ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္လိမ့္မယ္

လူထုစိန္၀င္း

Sunday, 25 September 2011

လြန္ခဲ့တဲ့ႏႇစ္ႏႇစ္ေလာက္ကစၿပီး လူတုိင္းရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမႇာ ဒီမုိကေရစီ ဆုိတဲ့စကား ေရပန္း စားလာခဲ့တယ္။ စကား၀ုိင္း ေတြမႇာလည္း ဒီမုိကေရစီ၊ စာအုပ္ေတြ၊ စာေစာင္ေတြ ထဲမႇာလည္း ဒီမုိကေရစီ ျဖစ္ေန ၾကေတာ့တယ္။

ႏႇစ္ကုိယ္ၾကားပဲေျပာရ

ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့စကားကုိ ႏႇစ္ ေပါင္း ၅၀ လုံးလုံး ဘယ္သူမႇက်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲၾကဘူး။ တုိးတုိး တိတ္တိတ္ ႏွစ္ကုိယ္ၾကားပဲ ေျပာၾကရတယ္။ အစုိးရ ကုိယ္တုိင္က ေရြးေကာက္ပြဲေတြ လုပ္ေပးေတာ့မယ္၊ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရမ်ဳိးကုိ အာဏာ လႊဲေျပာင္းေပးမယ္လုိ႔ ေၾကညာလုိက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ဒီမုိကေရစီ ဆုိတဲ့ စကားကုိ ေသြးတုိးစမ္း ေျပာလာၾကတယ္။ အခုေတာ့ လူတုိင္း က်ယ္က်ယ္ ေျပာ၀ံ့ေနၾကၿပီ။ စာနယ္ဇင္းေတြ ထဲလည္း ရဲရဲႀကီးေရး သား၀ံ့ေနၾကၿပီ။ ဒါ၀မ္းသာစရာ အေျခအေန ျဖစ္တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အခါ ေျခလႇမ္း တစ္လႇမ္းၿပီး တစ္လႇမ္း လႇမ္းၾကရသလုိ၊ ဒီမုိကေရစီ ခရီးကုိလည္း တစ္လႇမ္းၿပီး တစ္လႇမ္း ေရႇ႕တုိး လႇမ္းၾကရမႇာျဖစ္တယ္။

တစ္ဒီတည္းဒီလာၾက

အစုိးရကုိယ္တုိင္က ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ခ်ီတက္မယ္ေျပာခ်ိန္ကစၿပီး ေရႇးက ဒီမုိကေရစီကုိ ႏႇာေခါင္း ႐ႈံ႕ခဲ့ၾက သူေတြလည္း ေလသံေျပာင္းၿပီး တစ္ဒီတည္း ဒီလာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီမုိကေရစီ ဖတ္စာအုပ္ေတြ တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ေရးထုတ္ လာၾကတယ္။ ဒါလည္း ေကာင္းတဲ့ကိစၥ ျဖစ္တယ္။ ဒီႏႇစ္ ၅၀ အတြင္းေမြးဖြား လာခဲ့ၾကသူေတြဟာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကား စားေသာက္ခ်င္တယ္၊ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေျပာခ်င္ဆုိခ်င္ ေရးခ်င္ ဖတ္ခ်င္တယ္ ဆုိတာ ေလာက္ကလြဲၿပီး ဒီမုိကေရစီ အေၾကာင္း ဂဃနဏ မသိၾကဘူး။

ဖီလာဆန္႔က်င္ျဖစ္

တတ္သိနားလည္သူေတြက ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္း ေဟာေျပာတာ၊ စာေတြေရးျပတာဟာ ၀မ္းသာအားရ ႀကိဳဆုိရမယ့္ ကိစၥ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ္လုိ႔ အခ်ိန္ ၾကာလာတဲ့ အခါမႇာ ေဟာေျပာသူေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ဖတ္စာေရးသူ အေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ သူတုိ႔ ပါးစပ္က အပ္ေၾကာင္း ထပ္ေအာင္ ေျပာေနၾကတဲ့ ''ျပည္သူလူထုကုိ ဦး ထိပ္ထားတယ္''ဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ ဖီလာ ဆန္႔က်င္ျဖစ္တဲ့ စကားေတြ ေျပာလာၾကတာကုိ ျမင္ေတြ႔ ၾကားသိ ေနရတယ္။ သူတုိ႔ေရးတဲ့ ဒီမုိကေရစီ ဖတ္စာေတြမႇာလည္း အလားတူ ဖတ္႐ႈရတယ္။

''ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္းႏုိင္ငံ ႀကီးသားပီသၿပီး ဒီမုိကေရစီအသိရႇိဖို႔ လုိတယ္''
''ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္း ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ၾကဖုိ႔ လုိတယ္''
''လူေတြအတြက္ သူတုိ႔နဲ႔ထိုက္ တန္တဲ့အစုိးရကုိ သူတုိ႔ ရရႇိၾကမႇာ ျဖစ္တယ္''

ဓားေျမႇာင္နဲ႔ ထုိးသလုိ

ဒီၾသ၀ါဒကထာေတြနဲ႔ ဒီေရးသားခ်က္ေတြဟာ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုႀကီးကုိ ေစာ္ကားလုိက္တာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူေတြ အသုံး မက်လုိ႔ ႏႇစ္ေပါင္း ၅၀ လုံးလုံး တစ္ပါတီ တစ္ဖြဲ႔ အာဏာရႇင္ စနစ္ေအာက္မႇာ ပိျပား ေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ျမန္မာ လူမ်ဳိးေတြ ပညာေရခ်ိန္ နိမ့္က်ေသးလုိ႔ ဒီမုိကေရစီစစ္စစ္နဲ႔ မထိုက္တန္ေသးဘူး။ "guided democracy" ေလာက္နဲ႔ပဲ သြားရမယ္လုိ႔ ေျပာရဲ သူေတြေတာင္ရႇိတယ္။ ဒီလုိအသံေတြ ၾကားရတဲ့ အခါတုိင္း ရင္ထဲမႇာ ဓားေျမႇာင္နဲ႔ ထုိးသလုိ စူးကနဲ စူးကနဲ နာက်င္ရတယ္။

ဦးစီးဦးကုိင္ေကာင္း မရႇိလုိ႔ ျမန္မာ့ ဦးစြန္း ေျမခခဲ့ရတဲ့ ပါေတာ္မူစ အခ်ိန္ကစၿပီး ျမန္မာ ႏုိင္ငံသားေတြဟာ တာ၀န္ ေက်ခဲ့ ၾကတယ္။ ရရာတုတ္ဓား လက္နက္ စြဲကုိင္ၿပီး နယ္ ခ်ဲ႕လာသူေတြကုိ တြန္းလႇန္ တုိက္ခုိက္ ခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္ အလယ္ပုိင္း က ေအာင္ဆန္းတုိ႔ အဖုိး မင္းႀကီးေရႊလေရာင္က စၿပီး ရႇမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္ တုိင္းရင္းသား ေတြဟာ အသက္ေပါင္း မ်ားစြာ စေတး ခဲ့ၾကတယ္။ ဦးစီး ဦးကုိင္ေကာင္း မရႇိလုိ႔သာ အားမတန္ မာန္ေလ်ာ့ ခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အခါက နန္းတြင္းမႇာ အေရးပါခဲ့တဲ့ ကင္း၀န္မင္းႀကီး အမႇဴးျပဳတဲ့ ၀န္ႀကီးေတြ ၀န္ကေလးေတြက အဂၤလိပ္ရဲ႕ လစာရိကၡာေတာ္ ေထာက္ပံ့ေၾကးကုိ လက္ခံၿပီး ေတာင္ေပၚ ေျမျပန္႔က ခုခံ တြန္းလႇန္သူေတြကုိ ေရႊျပည္ေအး တရားေတြ လုိက္လံေဟာေျပာၿပီး လက္နက္စြန္႔ဖုိ႔ နားခ်ခဲ့ၾကတယ္။

