ထိပ္တန္းက်ေသာ အစိုးရ

လူထုစိန္၀င္း

Sunday, 20 November 2011

အခုတေလာ စာေရးပ်က္တာေတြ မ်ားေနတယ္။ ႏို၀င္ဘာလလယ္ ေရာက္ေနတာေတာင္ ရန္ကုန္မႇာ ေဆာင္းမ၀င္ ေသးဘဲ ပူျမဲ ပူေနေသးတာေၾကာင့္ ေနလို႔ထိုင္လို႔ သိပ္မေကာင္းဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ေခါင္းပူစရာ ေတြကလည္း မ်ားတယ္။

လြတ္ၿပီဆိုနဲ႔ ၀င္မယ္ဆို

တိုင္းေရးျပည္ေရး လႈပ္လႈပ္ရႇား ရႇားျဖစ္လာတဲ့ အခါမ်ဳိးေတြဆိုရင္ ဧည့္မ်ားသလို ဖုန္းေခၚသံေတြလည္း မ်ားတယ္။ မ်က္စိႀကီး နားႀကီး ရပ္ကြက္ထဲက လူတစ္ေယာက္လို႔ အမ်ားက ထင္မႇတ္မႇား ေနၾကေလေတာ့ တစ္ခုခု အသံၾကားတုိင္း လႇမ္းေမး တတ္ၾကတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းမႇာေတာ့ 'လြတ္ၿပီဆို' နဲ႔ '၀င္မယ္ဆို' ေမးခြန္း ႏႇစ္ခုကို ေမာေလာက္ေအာင္ကို ေျဖေနရတယ္။ မသိပါဘူး၊ မၾကားပါဘူး၊ မသိပါဘူး။ မၾကားပါဘူးေပါ့။ ဟုတ္တယ္ေလ ႏိုင္ငံ့အေရး ေပါက္နဲ႔ေက်းဆိုတာ အင္မတန္ ခန္႔မႇန္းရ ခက္တာကလား။ မုိးေလ၀သ ခန္႔မႇန္းသလို ရာသီဥတု သာသာယာယာရႇိ မယ္ ခန္႔မႇန္းထားေပမယ့္ တ၀ုန္း၀ုန္း တဒိုင္းဒိုင္း ထစ္ခ်ဳန္းၿပီး မိုးေတြသည္း ႀကီးမဲႀကီး ရြာခ်င္ ရြာခ်တတ္တာ။

ဒီမိုကေရစီၾကာေတာမိုး

မ်က္စိႀကီးနားႀကီး ရပ္ကြက္သားဆိုေပမယ့္ မ်က္စိကမႈန္သီၿပီး နားကလည္း ထိုင္းေနၿပီဆိုေတာ့ တည့္တည့္ ေျပာမႇ ရိပ္မိတယ္ ဆို႐ံုေလာက္ ရႇိေတာ့တာ။ အဲဒီေတာ့ မသိပါဘူး။ မၾကားပါဘူး ဆိုတာထက္ ဘာမႇ ပုိမေျပာႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာကလည္း ၾကာေတာမႇာရြာတဲ့ ေပါကၡရ ၀သမိုးလို စိုခ်င္တဲ့ ေနရာမႇာ စိုၿပီး ေျခာက္ခ်င္တဲ့ ေနရာမႇာ ေျခာက္တဲ့ သေဘာရႇိတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမႇာ ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ေတာ့မႇ သိရတာခ်ည္းပါပဲ။ ကိုယ္တိုင္က သတင္းသမား ျဖစ္ေတာ့ အခ်က္အလက္ မရႇိရင္ မေျပာတတ္ဘူး။ ေရာ္ရမ္းမႇန္းဆလည္း မလုပ္တတ္ဘူး။ ခုအခ်ိန္မႇာ သတင္းစာ ထုတ္မလားလို႔ေမးရင္ ေခါင္းခါမိမႇာပဲ။ ဘယ္လိုမႇ လုပ္တတ္မႇာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။

ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ငါးၾကင္းေၾကာ္

စာေတြအမ်ားႀကီးေရးေနေတာ့ ဓာတ္မသိသူေတြ ကေတာ့ မ်က္စိႀကီး နားႀကီးလို႔ ထင္ၾက ရႇာတာေပါ့။ အဲဒီ အထင္နဲ႔ပဲ တစ္ခုခု လႈပ္လႈပ္ရြရြ ၾကားရျမင္ရတာနဲ႔ ဖုန္းလႇမ္း ဆက္ၾကတယ္။ တကၠသိုလ္ ရိပ္သာလမ္းက ျခံထဲကို ဘယ္အခ်ိန္က ကားဘယ္ႏႇစင္း ၀င္သြားတယ္ ဆိုတာမ်ဳိး၊ အင္းစိန္ေထာင္ ဗူး၀မႇာ သတင္းေထာက္ေတြ အမ်ားႀကီး လာေစာင့္ေနတယ္ ဆိုတာမ်ဳိး သတင္းေတြ လႇမ္းေျပာၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ငါးၾကင္းေၾကာ္သလို လူထုဆီက ရတဲ့ သတင္းေတြကို လူထုဆီ ျပန္ပို႔ေပးရတယ္။ နည္းနည္းေလး ၀ါယမ စိုက္ထုတ္ၿပီး ေသခ်ာ ေအာင္ ထပ္ဆင့္ ေမးျမန္းရတာမ်ဳိးေတာ့ ရႇိတာေပါ့ေလ။ ဒါေလာက္ကေလးမႇ မလုပ္ရင္လည္း သတင္းသမားလို႔ အေခၚမခံ ထိုက္ေတာ့ပါဘူး။

ေစာင့္ၾကည့္မယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥ

သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရကို မေထာက္ခံေသးဘူး။ ေထာင္ထဲက လူေတြလႊတ္၊ မလႊတ္ ဆိုတဲ့စံနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရး လုပ္ မလုပ္ ဆိုတဲ့ စံႏႇစ္ခုနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္လို႔ ဂ်ာနယ္ေတြ အေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမႇာ ေရးခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးျမန္းၾကသူ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဖုန္းဆက္တယ္။ တခ်ဳိ႕က စာေရးတယ္။ တခ်ဳိ႕က လူကိုယ္တိုင္ လာၿပီးေမးတယ္။ အင္တာနက္က တစ္ဆင့္ ေမးတာေတြလည္း ရႇိတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေစာင့္ၾကည့္တာကို သေဘာတူတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဘာေစာင့္ၾကည့္စရာ လိုသလဲ ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲ ေတြပဲ မဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေစာဒက တက္ၾကတယ္။ တက္ပါေစ။ ဒီလို ကုိယ္မႀကိဳက္တာကို မႀကိဳက္ဘူး ေျပာခြင့္ရႇိမႇ ဒီမိုကေရစီလို႔ ေခၚႏိုင္မႇာေပါ့။ အထက္ကေျပာသမွ် လက္ညႇိဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္လုပ္တဲ့ အက်င့္ေတြ ဆက္ၿပီး သယ္ေဆာင္လာဖို႔ မေကာင္းပါဘူး။

