လူသံုးမ်ဳိး

လူထုစိန္၀င္း

'ျမန္မာလူမ်ဳိးက ႏႇစ္ေယာက္ရႇိရင္ ႏႇစ္ဂိုဏ္းကြဲတယ္။ သံုးေယာက္ရႇိရင္ သံုးဂိုဏ္းကြဲတယ္။ ဘယ္ေတာ့မႇ မညီညြတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မတိုးတက္တာ 'ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ကို မႏႇစ္ၿမိဳ႕တဲ့ လူစားမ်ားရဲ႕ ပါးစပ္က အျမဲတမ္း ၾကားရေလ့ ရႇိတဲ့စကား ျဖစ္တယ္။

ျမန္မာမႇာ မကြဲတာ မရႇိတဲ့

သူတို႔စကား ခိုင္မာေစဖို႔အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြလည္း ကြဲတယ္။ ျပည္သူ႔ ရဲေဘာ္လည္း ကြဲတယ္။ ဆိုရႇယ္လစ္လည္း ကြဲတယ္။ ဖဆပလလည္း ကြဲတယ္။ ပထစလည္း ကြဲတယ္။ အဲဒီ မတိုင္ခင္က ဂ်ီစီဘီေအလည္းကြဲ၊ သခင္ေတြလည္းကြဲ၊ မကြဲဖူးတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုမႇကို ျမန္မာျပည္မႇာ မရႇိဘူးလို႔ ဆက္ေျပာခ်င္ ေျပာပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဘယ္သူေတြက အဲဒီလို ေျပာၾက တာလဲလို႔ ၾကည့္လိုက္ရင္ အမ်ားစုဟာ ဘယ္ေခတ္ ဘယ္အခါမႇာမႇ အမ်ားအေရးကို ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ေလ့ မရႇိဘဲ ကိုယ့္အေရး ကိုယ့္မိသားစုအေရး တစ္ခုတည္းကိုသာ အေလးထား လုပ္ေဆာင္ေလ့ ရႇိသူေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။

သက္သက္ရမယ္ရႇာတာ
တကယ္ေတာ့ ဒီလူေတြဟာ အမ်ားအက်ဳိး၊ ရပ္က်ဳိး ရြာက်ဳိး သူတို႔ မလုပ္တာကို ခုခံ ကာကြယ္ဖို႔ အတြက္ သက္သက္မဲ့ ရမယ္ရႇာၿပီး ေျပာၾကတာ ျဖစ္တယ္။ လူ႔ေလာကမႇာ ႐ုပ္ခ်င္း ခြဲမရေအာင္ တူတယ္ ဆိုတာသာရႇိၿပီး စိတ္သေဘာထားခ်င္း တစ္ထပ္တည္း တစ္သားတည္း က်ေအာင္ တူတယ္ဆိုတာ မရႇိဘူး။ ဒါ သဘာ၀တရား ျဖစ္တယ္။ ႐ုပ္ခ်င္းတူတဲ့ အႁမႊာခ်င္းေတာင္မႇ စိတ္ခ်င္း အေတာ္တူေပမယ့္ အားလံုး တစ္သားတည္း က်ေအာင္ တူတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မတူတဲ့ ေနရာေတြလည္း ရႇိေသးတယ္။ မိဘနဲ႔ သားသမီးလည္း အလားတူပဲ။ စ႐ိုက္ မတူတာေတြ ရႇိသလို အႀကိဳက္ မတူတာေတြလည္း ရႇိတယ္။ ဒါဟာ လူ႔ေလာကရဲ႕ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ သဘာ၀ပဲ။ လူ႔ဘံု လူေလာကဆိုတာ မတူတဲ့လူေတြ အတူတြဲၿပီး မတူတဲ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြကို တစ္ဦးခ်င္း ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္နဲ႔ လုပ္ၾက ကိုင္ၾကရင္းက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တုိးတက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

