ရာဇဝင္တြင္ေသာ စကားမ်ား (သို႔) ေအာင္ဆန္းခ်ဲ႕လင္း

မင္းဟန္
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇူလုိင္လ ၁၄ ရက္ ၂၀၁၀

“စကားတလံုး၊ ျပက္လံုးတကြက္ကပင္လွ်င္ စစ္ပြဲမ်ားႏွင့္၊ လႈပ္ရွားမႈမ်ားစြာထက္ လူ၏ သေဘာထားကို ေဖာ္ေဆာင္တတ္သည္” (ပေလတို)

(၁)

‘တကၠသိုလ္ ဥပေဒေသာ္လည္း ျပင္ဆင္ၿပီး ျဖစ္ရမည္။ ေအာင္ဆန္းေသာ္လည္း ျပဳတ္ရမည္’

(ေအာင္ဆန္း)

ဥကၠ႒၊ ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ
တတိယအၾကိမ္ ျမန္မာႏုိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ကြန္ဖရင့္
ပုသိမ္ၿမိဳ႕၊ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္။

ပထမ ေက်ာင္းသားသပိတ္ႏွင့္ ဒုတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္ၾကီးမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ၾကရသည့္ အဓိက အေၾကာင္း အရင္းက၊ ကိုလုိနီ ပညာေရးစနစ္ သို႔မဟုတ္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔ ေရးဆြဲထားသည့္ ‘တကၠသိုလ္ ဥပေဒ’ ပင္ ျဖစ္၏။

၁၉၂ဝ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ၿဗိတိသွ် အာဏာပိုင္မ်ားသည္ ကၽြန္သက္ရွည္မည့္ ပညာေရး စနစ္အား သြတ္သြင္းရန္ ‘တကၠသိုလ္ဥပေဒ’ တရပ္အား ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္ ေနခဲ့ၾကသည့္ ၾကားမွပင္ ျပ႒ာန္းလုိက္သည္။ ရန္ကုန္ႏွင့္ ယုဒသန္ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ‘တကၠသိုလ္ဥပေဒ’ အား လံုးဝ လက္မခံၾက။ အဓမၼ ျပ႒ာန္းလုိက္သည့္ ဥပေဒအား ဆန္႔က်င္ေရးမွာ သပိတ္ေမွာက္ရန္မွ တပါး အျခားေရြးလမ္း မရွိခဲ့။

၁၉၂ဝ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၈ ရက္ေန႔တြင္ တုိင္းျပည္သို႔ ေၾကညာခ်က္ တေစာင္ ထုတ္ျပန္၍ ရန္ကုန္ႏွင့္ ယုဒသန္ ေကာလိပ္မွ ေက်ာင္းသား ၅ဝဝ တုိ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဥပေဒအား သပိတ္ေမွာက္ၾက၏။

“က်ေနာ္တုိ႔ ရန္ကုန္ႏွင့္ ယုဒသန္ေကာလိပ္မ်ားမွ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ မည္သို႔ အဆံုးသတ္မည္ဟု မည္သူမွ ၾကိဳ၍ မျမင္ႏုိင္ေသာ တုိက္ပြဲတရပ္ကို ဆင္ႏြဲလ်က္ ရွိၾကၿပီ။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔၏ အေရးေတာ္ပံုသည္ မွန္ကန္ နည္းလမ္းက်သည္ ဟူ၍ကား က်ေနာ္တုိ႔ အခိုင္အမာ ယံုၾကည္ပါသည္။ အမ်ဳိးသားေရးကုိ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားရန္ အစုိးရက ဖန္တီးသည့္ လက္နက္တရပ္ ဟူ၍သာ ယူဆဖြယ္ရွိေသာ တကၠသိုလ္ ဥပေဒကို ေခ်မႈန္းရန္ က်ေနာ္တို႔ ရည္ရြယ္ပါသည္။

ထုိေကာလိပ္တခု အလြန္႔အလြန္ လုိအပ္ေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔၏ သပိတ္က ထင္ရွားစြာ ေႂကြးေၾကာ္လ်က္ ရွိၿပီဟု က်ေနာ္တို႔ ခိုင္ၿမဲစြာ ယံုၾကည္ပါသည္”

သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားအား အာဏာပုိင္မ်ားသည္ မလုိက္ေလ်ာ။ တကၠသိုလ္ ဥပေဒအား ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ၁၉၂ဝ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ကို ဖြင့္လွစ္သည္။ ထုိေန႔တြင္ ေက်ာင္းသို႔ ျပန္၍ မတက္ေရာက္သည့္ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုး ေက်ာင္းမွ ထုတ္ပစ္မည္ဟု အာဏာပိုင္မ်ားက ဆိုလာ၏။

၁၉၂ဝ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂ဝ ရက္ေန႔တြင္ သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ (ဦး) ဘဦးက သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အစည္းေဝးတြင္ မိန္႔ခြန္းစကားဆုိ၏။

“ဆီးနိတ္က က်ေနာ္တုိ႔ကို ေစာင့္ရန္ ခ်ိန္းသည့္ရက္ ေရာက္လုနီးပါၿပီ။ ၂၃၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၁၉၂ဝ တြင္ က်ေနာ္တို႔သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေက်ာင္းသားဟူသည္ မည္သည့္ အမ်ဳိးအစား ျဖစ္သည္ဟု ကမၻာက သိၾက ရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအေရးပါေသာ ေန႔တြင္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ျမန္မာက ဂုဏ္ယူစရာ ျဖစ္မည္ေလာ၊ ရြံရွာဖြယ္ ျဖစ္မည္ေလာဟု အဆံုးအျဖတ္ ေပးျခင္းကိုလည္း ခံၾက ရပါေတာ့မည္။ ႏွစ္ဖက္ လိုလားဖြယ္ မရွိေသာ ဤရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ကို က်ေနာ္တုိ႔အား အတင္း ထိုးေပးလာျခင္းျဖင့္ က်ေနာ္တို႔မွာ စိတ္နာက်ည္းျခင္း ျဖစ္ရသည့္အျပင္ တမ်ဳိးသားလံုး အေစာ္ကား ခံရေလၿပီဟု အသိစိတ္ႏႈိးၾကားျခင္း၊ ထုိ႔ထက္ပင္ပို၍ ဤကိစၥသည္ တဖက္မွ ျပစ္မႈတခု က်ဴးလြန္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အဘယ္ျပစ္မႈ နည္းဟုမူ တႏုိင္ငံလံုး၏ ပညာေရး တိုးတက္မႈကို ေႏွးသြားေအာင္ လုပ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္”

၁၉၂ဝ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ေကာလိပ္ႏွင့္ ယုဒသန္ ေကာလိပ္မွ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသား ၅ဝ၃ ဦးတို႔က၊ ေက်ာင္းထြက္စာမ်ားအား ေက်ာင္းအာဏာပိုင္မ်ား ထံသို႔ ေပးပို႔ခဲ့ၾက၏။

သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားတို႔က သပိတ္ေမွာက္ၾက၏။ အာဏာပိုင္မ်ားမွလည္း တကၠသိုလ္ ဥပေဒအား ျပဳျပင္ျခင္း မျပဳ။ အာဏာပိုင္မ်ားသည္ ကိုလုိနီ ပညာေရးအား အထိအပါး မခံႏုိင္။ ကိုလိုနီ ပညာေရးမွ ကိုလိုနီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအား ခိုင္မာေစၿပီး၊ ကၽြန္သက္ရွည္စြာႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ေပမည္။ ဤအတြက္ အာဏာပိုင္မ်ားက တကၠသိုလ္ ဥပေဒအား ျပင္ဆင္ျခင္း မျပဳခဲ့။

တကၠသုိလ္ အာဏာပိုင္ မ်က္ႏွာျဖဴ ဆရာအား ‘ဆာ’ ထည့္၍ မထူးသည့္ ေက်ာင္းသားအား ေက်ာင္းမွ ထုတ္ပစ္ျခင္း၊ သမဂၢဥကၠ႒ ကိုႏုအား ေက်ာင္းမွထုတ္ျခင္း၊ အုိးေဝ အယ္ဒီတာ ကိုေအာင္ဆန္းအား ေက်ာင္းမွ ထုတ္ရန္ စီစဥ္ျခင္းမ်ားက ၁၉၃၆ ခုႏွစ္၊ ဒုတိယေက်ာင္းသား သပိတ္ၾကီးအား ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည့္ လတ္တေလာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အဓိက အေၾကာင္းတရားက ‘ကိုလိုနီ ပညာေရးစနစ္’ ႏွင့္ ကိုလိုနီ ပညာေရး စနစ္အား အသက္ သြင္းေပးေနသည့္ ‘တကၠသိုလ္ဥပေဒ’ ပင္ ျဖစ္သည္။

