ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္ဖို႔ အေသပိတ္ရမယ့္ တံခါး

March 4, 2012

ဂါမဏိ

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဖားတပိုင္းငါးတပိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြက ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီ ေျခလွမ္းေတြ လွမ္းေနၿပီ၊ အေျပာင္းအလဲ ေတြ လုပ္ေနၿပီ ဆိုၿပီး လူျမင္သူျမင္ အကြက္ဆန္းေလးေတြ ကျပေနသလို စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆီ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ မလွည့္ ဘူး၊ စစ္တပ္ အာဏာ သိမ္းတာမ်ဳိး မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔လဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ကတိေပး သလိုလို အာမခံသလိုလို အေမရိကန္ ၾကားေအာင္ ေျပာေနပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လက္ရွိအေနအထားဟာ ၁၉၆၂-၁၉၇၄ ကာလ နဲ႔ ၁၉၈၈-၂၀၁၀ ကာလလို ေျပာင္အတိအလင္း စစ္ အာဏာရွင္ စနစ္မ်ဳိး မဟုတ္ေပမဲ့ ၁၉၇၄-၁၉၈၈ ကာလလို ေခါင္းၿမီးျခဳံ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ ျဖစ္ေနၿပီး လူမျမင္ သူမျမင္ေနရာ ေတြမွာ ဘာမွ မေျပာင္းလဲတာ ျမန္မာ ျပည္သူလူထုက သိေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေအာက္ေျခက အလုပ္သမား လယ္သမား ေက်ာင္းသား ေတာႀကိဳ အံုၾကား တိုင္းရင္းသားဘဝေတြ အေျပာင္းအလဲ မရွိတာထက္ ပိုအဓိကက်တာက ၁၉၆၂ ခုကေန ဒီကေန႔အထိ ျမန္မာ သမိုင္းေၾကာင္းကို ႀကီးစိုးထားတဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕အျမင္ သေဘာထားေတြ၊ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္း လည္ပတ္မႈ စနစ္ေတြ မေျပာင္းလဲတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျခခံ ဥပေဒ တခုတည္းကို ျပင္ဆင္လိုက္႐ံုနဲ႔ မၿပီးဘဲ တပ္မေတာ္ကိုပါ တပါတည္း ေျပာင္းလဲ ျပင္ဆင္လိုက္မွ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္မလွည့္ဖို႔ အာမခံခ်က္ ရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဗမာျပည္ရဲ႕ အဓိကျပႆနာဟာ ဒီမိုကေရစီျပႆနာျဖစ္တယ္၊ တုိင္းရင္းသားျပႆနာျဖစ္တယ္၊ အေျခခံ ဥပေဒျပႆနာ ျဖစ္တယ္ စသျဖင့္ ကိုယ္သန္ရာ ႐ႈေဒါင့္ကေန ေျပာေနၾကေပမဲ့ ဒီကေန႔ကာလမွာ အခ်ဳပ္ကေတာ့ စစ္တပ္ ျပႆနာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္ ကိုယ္၌က ဒီမိုကေရစီ ဆန္႔က်င္ေရး၊ တုိင္းရင္းသား ကၽြန္ျပဳေရး၊ လူမႈ-စီးပြား လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ေရးေတြ ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး အ႐ိုးစြဲ ေနသေရြ႕ ဒီမိုကေရစီအေရး၊ တိုင္းရင္းသားအေရး၊ ဥပေဒအေရးေတြ အားလံုး တႏြယ္ငင္တစင္ပါ ေဖာက္ျပန္ ေမွာက္မွား ကုန္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗိုလ္သန္းေရႊ-ဗိုလ္ေမာင္ေအး ျဖစ္ေစ၊ ဗိုလ္တင္ေအာင္ျမင့္ဦး၊ ဗိုလ္ေအာင္ေသာင္း၊ ဗိုလ္ေက်ာ္ဆန္းျဖစ္ေစ၊ ဗိုလ္သိန္းစိန္၊ ဗိုလ္ေရႊမန္း၊ ဗိုလ္မင္းေအာင္လႈိင္ ျဖစ္ေစ ကမၻာေပၚမွာ မရွိေတာ့႐ံုနဲ႔လဲ မလံုေလာက္ပါဘူး။ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္မ်ားက တည္းကစ ၿပီး ပံုစံသြင္းခဲ့တဲ့ အေတြးအျမင္ အမူအက်င့္ စနစ္ဇယား အားလံုးကို စစ္တပ္တခုလံုးထဲက ခဝါခ်ပစ္ဖို႔ လိုေနပါတယ္။ ဘားတိုက္ ျပန္သြား႐ံုနဲ႔ မၿပီးဘဲ စစ္တပ္ တခုလံုးကိုေျပာင္းလဲပစ္မွ က်န္တဲ့ တႏိုင္ငံလံုးမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ အႏွစ္သာရ ရွိရွိ ေနာက္ျပန္ မလွည့္စတမ္း ျဖစ္လာ ပါလိမ့္မယ္။