စစ္မျဖစ္ဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံမရႇိ
ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြမႇ သူမ်ားထက္ ထူးၿပီးကြဲၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ မညီမညြတ္ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကမၻာေပၚမႇာ ရႇိသမွ် ႏိုင္ငံတိုင္း၊ လူမ်ဳိးတုိင္း မကြဲဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံ၊ စစ္မျဖစ္ဖူးတဲ့ ႏုိင္ငံ တစ္ခုမႇ မရႇိပါဘူး။ တုိးတက္ ထြန္းကားေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြ မႇာလည္း အယူအဆ မတူ ကြဲျပားၾကလို႔ သူ႔ပါတီ ကိုယ့္ပါတီ ဆိုၿပီး သီးျခား ခြဲေထာင္ထားၾက တာပဲ။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ သက္တမ္း အရႇည္ဆံုး အာဏာရ ပါတီႀကီး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အယ္လ္ဒီပီ ပါတီဆိုရင္ ပါတီ တစ္ခုတည္းမႇာကို သီးျခား အုပ္စုကြဲေတြ တစ္ဒါဇင္ေလာက္ တရား၀င္ တည္ရႇိေနတာ ျဖစ္တယ္။

လူလားမေျမာက္ေသးလို႔
ကြဲၾက၊ ျပဲၾကတယ္ ဆုိတာက အယူအဆခ်င္း၊ ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္း မတူလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဦးေႏႇာက္ လူလား မေျမာက္ ေသးလို႔နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး မရင့္က်က္ေသးလို႔ ျဖစ္တာ။ လူလားေျမာက္ ရင့္က်က္ၿပီဆိုရင္ အျမင္အယူအဆ မတူတာဟာ လူ႔သဘာ၀ ပဲလို႔ နားလည္ၿပီး သည္းခံႏုိင္တယ္။ အတူတြဲၿပီး လုပ္ႏုိင္ ကိုင္ႏိုင္တယ္။ လူ႔ဘံု လူ႔ေလာက ဆိုတာ မတူတဲ့လူေတြ အတူတြဲၿပီး မတူတဲ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြကို တစ္ဦးခ်င္း ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္နဲ႔ လုပ္ၾက ကိုင္ၾကရင္းက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တုိးတက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

ထင္းစည္းဥပမာ
တစ္ေသြးတစ္သားတည္း ေပါင္းစည္း ညီညြတ္တယ္။ ေရကိုသားလို႔ အၾကား မထင္သလို ေပါင္းစပ္တယ္ ဆိုတာေတြက စကား အျဖစ္ ေျပာတာ သက္သက္ပဲ။ ထင္းစည္း တစ္စည္းလို စည္းလံုး ညီညြတ္တယ္ ဆိုတဲ့ ပံုေဆာင္ စကားကမႇ လူ႔ေလာကမႇာ သဘာ၀ က်စြာ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေပါင္းစည္း ညီညြတ္ေရး ျဖစ္တယ္။ ထင္းစည္း တစ္စည္းမႇာ အမ်ဳိးအစား မတူတဲ့ အတိုအရႇည္ မညီတဲ့ ထင္းေခ်ာင္းေတြကို ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ စုၿပီး စည္းထားလိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ ေပါင္းစည္းထားတဲ့ အတြက္ လိုရာ အရပ္ေရာက္ေအာင္ သက္သက္သာသာ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ သယ္ပိုး သြားႏုိင္တယ္။ အလြယ္တကူ က်ဳိးပဲ့မသြားဘူး။