ျဖည့္စြက္ခ်က္

ေစာင့္ၾကည့္တာကို သေဘာတူသူနဲ႔ မတူသူပဲ ရႇိတာမဟုတ္ဘူး။ ျဖည့္စြက္ေဆြးေႏြးသူလည္း ရႇိပါတယ္။ သူ႔ေဆြးေႏြး ခ်က္ကလည္း မႇန္ေနတာေၾကာင့္ ထည့္မစဥ္းစားလို႔ မျဖစ္ဘူး ယူဆတယ္။ သူက စံႏႇစ္ခုနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္႐ံု နဲ႔တင္ မလံုေလာက္ဘူးလို႔ ေထာက္ျပတယ္။ တိုင္းသူ ျပည္သား အမ်ားစုႀကီးရဲ႕ေက်ာေပၚမႇာ ပိေနတဲ့ ၀န္ထုပ္ ၀န္ပိုးေတြကို ေလ်ာ့ခ်မပစ္သေရြ႕ ကာလပတ္လံုး ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းမႇန္ ေပၚကို ေရာက္ၿပီလို႔ မဆိုႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေဆြးေႏြးသူ မိတ္ေဆြက မႏၲေလးက လုပ္ငန္းရႇင္ တစ္ေယာက္ပါ။ တုိင္းသူျပည္သားမ်ား အေနနဲ႔ ေျမခြန္၊ အိမ္ခြန္၊ ေရခြန္၊ မီးခြန္၊ ကုန္သြယ္လုပ္ငန္းခြန္၊ ၀င္ေငြခြန္စတဲ့ တရား၀င္ အခြန္ အတုတ္မ်ားကို မႇန္မႇန္ကန္ကန္ ေပးသြင္း ထမ္းေဆာင္ဖို႔ တာ၀န္ရႇိတယ္။ ေရႇာင္ရႇားပ်က္ကြယ္ရင္ အေရး ယူသင့္တယ္လို႔ သူက လက္ခံပါတယ္။

ခါးစည္းခံခဲ့ရ

တရား၀င္ဥပေဒနဲ႔ ျပ႒ာန္းသတ္မႇတ္ထားတဲ့ အခြန္အတုတ္မ်ားအျပင္ မလိုလားအပ္တဲ့ ဥပေဒနဲ႔လည္း မကိုက္ညီတဲ့ ေခါင္းစဥ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး တပ္ထားတဲ့ ေကာက္ခံမႈေတြက တရား၀င္ အခြန္အခေတြထက္ အမ်ဳိးပိုစံုၿပီး ေကာက္ခံ မႈပမာဏကလည္း မတန္တဆ ႀကီးမား မ်ားျပား လြန္းတဲ့ဒဏ္ ကို ေတာေရာၿမိဳ႕ပါ မက်န္ ႏႇစ္ငါးဆယ္ လံုးလံုး ခါးစည္း ခံခဲ့ရတာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရး နာလန္ မထူႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာလို႔ သူက ဆိုပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚက လုပ္ငန္းရႇင္ေတြဆိုရင္ ဥပေဒအရ ေကာက္ခံတဲ့ အခြန္ေတြအျပင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာ လမ္းခင္းဖို႔ဆိုၿပီး အနည္းဆံုး ငါးသိန္းက ဆယ္သိန္း၊ ဆယ့္ငါးသိန္းထိ ေကာက္လိုက္၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ထရန္စေဖာ္မာ ထိုင္ဖို႔ ဆိုၿပီး ငါးသိန္း၊ ဆယ္သိန္းေကာက္လိုက္၊ ေရပိုက္သြယ္ဖို႔၊ ဖုန္းလိုင္းသြယ္ဖို႔ဆို ေကာက္လုိက္နဲ႔ တစ္ႏႇစ္ပတ္လံုး ေကာက္လို႔ မၿပီး ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ျပာတာေတာင္ ဆရာေခၚရ