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ညာလက္႐ံုး ဘယ္လက္႐ံုးေတြျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္လက္်ာ၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ ဗိုလ္ ရဲထြဋ္၊ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ တို႔ကို တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ပထုတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ စစ္လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ဝါဒကို ဗိုလ္ေနဝင္း၊ ဗိုလ္ ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္တင္ေဖတို႔က တစတစ သြတ္သြင္း လာခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ခံယူခ်က္နဲ႔ လံုးဝ ကြဲလြဲၿပီး တိုင္းျပည့္ ကယ္တင္ရွင္ ဝါဒ မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ အိမ္ႀကီးေပၚ အိမ္ငယ္ ေဆာက္ေရးကို စ,စဥ္းစား စ,ေျခလွမ္း လာခဲ့ပါ ေတာ့တယ္။

ျမန္မာစစ္တပ္ဟာ ၁၉၅၂ ခု တပ္မႉးညီလာခံကတည္းက နယ္ဖက္ကိစၥေတြျဖစ္တဲ့ စီးပြားေရး၊ ဘဝသစ္ဖန္တီးေရး၊ ေက်းလက္ ႀကီးပြားေရး၊ ေဒသႏၱရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ လယ္ယာေျမ ႏိုင္ငံပိုင္ ျပဳလုပ္ေရး စတာေတြကို ဝင္စြက္ဖက္ဖို႔ ေျခလွမ္း လာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၅၄ စက္တင္ဘာ ေမၿမိဳ႕တပ္မႉး ညီလာခံမွာ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရလက္ေအာက္ အမႈထမ္း ေနရက္နဲ႔ သီးသန္႔ တပ္မေတာ္ ဝါဒ သေဘာတရား ထားဖို႔ စ,ေဆြးေႏြး ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၅ ခု ေအာက္တိုဘာလမွာ ေရတပ္နဲ႔ ေလတပ္ကို ၾကည္းတပ္ ဦးစီးခ်ဳပ္ေအာက္ စသြတ္သြင္းၿပီး လက္နက္ကိုင္ တပ္အားလံုးကို တလက္ကိုင္ စနစ္ စ,က်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။ ၾကည္း တပ္ဦးစီးခ်ဳပ္ကို ၾကည္း-ေရ-ေလ တပ္မေတာ္ တခုလံုးရဲ႕ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ အျဖစ္ ထာဝရ သတ္မွတ္ လိုက္ပါေတာ့တယ္။

တပ္မေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္း မဟုတ္ပါဘဲလ်က္ တပ္မေတာ္ဝါဒသေဘာတရား ideology ေဖာ္ထုတ္ေရး အဆို ျပဳခ်က္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ၁၉၅၆ ခု မိတၳီလာ တပ္မႉး ညီလာခံမွာ တရားဝင္ တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္ရဲ႕ အခန္း က႑ကို စိတ္ႀကိဳက္ခ်ဲ႕ကား ေျမႇာက္ပင့္ဖို႔ ဒီႏွစ္ထဲမွာဘဲ ဆုိက္ကိုဌာန ဖြင့္ခဲ့ၿပီး ျပည္သူလူထုထဲ၊ အထူးသျဖင့္ စစ္တပ္ထဲ မွာ စစ္တပ္သည္ အႀကီးျမတ္ဆံုး ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ လုပ္ဟန္ စ,သေႏၶတည္ ေစခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၇ စက္ တင္ဘာ တပ္ မႉးညီလာခံ အၿပီး ေအာက္တိုဘာလမွာ တပ္မေတာ္ စိတ္ဓာတ္ စစ္ဆင္ေရး ၫႊန္ၾကားေရးမႉး႐ံုး (ဆိုက္ကို ဌာန) က ခ်စ္လႈိင္ နဲ႔ ေစာဦး တို႔ရဲ႕ နာမ႐ူပ ဝါဒကို ျမဝတီမဂၢဇင္းမွာ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ ဝါဒျဖန္႔ လာခဲ့ပါတယ္ (၁၉၆၂ -၁၉၈၈ မဆလ ဝါဒ ရဲ႕ေရွ႕ေျပး ျဖစ္ပါတယ္)။

