မ်က္လွည့္ဆရာ စစ္အုပ္စု

န၀တ၊ နအဖ စစ္အုပ္စုအဆက္ဆက္တို႔သည္ ၄င္းတို႔ အာဏာတည္ျမဲေရးအတြက္ ျပည္သူႏွင့္ ကမၻာကို မ်က္လွည့္ျပေလ့ရွိၾကသည္။ သို႕ေပမယ့္ ၄င္းတို႕မ်က္လွည့္ပညာကပဲ မက်ြမ္းက်င္၍လား၊ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကပဲ ပါးနပ္လြန္းေန၍လားမသိ။ ယင္းတို႔၏ မ်က္လွည့္ျပကြက္မ်ားမွာ ေရွ႕ကဖံုး၊ ေနာက္ကေပၚျဖစ္ကာ ျမင္မေကာင္း၊ ရွဴမေကာင္းျဖင့္ ဇာတ္သိမ္းမလွ ျဖစ္တတ္ေလ့ရွိသည္။

၁၉၈၈ တြင္ မဆလပါတီဇာတ္သိမ္း၍၊ လူထုတိုက္ပြဲ အရွိန္ရလာသည္ကို အာဏာသံုး၍ ရက္ရက္စက္စက္ ျဖိဳခြဲခဲ့ၾကသည္။ ယင္းသို႔ မဆင္မျခင္ ရမ္းရမ္းကားကား ႏိုင္ငံေတာ္ လူသတ္မွဳ က်ဴးလြန္မွဳမ်ားေၾကာင့္၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေပၚေပါက္လာသည္။ စစ္ေရးေဒသ အသီးသီးတြင္ လက္နက္ကိုင္လွဳပ္ရွားမွဳမ်ား အားေကာင္းလာသည္။ ႏိုင္ငံတကာမွ အာရံုစိုက္မွဳ ျမင့္တက္လာသည္။
ဤသည္ကို ကုစားရန္က န၀တတြင္ မ်က္လွည့္ျပကြက္တခုသာရွိသည္။ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမွဳျဖစ္စဥ္ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းျခင္း နည္းလမ္းမ်ားအရ၊ တိုင္းျပည္အာဏာကို ေခတၱထိန္းသိမ္းေသာ ၾကားျဖတ္အစိုးရဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံတကာ အာရံုစိုက္မွဳ ေလ်ာ့က်သြားႏိုင္သည္။ လူထု၏ ေတာ္လွန္ေရး အရွိန္ျငိမ္က်သြားႏိုင္သည္။ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုမ်ားအၾကားတြင္ ပလက္ေဖာင္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ တိုက္ပြဲ၀င္မွဳမ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အင္အားစုမ်ား ျပန္႔က်ဲသြားႏိုင္သည္။ ဤတြက္ကိန္းျဖင့္ န၀တက တရား၀င္ ပါတီေထာင္ခြင့္မ်ား ေပးလိုက္သည္။ တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပရန္ ေၾကညာသည္။ ျပည္တြင္းအင္အားစုမ်ား ပါတီမ်ား၊ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥမ်ားႏွင့္ ရွဳပ္ကုန္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္မွ ပစ္မွတ္ကို လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုမ်ားဘက္သို႔ ဦးတည္လိုက္သည္။ စစ္ေရး၊ စည္းရံုးေရး နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ မီးစတဘက္၊ ေရမွဳတ္တဘက္ လမ္းစဥ္ကို က်င့္သံုးသည္။ စစ္ဆင္ေရးမ်ား တဘက္က ဆင္ႏႊဲေနစဥ္၀ယ္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားအား စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္းမ်ား စတင္လုပ္သည္။ အခြင့္အေရးမ်ားေပးသည္။ ဤနည္းျဖင့္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ား တဖြဲ႔ျပီး တဖြဲ႔ န၀တေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ေရာက္ကုန္ခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္ကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ န၀တ မ်က္လွည့္ျပကြက္က လွပသေယာင္ထင္ရပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ မ်က္လွည့္ဆရာ စစ္အုပ္စုတို႔၏ ျပကြက္ေၾကာင့္ ကို ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဘ္ ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။

