြန္ယက္ ျဖစ္ပါသည္။ ဝုိင္အမ္ဘီေအ တြင္းက အစုိးရ လူၾကီးပုိင္းႏွင့္ လူငယ္ပုိင္း တုိက္ပြဲကလည္း ျပင္းခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ မဆုတ္နစ္ေသာ အားထုတ္မႈ အျမင္ၾကီးမႈ တုိ႔ေၾကာင့္ အသင္းသက္ ၁ဝ ႏွစ္ေက်ာ္တြင္ပင္ ျမန္မာျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ျပဳျပင္မႈအတြက္ အသင္းက ကုိယ္စားလွယ္ လႊတ္ႏုိင္သည္ထိ တန္ခုိး ျပႏုိင္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဂ်ီစီဘီေအကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ထိ အဆင့္တက္ပီးမွ ကြန္ဂရက္ၾကီး မျဖစ္ခဲ့ပဲ ပ်က္ခဲ့ရသည္။

ယခုလုိ အတုိက္အခံပါတီၾကီးစစ္စစ္ပင္ ေန႔လားညလား မေရရာသည့္ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ႏုိင္ငံေရး သက္ဆက္ ျဖစ္ရမည့္ လူမႈေရး ဘာသာေရး ကြန္ယက္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနျဖင့္လည္း ဒီမုိကေရစီ သေဘာ အသင္းအဖြဲ႔ သ႐ုပ္ ပုိပီေအာင္ အားထုတ္ပီး ႏုိင္ငံေရး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္သည့္ ကုမၼာရီ အသင္းမ်ား၊ ရဲတပ္၊ အာ႐ွလူငယ္၊ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ဂရက္ စသည္တုိ႔လုိ အျမဳေတ ျဖစ္သင့္ေတာ့သည္။ ျခင္းကစား၊ ေဘာလုံးကန္၊ စာက်က္ဝုိင္း၊ ေတာင္တက္၊ ဆြမ္းေတာ္ၾကီးကပ္ လူမႈဘဝ မွန္သမွ် လူထု စုစည္းမႈကုိ ဦးတည္ေစမွသာ ႏုိင္ငံေရးက တဦးတဖြဲ႔ တစု တြင္သာ ပိတ္ေလွာင္ မေနပဲ ျမန္မာႏွင့္အ ဝွမ္း သက္ေရာက္ အားျမင့္ လာလိမ့္မည္။

Ref: မဇၽၥိမ