နအဖရဲ႕ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔ဲစည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒအေပၚ သေဘာထားဟာ အဓိကစံျဖစ္တယ္

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၂၄ ဇြန္ ၂၀၀၉

ဒီေန႔ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒအေပၚ ဘယ္လို သေဘာထားတယ္ ဆိုတာဟာ ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြ၊ အင္အားစုေတြနဲ႔ လူတဦးခ်င္းရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကို တိုင္းတာတဲ့ စံတခု ျဖစ္ေန ပါၿပီ။ လြယ္လြယ္ အရပ္သားစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကို ေထာက္ခံသူဟာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ရဲ႕ဘက္သား၊ ကန္႔ကြက္သူ ဟာ ျပည္သူ႔ ဘက္သား ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒ ဆိုတာဟာ အဲဒီႏိုင္ငံရဲ႕လကၡဏာကို ျပ႒ာန္းတာ၊ ေဖာ္ျပတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဒါဟာ တိုင္းျပည္တခုရဲ႕ ေသေရးရွင္ေရး ျပႆနာဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္တို႔ကို အဆံုးအျဖတ္ ေပးႏိုင္တဲ့ အရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြ၊ အင္အားစုေတြနဲ႔ လူတဦးခ်င္း အေနနဲ႔ ဒီသမိုင္း အေကြ႔မွာ နအဖ စစ္အစိုးရက မတရား အတည္ျပဳ ခဲ့တဲ့ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ အေပၚ ဘယ္လို သေဘာထား ရွိခဲ့တယ္ ဆိုတာဟာ ေနာင္ သူ႔သမိုင္းမွာ အၿမဲ ကပ္ပါသြားမယ့္ မွတ္တိုင္တခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီ “ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ” အေျခခံဥပေဒနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အမ်ိဳးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ သေဘာထားကို ေရႊဂံုတိုင္ ေၾကညာခ်က္မွာ တိတိလင္းလင္း ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ လက္မခံတယ္၊ ဘာေတြ လက္မခံတယ္ ဆိုတာကို အေသးစိတ္ မေဖာ္ျပခဲ့ေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ သေဘာထား၊ လုပ္ရပ္ဟာ မွန္ကန္တယ္လို႔ပဲ ျပည္သူ အမ်ားစုႀကီးက ျမင္ၾကပါတယ္။ နအဖရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒဟာ ျပဳျပင္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ ေထာက္ျပ လိုက္တာဟာ ဒီေန႔ နအဖရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ ေအာက္မွာ လံုေလာက္တယ္လို႔ အမ်ားက နားလည္ၾကပါတယ္။

လတ္တေလာဗမာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးမွာ ေရွ႕ဆံုးကို တက္လာေနတဲ့ ျပႆနာ တခုကေတာ့ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအင္အားစုေတြဟာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူတို႔ရဲ႕ သေဘာထားကို ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံမွာ စနစ္တက် တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ တင္ျပခ်က္ကို နအဖ အစိုးရဟာ အဲဒီကတည္းက အမ်ားျပည္သူ အၾကားမွာ အက်ယ္အျပန္႔ ျဖန္႔ျဖဴးခြင့္၊ ေဆြးေႏြးခြင့္ မေပး႐ံုမက ေညာင္ႏွစ္ပင္က ကုလားထိုင္ေတြ အၾကားမွာပဲ ေခ်ာင္ထိုးထား လိုက္ပါတယ္။ ဒီေန႔ နအဖနဲ႔ ဒီအပစ္ရပ္ အဖြဲ႔အစည္း ေတြအၾကား ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ တင္းမာမႈဟာ အဲဒီလို နအဖက လူႀကီး လူေကာင္း မဆံခဲ့တာေတြနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ဆက္ေနပါ တယ္။ သူတို႔ကို နအဖက ႏိုင္ငံေရးကိစၥ၊ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာ တင္ျပခြင့္၊ ေျပာၾကားခြင့္ မျပဳဘူးလို႔ သူတို႔ မွန္ကန္စြာ ခံစား ေနရပါတယ္။