န၀တစစ္အုပ္စုတို႕အတြက္ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဘ္သည္ ေလာင္းေၾကးၾကီးၾကီးေပး၍ ကစားခဲ့ရေသာ ပြဲတခုသဖြယ္ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ တစညကို မည္သို႔ပင္ အားေပးအားေျမႇာက္ လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ လူထု၏ အသဲၾကားက မဲတျပားကို မတားဆီးႏိုင္ခဲ့။ ဤမွာတင္ စစ္အုပ္စုတို႔ မ်က္လံုးျပဴးၾကေတာ့သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးခဲ့သည့္ ဗိုလ္ေစာေမာင္ကို အျမန္ ျဖဳတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒေရးရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟူ၍ ေၾကညာသည္။ အမ်ိဳးသား ညီလာခံက်င္းပသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဤမ်က္လွည့္ျပကြက္ကို ျပည္သူႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာက လက္မခံၾက။ စင္ျပိဳင္အစိုးရက ေပၚေပါက္လာသည္။ ေနာက္ဆံုးအႏိုင္ရပါတီကပါ ညီလာခံကို ကန္႔ကြက္လိုက္သည့္ အခ်ိန္က်ေတာ့ နအဖတို႔ ထြက္ေပါက္မဲ့သြားသည္။ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ႏွစ္ရွည္လမ်ားၾကာေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲထားသည္။ တစညသည္ ေကာက္ကာငင္ကာ ဖြဲ႔လိုက္ရသည့္ ႏိုင္ငံေရးထိုးစစ္ အဖြဲ႔တခုျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ပိုမို အင္အားၾကီးမားသည့္ ႏိုင္ငံေရးထိုးစစ္အဖြဲ႔ တခုဖြဲ႔ရန္ စစ္အုပ္စုတို႔ ယူဆလိုက္ပံုရသည္။ ဤမွာပင္ စစ္အုပ္စုအေတြးထဲသို႔ local people ကို အသံုးျပဳရန္ လမ္းညႊန္ထားသည့္ အတိုက္အခံ ေခ်မွဳန္းေရး principle တခုက ၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။ အဆိုပါလမ္းစဥ္ျဖင့္ ၾကံ့ဖြတ္အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းၾကေတာ့သည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ စစ္ေရးထိုးစစ္အျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမွဳမ်ား၏ ဗဟိုခ်က္မျဖစ္ေနေသာ မာနယ္ ပေလာကို ျမႇားဦးလွည့္ေတာ့သည္။ သို႔ေပမယ့္ နအဖ မ်က္လွည့္ျပကြက္မ်ားက သိပ္မထိေရာက္လွ။ အတိုက္အခံမ်ား၏ လက္နက္ကိုင္လွဳပ္ရွားမွဳ စစ္မ်က္ႏွာတြင္ အားေလ်ာ့သြားေသာ္လည္း ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာက ပိုမိုအားေကာင္းလာခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာ၏ အေရးယူမွဳမ်ား အဆက္မျပတ္ ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ၉၆ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။ စီအာပီပီ ေပၚထြက္လာသည္။

