ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူလ္ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းႏွင့္ ငုရင္ ျပင္ စကားဝိုင္း

(၁) ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြအေပၚ ဘယ္လို သံုးသပ္မိ ပါသလဲ။

ဒီႏွစ္ဟာ နအဖအဖို႔ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ ဖိလုပ္ရမယ့္ႏွစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒကို ျပ႒ာန္းရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အသစ္ေတြကို လက္ခံရမယ္။ တပါတည္းမွာ တည္႐ွိဆဲ ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း ဘယ္လို သေဘာထားတယ္ဆိုတာ ေျပာရပါမယ္။ တဖက္မွာ က်ေတာ့လည္း (ၾကံ႕ဖြတ္အျဖစ္နဲ႔ျဖစ္ေစ၊ တျခားအဖြဲ႔အစည္း အျဖစ္နဲ႔ျဖစ္ေစ) သူတို႔အတြင္းက လူေတြထဲမွာ ဘယ္သူေတြ ၀င္အေ႐ြးခံရမယ္ ဆိုတာအတြက္လည္း စီစဥ္ဆံုးျဖတ္ရ၊ စီမံရတာေတြ ရွိဦးမွာပါ။ ဒါဟာ ေသးတဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔တြင္း အခုအခံေတြ၊ မေက်နပ္မႈေတြ၊ ဂိုဏ္းဂဏေတြ ျဖစ္ေပၚေစ ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတဲ့ ဥပေဒ ေၾကညာခ်က္ေတြ၊ သတင္းေတြ ေပၚထြက္လာႏိုင္ပါတယ္။ (အခုကိုပဲ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ေ႐ႊ႕ဆိုင္းမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ ထြက္လာေနပါ ၿပီ) နအဖအဖို႔ကေတာ့ သူတို႔အတြင္းပိုင္း ေျပလည္ တည္ၿငိမ္ေရးကို အဓိကထား ဦးစားေပး လုပ္မွာပါ။ အတြင္း ပိုင္း မတည္ၿငိမ္ရင္ အျပင္ကို ရင္ဆိုင္ရာမွာ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူတုိ႔ သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီႏွစ္ထဲမွာ နအဖရဲ႕ စစ္ဖက္ နယ္ဖက္ ထိပ္ပိုင္း အရာ႐ွိေတြလည္း အေျပာင္းအလဲ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ နအဖအတြင္းပိုင္းမွာ မတည္ၿငိမ္မႈ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ႏွစ္တႏွစ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

နအဖဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို လက္မခံသူေတြ အေပၚ ဘယ္လို သေဘာထားမလဲ ဆိုတာလည္း ဒီႏွစ္ထဲမွာပဲ လက္ေတြ႔နဲ႔ အေျဖေပးရမယ္ ထင္ပါတယ္။ နအဖဟာ ၾကံ႕ဖြတ္ကို ေရရွည္မွာ ထိန္းခ်ဳပ္ ႏိုင္ပါ့မလား၊ နအဖနဲ႔ တစည ဘယ္လို ထိန္းညိႇၾကမလဲ ဆိုတာေတြလည္း စိတ္၀င္စားစရာ ေတြ႔ျမင္ ၾကရပါမယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းဂိုဏ္း၊ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ဂိုဏ္းေတြ ဘယ္လိုအခန္းက ပါ၀င္ၾကမလဲ ဆိုတာလည္း ျမင္ရဦးမယ္ ထင္ပါ တယ္။ ဒီႏွစ္ဟာ နအဖရဲ႕ ျပည္တြင္း ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီေတြ အစမ္းသပ္ ခံရမယ့္ ႏွစ္ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ ဘယ္ အထိ သည္းညည္းခံႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပါ။