အလုပ္သမား-လယ္သမား-ေက်ာင္းသား-သံဃာတိုက္ပြဲေတြေပၚတဲ့အခါ တပ္မေတာ္ရဲ႕အဓိက တာဝန္က တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးသည္ ပထမ၊ ဒီမိုကေရစီေရးသည္ ဒုတိယ ဆိုၿပီး ဒီမိုကေရစီကိုလဲ ပစ္ပယ္၊ ရဲအလုပ္ကိုလဲ ဝင္႐ႈပ္ လက္ဝါးႀကီး အုပ္ ခဲ့သလို တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အၾကမ္းမဖက္/လက္နက္ကိုင္ ဖက္ဒရယ္ လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ အခ်ဳပ္ အျခာ အာဏာ တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရးသည္ ပထမ၊ ဒီမိုကေရစီေရးသည္ ဒုတိယ ဆိုၿပီး အာဏာကိုလက္ဝါးႀကီး အုပ္ဖို႔ လုပ္လာခဲ့ပါ တယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ “ဒီမိုကေရစီေရးသည္ ပထမ”လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မခံယူခဲ့တာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၅၈ ခု ဇြန္လမွာ သန္႔ရွင္းဖဆပလအစိုးရ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ သင္ပုန္းေခ် လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေရး၊ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔မ်ား ဥပေဒတြင္း တရားဝင္ ရပ္တည္ႏိုင္ေရးတို႔ကို ကတိေပး ကမ္းလွမ္းၿပီး ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးဖို႔ လုပ္လာတဲ့အခါ ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ အင္အားႀကီး လူရာဝင္လာတဲ့ စစ္တပ္ဟာ မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖစ္ ၿပီး အာဏာသိမ္းဖို႔ စတင္ၾကံစည္ လႈပ္ရွား လာခဲ့ပါတယ္။

၁၉၅၈ စက္တင္ဘာ မိတၳီလာ တပ္မႉးညီလာခံမွာ တပ္မေတာ္ဝါဒသေဘာထား ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီး ဒီလထဲမွာဘဲ အိမ္ေစာင့္ အစိုးရ နာမယ္ခံ ပထမ အႀကိမ္ အာဏာ သိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို အာဏာ သိမ္းထားတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ၁၉၅၉ တပ္မေတာ္ အက္ဥပေဒကိုလဲ ျပ႒ာန္း ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဥပေဒေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံထဲမွာ ငါ့မင္းငါ့ခ်င္း ျဖစ္သြားၿပီး ၾကည္းတပ္ ဦးစီးခ်ဳပ္ တေယာက္တည္းရဲ႕ အမိန္႔ကိုသာ နာခံရေတာ့တဲ့ အေျခအေန ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဆိုက္ကိုဌာနကလဲ အိမ္ ေစာင့္အစိုးရ လက္ထက္မွာ တပ္မေတာ္ကသာ တိုင္းျပည္ အတြက္ အက်ဳိးျပဳႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ေတာ္ေၾကာင္းေကာင္း ေၾကာင္းေတြ နင္းကန္ ဝါဒ ျဖန္႔ေပးခဲ့ပါတယ္။