ဒီေကာက္ခံမႈေတြလုပ္ၿပီး လုပ္ငန္းေတြၿပီးေအာင္ လုပ္ မလုပ္ဆိုတာ မသိရသလို စာရင္းအင္း ရႇင္းတမ္းလည္း ဘယ္ေတာ့မႇ မျမင္ရဘူး။ ေတာက ေတာင္သူ လယ္သမားေတြဆို ပိုဆိုးတယ္။ ႐ံုးက စာလာပိုတဲ့ ျပာတာကိုေတာင္ ေၾကာက္ၿပီး ဆရာ ေခၚေန ၾကရတာဆိုေတာ့ ဘာလာေကာက္ ေကာက္ ေမးရဲ ျမန္းရဲၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ထည့္လိုက္ၾကရ တာပဲ။ အမေတာ္ေၾကး ထုတ္ေခ်းတဲ့ အခါမ်ား ဟိုဟာဒီဟာေတြ ျဖတ္ယူထားလည္း မေျပာရဲဘူး။ ၿငိမ္ေနၾကရတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေစ်းလာေရာင္းတဲ့ သူေတြ ျဖစ္တယ္။ အမေတာ္ေၾကး ထုတ္ေပးတဲ့ ေနရာနားမႇာ ကားေတြ ထုိးဆိုက္ၿပီး ဌာနဆိုင္ရာလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ ေရာင္ေတာ္ျပန္ ေရာလႊတ္ၿပီး ေျမဆီေတြနဲ႔ ပိုးသတ္ေဆးေတြ မ၀ယ္မေနရ ဇြတ္ေရာင္းၾကတယ္။ သူတို႔ ေရာင္းတဲ့ တံဆိပ္ေတြက မေကာင္းလို႔ မ၀ယ္ခ်င္ေပမယ့္လည္း လယ္သမားေတြက ျပန္ေျပာရဲတာ မဟုတ္ဘူး။

အမေတာ္ေၾကးစနစ္ျပင္ဖို႔လို

အမေတာ္ေၾကးေပးတဲ့စနစ္ကို လည္းျပဳျပင္ဖို႔ စဥ္းစားသင့္တာၾကာၿပီ။ အမေတာ္ေၾကးေပး႐ံုနဲ႔ လယ္သမား ေတြရဲ႕ အခက္အခဲ ေျပလည္ သြားတာ မဟုတ္ဘူး။ ေပးတုန္းက ဟိုႏႈတ္ ဒီႏႈတ္နဲ႔ အျပည့္မရေပမယ့္ ျပန္ဆပ္ခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့ အျပည့္ဆပ္ၾကရတာ။ လယ္သမားေတြရဲ႕ ဘ၀ အမႇန္ တကယ္ တုိးတက္ဖို႔ဆိုရင္ မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ သီးႏႇံေတြ ျဖန္႔ျဖဴးေပးၿပီး နည္းပညာ အကူအညီေတြ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ပံ့ပိုး ေပးၾကရမႇာ ျဖစ္တယ္။ အဓိကကေတာ့ လယ္သမားေတြရဲ႕ ေက်ာေပၚက ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးေတြ ျဖစ္တဲ့ တရားမ၀င္ ေငြေကာက္ခံမႈ မ်ဳိးစံုကို အျမန္ဆံုး ရပ္စဲပစ္ဖို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြမလုပ္ဘဲနဲ႔ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္မယ္ ေျပာဆိုေနျခင္းဟာ အိတ္ေပါက္နဲ႔ ဖားေကာက္သလိုသာ ရႇိလိမ့္မယ္လို႔လည္း မိတ္ေဆြက ေထာက္ျပပါတယ္။

ထိပ္တန္းက်ေသာ အစိုးရ

ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိတ္ေဆြက လူထုဦးလႇရဲ႕ 'ေထာင္နဲ႔လူသား' စာအုပ္ အဖြင့္စာမ်က္ႏႇာမႇာ ပါတဲ့ စာပိုဒ္ကေလးကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ၾကည့္ စမ္းပါလို႔ ညႊန္းလိုက္တဲ့ အတြက္ ရႇာၿပီး ဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဒီလိုေတြ႕ရပါတယ္။

"အစိုးရ"

''ဆင္းရဲသားမ်ားေပ်ာ္ရႊင္၍ ပညာမတတ္သူ၊ ဒုကၡေရာက္သူမ်ား မရႇိဘဲ အက်ဥ္းသားမဲ့ေသာ ေထာင္၊ သူေတာင္းစားကင္းေသာ လမ္း၊ လူအိုမ်ားခ်မ္းသာ၍ အခြန္အတုတ္ နည္းပါေပသည္ဟု ေျပာႏုိင္ေသာ အစိုးရမ်ဳိးမႇ ေလာကတြင္ ထိပ္တန္းက်ေသာ အစိုးရဟု ႂကြားႏိုင္သည္"

ေသာမတ္စ္ပိန္း

Ref: EMG News