သို႔ျဖစ္ရာ စစ္အုပ္စုအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာကို ထပ္မံဖြင့္လွစ္ၾကရေတာ့သည္။ ျမန္မာ့အေရး လွဳပ္ရွားသူမ်ားအား ခြဲထုတ္ဖဲ့ေျခြသည့္ နည္းလမ္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးစစ္မ်က္ႏွာ က်ြမ္းက်င္သူ အခ်ိဳ႕အား ေငြေပး၀ယ္၍ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး နည္းလမ္းမ်ားသံုးခဲ့ၾကသည္။ ျပည္တြင္းမွ လူထုကိုလည္း ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားျဖင့္ အလုပ္ရွဳပ္ေနေစရန္ အာရံုေေျပာင္းထားသည္။ ခ်ဲထီမ်ား၊ ႏွစ္လံုးထီမ်ားျဖင့္ ေလာင္းကစားဘက္သို႔ အာရံုေရာက္ေနေစရန္ ယုတ္မာစြာ ၾကံစည္ၾကသည္။ ၁၉၉၆ မွ ၂၀၀၀ အထိ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေက်ာင္းရက္ရွည္ပိတ္၍ ေက်ာင္းသားမ်ိဳးဆက္ကို ခါးဆက္ျဖတ္လိုက္သည္။ တကၠသိုလ္ မ်ားကို ေ၀းလံေသာ ေနရာမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သည္။ အဆိုပါတကၠသိုလ္သစ္မ်ားသို႔ သြားရာလမ္း တေလွ်ာက္တြင္ တံတားၾကီးမ်ား ထားရွိျခင္းမွာ စစ္ဗ်ဴဟာက်က် ျပဳလုပ္ထားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လူထုႏွင့္ ေက်ာင္းသားကို ပညာပါပါျဖင့္ ခြဲထုတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေထာက္လွမ္းေရး ၾကိဳးကိုင္ ဂ်ာနယ္မ်ား၊ ရုပ္ျမင္သံၾကား လိုင္းသစ္မ်ားျဖင့္ လူထု၏ ႏိုင္ငံေရးအသိစိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ပစ္လိုက္ၾကသည္။ ထိုသို႔ ယုတ္မာေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ မ်က္လွည့္ျပထားသည္ကို ေအာင္ျမင္ျပီဟု ယူဆေသာအခါ၌ လူထုေခါင္းေဆာင္ကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ဤမွာတင္ စစ္အုပ္စုမ်က္လွည့္ဆရာတို႔ ၄င္းတို႔ ျပပြဲ မေအာင္ျမင္ေၾကာင္း သိလိုက္ရျပန္သည္။

ေတာေရာ၊ ျမိဳ႕ပါမက်န္ ျပည္သူလူထု၏ ရင္ထဲမွ သေဘာထားဆႏၵမ်ားမွာ ေပ်ာက္ကြက္သြားျခင္း မရွိခဲ့။ ၂၀၀၂၊ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ကာလ လူထုေခါင္းေဆာင္၏ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ ခရီးစဥ္မ်ား ျခိမ့္ျခိမ့္သဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့ ေလသည္။ စစ္အုပ္စုထဲတြင္လည္း အေျပာင္းအလဲ လုပ္လိုသူမ်ား၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ၾကံစည္ခ်က္မ်ားက ေပၚထြက္လာသည္။ လူထုေခါင္းေဆာင္အင္အားစုႏွင့္ အဆိုပါအင္အားစုတို႔ ေပါင္းစည္းသြားပါက အက်ပ္အတည္း ျဖစ္ေတာ့မည္ကို စစ္အုပ္စုတို႔ သေဘာေပါက္ၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ လူထုေခါင္းေဆာင္ အင္အားစု ေခ်မွဳန္းေရး၊ အေျပာင္းအလဲအတြက္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ၾကံစည္ေနေသာ စစ္အုပ္စုဂိုဏ္းသား ေခ်မွဳန္းေရး စသည္မ်ား ေပၚေပါက္လာေတာ့သည္။ လမ္းျပေျမပံု အဆင့္ခုနစ္ဆင့္ကို ဒံုးစိုင္း၍ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကေတာ့သည္။ အမ်ိဳးဖ်က္ညီလာခံကို အျပီးသတ္ၾကေတာ့သည္။ ဒီမိုအင္အားစုမ်ား အေတြးအေခၚ ရွဳပ္ေထြးေစရန္ ျမႇားဦးလွည့္ၾကေတာ့သည္။ တတိယအုပ္စုဆိုသူမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။ နအဖႏွင့္ အတိုက္အခံမ်ား တိုက္ပြဲျဖစ္၍ လူထုမွ ၾကားေနေစရန္ လွံဳ႕ေဆာ္သည့္ ၾကားေနအုပ္စုမ်ား ေပၚထြက္ လာသည္။ ျပည္သူႏွင့္ အာဏာရွင္အစိုးရၾကားမွ တိုက္ပြဲသ႑ာန္ကို အသြင္ေျပာင္းရန္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ၾကိဳးစားၾကေတာ့သည္။