ဒီလိုဆိုတဲ့အတြက္ သူတို႔ကို ေျဗာင္ဆန္႔က်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္႐ွားမႈေတြကို သည္းခံမယ္လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါ။ ပိုေတာင္ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးဦး၀င္းတင္၊ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ တို႔လို ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေထာင္ထဲျပန္ထည့္တာ ေတြ႔ရရင္ မဆန္းဘူးလို႔ပဲ ယူဆရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ဟာ နအဖအဖို႔ မလြယ္လွတဲ့ႏွစ္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ သူတို႔တြင္း စည္းလံုး ညီၫြတ္ေရး၊ အဖက္ဖက္မွာ အက်ပ္အတည္းေတြ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ႏွစ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ အခုကိုပဲ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဟာ နအဖ တြက္ထားသလိုမဟုတ္ဘဲ တင္းခံေနလို႔ နအဖဟာ အေျခအေနေတြကိုေတာင္ မထုတ္ျပန္ရဲဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ တျခား အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုသာ တည္ေထာင္ခြင့္ ေပးလိုက္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ လက္ရွိ အက္စ္ဘီ၊ စရဖ စတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရး ယႏၱရားေတြနဲ႔ လံုေလာက္ပါ့မလား၊ ဘယ္လိုတိုးခ်ဲ႕မလဲ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

(၂) ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း လုပ္ေဆာင္မယ္လို႔ ပိုင္းျဖတ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ေတြက ဘာပါလဲ။

တျခားပံုမွန္လုပ္ငန္းေတြအျပင္ ျပည္သူ႔အင္အား(People Power) စည္း႐ံုးေရးကို အဓိကထားၿပီး ဦးတည္ခ်က္ ရွိရွိ လုပ္သြားပါမယ္။ လုပ္ရာမွာ အဓိကအားျဖင့္ ကာလတခုမွာ ေျမေအာက္ သ႑ာန္နဲ႔ လုပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အထက္မွာေျပာခဲ့သလိုပဲ ဒီႏွစ္မွာ ထူးျခားတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာ ႏိုင္ပါတယ္။ နအဖဟာ သူတို႔ အသက္ရွင္ တည္ရွိေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ရွိတဲ့ ဆူးေညႇာင့္ ခလုတ္အားလံုးကို ဖယ္ရွားတာ လုပ္ရပါေတာ့မယ္။ ဒီလိုလုပ္ရာမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္တာေတြ မုခ်ၾကံဳရမွာပါ။ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ဟာ ျပည္သူ လူထု အက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ေရးအတြက္ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ သ႑ာန္နဲ႔ တိုက္ပြဲ ၀င္ပါမယ္။ အလားတူ ပဲ နအဖက အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ လုပ္လာေကာင္း လုပ္လာႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔မွာ ႏိုင္ငံ ေရးအရ အင္အား ေတာင့္တင္းၿပီလို႔ ယူဆရင္ နအဖဟာ တနည္းနည္းနဲ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုလုပ္လာရင္ နအဖနဲ႔ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္တို႔ အၾကားက တိုက္ပြဲဟာ ေနာက္ဆံုး အဆံုးအျဖတ္ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္သြား ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုအခါမွာ က်ေနာ္တို႔ဟာ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ အသီး အပြင့္ျဖစ္တဲ့၊ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူတရပ္လံုးက ေထာက္ခံခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ျပည္သူေတြ၊ တျခားအင္အားစုေတြနဲ႔ လက္တြဲၿပီး ကန္႔ကြက္ တိုက္ပြဲ ၀င္သြားပါမယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔ ဗကပ တဖြဲ႔တည္း လုပ္လို႔မရပါဘူး။ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ တျခားအဖြဲ႔အစည္း ေတြ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းတာေတြ လုပ္သြားပါမယ္။ (ဒါလည္း ေျမေအာက္ပံုသ႑ာန္နဲ႔ အဓိက ျဖစ္ပါမယ္)။ ဒီလိုလုပ္ရာမွာ မတူတာေတြကို ခဏ ေဘးဖယ္ထားၾကဖို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒီလို လံုးပမ္းေနတဲ့ ကာလအတြင္းမွာ နအဖအစိုးရကို ဆန္႔က်င္သူေတြ အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္တာမ်ိဳး က်ေနာ္တို႔က လံုး၀မ လုပ္ပါဘူး။

