ျပည္သူေတြေရးဆြဲတဲ့ ျပည္သူ႔အတြက္ ျပည္သူ႔လမ္းျပေျမပံု

ဂါမဏိ

ျမန္မာျပည္ကို ကမၻာဆံုးတိုင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္ သြတ္သြင္းဖို႔ နအဖစစ္အုပ္စု ရဲ႕ ဦးေႏွာက္တထြာတမိုက္နဲ႔ ဆြဲထားတဲ့ လမ္းပ်က္ေျမပံုကို အလားတူ ဦးေႏွာက္တထြာတမိုက္ ရွိသူေတြက အမႊန္းတင္ မိတ္ကပ္လိမ္းေပးေနတာ အားလံုးအသိပါဘဲ။ တဖက္မွာလဲ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြဘက္မွ ေလာက္ေလာက္လားလား လမ္းျပေျမပံု မရွိရေကာင္းလားလို႔ တ႐ုတ္ႀကီးအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာပိုင္းတခ်ဳိ႕က ေမးေငါ့တာေတြ ႀကံဳရပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒါေတြကို တန္ျပန္ႏိုင္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ ၁၉၉၀ မွာ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္လိုက္တဲ့ ျပည္သူ႔ ကုိယ္စားလွယ္ေတြက အင္မတန္ကို ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ လမ္းျပေျမပံုကို ျပည္သူလူထု အတြက္ ေရးဆြဲလိုက္ပါၿပီ။

အဆင့္ျမင့္အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ အင္မတန္လွပစြာ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဒီလမ္းျပေျမပံုဟာ နအဖေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံ ဘာလဲဆိုတာကို ျပည္သူလူထုကို အင္မတန္ကို ရွင္းလင္းျပတ္သား စြာ ဖြင့္ခ်ထားပါတယ္။ ျပည္သူ႔လမ္းျပေျမပံုရဲ႕ အဆင့္(၁) မွာ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံတင္မကဘဲ နအဖရဲ႕ လမ္းပ်က္ေျမပံု (၇) ဆင့္စလံုးကို ေျမာင္းထဲ ကန္ခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ေညာင္ႏွစ္ပင္က ထြက္လာမယ့္ဟာ ဘာႀကီးဘဲထြက္လာလာ နအဖက ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀တဲ့ စကၠဴတရြက္ အဆင့္ သာရွိၿပီး တႏိုင္ငံလံုး မလြဲမေသြ လိုက္နာရမယ့္ အေျခခံဥပေဒမဟုတ္ဘူးလို႔ ရွင္းရွင္းေျပာလိုက္ ျခင္းျဖင့္ နအဖရဲ႕ ညီလာခံ၊ နအဖရဲ႕ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲ၊ နအဖရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲသစ္ေတြကို အၿပီးအျပတ္ ပယ္ခ်ပစ္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ဒီဘက္က အတိုက္အခံေတြက နအဖလမ္းပ်က္ေျမပံုကို အဆင့္တိုင္းမွာ တိုက္ဖ်က္ေရး ဗ်ဴဟာခ်ထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ လမ္းျပေျမပံုက ေတာ့ နအဖအဆင့္အားလံုးကို အဆင့္ (၁) မွာတင္ နင္းေခ်ပစ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ၂၀၀၄ ခု၊ ေမ (၁၄) ရက္က အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့အတိုင္း ဦးတည္ခ်က္ (၆) ရပ္တို႔၊ အေျခခံမူ (၁၀၄) ခ်က္တို႔ဟာ (နအဖဘက္က တင္ျပတဲ့) စဥ္းစားရန္ အခ်က္မ်ား သာျဖစ္ရမယ္ဆိုတာနဲ႔လဲ လံုးဝ ကိုက္ညီေနပါတယ္။