ရဲရဲႀကီးလုိက္ခဲ့ၾက

အားမတန္လုိ႔ မာန္ေလ်ာ့ခဲ့ၾကေပမယ့္ လည္စင္းခံေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အခါအခြင့္ သင့္တုိင္းပုံစံ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး တုိက္ပြဲေတြ ဆက္လက္ ဆင္ႏႊဲေနၾကတယ္။ ၀ုိင္ အမ္ဘီေအေခတ္၊ ဂ်ီစီဘီေအေခတ္ ေတြမႇာလည္း ျပည္သူေတြက အဲဒီအဖြဲ႔ႀကီး ေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေနာက္က ရဲရဲႀကီး လုိက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေရႇ႕က ဦးေဆာင္သူေတြ ညီညီညြတ္ညြတ္ မရႇိၾကဘဲ ငါးေထာင္စား ျဖစ္ဖုိ႔ေလာက္သာ လုံးပန္း ေနခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ေရစုန္ ေမ်ာသြားခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ေပၚလာတဲ့ 'တုိ႔ဗမာအ စည္းအ႐ုံး' ေခတ္မႇာလည္း ျပည္သူေတြက တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံ အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာစံရဲ႕ ေတာင္သူလယ္သမား ပုန္ကန္မႈႀကီးနဲ႔ ေရနံေျမ အလုပ္သမား သပိတ္တုိက္ပြဲႀကီး တုိ႔ဟာ ျပည္သူေတြဘက္က ဘယ္ေလာက္ တာ၀န္ေက်သလဲ ဆုိတာ ျပလုိက္တဲ့ သက္ေသပဲ ျဖစ္တယ္။ အသက္အုိးအိမ္ စည္းစိမ္ေတြ အမ်ားႀကီး ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့ ျပည္တြင္း စစ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီကာလေတြ တစ္ေလ်ာက္လုံးမႇာ ျပည္သူေတြဘက္က တာ၀န္ ေက်ခဲ့ၾကတာ ခ်ည္းပဲ။ ေရႇ႕က ေခါင္းေဆာင္ လုပ္သူေတြ တပ္လႇန္႔ ႏႈိးေဆာ္သံေပး လုိက္တာနဲ႔ ျပည္သူေတြ တစ္ရပ္လုံး လႇည္းေနေလႇေအာင္း ျမင္းေဇာင္း မက်န္ ထြက္လာၾကခ်ည္း ျဖစ္တယ္။

ေခါင္းေဆာင္ေတြေခါင္းေရႇာင္ကာ

လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပုိင္း ႏႇစ္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္၊ ျပည္သူေတြ ဘက္ကတာ၀န္ ေက်ခဲ့ၾကတာ ခ်ည္းပဲ။ ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ ျပဳခဲ့ၾကသူေတြသာ တာ၀န္ မေက်ခဲ့တာ။ 'ဒီမုိကေရစီ လုိခ်င္ရင္ လူတုိင္း ပါ၀င္ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ လုိတယ္'' ဆုိတဲ့စကားက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေခါင္းေရႇာင္ဖုိ႔ ေျပာတဲ့ စကားျဖစ္တယ္။ ဒီမုိကေရစီ ဘုိးေအ ႏုိင္ငံႀကီး ေတြ၊ ဒီမုိကေရစီ မိခင္ ႏုိင္ငံႀကီးေတြ ဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမႇာလည္း ျပည္သူလူထုက သူတုိ႔ ကုိယ္စားေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ကုိယ္စားလႇယ္ေတြကုိ မဲေပး ေရြးခ်ယ္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲမႇာ ေဆာင္ရြက္ေစတဲ့ 'ကုိယ္စားျပဳ ဒီမုိကေရစီ' (repre- sentative democracy)စနစ္ကုိ က်င့္သုံးေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ေရႇးေခါမ ေခတ္ကလုိ ျပည္သူေတြ အားလုံးပါ၀င္ ဆုံးျဖတ္တဲ့ 'တုိက္႐ိုက္ ဒီမုိကေရစီ' (direct democracy) မဟုတ္ပါဘူး။

ေရြးေကာက္ပဲြေတြၾကည့္ပါ

ဘယ္ႏုိင္ငံက ဘယ္ျပည္သူေတြမႇ ေန႔စဥ္ တိုင္းေရးျပည္ရာကိစၥေတြမႇာ အခ်ိန္ျပည့္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ျခင္း မျပဳႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီလို ကိုယ္တုိင္ အခ်ိန္ျပည့္ မလုပ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ကိုယ္စား ေဆာင္ရြက္မယ့္ သူေတြကို မဲေပး ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရး သမားတို႔၊ ႏုိင္ငံေရး ပါတီတို႔ ဆိုတာ အဲဒါေၾကာင့္ လိုအပ္ လာခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ ''လိုခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ယူ''ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေရး သမားနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ပါတီေတြရိႇဖို႔ ဘယ္လိုအပ္ေတာ့မႇာလဲ။ ျမန္မာေတြ ဘယ္ေလာက္ႏုိင္ငံ ႀကီးသားပီသၿပီး ႏုိင္ငံေရး တာ၀န္ ေက်သလဲဆိုတာ သိခ်င္ရင္ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပ ခ်ိန္ေတြကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါ။