ဒါေတြက လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းပိုင္းပါ။ အယူအဆပိုင္းကို ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီကာလမွာ က်ေနာ္တို႔ အေနနဲ႔ နအဖ အစိုးရကို အလုပ္အေကြၽး ျပဳလိုတဲ့၊ မူမဲ့အေလ်ာ့ေပး ေစ့စပ္ခ်င္တဲ့ အ႐ံႈးေပးေရး ၀ါဒကို ဖြင့္ခ် ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ သြားပါမယ္။

(၃) ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လို အကဲျဖတ္ပါသလဲ။

တကယ္ေတာ့ ဒီ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဟာ သ႑ာန္သေဘာေလာက္ပဲ ႐ွိပါတယ္။ တကယ့္ အာဏာကို နအဖ က သူ႔ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ရယူၿပီးပါၿပီ။ ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ဘယ္သူေတြႏိုင္-ႏိုင္ အာဏာဟာ စစ္အုပ္စု လက္ထဲမွာပဲ စြဲစြဲျမဲျမဲ တည္႐ွိေနမွာပါ။

ဒါေပမယ့္ ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ နအဖစစ္အုပ္စုနဲ႔ သေဘာထား မတူညီတဲ့ လူေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ၀င္ေရာက္ အေ႐ြးခံတာ ႐ွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ျဖစ္မယ္ဆိုတာေတာ့ မေျပာႏိုင္ေသးပါ။ တကယ္လို႔ အဲဒီလိုလူ၊ အဖြဲ႔ အစည္းေတြ ေပၚလာၿပီး ၾကံ႕ဖြတ္၊ တစည ... စတဲ့ စစ္အုပ္စု အင္အားစုေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္ သူတို႔ကို က်ေနာ္တို႔က အားေပး ေထာက္ခံပါမယ္။

ေနာက္တခ်က္က ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲကေန ရာထူးနဲ႔ အခြင့္အေရး ျပႆနာေၾကာင့္ နအဖ အသိုင္းအ၀ိုင္း အတြင္းမွာ စိတ္၀မ္း ကြဲျပားမႈေတြ ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ အဆင့္အသီးသီး၊ ေဒသအသီးသီး၊ အလႊာ အသီးသီးမွာ ေပၚ ေပါက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကို အတိုက္အခံေတြက ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်ရပါမယ္။

(၄) ကမၻာ့စီးပြားေရးက်ဆင္းမႈအေပၚအျမင္နဲ႔ ျမန္မာျပည္အေပၚ မည္သို႔ သက္ေရာက္ ႏိုင္ပါသလဲ။

ဒီျပႆနာႀကီး ဘာေၾကာင့္ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို က်ေနာ္ ေဆာင္းပါး ၃-၄ ပုဒ္ ေရးဖူးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ျပန္ေျပာ မေနေတာ့ပါဘူး။ ဒီအႀကိမ္ ကမၻာ့စီးပြားေရး က်ဆင္းမႈႀကီးဟာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာလို႔ တေန႔ကပဲ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕က ေျပာသြားပါတယ္။ ဒါကို အေမရိကန္ဖက္က လံုး၀ မျငင္းပါဘူး။ ဒိအရင္တႏွစ္ကပဲ ကြန္ဒိုလီဇာ႐ိြဳက္ကိုယ္တိုင္ “အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ စိတ္ခ်ရတယ္၊ ပံုမွန္ပဲ”လို႔ အလားတူ ထိပ္သီး အစည္းအေ၀းတခုမွာ အာမခံ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတခါေလာက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးဂုဏ္သိကၡာ ထိခိုက္က်ဆင္းတာ သမိုင္းမွာ အင္မတန္ ႐ွားတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ၁၉၂၉ စီးပြားေရး ကပ္တုန္းကေတာ့ အေမရိကန္ဟာ ကမၻာ့နံပတ္တစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥေရာပရဲ႕ ေနာက္မွာပါ။ အခုေတာ့ ကမၻာ့နံပတ္တစ္ ေနရာကေန မ်က္ႏွာျပလို႔ မရေအာင္ျဖစ္ရတာ ဆိုေတာ့ ေတာ္႐ံုျပႆနာႀကီး မဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာ့နံပတ္တစ္ ေနရာကေန အေမရိကန္ ဖယ္ေပးရဖို႔အတြက္ အေရးပါတဲ့ သမိုင္းတေကြ႔ျဖစ္ မယ္လို႔ေတာင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တြက္ၾကပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ဒါဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ အုပ္စိုးသူ လူတန္းစား ထဲက နီယို လစ္ဘရယ္သမား ေတြရဲ႕ ေပၚလစီေတြ မမွန္ေၾကာင္း ပြင့္က် သြားတာလို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ သံေကာင္းဟစ္ေလ့ ႐ွိတဲ့ "Laissez-faire"ေပၚလစီရဲ႕က်ဆံုးခန္းပါ။ စီးပြားေရးလည္ပတ္မႈေတြကို အစိုးရက ၀င္ေရာက္ မစြက္ဖက္ရဘူးလို႔ ေမာက္ေမာက္ မာမာ ေျပာခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံ အမ်ားအျပားက ဧရာမ လူခ်မ္းသာ လုပ္ငန္း႐ွင္ႀကီးေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေဘာဂေဗဒ ပညာရွင္ေတြဟာ အခုေတာ့ သူတို႔ လုပ္ငန္းႀကီးေတြကို ကယ္တင္ ေပးပါဦးလို႔ အစိုးရေတြကို ေတာင္းပန္ေနၾကတာ ေတြ႔ရေတာ့ ျပံဳးမိရပါတယ္။

ဗမာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ ဒီႏွစ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ ပိုေကာင္းလာစရာ မ႐ွိပါဘူး။ ကမၻာ့စီးပြားေရး စနစ္ရဲ႕ အစြန္ အဖ်ား ေလာက္မွာသာ႐ွိတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံကို ကမၻာ့စီးပြားေရး ကပ္ရဲ႕ဒဏ္ဟာ ဒီႏွစ္ထဲမွာ ပိုၿပီး ႐ိုက္ခတ္လာမယ္လို႔ ယူဆရပါမယ္။ အဲဒီလို ႐ိုက္ခတ္လာရင္ ထံုးစံအတိုင္း လယ္သမား- အလုပ္သမားနဲ႔ လုပ္ငန္း႐ွင္ေလးေတြကို အထိခိုက္ဆံုး ျဖစ္မွာပါ။ နအဖအေနနဲ႔ ဒီဒဏ္က ကာကြယ္ဖို႔၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ အစြမ္း လံုး၀ မ႐ွိပါဘူး။ က်လာသမွ်ဒဏ္ကို ငုတ္တုတ္ေပခံရမွာပါ။

(၅) လတ္တေလာျဖစ္ေနတဲ့ အစၥေရး-ပါလက္စတိုင္း ျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လို ျမင္ပါသလဲ။

သမိုင္းဆိုင္ရာေလး နည္းနည္းျပန္ေျပာပါရေစ။ ခရစ္ေတာ္ ေမြးဖြားတဲ့ႏွစ္ မတိုင္မီ ဆယ္စုႏွစ္ အနည္းငယ္ ကတည္းက ဂ်ဴးေတြရဲ႕ အစၥေရးဟာ ကမၻာ့ေျမပံုေပၚက ေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္ ကိုလိုနီသမားေတြက မူဆလင္ ဘာသာ၀င္ေတြ လက္ထဲက လု၊ ကမၻာအႏွံ႔အျပားမွာ ႐ွိတဲ့ ဂ်ဴးေတြကို ေျပာင္းလာခိုင္းၿပီး ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က်မွ အခု လက္ရွိ အစၥေရးႏိုင္ငံကို တည္ေထာင္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က အာရပ္ေတြ၊ မူဆ လင္ေတြရဲ႕ ႏွလံုးအိမ္ေဒသမွာ ခံတပ္ႀကီးတခု ေဆာက္ထားခဲ့ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရနံထြက္တဲ့ ေဒသမွာ နယ္ခ်ဲ႕သ မားေတြရဲ႕ ေရနံတြင္းေတြနဲ႔ စစ္ေရးအရေရာ စီးပြားေရး အရပါ အေရးပါလွတဲ့ စူးအက္ တူးေျမာင္းအတြက္ အေစာင့္သေဘာ ေမြးထားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေဒသက အမ်ိဳးသားေတြဟာ သူတို႔ထင္တာထက္ ေစာၿပီး ႏိုးၾကား၊ စည္း႐ံုး မိလာၾကပါတယ္။ စူးအက္ တူးေျမာင္းနဲ႔ ေရနံတြင္းေတြကို သူတို႔က ႏိုင္ငံပိုင္သိမ္းတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ အဂၤလိပ္ အေမရိကန္တို႔ဟာ မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴး ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အေမရိကန္ဟာ အဲဒီေဒသကို အဂၤလိပ္ လက္ထဲက လုယူလိုက္ပါတယ္။ စူးအက္တူးေျမာင္း အေရးအခင္းဟာ ဒီဖက္ေခတ္ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ ကမၻာ့နံပါတ္တစ္ ေနရာကို အဂၤလိပ္ လက္ကေန အေမရိကန္က လႊဲယူတဲ့ အခါပဲလို႔ ေျပာရင္ ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒိေနာက္မွာေတာ့ အေမရိကန္ဟာ အစၥေရးကို စီးပြားေရးအရ၊ စစ္ေရးအရ အားႀကီးေအာင္ အတင္းလုပ္ၿပီး အာရပ္ေတြအၾကားမွာ ငပြႀကီး တဦးအျဖစ္ ဖန္တီးေပးခဲ့ ပါတယ္။