ျပည္သူ႔လမ္းျပေျမပံုရဲ႕ ထက္ျမက္မႈနဲ႔ လွပမႈကေတာ့ ေရြးေကာက္ခံျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ အေျခခံဥပေဒခ်ဖို႔ အဓိကတာ၀န္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေဖာ္ျပလိုက္တာ ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းျပေျမပံု အဆင့္ (၄) မွာ နအဖရဲ႕ “ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာတည္ေသာ” ၁/၉၀ ျပ႒ာန္းခ်က္ကို အတိအက်ယူၿပီး အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ၁၉၉၀ ခု ေရြးေကာက္ခံ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကို အာဏာကုန္အပ္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ဖို႔ေတာင္ ထည့္မထားပါဘူး။ အဆင့္ (၃) မွာ နအဖ၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ တိုင္းရင္း သားပါတီ-အပစ္ရပ္တိုင္းရင္းသား သံုးပြင့္ဆိုင္ေပါင္းၿပီး အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီဖြဲ႔ဖို႔ ေျပာထားတာက မူၾကမ္း ဆြဲဖို႔သာ ျဖစ္တယ္။ အေျခခံဥပေဒဆြဲဖို႔ (သို႔မဟုတ္) အေျခခံဥပေဒခ်ဖို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ အဆင့္ (၃) ဟာ မူၾကမ္းအဆင့္ဘဲ ျဖစ္တယ္။ အဆင့္ (၄) ကမွ ေနာက္ဆံုး အၿပီးသတ္အေျခခံဥပေဒျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဆင့္ (၄) က အခရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ၁/၉၀ နဲ႔ လံုးဝ ကိုက္ညီေနပါတယ္။

အဆင့္ (၃) မွာ အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းေရးဆြဲေရးေကာ္မတီထဲ နအဖကို ထည့္ထားၿပီး နအဖေညာင္ႏွစ္ပင္က ထြက္လာမယ့္ဟာကို “အေျခခံေရးဆြဲဖို႔” ေျပာထားတာကေတာ့ အတိုက္ အခံေတြ ေခါင္းမာတယ္၊ ေပ်ာ့ေျပာင္းမႈမရွိဘူးလို႔ ျပည္တြင္းျပည္ပက ဉာဏ္တထြာတမိုက္သမား ေတြ ေျပာေနတာေတြကို တန္ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ေရာ၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအေနနဲ႔ပါ ထည့္ထားတာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ကူးမယဥ္ဘဲ ျပည္သူ႔ဘက္ရပ္တည္ေရးမူ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ဆုပ္ကိုင္ ထားတာကိုေတာ့ အဆံုးအျဖတ္က်တဲ့ အဆင့္ (၄) မွာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ေနာက္ထပ္လွပမႈေတြကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နာမည္ကို တလံုးမွ ထည့္ မထားတာျဖစ္တယ္။ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီသမားေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မပါရင္ ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေရး ေတာင္းဆိုတာကလြဲရင္ ဘာမွမလုပ္တတ္ ဘူးလို႔ ဦးေႏွာက္တထြာတမိုက္သမားေတြ ေျပာေနၾကတာကို ဒီလမ္းျပေျမပံုမွာ လွလွပပ ေက်ာ္လႊားထားတယ္။ အခုလမ္းျပေျမပံု (၇) ဆင့္စလံုးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နာမည္၊ ဒီမိုကေရစီနာမည္၊ ဖက္ဒရယ္နာမည္ေတြ ဘာတခုမွ ထည့္မထားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဆင့္ (၂) မွာ နအဖ၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အမတ္၊ တိုင္းရင္းသားအမတ္ေတြ သံုးပြင့္ဆိုင္ေတြ႔ဆံုၿပီး “အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖံုဖံုေသာ တႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ အေရးကိစၥမ်ားႏွင့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ား” ေဆြးေႏြးရန္ဆိုတာ အင္မတန္ က်ယ္ျပန္႔ၿပီး အင္မတန္လွတဲ့ အကြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ တိက်တဲ့ ေရွ႕လုပ္ ငန္းစဥ္အပါအ၀င္ အမ်ဳိးမ်ဳိးထည့္လို႔ရပါတယ္။

