တို႔တိုင္းျပည္

ဆရာေဇာ္ဂ်ီ

ထေလာ့ျမန္မာ၊ အို ျမန္မာတို႔

တို႔ရြာ တို႔ျပည္၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္

ေစတီ စပါး၊ မ်ားလည္းမ်ား၏

မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္

ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္

ယာစကာမ်ိဳး၊ တညႇိဳးညႇိဳးႏွင့္

ပုထိုးျမင့္ေမာင္း၊ ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းၾကား

လွည့္လည္သြားလ်က္ မစားေလရ၊ ဝမ္းမဝ၍

ဆြမ္းမွ်မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔

တို႔ရြာ တို႔ျပည္၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္

ေရခ်ိဳေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္

သီးႏွံခ်ိဳပ်ား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏

မ်ားပါေလလဲ။ တမြဲမြဲႏွင့္

ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္

ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍

ေတာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း။

ထေလာ့ ျမန္မာ၊ ျမန္မာ ထေလာ့

အားမေပ်ာ့ႏွင့္၊ မေလွ်ာ့လံု႔လ

သူကစ၍၊ ငါကအားလံုး

လက္႐ံုးမ်ားေျမာင္၊ ဉာဏ္မ်ားေျမာင္ႏွင့္

စြမ္းေဆာင္ၾကေလ၊ ေဆာင္ၾကေလေလာ့

ဤေျမ ဤရြာ၊ ဘယ္သူ႔ရြာလဲ

ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ႔စပါးလဲ

ထားေလာ့တာ၀န္၊ ပြန္ေလာ့လုပ္ငန္း

ဉာဏ္ေရွ႕ပန္း၍

တစ္ဝမ္းတစ္စိတ္ ညီေစသတည္း။

(ယာစကာ = သူေတာင္းစား)