၁၉၈၉ ခုႏွစ္တုန္းက ဗကပ လက္ေအာက္ကေန ခြဲထြက္ၾကတုန္းက နဝတ စစ္အစိုးရဟာ တနပ္စားဉာဏ္နဲ႔ “က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ စစ္အစိုးရပဲ၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲၿပီးလို႔ တက္လာတဲ့ အစိုးရနဲ႔က်မွ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏိုင္ငံေရး ကိစၥေဆြးေႏြး ၾကပါ။ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးမွာပဲ” လို႔ ေခၽြးသိပ္ၿပီး ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ ေနခဲ့ၾကၿပီး တေလွ်ာက္လံုး စစ္ရပ္စဲေရး ဆိုတာနဲ႔ပဲ တည္ရွိခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ စစ္အစိုးရဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေညာင္ႏွစ္ပင္မွာ ဝါဒျဖန္႔ ေကာင္းေအာင္လို႔ အတြက္ ဒီအပစ္ရပ္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို တက္ခိုင္းၿပီး ဒီလူေတြဟာ “တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ”၊ “တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးေတြ” လို႔ ဝိေသသနေတြ တပ္ေပး ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာက်ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အျဖစ္ဟာ ႐ုပ္ျပသက္သက္သာ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကို သူတို႔ရဲ႕ စာတမ္း ေခ်ာင္ထိုးခံရတဲ့ အျဖစ္ အပ်က္က ရွင္းလင္းစြာ ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ အခုေနာက္ဆံုး ဒီအဖြဲ႔ေတြကို နယ္ျခားေစာင့္ ပုလိပ္ လုပ္ခိုင္းရာမွာ သူ႔ကိုယ္သူ ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ ပါလို႔ ေျပာတဲ့ ဗိုလ္ရဲျမင့္က ဝ ျပည္ ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး ပါတီကို “ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ တိုက္ေတြ တာေတြ မႏွေျမာဘူးလား” ခနဲ႔တဲ့တဲ့နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္တာဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဒီအဖြဲ႔အစည္းေတြ အေပၚ သေဘာထား မမွန္မႈ၊ အထင္ေသး၊ ျပက္ရယ္ ျပဳလိုမႈေတြကို ေဖာ္ျပေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီက တဆင့္တက္ၿပီး နအဖစစ္အစိုးရဟာ သူတို႔ စိတ္ႀကိဳက္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒကို ေရးဆြဲၿပီး ျဖစ္ကတတ္ဆန္း အတည္ျပဳ လိုက္ၾကပါတယ္။ ဒီေနာက္ ဘာမွ မၾကာဘူး ဒီအပစ္ရပ္ အင္အားစုေတြကို “မင္းတို႔တေတြ နယ္စပ္ ကာကြယ္ေရးတပ္ေတြ လုပ္ၾက၊ ေဒသ ျပည္သူ႔စစ္ေတြ လုပ္ၾက” ဆိုၿပီး ခန္႔ခြဲ အမိန္႔ ေပးလာပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ႏိုင္ငံေရး သူငယ္ႏွပ္စားေတြ မဟုတ္တဲ့၊ ဆယ္စုႏွစ္နဲ႔ခ်ီ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခဲ့ဖူးၾကတဲ့၊ ေတာ္လွန္ေရးသမား ေဟာင္းေတြဟာ အနည္းဆံုး ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာ အတြက္ နအဖကို အာခံ ရပ္တည္ လာၾကပါတယ္။ သူတို႔ပါးစပ္က ထုတ္မေျပာေပမယ့္ သူတို႔ ေဖာ္ျပေနတာက ႏိုင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးတာ မလုပ္ဘဲနဲ႔ေတာ့ လက္နက္ကို မစြန္႔ႏိုင္ဘူး၊ နအဖ အမိန္႔ေပးတိုင္း မလိုက္နာႏိုင္ဘူးရယ္ လို႔ပဲျဖစ္တယ္။ နအဖရဲ႕လုပ္ပံုက သူ႔လက္ေအာက္ခံေတြလို နာခံခိုင္းတာ သက္သက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ “ဒါလုပ္ရင္လုပ္၊ မလုပ္ရင္ - - -” ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလးစား တန္ဖိုးထားသူေတြ အေနနဲ႔ အခုလို ရပ္တည္ ရင္ဆိုင္တာ တရားပါတယ္။ က်ိဳးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္ပါတယ္။

အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ အင္အားစုေတြအေနနဲ႔ “ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ မရွိတာနဲ႔ စာရင္ ရွိတာက ေတာ္ေသးတယ္” လို႔ ေျပာေနသူေတြလို မစဥ္းစား ႏိုင္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕လူေတြက ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ဆိုတာေလး ျပစရာရွိေတာ့ နအဖနဲ႔ ေပါင္းဖို႔အတြက္ အေၾကာင္းျပစရာ ရတာေပါ့လို႔ သေဘာထားတာပါ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း နအဖရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ထဲမွာ ဘာေတြပဲ ပါေနေန၊ ငါတို႔ အမတ္ျဖစ္ရင္ ၿပီးေရာလို႔ ေအာက္ေမ့ ေနၾကပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးကို အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔မွာ ယံုၾကည္ခ်က္ ရွိပါတယ္။ မူရွိပါတယ္။ ေတာ္လွန္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျခခံ ေနာက္ေၾကာင္းေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေထာက္ထားရမယ့္ တိုက္ေဖာ္ တိုက္ဖက္ အာဇာနည္ေတြ အျပင္ အသက္ေပး ကာကြယ္ရမယ့္ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားေတြလည္း ရွိပါတယ္။

သူတို႔ဟာ မေန႔တေန႔ကမွ နအဖအလိုက် ႏိုင္ငံေရး ထလုပ္တဲ့ လူေတြလို စစ္အစိုးရ ႀကိဳးဆြဲရာ မကႏိုင္ပါဘူး။ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ထားရာေန ေစရာ သြားခိုင္းတဲ့ အတိုင္း မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ကိုသာ မဆန္႔က်င္လိုက္ရင္ သူတို႔သမိုင္း ဘာျဖစ္သြားမယ္ ဆိုတာ သူတို႔ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဒီဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ကိုသာ ေထာက္ခံမိရင္ ေနာင္မွာ ဒီဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ပ်က္သြားဦးေတာင္မွ သူတို႔ အေပၚမွာ တင္ေနမယ့္ အမည္းစက္ႀကီးဟာ ဘယ္လိုမွ မပ်က္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သူတို႔ ေကာင္းေကာင္း သိပါတယ္။

ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုကိစၥဟာ ေစ့စပ္လို႔ မရတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မလဲႏိုင္ပါဘူး။ ဆိုလိုတာ ကိုယ္က သူ႔ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို အသိ အမွတ္ ျပဳေပးမယ္၊ သူက ကိုယ့္ကို အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပး ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီႏွစ္ခုဟာ ေခါင္းနဲ႔ ပန္းလိုပဲ ခြဲျခားလို႔ မရတဲ့ အရာႏွစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ခုစလံုးဟာ နအဖစစ္အုပ္စု အာဏာ တည္ၿမဲေရး အတြက္ လုပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအထဲမွာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒဟာ ပိုၿပီး အခရာက်ၿပီး ေက်ာ႐ိုးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနအဖ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ေက်ာ႐ိုးျဖစ္လာမယ့္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို တိုက္ဖ်က္ေရးဟာ ဒီေန႔ေခတ္ ဗမာျပည္သားတိုင္းရဲ႕ သမိုင္းေပး တာဝန္ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။

Ref: ေခတ္ၿပိဳင္