စစ္တပ္ဆိုက္ကိုဌာနဟာ ဗကပ၊ အလံနီ၊ ေကအဲန္ယူတို႔ရဲ႕ ဆိုးသြမ္းမႈဆိုတာေတြကို (ဥပမာ- ျဖဴးတိုက္ပြဲ၊ ရထားဗံုး ခြဲမႈ၊ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူေတြကို တ႐ုတ္ျဖဴဆီမွာ လက္နက္နဲ႔လဲမႈ) ပံုႀကီးခ်ဲ႕ သို႔မဟုတ္ လုပ္ဇာတ္ဖန္တီး ထပ္တလဲ လဲဝါ ဒျဖန္႔ၿပီး ရခိုင္၊ တနသၤာရီ၊ ကရင္၊ ကရင္နီ နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ေတြမွာ စစ္တပ္ရဲ႕ လူသတ္မႈေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ေဖာက္ ဖ်က္မႈေတြ (ဥပမာ- လယ္ေဝး၊ ေတာပန္းဇင္၊ ပုေလာ၊ ျမလဲ၊ လြိဳင္လင္) ကို ဖံုးအုပ္ေဖ်ာက္ဖ်က္တာ လုပ္ေပးႏိုင္လို႔ ကြန္ ျမဴနစ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသား သူပုန္ေတြကို လူဆိုး လူ႐ိုင္းေတြ၊ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ၊ ျပည္ေထာင္စု ၿဖိဳခြဲသူေတြ၊ စစ္တပ္ကို ေတာ့ တကယ့္မ်ဳိးခ်စ္ သူေတာ္ေကာင္း သူရဲေကာင္းေတြ အျဖစ္ တပ္ထဲမွာေရာ၊ ျပည္သူလူထုထဲမွာပါ သ႐ုပ္ဖ်က္ ပံုရိပ္ ဖန္တီး စြဲမွတ္ေစခဲ့ပါတယ္။

၁၉၆၂ ခု စစ္အာဏာသိမ္းပြဲဟာ တိုင္းရင္းသားေတြ ခြဲထြက္မယ္ဆိုတဲ့ ဖက္ဒရယ္အေရး အသံလႊင့္႐ံု ေဆြးေႏြးပြဲ အေၾကာင္း ျပခဲ့ေပမဲ့ ၁၉၆၁ ခု ႏိုဝင္ဘာ ေလာက္ကတည္းက စီစဥ္ခဲ့တာ ျဖစ္ေၾကာင္း အာဏာသိမ္း စစ္ေကာင္စီဝင္ ဗိုလ္မႉး ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး နဲ႔ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ တင္ေဖတို႔က ထုတ္ေျပာ ခဲ့ၾကပါတယ္။ အိမ္ႀကီးေပၚ အိမ္ငယ္ေဆာက္ရာကေန ေနာက္ဆံုး ေတာ့ အိမ္ႀကီးကို လံုးလံုး ဖ်က္ခ် ပစ္လုိက္ၿပီး ပံုမက် ပန္းမက် အိမ္ငယ္က မင္းမူလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အာဏာသိမ္းတဲ့အေၾကာင္းတရားေတြထဲမွာ ဦးႏုရဲ႕ပထစအစိုးရဟာ တမ်ဳိးသားလံုး စစ္မႈထမ္း ဥပေဒ ျပ႒ာန္းဖို႔ စဥ္းစား အားထုတ္လာတဲ့ အတြက္ တပ္တြင္း လက္ဝါးႀကီးအုပ္ အာဏာ ေလ်ာ့ပါး ထိခုိက္သြားမွာ စိုးတာလဲ တေၾကာင္း ပါပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ အာဏာသိမ္း စစ္အစိုးရ လက္ထက္ ၁၉၆၉ တပ္မႉး ညီလာခံမွာလဲ အဲ့ဒီအခ်ိန္တံုးက လုပ္စားေနတဲ့ “ဆိုရွယ္လစ္” မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ ကိုက္ညီရေအာင္ တမ်ဳိးသား လံုးစစ္မႈထမ္း ဥပေဒ ထုတ္ဖို႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ေပမဲ့ စစ္ အုပ္စုရဲ႕ အထူး အခြင့္အေရးေတြ ထိခိုက္ ဆံုး႐ႈံုးမွာစိုးလို႔ ဒီကိစၥကို ေခ်ာင္ထုိး လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ၁၉၆၉ ခုေနာက္ပိုင္းမွာ တပ္မႉးညီလာခံကိုလဲ တခါမွ မေခၚေတာ့ဘဲ ၁၉၈၈ ဒီဘက္ပိုင္းက်မွ ေလးလပတ္ အစည္းအေဝးဆိုၿပီး တႏွစ္ သံုးခါ တပ္မႉး ေတြကို အစည္းအေဝးေခၚ ကြပ္ညႇပ္ ေနပါတယ္။

ျပည္တြင္းစစ္ကိုအမွီျပဳၿပီး အင္အားႀကီးထြား ၾသဇာျမင့္မားလာတဲ့စစ္တပ္ဟာ သူ႔ၾသဇာအာဏာကို ခြဲေပးရမယ့္ ဖက္ဒ ရယ္စနစ္၊ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ နဲ႔ လူတိုင္း စစ္မႈထမ္း စနစ္တို႔ကို မလိုလားခဲ့တာ သဘာဝပါဘဲ။

