က်ေနာ္တို႔လမ္းမွာ ပိတ္ရပ္မေနပါႏွင့္။ တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီေပးပါ။

ဦးျမင့္
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဇြန္လ ၀၉ ရက္ ၂၀၁၁

မဇၥ်ိမသတင္းဌာန ။ ။ ဆင္းရဲမဲြေတမႈ ပေပ်ာက္ေရး အလုပ္႐ံု ေဆြးေႏြးပဲြတရပ္ကို ျမန္မာ အစိုးရသစ္က ေနျပည္ေတာ္၌ ေမလ ၂ဝ ရက္ေန႔မွ ၂၂ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပခဲ့ရာ စီးပြားေရး ပညာရွင္ျဖစ္ၿပီး၊ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ၏ စီးပြားေရး အၾကံေပးျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ဦးျမင့္က ဆင္းရဲမဲြေတမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရး လမ္းျပ စာတမ္းတရပ္ တင္သြင္းခဲ့သည္။

၎စာတမ္းကို မဇၥ်ိမ အဂၤလိပ္ပိုင္းတြင္ ေမလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ တင္ျပခဲ့ရာ သံအမတ္ေဟာင္း တဦးျဖစ္သူ မစၥတာ ႐ူးေဒါ့ဖ္ Rudolf က ‘‘ဦးျမင့္၏ အသံုးမက်သည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးေလွ်ာ့ခ်ေရး လမ္းျပစာတမ္း’’ ဟူသည့္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဝဖန္ေဆာင္းပါး ေရးခဲ့သည္။ ထိုေဆာင္းပါးကို မဇၥ်ိမ အဂၤလိပ္ပိုင္းတြင္ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

ယခုတဖန္ ေဒါက္တာ ဦးျမင့္က မစၥတာ ႐ူးေဒါ့ဖ္ထံ ျပန္လည္ေခ်ပသည့္ ေပးစာတေစာင္ Don’t get in our way … do whatever you can to help us’ ေရးသားလာသည္ကို ျမန္မာ ဘာသာျဖင့္ ျပန္ဆိုကာ ထပ္မံ တင္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

မစၥတာ ရူးေဒ့ါဖ္ (Mr. Rudolf) ခင္ဗ်ား …
အေၾကာင္းအရာ ။ ။ ဦးျမင့္၏ အသံုးမက်သည့္ "ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရး၊ လမ္းျပစာတမ္း" U Myint’s useless paper on reducing poverty in Myanmar: the way forward ႏွင့္ ပတ္သက္၍

၁။ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ မဇၥ်ိမသတင္း၌ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ အထက္ေခါင္းစဥ္ပါ စာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ အခ်က္မ်ားကို သင္သိေစရန္ တုံ႔ျပန္ လိုပါသည္။

၂။ ယခုစာသည္ အလြန္အမင္း အသံုးမက်သည့္၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ရလဒ္ ျဖစ္ေစသည့္ စာတမ္း ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ စာတမ္းတြင္ မည္သည့္ အခ်က္ေၾကာင့္ သင့္ကို အလြန္အက်ဴး ထိခိုက္ ေစာ္ကားသည့္ႏွယ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္၊ ရန္ကုန္ ငါးေစ်းတန္းရွိ ငါးစိမ္းသည္ပင္ ရွက္ရြံ႕ေစရမည့္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း တုံ႔ျပန္ရေစသည့္ အျဖစ္ကို တိတိက်က် ေဖာ္ျပေပးႏိုင္ပါက ျမန္မာ ျပည္သူမ်ား အတြက္ ပို၍ အက်ဳိး ရွိေစလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

