နအဖအတြက္ ေတာေျခာက္ေပးရာ ေရာက္လိမ့္မယ္

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၂ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

မ်က္ေမွာက္ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အဓိကဆံုခ်က္ဟာ နအဖ စစ္အစိုးရက အတင္း ခ်ီတက္ ေနတဲ့ လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္ကို ဆန္႔က်င္သူမ်ားနဲ႔ ေထာက္ခံသူမ်ား အၾကားက ပဋိပကၡဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ ဒီဟာကို ထပ္ၿပီး အေသးစိတ္ ေထာက္ျပရရင္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို အေကာင္းျမင္သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္သူေတြရဲ႕ ပဋိပကၡလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာင္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတာ၊ ဦးတင္ဦးနဲ႔ ဦးဝင္းတင္ကို သက္ေသထြက္ခြင့္ မေပးတာတို႔က အစ လူေတြ တဖမ္းတည္း ဖမ္းေနတာ၊ ရယက ႐ံုးထဲမွာ ေသေအာင္ ႐ိုက္တာ စတာေတြဟာ ဒီပဋိပကၡရဲ႕ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တပါတည္းမွာ ေျပာသင့္တာက ဒီတေလာ ေပၚေပါက္လာေနတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အယူအဆ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာလည္း အဲဒီပဋိပကၡ ပတ္လည္က မုန္တိုင္း မဟုတ္ေတာင္ ေလေပြေလးေတြလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ဒီကာလမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚထြက္လာတာ၊ အာ႐ံုစိုက္ခံရတာ တခုက ဦးဝင္းတင္ ေျပာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသစ္ ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဝင္းတင္က သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသစ္ ဆိုတာကို အနက္ဖြင့္ရာမွာ “သူတို႔ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ တင္းကုပ္ထဲကို က်ေနာ္တို႔ကို ဆြဲေခၚေတာ့မယ္။ ျမက္ေကၽြးလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ နဖားႀကိဳးဆြဲလို႔ ျဖစ္ျဖစ္ ဆြဲေခၚေတာ့မယ္” လို႔ အစခ်ီခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ “ပညာရွင္” တဦးကေတာ့ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ အာမခံခ်က္ မရွိဘူး။ လာမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အေျခခံဥပေဒ အာမခံခ်က္ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္သင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဦးဝင္းတင္က သူ႔ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးသစ္အတြက္ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြ အသံညီဖို႔ လိုတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ဆိုလိုတာ ညီၫြတ္ေရး၊ အတုိက္အခံေတြ ဘက္က ညီၫြတ္ေရးရွိဖို႔ လက္ေတြ႔ က်တယ္လို႔ သူထင္တဲ့ နည္းလမ္းတခုကို တင္ျပလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဝင္းတင္က လူေတြကို မေၾကာက္တရားနဲ႔ စြန္႔လႊတ္မႈ ရွိၾကဖို႔ လံႈ႔ေဆာ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ “ပညာရွင္” ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ခိုင္း႐ံုမက ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီးမွာ အသစ္တက္လာတဲ့ နအဖရဲ႕ စစ္အုပ္စု ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္က အစိုးရက ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြကို ဖိႏွိပ္တာ၊ အႏၲရာယ္ေပးတာေတြ လုပ္လာရင္ ဒါဟာ “အသစ္ျဖစ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္က ခြင့္မျပဳတာ မဟုတ္ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားရဲ႕ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရး မပီျပင္ ေသးတာပဲျဖစ္မယ္” ဆိုၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ ဖိႏွိပ္မႈေတြ အတြက္ေတာင္ ႀကိဳတင္ ေရွ႕ေန လိုက္ေပးလိုက္ ပါေသးတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ အရကိုပဲ အခ်ိန္မေရြး အာဏာသိမ္းခြင့္ ရွိေနမယ့္ ေနာင္တက္လာမယ့္ အစိုးရကို ထင္ရာစိုင္းခြင့္ ေပးလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ဒီ “ပညာရွင္” ဟာ အဲဒီအင္တာဗ်ဴးမွာ “ႏိုင္ငံေရးကို အႏၲရာယ္ ကင္းကင္းနဲ႔ ကိုယ္က လုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုခဲ့ရင္၊ ဒါကို လုပ္မယ္ရည္စူးရင္ သက္ဆုိင္ရာ လံုၿခံဳေရး အဖြဲ႔အစည္းကို သာမန္အားျဖင့္ အသိေပးရန္ မလိုေသာ္လည္းပဲ အခုအခ်ိန္မွာ trust (ယံုၾကည္မႈ) တည္ေဆာက္တဲ့ အေနနဲ႔ အသိေပးလိုက္ျခင္း အားျဖင့္ သူတို႔ အေနနဲ႔လည္းပဲ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးကို အလြယ္တကူ ကူးေျပာင္းလို႔ ရမယ္” လို႔ ေျပာပါေသးတယ္။ ဒါဟာ အဏာပိုင္ေတြ ကိုယ္တိုင္ကေတာင္ မေတာင္းဆိုဘဲနဲ႔ ကိုယ္ကသြားၿပီး သြားၿဖီးေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးဖို႔ ေျပာသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပိုအေရးႀကီးတာက စစ္အစိုးရ ဘက္က ဒီေန႔အထိ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္တဲ့ လကၡဏာ ဘာတခုမွ မျပေသးဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ဒီ “ပညာရွင္” ေတြ ဘာမွ မေျပာၾကဘဲ တျခားႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြက စစ္အစိုးရ ယံုၾကည္ေအာင္ လုပ္ျပရမယ္လို႔ ေတာင္းဆို ေနပါတယ္။ စစ္အစိုးရက ယံုေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတာ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ စစ္အစိုးရကို၊ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို မဆန္႔က်င္ပါေၾကာင္း ယံုၾကည္ေအာင္ လုပ္ရမွာလား။