ဒီျပည္သူ႔လမ္းျပေျမပံုဟာ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ဆီ ေခါင္းတပ္ထားတာျဖစ္လို႔ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ဘဲ ထုတ္ထားၿပီး ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ထုတ္မထားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စာ အားနည္းသူေတြအဖို႔ နားလည္မႈလြဲတာေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီလမ္းျပေျမပံုဟာ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီသမားေတြ နဂိုမူလက ခ်ထားတဲ့ တရားကိုယ္ေတြ၊ အေျခခံမူေတြနဲ႔ ကြဲလြဲမႈရွိမရွိကို အဂၤလိပ္စာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၿပီး ႀကိဳက္သလို ဆန္းစစ္ၾကည့္ၾကပါ။ အဘက္ ဘက္က မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ အဂၤလိပ္စာေလးနဲ႔ ဖတ္ၾကည့္တာေတာ့ အားလံုးရွင္း၊ အားလံုးမွန္ကန္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ပူက်င့္ရွင္းထန္ဆိုတာ မဆလေခတ္မတိုင္မီ ဟိုးအရင္ေခတ္ အဂၤလိပ္စာတတ္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ခ်င္းအဖိုးႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ကမၻာေက်ာ္ ၀ါရွင္တန္ပို႔စ္ သတင္းစာႀကီးမွာ အဂၤလိပ္လို ေဆာင္းပါးေရးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါရွင္တန္ပို႔စ္ဆိုတာ အလကား သတင္းစာမဟုတ္ပါဘူး။ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲက တစ္လတစ္ႀကိမ္ အဂၤလိပ္လိုထုတ္တဲ့၊ တနဂၤေႏြနံနဲ႔ စတဲ့ စာေစာင္ေလးလို မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီလိုလူမ်ဳိးေရးတဲ့ အဂၤလိပ္စာဟာ အင္မတန္ကို အဆင့္ျမင့္ျမင့္ လွလွပပနဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရွိလွပါတယ္။ ဒီစာတမ္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာလည္း အဓိကတာ၀န္ခံသူအျဖစ္ မိမိနာမည္ကို ဖံုးနံပတ္ကအစ အျပည့္အစံု ထည့္ေပးထားပါတယ္။ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ ေရးတဲ့စာမဟုတ္ဘဲ မိမိဇိုမီးပါတီသာမက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ၊ ညီၫႊတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားမဟာမိတ္အဖြဲ႔ေတြကိုပါ ကိုယ္စားျပဳေၾကာင္း အတိအလင္း ျပထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ (၉၂)ေယာက္ထဲမွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ နာမည္ခံတာ (၂) ေယာက္ထဲ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ အခုလို ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ေထာင္ႏႈတ္ခမ္း နင္းၿပီး အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာနဲ႔ ေရးထုတ္လိုက္တဲ့ စာတမ္းကို အေတြးေခါင္တာ (သို႔မဟုတ္) မယ္သီလေခါင္း သန္းရွာသလို အတင္းၿဖဲရဲၿပီး အက်အေပါက္ေတြ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ ေတြ လိုက္ရွာညည္းတြားမေနသင့္ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ႀကီး ေရပက္မ၀င္ေအာင္ေရးတဲ့ ဥပေဒဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေရွ႕ေနေတြ၊ တရားသူႀကီးေတြက ဟာကြက္လစ္ကြက္ေတြ ရွာေထာက္ၿပီး လုပ္စားလို႔ရပါတယ္။ ‘၀ိနည္းတတ္ရင္ ၾကက္သတ္လို႔ရတယ္’ ဆိုတဲ့ ဗမာစကားလဲရွိပါတယ္။

