တိုတယ္ကုမၸဏီ အေၾကာင္းျပဳၿပီး နစ္နာဆုံး႐ႈံးမႈမ်ား ရိွေနဆဲ

ျမတ္ခိုင္ဦး
၂၀ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၀

ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ပို႔လႊတ္မည့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္း တည္ေဆာက္စဥ္က အဓမၼ ေစခိုင္း ခံရမႈမ်ား၊ အဓမၼ ေနရာ ေျပာင္းေရႊ႕မႈ မ်ားေၾကာင့္ နစ္နာခဲ့ရသည့္ ျမန္မာျပည္ သားမ်ားအား ျပင္သစ္တိုတယ္ ေရနံကုမၸဏီမွ တရား႐ံုးျပင္ပ အမႈေက်ေအးမႈ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ေပးအပ္ရာတြင္ အမွန္တကယ္ နစ္နာၿပီး ေလ်ာ္ေၾကး မရေသးသူမ်ား ရိွေနကာ နစ္နာေၾကး ရရိွေရးအတြက္ လိမ္ညာမႈမ်ားလည္း ျဖစ္ပြားေနသည္။

(၁၉၉၄-၉၇) ကာလမ်ားက ျပင္သစ္ေရနံကုမၸဏီမွ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေသာ ရတနာ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႔ ပိုက္လိုင္း တည္ေဆာက္မႈတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တနသၤာရီတိုင္း အတြင္းမွ ေက်းရြာသားမ်ား ေထာင္ေသာင္းခ်ီ၍ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ခံရမႈမ်ား ရိွခဲ့သည့္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလုပ္သမား သမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႔မ်ားမွ တရားစြဲဆို၍ တိုတယ္ ကုမၸဏီမွ တရား႐ံုးျပင္ပ ေလ်ာ္ေၾကးေပး ေက်ေအးရန္ ကမ္းလွမ္းခဲ့သည္။

သို႔အတြက္ အဆိုပါတိုတယ္ကုမၸဏီမွ ေလ်ာ္ေၾကးေငြေပးအပ္ရန္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ကန္ခ်နဘူရီခ႐ိုင္၊ စံခရဘူရီၿမိဳ႔၌ ႐ံုးခန္း ဖြင့္လွစ္၍ နစ္နာခဲ့ရေသာ ေက်းရြာ သားမ်ားအား ရွာေဖြေမးျမန္းၿပီး ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ေပးအပ္မႈ အခ်ဳိ႕ကို (၂၀၀၅-၂၀၀၆) ခုႏွစ္အတြင္းက ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ႐ံုခန္းကို တႏွစ္ခန္႔ အၾကာတြင္ ပိတ္သြားခဲ့သည္။

ထိုသို႔ ႐ုံးပိတ္သြားသည္ကို မသိၾကေသးသည့္ နစ္နာခဲ့သူမ်ားအား တိုတယ္ကုမၸဏီမွ ေလ်ာ္ေၾကးရရန္ ထပ္မံ ေတာင္းခံ ေပးမည္ဟု ဆိုကာ ေက်းရြာသားမ်ား ထံမွ တဦးလွ်င္ ဝန္ေဆာင္ခ ဘတ္ (၂၀၀) စီ ေတာင္းခံ လိမ္လည္ထားသည့္ ကိစၥအား အလိမ္ခံရသူ တဦးက ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ ဖြင့္ဟ ေျပာဆိုသည္။

လိုအပ္ေသာေငြေၾကးမ်ားကို စုေကာက္၍ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ရသည့္ ေဒၚျမက “က်မ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ (၁၀) လပိုင္း (၁၃) ရက္ေန႔က ေဟြ႔မလိုင္၊ စံခ၊ ဘမိုင္၊ မြန္က်ေထနဲ႔ ဘန္႔ဒံုယမ္း ဒုကၡသည္စခန္းက လူေပါင္း (၄၀၂) ေယာက္အတြက္ ဘတ္ေငြေပါင္း (၈၀,၄၀၀) ကို မင္းႏိုင္ဦး ဘဏ္အေကာင့္ထဲကို လႊဲထည့္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ က်မမွာ ေငြလႊဲေျပစာေတြ အကုန္ သိမ္းထားပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။