ပထမအာဏာသိမ္းပြဲ သို႔မဟုတ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရလက္ထက္ကစၿပီး စစ္ဗိုလ္ေတြကို အထူးအရာရွိေတြ အျဖစ္ အရပ္ဖက္ အစိုးရ ဌာနေတြမွာသြင္း အရပ္သား ဝန္ထမ္းေတြအေပၚ လႊမ္းမိုး ဗိုလ္က်တာေတြ စလာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂ အာဏာသိမ္းပြဲ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ ပိုဆုိးလာၿပီး ေနရာတကာမွာ အခြင့္ထူးခံ စစ္ဗိုလ္ေတြ ႀကီးစိုး ခ်ယ္လွယ္တာ ျဖစ္လာသလို ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္ခင္ေလးမွာလဲ စစ္ဗိုလ္ေတြကို ဌာနဆိုင္ရာေတြနဲ႔ ေထြ/အုပ္ေတြထဲ အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ ထည့္သြင္း ႀကဳိတင္ ေနရာခ်ခဲ့ပါတယ္။ တပ္ခ်ဳပ္ သန္းေရႊရဲ႕အစီအစဥ္ေအာက္မွာ ဝန္ႀကီးေတြ အပါအဝင္ အရပ္ဝတ္လဲ လိုက္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ တပ္တြင္း ထံုးတမ္းစဥ္လာ သတ္မွတ္ခ်က္ အရ အရပ္ဘက္ ေျပာင္းၿပီး ေလးလအထိ ယူနီေဖာင္း ဆက္ဝတ္ခြင့္ေတာင္ မရေတာ့ဘဲ အရပ္ဝတ္ တမ်ဳိးဘဲ မဝတ္မေနရ ဝတ္ရပါတယ္။

အရည္အခ်င္းညံ့ဖ်င္းၿပီး သက္ဆိုင္ရာပညာရပ္ ကၽြမ္းက်င္မႈမရွိတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ လႊမ္းမိုး ခ်ယ္လွယ္မႈ ေအာက္မွာ တိုင္းျပည္ဟာ ဖြတ္တက္ သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ စစ္အလႊာအတြက္ အခြင့္ထူးခံ ပညာေရး က်န္းမာေရးစနစ္ ေတြလဲ ေပၚထြန္းလာၿပီး သာမန္ ျပည္သူေတြအတြက္ ပညာေရး က်န္းမာေရးေတြ ႁခြတ္ျခံဳက် ပ်က္စီး သြားခဲ့ပါတယ္။

စစ္တပ္ဟာ နယ္ဖက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးထဲ အတင္းဝင္ေနရာယူ လက္ဝါးႀကီးအုပ္သလို စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာလဲ MBA ဘြဲ႔ရ တေယာက္မွ မပါတဲ့ ဦးပိုင္နဲ႔ MEC တို႔ဟာ ေစ်းကြက္ အေျခမခံဘဲ အာဏာကို အေျခခံၿပီး တမိုးလံုးေဖ်ာက္ဆိပ္ လက္ဝါးႀကီး အုပ္ထားပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မိသားစုေတြ ရွယ္ယာပါတဲ့ လက္ေဝခံ မသူေတာ္ဂိုဏ္းဝင္ စီးပြားေရး သမားႀကီးေတြကလဲ သာမန္ျပည္သူေတြ ဘယ္လိုမွ မတိုးႏိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံ ဓန ဥစၥာေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ ခ်ယ္လွယ္ေနပါတယ္။

၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ေအာင္ျမင့္တို႔က တပ္မေတာ္မွာ အစဥ္အလာ မရွိဖူးတဲ့ စည္းေကာ္ (စည္း႐ံုးေရးေကာ္မတီ) ကိုထူေထာင္ၿပီး တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ မိသားစုေတြ အားလံုးရဲ႕ ေန႔စဥ္ ဘဝေတြကို အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ကိုင္ လိုက္ပါတယ္။ (မဆလေခတ္တံုးက တပ္မေတာ္ ပါတီ စည္း႐ံုးေရး ေကာ္မတီေတြ ကေတာ့ ပါတီလိုင္းကိုပဲ သြတ္သြင္း ခဲ့ပါတယ္။) အတိုက္အခံေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ ဆံုး႐ႈံးေအာင္ လုပ္ေနသူေတြ၊ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲေအာင္ လုပ္ေနသူေတြ၊ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ မရွိသူေတြ၊ တိုင္းျပည္ မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ ေနသူေတြအျဖစ္ တပ္ကို သတင္းအမွား ေပးတဲ့နည္း misinformation/disinformation နဲ႔ ရန္သူ အဝိုင္းခံ စိတ္ေနစိတ္ထား သက္ေရာက္ စိုးရိမ္ ေခ်ာက္ျခားေနေအာင္ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေကာက္ေကာက္ က်စ္က်စ္ လုပ္ထားခဲ့ပါတယ္။