ဒီလမ္းျပေျမပံုဟာ နအဖရဲ႕ ၅/၉၆ ကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဘန္ကီမြန္းဆီ အဂၤလိပ္လိုေပးစာအျဖစ္ ထိုးထြင္းမႈရွိရွိနဲ႔ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ ထုတ္တာျဖစ္တယ္။ ကုလသမဂၢ က ဒါကို သေဘာက်ၿပီး နအဖကို နားခ်ႏိုင္မယ္လို႔ တကယ္ယူဆၿပီး ထုတ္တာလို႔မထင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီလမ္းျပေျမပံုရဲ႕ အႏွစ္သာရက (၁) ကုလသမဂၢနဲ႔တကြ တ႐ုတ္၊ ကုလား၊ ႐ုရွား၊ အာဆီယံေတြကို ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္တို႔ရဲ႕ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမႈ၊ သေဘာထားႀကီးမႈျပတဲ့ စင္ၿပိဳင္လမ္းျပေျမပံု (သို႔မဟုတ္) လမ္းျပေျမပံုအစစ္ ခင္းက်င္းျပေပးတာ၊ (၂) နအဖရဲ႕ ေညာင္ႏွစ္ပင္ အေျခခံဥပေဒေတြ၊ ဆႏၵခံယူပြဲေတြ၊ လမ္းပ်က္ေျမပံုေတြကို ျပည္သူလူထုက လံုး၀ပယ္ခ်ပစ္ဖို႔ တပ္လွန္႔အခ်က္ေပးလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်န္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြတာ၀န္က ဒါကို ျပည္သူလူထုထဲေရာက္ေအာင္ ျဖန္႔ဖို႔၊ တိုက္ပြဲလႈံ႔ေဆာ္ ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တခု သတိထားဖို႔ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေတြးေခၚစဥ္းစားနည္း mind-set ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အမ်ားစုႀကီးဟာ အဓိကအားျဖင့္ မဆလေခတ္၊ န၀တ-နအဖေခတ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔သိတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာ အဲဒီကာလ တေလွ်ာက္ လႊမ္းမိုးႀကီးစိုးခဲ့တဲ့၊ ႀကီးစိုးေနတဲ့ မဆလတပါတီ (သို႔မဟုတ္) စစ္တပ္ဘဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ (သို႔မဟုတ္) စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို က်င့္သံုးတဲ့ ပါတီ အဖြဲ႔အစည္း (သို႔မဟုတ္) စစ္တပ္ဆိုတာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို အဓိကထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ တေသြး-တသံ-တမိန္႔စနစ္ က်င့္သံုးတဲ့အဖြဲ႔ေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီဗဟိုဦးစီးစနစ္လို႔ နာမည္ခံေပမဲ့ ဗဟိုဦးစီးက အဓိကျဖစ္ပါတယ္။ တဦးခ်င္းက အဖြဲ႔အစည္းကိုနာခံ၊ ေအာက္ဆင့္က အထက္ဆင့္ကိုနာခံ၊ တပါတီလံုးက ဗဟိုေကာ္မတီကိုနာခံ ဆိုတဲ့ ဗဟိုဦးစီးမူကို အဓိကထားတယ္။ အနည္းစုက အမ်ားစုကိုနာခံ၊ ဗဟိုေကာ္မတီက ပါတီလံုးကၽြတ္ ကြန္ဂရက္ကိုနာခံဆိုတဲ့ ဒီမိုကေရစီမူထက္ ဗဟိုဦးစီးမူက အားပိုႀကီးပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ထဲမွာ တခ်ဳိ႕က ၁၉၆၂ မတိုင္မီ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီကာလကို အနည္း အက်ဥ္း ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတာလဲ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၆၂ ခုမတိုင္မီ ဒီမိုကေရစီကာလဆိုတာက လဲ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီမဟုတ္ဘဲ အခုေခတ္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံအသံုးအႏႈန္း နဲ႔ ေျပာရရင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေရးအာဏာရွင္စနစ္ Competitive authoritarianism (သို႔မဟုတ္) ေရြးေကာက္ခံအာဏာရွင္စနစ္ Electoral authoritarianism မ်ဳိးသာျဖစ္လို႔ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီပါတီ အေတြ႔အႀကံဳ ေကာင္းေကာင္းမရႏိုင္ပါဘူး။

မဆလေခတ္မွာ တျခားေရြးစရာအျဖစ္ရွိခဲ့တဲ့ ဗကပ၊ ေကအင္ယူ၊ အက္စ္အက္စ္ေအ၊ ေကအိုင္ေအ၊ မြန္ျပည္သစ္ စတဲ့ ေတာတြင္းက လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ေတြဟာလဲ အင္မတန္ကို ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးစစ္ပြဲကို တိုက္ေနရတာျဖစ္လို႔ သဘာဝ က်စြာဘဲ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို အဓိကေဇာင္းေပးရပါတယ္။ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီပါတီေတြအျဖစ္ ရပ္တည္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီလိုအဖြဲ႔အစည္းေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါ တယ္။

ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အားလံုးလိုလိုဟာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကုိုင္မႈ (သို႔မဟုတ္) ေဒါင္လိုက္ဖြဲ႔စည္း ပံုကိုဘဲ အ႐ိုးစြဲ အသားက်ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗဟိုေကာ္မတီ (သို႔မဟုတ္) ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔ရဲ႕ အမိန္႔ၫႊန္ၾကားခ်က္မရွိရင္ ေအာက္ေျခပါတီ၀င္ေတြ ဘာမွ သီးသန္႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႈပ္ရွားခြင့္မရွိဆိုတဲ့ တပါတီစနစ္ စဥ္းစားေတြးေခၚနည္းက က်ေနာ္တို႔မွာ လႊမ္းမိုးေနတတ္ပါ တယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံတို႔မွာ အာဏာရ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ပါတီ၊ ေလဘာပါတီ အမတ္ေတြက သမၼတ ဘြတ္ရွ္၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ တိုနီဘလဲတို႔ရဲ႕ အီရတ္ေပၚလစီကုိ က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ ကန္႔ကြက္တာ၊ တပ္႐ုပ္ေရးကို အတိအလင္း ေတာင္းဆိုတာေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ရမ္းစဖဲလ္ ႏႈတ္ထြက္ေရးကို လူသိရွင္ၾကား ေဆာ္ၾသခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေတြဟာ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီပါတီေတြရဲ႕ လကၡဏာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စဥ္းစားေတြးေခၚနည္းအေဟာင္း အတိုင္းဆိုရင္ ဒါမ်ဳိးေတြက ပါတီထဲမွာ ဗရမ္းဗတာျဖစ္ေစတာ၊ မင္းမဲ့၀ါဒ ျဖစ္ေစတာ၊ ညီၫြတ္မႈ ပ်က္ေစတာအျဖစ္ စဥ္းစားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီပါတီေတြမွာ ပါတီရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ၊ ႏိုင္ငံရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ကိုယ္ျမင္တဲ့ ေဒါင့္ကေန “တစက္က်မ်ား ျပည့္ေသာလားသို႔” ကိုယ္ပိုင္အသိရွိရွိနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းတာ၀န္ယူမႈသာ ျဖစ္ပါတယ္။