ထိုသုိ႔ ေငြေၾကး ယူေဆာင္သြားသူမွာ ယခင္က အဆိုပါေလ်ာ္ေၾကးေငြ ေပးအပ္မႈကိစၥတြင္ ပါဝင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးသူ ျမန္မာျပည္ တနသၤာရီတိုင္း၊ ထားဝယ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ကန္ေပါက္ေဒသမွ အသက္ (၃၅) ႏွစ္အရြယ္ မင္းႏိုင္ဦး ဆိုသူ ျဖစ္ၿပီး ၎သည္ စံခရဘူရီ ၿမိဳ႕နယ္ ထပ္ခႏြန္တြင္ ေနထိုင္ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ ၎အား ဆက္သြယ္၍ ရသည္မွာ လြန္ခဲ့သည့္ တလက ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း ေဒၚျမက ေျပာၾကားသည္။

အဆိုပါေငြေၾကးမွာ လိုအပ္ေသာ စာရြက္စာတမ္းေၾကးႏွင့္ ဝန္ေဆာင္ခမ်ား အတြက္ တဦးလွ်င္ ဘတ္ေငြ (၂၀၀) စီ နစ္နာေၾကး ေတာင္းခံ သူမ်ားထံမွ ေကာက္ယူျခင္းျဖစ္သည္။

တိုတယ္ပိုက္လိုင္းေဖာက္စဥ္က သူမတို႔ကိုယ္တိုင္ နစ္နာခဲ့ရမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း “သူတို႔ က တိုက္မွာ သေဘၤာဆိပ္ ေဆာက္ေတာ့ က်မတို႔ ဝၿပဲေခ်ာင္းမွာ လႈိင္းပုတ္လို႔ တမံေတြက်ဳိးၿပီး ေရခ်ဳိလယ္၊ ေရငန္လယ္ေတြ အကုန္ပ်က္ ကုန္ေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္က စပါးကလည္း ပြင့္ေတာ့ ေရတင္တာနဲ႔ အကုန္ဆံုးကုန္တာ ဘာမွကို မက်န္ခဲ့ဘူး” ဟု ေဒၚျမက ေျပာဆုိသည္။

ထို႔ေနာက္ မင္းႏိုင္ဦးမွ ေကာ္မတီဖြဲ႔ကာ ေတာင္းဆိုမွ အဆင္ေျပမည္ဟု ဆိုကာ အဖြဲ႔ဝင္ (၁၃) ဦးပါ ေကာ္မတီကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ယင္းေကာ္မတီတြင္ ေဒၚျမႏွင့္ခင္ပြန္း ဦးဝင္းျမင့္၊ ေဒၚျမ၏ သမီးတဦး၊ ဦးမင္းႏုိင္၊ ဦးၾကင္ေလး စသည့္သူမ်ား ပါ၀င္ၾကေၾကာင္း၊ ထို႔ေနာက္ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ သြားယူရန္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံသို႔ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေမလ (၂၃) ရက္တြင္ သြားေရာက္ရမည္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ပတ္စပို႔စ္ လုပ္ရန္ဟု ဆိုကာ တေယာက္လွ်င္ ဘတ္ေငြ (၃၇,၀၀၀) ကို ေကာ္မတီဝင္ (၁၃) ဦးစာအတြက္ ထပ္မံ ေတာင္းယူ၍ အႀကိမ္ခြဲကာ ေငြထပ္ေပးခဲ့ရေၾကာင္း ေဒၚျမက ဆက္လက္ ေျပာျပသည္။

၎တို႔အားလံုးမွာ ၿခံေပါင္၊ အိမ္ေရာင္း၊ ဆိုင္ကယ္မ်ား ေရာင္းခ်၍ ထိုေငြကို ေပးအပ္ခဲ့ရေၾကာင္း ေဒၚျမက ေျပာသည္။

“က်မအိမ္ (၂) လံုးကိုေပါင္၊ ၿခံ (၃) ကြက္ကိုေရာင္း၊ ဆိုင္ကယ္ (၃) စီးကိုလည္း ေရာင္းၿပီး ေပးခဲ့ရတာပါ။ အခုေတာ့ အိမ္လည္း ဆံုးသြားပါၿပီ” ဟု ၎က ေျပာသည္။

၂၀၀၅-၀၆ ကာလက ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ေပးအပ္ရာတြင္ လုပ္အားေပးအျဖစ္ လူရွာေပးခဲ့သူ ထားဝယ္လူငယ္ အစည္းအ႐ံုးမွ ကိုထြန္းလြင္က “ေပးတာက NCCM နဲ႔ တိုတယ္ ဘုတ္အဖြဲ႔ကေန ေပးတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ မြန္၊ ထားဝယ္၊ ကရင္ စုစုေပါင္း လူ (၂၀၀) ေက်ာ္ကို တရက္ က်ပ္ (၅၀၀) ႏႈန္းနဲ႔ ေပးခဲ့ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဘတ္ေငြ (၃-၄) ေသာင္းေလာက္ ရမယ့္ သူေတြပါပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျပည့္ မရၾကပါဘူး။ လူေတြကေတာ့ ဘန္ေကာက္၊ မဟာခ်ဳိင္၊ စံခ၊ ထပ္ခႏြန္ စတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေရာက္ေနတဲ့ အမွန္နစ္နာခဲ့ရတဲ့ သူေတြပါ” ဟု သူ၏ အေတြ႔အႀကံဳကို ေျပာျပသည္။