သူရဲ႕ဒီစကားကိုလည္း ဆက္နားေထာင္ၾကည့္ပါ။ “ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ထိုင္းတပ္မေတာ္က ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္တာဟာ အာဏာ သိမ္းတာမဟုတ္ဘူး၊ အာဏာျဖဳတ္တာပဲ။ - - - - ဒါဟာ ထိုင္းစစ္တပ္ရဲ႕ ရင့္က်က္မႈကို ေဖာ္ျပတာပဲ” တဲ့။ ဒီလိုဆိုလိုက္တာဟာ ေနာင္ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္တပ္က ဘာမဆို ဝင္လုပ္ႏိုင္တယ္။ အာဏာ သိမ္းတာေလာက္ကေတာ့ ထမင္းစား ေရေသာက္ပဲလို႔ စစ္တပ္လုပ္သမွ် ေထာက္ခံဖို႔ လမ္းခင္းထားတာ မဟုတ္လို႔ ဘာမ်ား ျဖစ္ရအုန္းမွာလဲ။

သူနဲ႔ တခ်ိန္တည္းလိုလိုေျပာခဲ့တဲ့ တျခား “ပညာရွင္” တေယာက္နဲ႔ သူတို႔ခ်င္း အေျပာတူ ေနၾကတဲ့ အခ်က္ တခုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဗမာျပည္ ျပည္သူ လူထုဟာ အသိပညာ နိမ့္က်ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာေပးဖို႔ လိုေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီလို အသိပညာေတြ ရွိမွပဲ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ မဲေပးႏိုင္မယ္၊ လူေရြးခ်ယ္ႏိုင္မယ္ ဆိုတာပါပဲ။ သူတို႔က ျပည္သူ လူထုဟာ သူတို႔ေ႐ြးခ်ယ္မယ့္ ပါတီ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္စားလွယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္ကို သူ႔ေပၚလစီ ဝါဒေတြကို ေသခ်ာ ေလ့လာ နားလည္ၿပီး မဲေပးတာမ်ိဳး ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ပညာလို-အိုသည္မရွိ ဆိုသလို လူတိုင္း တသက္လံုး ပညာကို ဆည္းပူး ေနရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ ဗမာျပည္မွာ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အေနအထားမွာ ေမးစရာ ျဖစ္လာတာက ျပည္သူလူထုဟာ ပညာေရခ်ိန္ နိမ့္က်ၾကလို႔ ဒီအာဏာရွင္ေတြကို မင္းေျမႇာက္ ထားတာလား။ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္တုန္းက ျပည္သူ လူထုဟာ အသိေရခ်ိန္ နိမ့္က်လို႔ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို မဲေတြ ပံုေအာ ထည့္ခဲ့ၾကတာလား။ ဒီေန႔ အေျခအေနမွာ အမွားအမွန္ မခြဲႏိုင္တာ၊ လူဆိုးလူေကာင္း မခြဲႏိုင္တာဟာ ျပည္သူလူထုလား အဲဒီ “ပညာရွင္” လို လူေတြလား ဆိုတာပါပဲ။ ဗမာျပည္လို အင္မတန္ ရက္ရက္စက္စက္ အဖိႏွိပ္ခံေနရတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အသိဆိုတာ အသည္းႏွလံုး ကတဆင့္ လာတယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ဒါဟာ ပညာရွင္ေတြေပးမယ့္ အသိထက္ အမ်ားႀကီး ေလးနက္ပါတယ္။