သို႔ေပမယ့္ လူထု၏ ေတာ္လွန္ေရးအရွိန္ကား ျပဳတ္က်မသြားခဲ့။ မ်က္လွည့္ဆရာတို႔ ရွံဳးၾကျပန္ေလျပီ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးၾကီးတြင္ လူထုႏွင့္ အာဏာရွင္တို႔ ရန္စည္း၊ ငါစည္းျပတ္သြားသည္။ ပါးစပ္မွ ဖြင့္မေျပာေသးလွ်င္သာ ရွိမည္။ စစ္အုပ္စုဆိုသည္ကို အလြန္ပင္ ခါးသီးရြံရွာေနေသာ စိတ္မ်ားက ျမန္မာ အားလံုး၏ ရင္ထဲတြင္ ရွိေနၾကျပီ။ ေရရွည္ဆိုလွ်င္ လူထုတိုက္ပြဲၾကီး အရွိန္အဟုန္နဲ႔ ေပၚေပါက္ လာေတာ့မည္ကို စစ္အုပ္စုတို႔ စိုးရိမ္လာၾကသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားကို အျပီးသတ္ ထိုးစစ္ဆင္ေရး စီမံခ်က္အား အေကာင္အထည္ မေဖာ္ၾကေတာ့ပဲ၊ Referendum ကိစၥႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ကိစၥကို ေဇာင္းေပးလိုက္ၾကသည္။ လူထုအရွိန္ကို ေခတၱေလ်ာ့က် သြားေစရန္ အာရံုေျပာင္းလိုက္ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာကို မ်က္လွည့္ျပရန္ ၾကံစည္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ အေျဖ ရလာဘ္သည္ တရားမွ်တေသာ ရလာဘ္တခု မဟုတ္ေၾကာင္း အားလံုးက သေဘာေပါက္ ေနခဲ့ၾကသည္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းတြင္ စစ္အုပ္စုတို႔၏ အသံုးမက်ေသာ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ စြမ္းရည္ကိုလည္း ျမင္ေနၾကျပီး ျဖစ္သည္မို႔ စစ္အုပ္စုသိကၡာက အလြန္အမင္း က်ဆင္းေနခဲ့ျပီ။

ယခု ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ကား စစ္အုပ္စုတို႔၏ မဲျပာပုဆိုး မ်က္လွည့္ျပကြက္မ်ားထဲမွ တခုသာ ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေပမယ့္ ယခုမ်က္လွည့္ျပကြက္ကိုေတာ့ အားလံုး သတိျပဳၾကရမည္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စစ္အုပ္စုသည္ ယင္းတို႔ အင္မတန္ေၾကာက္ေသာ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ထားသည့္ပြဲ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာထိုးစစ္၊ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရး ထိုးစစ္မ်ားကိုလည္း အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္။ ဒီမိုအင္အားစုမ်ားအား ဖဲ့ေျခြေရး၊၊ အတိုက္အခံႏွင့္ လူထုအား ခြဲထုတ္ေရး လမ္းစဥ္မ်ားကိုလည္း တစိုက္မတ္မတ္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ဒီမိုကေရစီ ေျပာင္းလဲမွဳျဖစ္စဥ္ ဆိုသည္မွာ စီးပြားေရး ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မွဳ၊ လူထုလူတန္းစား ကြဲျပားမွဳမ်ားတြင္ အလယ္အလတ္လူတန္းစား တိုးတက္မ်ားျပားလာမွဳ၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အေကာင္ အထည္ ေဖာ္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ျဖစ္တည္မွဳႏွင့္ political institutions မ်ားရွိမွဳ၊ Civil Society အားေကာင္းမွဳ၊ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ အေတြးအေခၚ၊ International engagements စသည့္ Explanatory factors ေျခာက္ရပ္အေပၚတြင္ မူတည္ပါသည္။