သို႔ရာတြင္ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ မရရွိေသးသည့္သူမ်ားလည္း ရွိေနၾကေသးသည့္အျပင္ စုစုေပါင္းေငြေၾကး မည္မွ်ကို ေလ်ာ္ေၾကး ေပးခဲ့သည္၊ ေလ်ာ္ေၾကးေပးရန္ က်န္ရွိသည့္ေငြမွာ မည္မွ် က်န္ရွိေနေသးသည္ကို မိမိတို႔ မသိရွရေၾကာင္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။ “က်ေနာ္ထင္တာကေတာ့ ဘတ္သန္း (၃၀၀) ေလာက္ ေလ်ာ္ေၾကးေပးဖို႔ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပးသြားတာက ဘတ္သန္း (၁၀၀) ေတာင္ မရွိပါဘူး” ဟု ဆိုသည္။

တိုတယ္မွ ေလ်ာ္ေၾကးကိစၥတြင္ လိုအပ္သည့္ အကူအညီမ်ား ေပးခဲ့သည့္ National Catholic Council of Migration (NCCM) မွ အဆင့္ျမင့္ တာဝန္ရွိသူ တဦးက “၂၀၀၅-၂၀၀၆ ခုေလာက္မွာ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ တိုတယ္နဲ႔ သီးျခားေကာ္မတီ တခ ုဖြဲ႔ၿပီး လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တႏွစ္ေလာက္ ေနေတာ့ ရပ္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကေတာ့ မရတာထက္ ရတာ ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး သက္သက္ ကူညီေပးခဲ့႐ံုပါ၊ အမည္ခံေပး႐ံုပါ။ သူတို႔ျပန္သြားေတာ့ ဘာမွတ္တမ္း မွတ္ရာ တခုမွ ဓာတ္ပံုတပံုေတာင္ ခ်န္မထားခဲ့ပါဘူး” ဟု ဆိုသည္။

ထို႔ေနာက္ပိုင္း ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ NCCM ထံသုိ႔ စာတေစာင္ေရာက္လာကာ ထိုစာတြင္ နစ္နာသူမ်ားကို စုထားေၾကာင္း၊ အဆက္အသြယ္ လိုေၾကာင္း ပါရိွခဲ့ေသာ္လည္း တိုတယ္အုပ္စုမွ မည္သည့္ အဆက္အသြယ္မွ ခ်န္ထားခဲ့ျခင္းမရွိ၍ မိမိတို႔အေနျဖင့္ မည္သို႔မွ အေၾကာင္း မျပန္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း အဆိုပါ တာ၀န္ရွိသူက ရွင္းျပသည္။

ထို႔ေနာက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ေကာ္မတီတခုက လူမ်ားလိုက္စုေနသည္ကို ၾကားသိရ၍ မိမိတို႔ႏွင့္မဆိုင္ေၾကာင္း နီးစပ္ရာသို႔ အသိေပး ခဲ့ေသးသည္ဟု ၎က ဆက္လက္ ေျပာဆိုသည္။

“သူတို႔လက္ေရးနဲ႔ ေရးထားတဲ့ေၾကညာစာမွာ က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ပါတယ္။ စာလံုးေပါင္း သတ္ပံုေတာင္ မမွန္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ NCCM နာမည္ကိုလည္း သံုးထားေသးတယ္” ဟု ဆိုသည္။ အဆိုပါစာမွာ မင္းႏိုင္ဦး ေရးသား၍ ျဖန္႔ေဝေသာ စာမ်ားကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္။

အဆိုပါတိုတယ္ကုမၸဏီ၏ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ေပးအပ္မႈသည္ တရား႐ံုးျပင္ပတြင္ ႏွစ္ဘက္သေဘာတူခဲ့ကာ ေပးအပ္ျခင္း ျဖစ္၍ မည္မွ် ေပးအပ္မည္၊ မည္သို႔ ေပးအပ္မည္ကို ျမန္မာျပည္သားမ်ား တိတိက်က် မသိရွိခဲ့ၾကေခ်။

Ref: ေခတ္ၿပိဳင္