၁၉၅၀ ခုႏွစ္မ်ားအလယ္ပိုင္းေလာက္ကစၿပီး စစ္တပ္ကို ပံုစံသြင္းခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီကေန႔ တစညျဖစ္ေစ၊ ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ျဖစ္ေစ စစ္လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ အတြက္ဘဲ သသဏၭာန္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လံုးပမ္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ဒီမိုကေရစီ စနစ္တို႔၊ ႏိုင္ငံတကာက စံထားတဲ့ အရပ္သား အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စစ္စစ္တို႔ကို စိတ္ကူးတာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေပ မဲ့ အိမ္ႀကီးေပၚ အိမ္ငယ္ေဆာက္တဲ့ အေတြးအေခၚကေန က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ဂိုဏ္းဂဏဝါဒ၊ အစြန္းေရာက္ မဟာဝါဒေတြ မလြဲ မေသြ ေပါက္ဖြားေစတဲ့ အတြက္ လက္ရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြထက္ စစ္ေရးစစ္ရာမွာ အပံုႀကီးသာတဲ့ ဗိုလ္ထြန္းရီ၊ ဗိုလ္သန္းတင္၊ ဗိုလ္တင့္ေဆြတို႔ ဦးစီးတဲ့ တစည ကိုေတာင္ ေနရာမေပးႏိုင္ေအာင္ သန္းေရႊ-သိန္းစိန္စစ္အုပ္စု က မစၦရိယစိတ္မ်ားလွပါ တယ္။

ေရရွည္စနစ္တက်ပံုစံသြင္းဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရတဲ့ စစ္တပ္ဟာ အေရအတြက္ အရည္အေသြး အရည္ အခ်င္းေတြ က်ဆင္းလာ တာ မဖံုးႏိုင္ မဖိႏိုင္ ေပၚထြက္လာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခု ေအာက္တုိဘာ ၂၅ ရက္ ဗန္းေမာ္ ခ႐ုိင္တြင္းက တိုက္ပြဲမွာ လက္ေအာက္ ငယ္သားေတြ အသက္ဆံုးမွာကို ငဲ့ကြက္ၿပီး အမိန္႔မရဘဲ စစ္ေျမျပင္က ဆုတ္ခြာခဲ့တဲ့ အတြက္ စကခ-၂၁ လက္ေအာက္ခံ ခလရ ၄၇ တပ္ရင္းမႉး ဗိုလ္မႉး ညီညီေအာင္ (ေတဇ အပတ္စဥ္ ၂၅) ေထာင္ဒဏ္ ၂၅ ႏွစ္၊ ဗိုလ္ႀကီးၿဖိဳးေဝ ေအာင္ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ ၂၀၊ အျခားအဆင့္ ၁၂ ဦး ေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္ အျပစ္ေပး ခံခဲ့ရပါတယ္။ တပ္မ ၈၈ ရဲ႕ ခမရ ၃၁၇ ကအရာရွိေတြလဲ ဒီဇင္ဘာ ၁၀ ရက္ေန႔ ခိုင္ဘန္ တိုက္ပြဲမွာ အႀကီးအက်ယ္ စစ္႐ႈံးျခင္း ျပစ္မႈနဲ႔ စစ္ခံု႐ံုးတင္ ခံရပါတယ္။