ထိုအခ်က္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ေျခအေနႏွင့္ နအဖဖြဲ႔စည္းပံုကို ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ပါက ေရြးေကာက္ပြဲျပီး၍ အရပ္သား အစိုးရတက္လာမည္ မွန္ေသာ္လည္း ထိုအရပ္သားအစိုးရကို ၾကိဳးကိုင္မည့္ သူမ်ားမွာ စစ္အုပ္စုသာျဖစ္ျခင္း၊ အမတ္၀င္ေရြးရန္ နအဖတို႔ စီမံေရြးခ်ယ္ေနသူမ်ားမွာ စစ္အုပ္စုၾကိဳးဆြဲ စီးပြားေရးသမားမ်ားႏွင့္ ၾကံ့ဖြတ္၊ စြမ္းအားရွင္မ်ားျဖစ္ျခင္း၊ ေရြးေကာက္ပြဲကို အေျခခံျပဳလုပ္မည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းမက်ေသာ အခ်က္မ်ားစြာ ပါ၀င္ေနျခင္း၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားအား လက္ရွိစစ္အုပ္စု၀င္မ်ား၏ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္သူမ်ားမွသာ ဦးေဆာင္ လုပ္ျခင္း၊ Civil Society ထြက္ေပၚမွဳကို ထိန္းခ်ဳပ္မွဳမ်ားစြာရွိျခင္း၊ အလယ္အလတ္လူတန္းစား မထြက္ေပၚပဲ နအဖႏွင့္ ဆက္စပ္သူမ်ားသာ ခ်မ္းသာသထက္ ခ်မ္းသာလာ၍ ျပည္သူလူထုမွာ ဆင္းရဲသထက္ ဆင္းရဲေနျခင္း၊ Intra- state conflicts မ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္မည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပံုမရွိျခင္း၊ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ အေတြးေခၚမ်ား မျပန္႔ပြားေစရန္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားျခင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီ ေျပာင္းလဲမွဳျဖစ္စဥ္မွာ မည္သို႔မွ် ေအာင္ျမင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။

ျမန္မာ့ေရးရာ ျပႆနာမ်ားကို မ်က္လွည့္ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားႏွင့္ မေျဖရွင္းႏိုင္ပါ။ ေျဖရွင္းႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ားမွာ ဒီမိုကေရစီ နည္းလမ္းက်ေသာ ဖြဲ႕စည္းပံု၊ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက်ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတို႕၏ တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးကို အာမခံေပးႏိုင္ေသာ ဖဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္၊ မွန္ကန္တိက်ေသာ စီးပြားေရးေပၚလစီ၊ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ႏိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီ၊ ေအာင္ျမင္ေသာ ႏိုင္ငံတကာကုန္သြယ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးျပဳလုပ္ေသာ လူမွန္ေနရာမွန္ တပ္မေတာ္၊ တိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမွုဳႏွင့္ အေတြးအေခၚရွိသည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ လူတိုင္းအတြက္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးစနစ္ စသည္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤနည္းလမ္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္မွာကလဲ ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေရာ၊ စစ္အာဏာရွင္ ရုပ္ေသးၾကိဳးဆြဲ စနစ္ေရာ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမွသာ မွန္မွန္ကန္ကန္၊ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ျမန္မာ့ျပႆနာ၏ အရင္းခံမွာ မ်က္လွည့္ဆရာ စစ္အုပ္စုတို႔သာ ျဖစ္ပါသည္။ စစ္အုပ္စုရွိေနသေရြ႕ ေအးခ်မ္းသာယာေသာ ေခတ္မွီဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆိုသည္မွာ မည္သို႔မွ် ျဖစ္လာႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။

သို႔ျဖစ္၍ ျပည္တြင္းျပည္ပ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားအပါအ၀င္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးမွ မ်က္လွည့္ဆရာ စစ္အုပ္စုအား ၀ိုင္း၀န္းတိုက္ဖ်က္၍ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသည့္၊ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ရွင္သန္ေပၚထြန္းသည့္၊ အမ်ိဳးသားတန္းတူညီမွ်ေရး၊ ေသြးစည္းေရးႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရွိသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သစ္ၾကီးကို တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔ဟု တိုက္တြန္း ေရးသားလိုက္ရေပသည္။

ခင္မမမ်ိဳး