ဤအတြက္ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္၊ ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္ တိုက္ပြဲသည္က ‘ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ဥပေဒ’ ျပင္ဆင္ေရး၊ ‘ကိုလိုနီ ပညာေရးစနစ္’ ဖ်က္သိမ္းေရးပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္။

(၂)

ေက်ာင္းသားသပိတ္ ၂ ခုေၾကာင့္ ‘တကၠသိုလ္ဥပေဒ’ ၾကီးသည္ နဲ႔လာ၏။ အာဏာပိုင္မ်ားသည္ ‘ဆာျမဘူး’ အား ေခါင္းေဆာင္တင္ၿပီး ‘တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ေကာ္မတီ’ အား ဖဲြ႔ေပး၍ တကၠသုိလ္ အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးအား ေျခလွမ္းစရန္ လုပ္ေဆာင္လာခဲ့ရ၏။ ေျခလွမ္းက ေရွ႕သို႔ ေရာက္ေအာင္ လွမ္းသည့္ ေျခလွမ္းမဟုတ္။

ဆာျမဘူးေကာ္မတီမွ ‘တကၠသိုလ္ဥပေဒ’ ျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အစီရင္ခံစာ တေစာင္အား ထုတ္ျပန္၏။ အစီရင္ခံစာက ေက်နပ္ႏွစ္သက္ လက္ခံဖြယ္ရာ မရွိ။ ဆာျမဘူး အစီရင္ခံစာက ျပင္ဆင္စရာ မ်ားစြာႏွင့္။

၁၉၃၇ ခုႏွစ္၊ ေမ ၉ ရက္ႏွင့္ ၁ဝ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ ဒုတိယ အၾကိမ္ေျမာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံလံုး ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ကြန္႔ဖရင့္အား မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပ၏။ ေက်ာင္းသားမ်ား ကြန္ဖရင့္ၾကီးက ‘တကၠသိုလ္ဥပေဒ’ ျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆာင္ရြက္ရန္ ‘တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ေကာ္မတီ’ ဖဲြ႔စည္းေရးအတြက္ ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔သို႔ တာဝန္ ေပးအပ္၏။

တကၠသိုလ္အက္ဥေပဒ ျပင္ဆင္ေရး ေကာ္မတီအား ဝတ္လံု ဦးေက်ာ္ျမင့္၊ မစၥတာ အမ္ေအရာရွစ္၊ ဦးသိန္းေမာင္၊ သခင္တင္ေမာင္၊ နယူးဘားမား သတင္းစာ အယ္ဒီတာႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ကိုေအာင္ဆန္းတုိ႔ႏွင့္ ဖဲြ႔စည္း၏။ ကိုေအာင္ဆန္းက တကၠသုိလ္ အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ေကာ္မတီတြင္ ေဆာ္ၾသသူလည္း ျဖစ္သည္။

ဆာျမဘူး၏ ေကာ္မတီအစီရင္ခံစာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ‘တကၠသိုလ္ေကာင္စီ’ ၏ သေဘာထား အျမင္မ်ား ေပးပါရန္ ‘တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ေကာ္မတီ’ မွ ေတာင္းခံ၏။ ဘုရင္ခံ အစိုးရကလည္း ဆာျမဘူး အစီရင္ခံစာႏွင့္ ပတ္သက္၍ အၾကံဥာဏ္မ်ား ေပးပါရန္ လူထုထံ၌ ေတာင္းခံ၏။

ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၏ တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ေကာ္မတီမွ ဆာျမဘူး၏ အစီရင္ခံစာႏွင့္ ပတ္သက္၍ အပိုဒ္ေပါင္း ၅ဝ ပါဝင္သည့္ ေဝဖန္ခ်က္ စာတမ္း တေစာင္အား တုိင္းျပည္သို႔ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာလိုက္၏။

“ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ျမဘူးေကာ္မတီအစီရင္ခံစာႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေရးၾကီးအရာပါေသာ အခ်က္ မ်ားစြာတုိ႔တြင္ ၎ေကာ္မတီႏွင့္ သေဘာ မကိုက္ညီသည္ကို ေတြ႔ရွိရ၏။

ဆင္းရဲေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား တကၠသိုလ္ပညာရရန္ အတြက္ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္းဟု ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ အထူး ယံုၾကည္ေသာ အရာကား ေနာက္ဆံုး တကၠသုိလ္ စာေမးပြဲ ေအာင္ၿပီး၍ ေကာလိပ္ မ်ားတြင္ ေနေသာ စာသင္ေက်ာင္းသားမ်ား သင္ၾကားအပ္ေသာ အခ်ိန္ေစ့ၿပီးေသာ အခါမ်ဳိး၌ အျခား အလြတ္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႐ိုး႐ိုး တကၠသုိလ္ စာေမးပြဲ အားလံုးကို ဝင္ေရာက္ ေျဖႏုိင္ရန္ ခြင့္ျပဳျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ထုိေၾကာင့္ …

၁။ တကၠသိုလ္သို႔ဝင္ခြင့္ရေသာ ေက်ာင္းသားတုိင္း ဥပစာတန္း စာေမးပြဲကို အလြတ္ ဝင္ခြင့္ရ၍၊ တဖန္ ဒီဂရီ စာေမးပြဲ ကန္႔သတ္ေသာ အခ်ိန္ၿပီးေနာက္ ဝင္ခြင့္ရရန္။

၂။ အစုိးရေဆးေက်ာင္းမွ၎၊ အစုိးရစက္မႈလက္မႈ ပညာသင္ေက်ာင္းမွ၎၊ ဘီအိုစီ ေကာလိပ္မွ၎ လုိင္စင္ လက္မွတ္ရေသာ ဥပစာတန္းလည္း ေအာင္ေသာသူတိုင္း ၃ ႏွစ္မွ် ဆရာဝန္ သို႔မဟုတ္ စက္ဆရာ အင္ဂ်င္နီယာ အျဖစ္ ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ အမ္ဘီဘီအက္စ္ စာေမးပြဲကို၎၊ အင္ဂ်င္နီယာ ဘီအက္စ္စီ စာေမးပြဲကို၎၊ ဝင္ခြင့္ေပးရန္။

ျမဘူးေကာ္မတီ အစီရင္ခံစာႏွင့္ပတ္သက္၍ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အထူး မေက်နပ္ ျဖစ္ေနၾက၏။ အကယ္၍ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို အထူးသျဖင့္ တကၠသုိလ္ ေကာင္စီတြင္ အျပင္အပမွ တကၠသုိလ္ အရာရွိႏွင့္ အစိုးရအရာရွိ မဟုတ္ေသာသူ အမ်ားအျပား ပါဝင္ရန္ အေရးႏွင့္ တကၠသိုလ္ႏွင့္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းမ်ား ဆက္သြယ္ေရး ၂ ရပ္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို တကၠသုိလ္ အက္ဥပေဒ အသစ္တြင္ ထည့္သြင္းပါက တုိင္းျပည္ႏွင့္ တကြ ေက်ာင္းသားမ်ားအား လက္ခံဖြယ္ရာ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ကၽြႏု္ပ္တို႔ ယူဆပါေၾကာင္း။ ေကာလိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ တုိ႔ကို တကၠသုိလ္က ဖဲြ႔စည္း၍ ေအာက္ပါ ေယဘုယ် ဇယားအတိုင္း ဖဲြ႔စည္းသင့္ေၾကာင္း။