အခု ဒီဖက္ပိုင္းမွာေတာ့ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးမွာ ဂ်ဴး သန္းႂကြယ္ သူေဌးေတြ ရဲ႕ အခန္းက သိပ္အေရးပါလာၿပီး ဂ်ဴးေတြက အေမရိကန္ရဲ႕စကားကို နားေထာင္ ေနရတာလား၊ အေမရိကန္ က ဂ်ဴးေတြရဲ႕စကားကို နားေထာင္ ေနရတာလား၊ ေျပာရ ခက္ေလာက္ေအာင္ေတာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အစၥေရးလ္ဟာ အဲဒီေဒသမွာ အေမရိကန္ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရး၊ သတင္းနည္းပညာေရး အကူအညီေတြနဲ႔ သူမ်ားနယ္ေတြကို လုတာ၊ အႏိုင္က်င့္တာေတြ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္တာ ျဖစ္လာပါတယ္။ တေလာကမွ အေျပာင္းအလဲလို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး တက္လာတဲ့ အိုဘားမားနဲ႔ သူ႔အစိုးရဟာ အစၥေရးက ဂါဇာက အရပ္သား ေတြကို ဒါေလာက္ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ေနတာေတာင္ တခြန္းမဟန္႔တဲ့ အျပင္ ပါလက္စတိုင္းေတြရဲ႕ အျပစ္လို႔ ေျပာတာကို ၾကည့္ရင္ ထင္႐ွားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပါလက္စတိုင္းေတြ (မူဆလင္ေတြ) ဖက္ကၾကည့္ရင္ ဒါဟာ သူတို႔ေျမကို အလုခံရလို႔ ျပန္တိုက္ ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟာမာ့ဇ္ေတြက ဂ်ဴးေတြကို ဒံုးပ်ံနဲ႔ လွမ္းပစ္တယ္ ဆိုတာဟာ စစ္ေတာင္းျမစ္ တဖက္ကမ္းက ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္တပ္ေတြကို ဗမာ့မ်ိဳးခ်စ္ ေပ်ာက္ၾကားတပ္ေတြက ဒီဖက္ကမ္းကေန ေမာ္တာနဲ႔ လွမ္းထုတာနဲ႔ တူပါတယ္။ ျဖစ္ေနတာေတြ အားလံုးဟာ ပါလက္စတိုင္းေတြရဲ႕ ေျမေပၚမွာပါ။

တကယ္က လူ႔ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္း အင္မတန္႐ွည္ၾကာခဲ့တဲ့ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ေဒသမွာ အင္မတန္ ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ သမိုင္းေနာက္ခံေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ဆိုရင္ အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စြက္ဖက္မႈ မပါဘဲ စားပြဲ ေပၚမွာ အခ်ိန္ယူၿပီး မ်က္ႏွာစံုညီ ေျဖရွင္းမွသာ ေျပလည္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

Ref: ငုရင္ျပင္
......