တပါတီစနစ္ ေတြးေခၚစဥ္းစားနည္း အ႐ုိးစြဲေနသူေတြဆိုရင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံ လံုးကို စီအိုင္ေအက အရာရာ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတယ္။ ဆိုဗီယက္-တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ေတြမွာ ေပၚလစ္ဗ်ဴ႐ုိက အရာရာကို ဗဟိုဦးစီး ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသလိုမ်ဳိး အေမရိကန္တႏိုင္ငံလံုးဟာ စီအိုင္ေအရဲ႕ အလိုဆႏၵအတိုင္းသာ လႈပ္ရွားေနရတယ္လို႔ ယူဆၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စီအိုင္ေအ ထက္ ပိုပါ၀ါရွိတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ (အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးေအဂ်င္စီ NSA) ကိုေတာင္ မျမင္ ႏိုင္ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္အရင္းရွင္စနစ္ႀကီးဟာ စီအိုင္ေအဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ အင္အက္စ္ေအဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိုဗီယက္-တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ေတြလို ဗဟိုကေန ဦးစီးခ်ဳပ္ကိုင္ လည္ပတ္ေနတာမဟုတ္ဘဲ အရင္းရွင္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာက ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ ထိုးထြင္းမႈ ရွိရွိနဲ႔ အလ်ားလိုက္ လႈပ္ရွားလည္ပတ္ေနျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိကအက်ဆံုး အခ်က္ကို နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ၾကပါတယ္။

တခ်ိန္က အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကိုယ္၌မွာလဲ သူတို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ တပါတီစနစ္ပါတီ (သို႔မဟုတ္) စစ္တပ္အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ ဒီလိုစဥ္းစား ေတြးေခၚနည္းေဟာင္းေတြ ထင္ဟပ္ေနခဲ့ဖူးတယ္။ ဗဟိုခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ ယူအင္ဒီပီ႐ုံးကို သြားေဆြးေႏြးေတာင္းဆိုသူေတြ၊ ဗဟိုၫႊန္ၾကားခ်က္မရွိဘဲ ဘုရားတက္ဆုေတာင္းသူေတြကို အေရးယူတာေတြ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေတာ့ အင္အယ္လ္ဒီဟာ ဒီတပါတီစနစ္ (သို႔မဟုတ္) စစ္တပ္ရဲ႕ ေဒါင္လိုက္ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္ေရး စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ ပံုစံခြက္ေဟာင္းထဲက တစတစနဲ႔ လြတ္ေျမာက္လာေနပံု ရပါတယ္။ သူတို႔လိုဘဲ တျခားဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြလဲ အလ်ားလိုက္ (သို႔မဟုတ္) ကြန္ယက္ဖြဲ႔စည္းပံု လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီပါတီ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ ပံုစံသစ္ဘက္ကို ကူးေျပာင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္ေရးကို ဦးထိပ္ထားတဲ့ အမိန္႔ေပးႏိုင္ငံေရးစနစ္၊ အမိန္႔ေပး စီးပြားေရးစနစ္ေတြ၊ အမိန္႔ေပးပါတီစနစ္ေတြ ၿပိဳက်တာ၊ ေျပာင္းလဲရတာကို အေလးအနက္ ဆင္ျခင္ဖို႔လိုပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြရဲ႕တာ၀န္က ျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္ ေတြ ေရးဆြဲတဲ့ (တနည္းအားျဖင့္) ျပည္သူေတြေရးဆြဲတဲ့၊ ျပည္သူ႔အတြက္၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု Road Map of the people, for the people, by the people ဘက္က တခဲနက္ ေဆာ္ၾသၿပီး စစ္ကိုလိုနီအေျခခံဥပေဒ၊ စစ္ကိုလိုနီလမ္းျပေျမပံုတို႔ တိုက္ဖ်က္ေရးမွသည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္တခုလံုး ဖယ္ရွားေရးအထိ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကဖို႔ျဖစ္ပါေၾကာင္း။