- အစုိးရအရာရွိမဟုတ္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းဆရာလည္း မဟုတ္ေသာ တကၠသုိလ္ေကာင္စီ တင္ေျမႇာက္သည့္ လူၾကီး ၇ ေယာက္။
- ဆီနိတ္ (ပညာသင္ၾကားေရးအဖဲြ႔) မွ ၁ ေယာက္
- ေက်ာင္းသားမ်ားက တင္ေျမႇာက္ေသာလူၾကီး ၁ ေယာက္
- ေက်ာင္းဆရာမ်ားမွ ၁ ေယာက္
- ေက်ာင္းအုပ္ႏွင့္ (ဆရာျဖစ္သင္ ေကာလိပ္အတြက္သာ) ဒုတိယ အဓိပတိႏွင့္ပညာမင္းၾကီး
- အင္ဂ်င္နီယာ ပါေမာကၡ (ယူနီဘာစီတီ ေကာလိပ္အတြက္သာ)
- ျမန္မာျပည္ေဆးမင္းၾကီး (ေဆးေကာလိပ္အတြက္သာ)
- အေမရိကန္ သာသနာျပဳအသင္းမွ ၃ ေယာက္ (ယုဒသန္ေကာလိပ္အတြက္သာ)
- ေက်ာင္းသားမ်ားက တင္ေျမႇာက္အပ္ေသာ လူၾကီးမ်ား ေက်ာင္းသားမွလြဲ၍ ရီဂ်စ္စတာ မွတ္ပံုစာရင္းသြင္းၿပီး တကၠသုိလ္ ဘြဲ႔ထူး ရသူမ်ား သာမက အျခားလူၾကီးမ်ား ထဲမွလည္း ျဖစ္သင့္ေၾကာင္း။

နိဂံုးမခ်ဳပ္မီ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ အထူးတုိက္တြန္းလုိေသာ အခ်က္ကား တကၠသုိလ္သည္ ျမန္မာစာျဖင့္ ဘာသာ ရပ္မ်ားကို သင္ၾကားရန္အတြက္ စည္းမ်ဥ္း က်က်နန ခ်ထားသင့္သည္ဟု ထင္ပါေၾကာင္း၊ ဤေနရာတြင္ တကၠသုိလ္သည္ အစိုးရႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ လုပ္ကိုင္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ယခုကစ၍ ထုိအေရးအတြက္ စခန္း စ,သင့္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း”

ေနာက္ဆံုးတြင္ ဘုရင္ခံအစုိးရသည္ တကၠသုိလ္အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးအတြက္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ညွိႏႈိင္း လာခဲ့ရ၏။ ျပင္ဆင္ခ်က္ဥပေဒ မူၾကမ္းတရပ္အား ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ကာ ေရးဆြဲ လာခဲ့ရ၏။

၁၉၃၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လတြင္ ျပဳလုပ္မည့္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးတြင္ တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ခ်က္ ဥပေဒ မူၾကမ္းအား အၿပီးသတ္ တင္သြင္း ေပးပါမည္ဟူ၍၊ ဘုရင္ခံ အစုိးရသည္ ေက်ာင္းသားတုိ႔အား ကတိ ေပးလာခဲ့ရ၏။

(၃)

၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပသည့္ တတိယ အၾကိမ္ေျမာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုး ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ကြန္ဖရင့္တြင္ ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ား အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ကိုေအာင္ဆန္းက ေက်ာင္းသားထုအား မိန္႔ခြန္းစကား ေျပာ၏၊ ကတိစကားဆို၏။ တာဝန္ခံသည့္ အေျပာ၊ တာဝန္ယူသည့္ စကား။

ေနမဝင္အင္ပါယာၾကီးအား ငဝန္ျမစ္နေဘးမွ ၾကိမ္းဝါးလိုက္သည့္အသံ၊ ရာဇမာန္ပါ၏။ သမဂၢဥကၠ႒ ကိုေအာင္ဆန္း၏ ခ်ဲ႕လင္းစကား။

“တကၠသိုလ္ဥပေဒေသာ္လည္း ျပင္ဆင္ၿပီးျဖစ္ရမည္။ ေအာင္ဆန္းေသာ္လည္း၊ ျပဳတ္ရမည္”


ကိုးကား
- ေဒါက္တာသန္းထြန္း၏ ‘ ျမန္မာလူငယ့္အသံ’
- ကိုေအာင္ထြန္း၏ ‘ျမန္မာ့ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈသမုိင္း’
- ႏွစ္ (၅ဝ) ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေရႊရတုမဂၢဇင္း
- ဒဂုန္တာရာ၏ ‘ဖ်တ္ကနဲေတြ႔ရေသာ ႐ုပ္ပံုလႊာ’


Ref: မဇၽၥိမ