မဲေပးသူရာႏႈန္း

အထက္မႇာေျပာခဲ့တဲ့ ဒီမုိကေရစီ ဘိုးေအႏုိင္ငံႀကီးေတြမႇာျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီမိုကေရစီ မိခင္ႏုိင္ငံႀကီးေတြမႇာ ျဖစ္ျဖစ္ ေရြးေကာက္ပဲြေတြ က်င္းပတဲ့ အခါမႇာ မဲဆႏၵေပးသူ အေရအတြက္ ၉၀ ရာ ခိုင္ႏႈန္းရိႇတယ္။ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ရိႇတယ္ ဆိုတာမ်ဳိး တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါမႇ မၾကံဳဖူး၊ မၾကားဖူးပါဘူး။ သူတို႔ဆီမႇာ အလြန္ဆံုးရိႇလႇမႇ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မႇာ က်င္းပခဲ့သမွ် ေရြးေကာက္ပဲြေတြမႇာ ဆိုရင္ ဖဆပလေခတ္ ေရြးေကာက္ပဲြ ေတြေတာင္ ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ရိႇခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ေခတ္ ေရြးေကာက္ပဲြ အားလံုးမႇာေတာ့ လာေရာက္ မဲေပးသူ ရာခိုင္ႏႈန္း ၈၀ ေက်ာ္ ၉၀ ေက်ာ္ ရိႇခဲ့တာ ခ်ည္းပါပဲ။

ခါေတာ္မီဂု႐ုႀကီးေတြ

ဒီအခ်က္ေတြက ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ တာ၀န္ေက်တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ႏုိင္ငံေရး အသိ ရိႇတယ္ ဆိုတာကို ျပဆိုတဲ့ ညႊန္းကိန္းေတြပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ေဟာၾက၊ ေျပာၾက သူေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ဖတ္စာအုပ္ေရး ၾကသူေတြ အားလံုး ျပည္သူလူထုကို အထင္ေသး အျမင္ေသးတဲ့ စကားမ်ဳိးေတြ မေျပာေစခ်င္ဘူး။ တကယ္ တတ္သိ နားလည္သူေတြက ေျပာရင္ ေတာ္ေသးတယ္။ ဆိုရႇယ္လစ္ ေခတ္တုန္းက အာဏာပါ၀ါရိႇတဲ့ ဆိုရႇယ္လစ္ႀကီးေတြကို မ်က္ႏႇာ ခ်ဳိေသြး တည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး ေခတ္ပ်က္ ဆိုရႇယ္လစ္ သူေဌး လုပ္ခဲ့သူေတြက အစိုးရက ဒီမုိကေရစီလည္း ေျပာလိုက္ေရာ ခ်က္ခ်င္း ဆိုရႇယ္လစ္ မ်က္ႏႇာဖံုးခြၽတ္လိုက္ၿပီး ခါေတာ္မီ ဒီမိုကေရစီ ဂု႐ုႀကီးေတြ အေနနဲ႔ ေဟာၾက၊ ေျပာၾက ဒီမိုကေရစီ ဖတ္စာ အုပ္ႀကီးေတြ ေရးၾက လုပ္လာၾကတယ္။ အဲဒီလူေတြက ျမန္မာေတြ ၪာဏ္ရည္ နိမ့္က်ေသးတယ္။ ဒီမုိကေရစီ အသိ မရိႇေသးဘူး။ လူတိုင္းလူတိုင္း ဒီမုိကေရစီ အသိစိတ္ဓာတ္ ျမင့္မားေနမႇ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ထိုက္တန္တယ္ လို႔ေျပာတာေတြ ၾကားရတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ နားၾကားျပင္း ကပ္လႇတယ္။

ေျမာင္းထဲေရာက္သြားမယ္

ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတအပါအ၀င္ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုး လိုလုိက သူတို႔ အားလံုးဟာ ျပည္သူ လူထုက ဆႏၵမဲေပး ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလႇယ္မ်ား ျဖစ္တာေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ ဆႏၵကို အျမဲတမ္း ေလးစား လိုက္နာရမယ္လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာေနၾကတယ္။ ဒါဟာျပည္သူကို ဦးထိပ္ထားရမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္သူေတြကို ျပည္သူက အျမဲ ေထာက္ခံ အားေပးမႇာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႔ ဆႏၵသေဘာထားကို ဂ႐ုမစုိက္႐ံုမက ျပည္သူကို ႏႇိမ့္ခ် ေစာ္ကားတဲ့ အျပဳအမူမ်ဳိး၊ လုပ္ရပ္မ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ လာရင္ေတာ့ ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္တာခံရၿပီး ေျမာင္းထဲေရာက္ သြားမႇာ ေသခ်ာတယ္လို႔ သတိေပး လိုက္ခ်င္ပါတယ္။

Ref: EMG News