ေနာက္ေမးစရာ တခုကလည္း အင္မတန္ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားပါတယ္ ဆိုဆို၊ လူေနမႈ အဆင့္အတန္း ျမင့္ပါတယ္ပဲ ေျပာေျပာ အေမရိကန္၊ အဂၤလန္ စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာေရာ မဲေပးသူတိုင္းဟာ ေပၚလစီေတြ၊ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ဖတ္ၿပီး၊ ေလ့လာၿပီးမွ ေပးတယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာလား။ အဲဒီႏိုင္ငံက သာမန္လူေတြမွာ ႏိုင္ငံေရး ဗဟုသုတ၊ ႏိုင္ငံေရး ပထဝီအသိ စတာေတြကို စိတ္မဝင္စား၊ မေလ့လာလို႔ ဘာမွမသိသူေတြ အမ်ားႀကီးဆိုတာ မၾကားဖူး ေလေရာ့သလား။ အိုဘားမား ရရွိခဲ့တဲ့ လူမည္းေတြရဲ႕ မဲေတြထဲမွာ လူမည္းမို႔ ေပးတဲ့ မဲဟာ ရာခိုင္ႏႈန္း မနည္းဘူးဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။

ဗမာျပည္သားေတြဟာ ကေန႔ပညာေရးေရခ်ိန္ထက္ နိမ့္က်တဲ့ ေရခ်ိန္နဲ႔ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီကို တြန္းလွန္ခဲ့ၾက၊ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ကို တြန္းလွန္ ခဲ့ၾကတာပါ။ အဂၤလိပ္ အလိုေတာရိ ဆိုတာေတြဟာ စာတလံုးမွ မတတ္တဲ့ လယ္သမားေတြ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ပညာတတ္ ေတြထဲက ေပၚေပါက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကို အသိေရခ်ိန္ ျမင့္ေစခ်င္ရင္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ စီးပြားေရး အဆင့္အတန္း၊ ဝင္ေငြ အဆင့္အတန္း စတာေတြကို ျမင့္ေအာင္ အရင္လုပ္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ ဒီနအဖ စစ္အစိုးရ လက္ေအာက္မွာ လူေတြ ၾကာေလ ဆင္းရဲေလ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥကို ေျဖရွင္းဖို႔ မေျပာဘဲ ပညာရည္ နိမ့္က်တယ္ ဆိုတာခ်ည္း ေျပာေနတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ရွင္းေနပါတယ္။

ဒီႏွစ္ဦးအျပင္ အခုတေလာမွာ ဖတ္ရၾကားရတဲ့ ေျပာၾကားနည္း တခုက ျပည္သူ လူထုကို မေၾကာက္ေအာင္၊ သတၱိ ရွိေအာင္ လုပ္ေပးေရး ဆိုတာပါပဲ။ အဲဒီလို အျမင္နဲ႔ ေျပာင္းျပန္ လူထုကိုစိန္ဝင္းလို ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ေၾကာက္ေနတာ၊ ေၾကာင္ေနတာဟာ ျပည္သူေတြ မဟုတ္ဘူး၊ (တခ်ိဳ႕) ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဦးဝင္းတင္ေျပာတဲ့ “စိတ္ရွည္ရမယ္၊ သည္းခံရမယ္၊” ဆိုတဲ့စကားဟာ မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနတဲ့ လူထုႀကီးကို စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါ မလုပ္မိဖို႔ သတိေပးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြ ဆိုတာဟာ ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြက လံႈ႔ေဆာ္ စတင္ၿပီး ျပည္သူလူထုက ေနာက္က လိုက္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ျပည္သူလူထု ထြက္လာေတာ့မွ ေနာက္ကလိုက္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရွ႕မွာ ဝင္ေခါင္းေဆာင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုပါတီ၊ ဘယ္လိုေခါင္းေဆာင္လဲ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

ရွင္းေနတာကေတာ့ ဗမာျပည္ရဲ႕ ဒီသမိုင္းအေကြ႔မွာ ဘယ္သူနဲ႔ လက္တြဲ ခ်ီတက္မလဲ ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူနဲ႔ လက္တြဲ ခ်ီတက္မယ့္လူက ေျပာနည္းနဲ႔ နအဖ စစ္အုပ္စုနဲ႔ လက္တြဲ ခ်ီတက္မယ့္လူက ေျပာနည္း ဘယ္လိုမွ မတူညီႏိုင္ပါဘူး။ ဦးဝင္းတင္ ေျပာသလို ေရြးေကာက္ပြဲ တင္းကုပ္ထဲကို ျမက္ေကၽြးလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ နဖားႀကိဳး ဆြဲလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အတင္း ေခၚသြင္းၿပီဆိုရင္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ခ်ီးမြမ္းခန္း ဖြင့္ေနသူေတြဟာ လူထုကို အဲဒီတင္းကုပ္ထဲ ေရာက္သြားေအာင္ နအဖအတြက္ ေတာေျခာက္ ေပးေနတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။

Ref: ေခတ္ၿပိဳင္