ေအာက္တိုဘာ-ႏိုဝင္ဘာထဲမွာ မပခ လက္ေအာက္ခံ ခလရ ၂၁၊ ခလရ ၃၇၊ ခလရ ၅၈၊ ခလရ ၂၆၀၊ ခမရ ၄၃၇ နဲ႔ တ ျခားတပ္ရင္း ၂ ရင္းက တပ္ရင္းမႉးေတြလဲ ထုတ္ခံရ သို႔မဟုတ္ ရာထူးခ်ခံရပါတယ္။ စကခ-၂၁ လက္ေအာက္ခံ ခမရ ၄၃၈ တပ္ရင္းမႉး နဲ႔ ဒကစ(တႏိုင္း) လက္ေအာက္ခံ ခလရ ၂၉၇ တပ္ရင္းမႉး တို႔ကေတာ့ တိုက္ပြဲမွာ က်ဆံုးခဲ့ပါတယ္။

စစ္ရပ္စဲဖို႔ေျပာတဲ့ သမတအမိန္႔ကို တပ္ကမနာခံတာမဟုတ္ဘဲ ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ေတြက ဘယ္လိုေျပာ၊ ယူနီေဖာင္း ဝတ္ေတြက ဘယ္လိုလုပ္ ဆိုၿပီး တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး သန္းေရႊ ဇာတ္ၫႊန္းဆြဲ စီစဥ္ၫႊန္ၾကား ဇာတ္တိုက္ခဲ့ေပမဲ့ မထင္တာေတြက ျဖစ္ လာလို႔ ၾကံ႕ဖြတ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွက္ရမ္းရမ္း ႐ႈံးမဲ မဲေနတာလဲ ေတြ႔ရသလို ေပါက္ကြဲလုဆဲ ေအာက္ေျခတပ္ေတြ ေၾကာင့္ တနပ္စား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ ဒေရာေသာပါး လုိက္လုပ္ေနတာလဲ ေတြ႔ရပါတယ္။

အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးနဲ႔ ခြဲမရတဲ့ တပ္မေတာ္ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ တလက္ကိုင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရး၊ တပ္ မေတာ္သား အခြင့္အေရး အျပည့္အဝေပးေရး နဲ႔ တပ္မေတာ္သား သမဂၢ ဖြဲ႔စည္းေရး၊ ပုဒ္မ ၆၅ နဲ႔တကြ တပ္မေတာ္ အက္ ဥပေဒထဲက မူမမွန္တဲ့ အပိုင္းေတြကို ဒီမိုကေရစီ နည္းက်က် ျပန္လည္ သံုးသပ္ျပင္ဆင္ေရး သို႔မဟုတ္ တပ္မေတာ္ အက္ ဥပေဒ နည္းဥပေဒေတြ အသစ္ျပန္ဆြဲေရး၊ ဦးပိုင္ နဲ႔ မသူေတာ္ စီးပြားေရး ဖ်က္သိမ္းေရး၊ အစိုးရ ဌာနေတြထဲက မိုးက်ေရႊ ကိုယ္မ်ား ဖယ္ရွားေရး၊ ေရးခ်ဳပ္ ေထာက္ခ်ဳပ္ ထုတ္ခ်ဳပ္ က်င့္ခ်ဳပ္ စရခခ်ဳပ္ စစ္ေဆးေရးခ်ဳပ္ေတြကို ၾကည္းတပ္ လက္ဝါး ႀကီးအုပ္မႈ တပ္ခ်ဳပ္ လက္ဝါးႀကီး အုပ္မႈ ပယ္ဖ်က္ေရး၊ ကကဝယ္ကို ပညာရွင္ေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္ရာ လက္႐ံုး ေတြဦးစီးေရး၊ ဦးစီးခ်ဳပ္ေတြကို ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ေရး စတာေတြလုပ္ဖို႔ အေရးတႀကီး လိုလာပါၿပီ။ ဘယ္သူလုပ္ လုပ္ မလုပ္လုပ္ ေသာက္ေသာက္လဲ အေသခံေနရ၊ စက္နဲ႔ လွည့္ထုတ္သလို ဒုကၡိတျဖစ္ေနရ၊ မိသားစုေတြ ေနာက္တန္း မွာ စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ဘဝ ျဖစ္ေနရတဲ့ ေအာက္ေျခ တပ္မႉး တပ္သားေတြကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ တပ္မေတာ္ အက်ဳိးစီးပြား၊ ႏိုင္ငံ့ အက်ဳိးစီးပြားကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ တာစူေနပါၿပီ။

ကေလာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တပ္မ ၅၅ ရဲေဘာ္ေတြ ယူနီေဖာင္းဝတ္ၿပီး ေျပာင္ထြက္ႀကိဳခဲ့တာ အကင္းပဲ ရွိပါ ေသးတယ္။

ဂါမဏိ