ဘံုအက်ဳိးစီးပြားအတြက္
လူ႔ေလာက ဆိုတာလည္း အတူတူပဲ။ အေသြးအေရာင္၊ အမ်ဳိးအႏြယ္ မတူ ကြဲဲျပားျခားနားတဲ့ လူအမ်ား အျပားဟာ တူညီတဲ့ ပန္းတိုင္ တစ္ခုကို ေရာက္ဖို႔ အတြက္ ဘံု အက်ဳိးစီးပြား ဆိုတဲ့ ႀကိဳးနဲ႔ စုစည္းၿပီး ခရီးသြားေနတာ ျဖစ္တယ္။ တူညီတဲ့ ပန္းတိုင္ဆို တာကေတာ့ ေအးခ်မ္း သာယာၿပီး လူတိုင္းလူတိုင္း မေတာင့္မတ၊ မေၾကာင့္မၾက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနထိုင္ႏိုင္တဲ့ သာယာေရႊျပည္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ သာယာ ေရႊျပည္ကို ေရာက္ရင္ လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြး အသားေရာင္ မေရြး လူသား အားလံုး ခံစားရမႇာ ဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္း ခံစားရမယ္။ သူလည္း ခံစားရမယ္ေပါ့။ အဲဒီလို ခံစားခ်င္စိတ္က ဘံုအက်ဳိးစီးပြား ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔ အဖြဲ႔အစည္း အတြင္းက ညီညြတ္ေရး ဆိုတာ တူညီတဲ့ ဘံုအက်ဳိးစီးပြား တစ္ခုအတြက္ ပူးတြဲေနထုိင္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္တယ္။

ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္
ဘံုအက်ဳိးစီးပြားတူရင္ တြဲလုပ္တယ္။ မတူရင္ တြဲမလုပ္ဘူး။ ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ကိုယ့္ဖာသာ လုပ္တယ္။ ဒါသဘာ၀ပဲ။ ဘာမႇ မထူးဆန္းဘူး။ အျပစ္ ေျပာစရာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္က ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ လမ္းက သြားသလုိ၊ သူလည္း သူႀကိဳက္တဲ့ လမ္းက သြားပါေစ။ ဒါလူတိုင္းရဲ႕ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးပဲ။ ကိုယ့္ အခြင့္အေရးကို ကိုယ္ျမတ္ႏိုးသလို သူလည္း သူ႔အခြင့္အေရးကို တန္ဖိုး ထားမႇာပဲ။ ဒါကို နားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီး သူ႔အခြင့္အေရး ကို တန္ဖိုးထား ေလးစားတာ။ သူ႔အခြင့္အေရး၊ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ အသံုးခ်တာကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ လက္ခံေပးတာဟာ ဒီမိုကေရစီ က်င့္စဥ္ ျဖစ္တယ္။

လူသံုးမ်ဳိး
ဒီလိုေျပာတဲ့အတြက္ အားလံုးဟာ မိတ္ေဆြျဖစ္တယ္။ ရန္သူ မရႇိဘူးလို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ လူ႔ အဖြဲ႔အစည္း အတြင္း လူေကာင္း၊ လူဆိုး၊ လူယုတ္မာ ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္ေခတ္ ဘယ္အခါ မဆို ရႇိေနတာပဲ ျဖစ္တယ္။ လူေကာင္းကို မိတ္ေဆြ အျဖစ္ သေဘာထားရမယ္ ဆိုတာကေတာ့ ေျပာစရာ မလိုဘူး။ လူတုိင္းသိတယ္။ လူဆိုးက်ေတာ့ ခြဲျခား စဥ္းစားစရာ ရႇိတယ္။ တခ်ဳိ႕က အရက္ေသစာ ေသာက္စား မူးယစ္တဲ့သူ၊ ေလာင္းကစား အလြန္အကြၽံ လုပ္သူကို လူဆိုးလို႔ ေခၚတယ္။ သူ႔ဟာသူ ႀကိဳက္လို႔ စြဲလို႔ ေသာက္တယ္။ ေလာင္းကစားတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမႇ ဒုကၡမေပးဘူး ဆိုတဲ့ သူမ်ဳိးကိုေတာ့ မိတ္ေဆြအျဖစ္ မေပါင္းသင္း ခ်င္ရင္ေတာင္ ရန္သူအျဖစ္ သေဘာထားၿပီး ေရႇာင္ဖယ္ ေနစရာေတာ့ မလိုဘူး ထင္ပါတယ္။

အမႇားကိုျမင္လို႔ ျပဳျပင္ရင္
တခ်ဳိ႕ ဆင္းရဲလြန္းလို႔ ၾကံမိၾကံရာ ၾကံရင္းနဲ႔ ခါးပိုက္ႏိႈက္ျဖစ္၊ သူခိုး ျဖစ္သြားတာမ်ဳိး ရႇိတယ္။ သူတို႔ဟာ လူဆိုးေတာ့ လူဆိုးပဲ။ ဒါေပမဲ့ မတရား ႏိုင္ထက္စီးနင္းနဲ႔ ႏႇိပ္စက္ညႇဥ္းပန္း မလုပ္ဘူး။ သူတစ္ပါး သားပ်ဳိ သမီးပ်ဳိကို ထိပါးေစာ္ကား မျပဳဘူး ဆိုရင္ေတာ့ လူယုတ္မာလို႔ ေခၚတဲ့အဆင့္ မေရာက္ေသးဘူးလို႔ ဆိုခ်င္တယ္။ သူတို႔ အမႇားကိုသိလို႔ ေနာင္တတရားရ ျပဳျပင္တယ္ ဆိုရင္ ခြင့္လႊတ္သင့္သူကို ခြင့္လႊတ္ရမယ္။ ျပဳျပင္ ေပါင္းသင္းသင့္သူကို ေပါင္းသင္းႏိုင္တယ္။ ေရႇးေခတ္ေရႇး အခါက နာမည္ႀကီးတဲ့ ရႇင္မေတာင္ ဓားျပ ဂိုဏ္းႀကီးေတာင္ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ဖက္ဆစ္ ေတာ္လႇန္ေရးႀကီးထဲ ပါ၀င္လာၿပီး တုိင္းျပည္ရဲ႕ အဖိုးတန္ သားေကာင္း သမီးေကာင္းေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကတဲ့ သာဓက ရႇိပါတယ္။

ငေတမာၿပီးေရာ
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ေသာက္စားမူးယစ္ မရႇိဘူး။ ေလာင္းကစား မလုပ္ဘူး။ ဓားျပလည္း မတိုက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ ၿပီးေရာ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ တစ္ရြာလံုး ငတ္ၿပီး ေသခ်င္ေသ ငါ့စပါးက်ီထဲက စပါးေတြေတာ့ ထုတ္ေရာင္း မေပးႏိုင္ဘူး ဆိုၿပီး လူေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ေသသြားတာကို ငုတ္တုတ္ ထိုင္ၾကည့္ေနႏိုင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က ႏိုင္တုန္း ဖိေထာင္းထားမယ္ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ အားနည္း သူေတြကို ႏိုင္ထက္စီးနင္း ညႇဥ္းပန္းႏႇိပ္စက္ တတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ မသိ နားမလည္သူေတြကို လိမ္ညာ လႇည့္စားၿပီး ကိုယ္ေကာင္းစားဖို႔ ဂုတ္ေသြး စုပ္တတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က သူေတာ္ေကာင္း ဟန္ေဆာင္ၿပီး လူမသိေအာင္ မေတာ္မတရား အလုပ္ေတြ လုပ္တတ္တယ္။

ေမာ႐ံုသာ အဖတ္တင္
ဒီလူစားမ်ဳိးေတြကိုေတာ့ လူဆိုး ဓားျပထက္ေတာင္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလို႔ လူယုတ္မာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ပဲ ထိုက္တန္တယ္။ ဘယ္ေတာ့ ဘယ္အခါမႇ အေပါင္းအသင္း မလုပ္အပ္သူေတြ ျဖစ္တယ္။ ရန္သူအျဖစ္ ျပတ္ျပတ္ သားသား သတ္မႇတ္ၿပီး ေခါင္း မေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ ႐ႈတ္ခ်ပစ္ရမယ္။ အားနာေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ညႇာတာ ေထာက္ထားဖို႔ မတန္ဘူး။ လူယုတ္မာေတြက ေမတၲာ တရားကို ဘယ္ေတာ့မႇ တန္ဖိုးထားတာ မဟုတ္ဘူး။ တရားေဟာေနရင္ ေမာ႐ံုသာ အဖတ္ တင္ပါလိမ့္မယ္။


Ref: EMG News