၃။ သံဝန္ထမ္းႏွင့္ သံအမတ္ၾကီးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ သင္၏ သံဝန္ထမ္းႏွင့္ သံအမတ္ၾကီး ဘဝ အျဖစ္ အသက္ ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ျပဳခဲ့ရသည္ကို မဇၥ်ိမထံ ေပးပို႔သည္ စာတြင္ ထင္ဟပ္ မေနသည့္ အတြက္ မိမိအေနႏွင့္ မ်ားစြာ ဝမ္းနည္း မိပါသည္။ သင့္ႏိုင္ငံရွိ လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဘက္မ်ားထံ ဆက္ဆံေဖာ္ျပသည့္ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား အတိုင္း၊ သင္က နကန္းတလံုးမွ် မသိနားမလည္ဟု ယူဆထားသည့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားမ်ားကို ဆက္ဆံပါရန္ က်ေနာ္ လိုလားမိပါသည္။

၄။ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးနယ္ပယ္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ကၽြမ္းက်င္သူတဦး ျဖစ္သည္။ သင္က ကၽြမ္းက်င္ႏွံ႔စပ္သူ တဦးဟု ဆိုထားသည့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး နယ္ပယ္ ႏိုင္ငံေရး ဘာသာရပ္ကို က်ေနာ္တို႔ မသိရွိပါ။ ၎ ဘာသာရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဂ်ာမန္ တကၠသိုလ္တြင္ သင္ၾကား ေလ့လာႏိုင္မည္ကို ညႊန္ျပေပးပါက က်ေနာ္ အထူး ေက်းဇူးတင္ရွိမည္ ျဖစ္ပါသည္။

၅။ ဆင္းရဲမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ အပိုဒ္ ၃၃ ပိုဒ္ ပါရွိသည္။ မိမိတို႔ႏိုင္ငံတြင္ သင္တို႔သံ႐ံုး၌ ပထမ အတြင္းဝန္ အျဖစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္စဥ္က ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မၾကာေသးမီ ကာလအထိ ေသာ္လည္းေကာင္း Poverty ဟူသည့္ စာလံုး ၇ လံုးမွာ တီးတိုးေျပာ၍ပင္ မရႏိုင္သည္ကို သင္သတိ မမူမိျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ စာတမ္းေရးရန္၊ ႏိုင္ငံ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္မည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားေရွ႕တြင္ ေျပာရန္ ေဝးစြပင္။ က်ေနာ္က ယခုလိုအစြဲကို တၾကိမ္တည္းႏွင့္ ခၽြတ္လိုပါသည္။ ထို႔အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးသူမ်ား ရွိေနသည္ကို ဝန္ခံေျပာဆိုသည့္ အတြက္ အႏၲရာယ္ မရွိေၾကာင္း၊ ဤျပႆနာကို ေျဖရွင္းရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ျပသလိုသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ စာပိုဒ္ ၂၇ ပုိဒ္ (၃၃ ပိုဒ္ မဟုတ္ပါ) ကို ဤကိစၥအတြက္ အသားေပး ေရးခဲ့ရပါသည္။

၆။ ကံေကာင္းသည္မွာ က်ေနာ္က ျမန္မာတဦး မဟုတ္ျခင္းပင္။ ဤေနရာတြင္ေတာ့ သင္ႏွင့္ လံုးဝ သေဘာ တူညီပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံျခားေရး ဌာနရွိ သံဝန္ထမ္းအမ်ား အေနျဖင့္လည္း သင့္အေနျဖင့္ ျမန္မာ လူမ်ဳိးတဦး မဟုတ္သည့္ အတြက္ ကံေကာင္း လွေပသည္ဟု ခံယူၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ က်ေနာ္က သူတို႔၏ လမ္းညႊန္ဆရာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီး၊ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ၾကီး ဌာနတြင္ ဆရာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ အကယ္၍ သင္သာ သံဝန္ထမ္း အျဖစ္ အသက္ေမြး တက္လမ္းရွာမည့္သူ ျဖစ္ပါက၊ မဇၥ်ိမထံ ေရးသည့္ စာေၾကာင့္ သူတို႔အားလံုး အရွက္ရၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။

၇။ အခြန္ဘ႑ာေငြမ်ား သံုးသည့္အတြက္ ေဒါသျဖစ္ရသည္။ ကုလသမဂၢတြင္ ျမန္မာ အစိုးရ၏ တိုက္တြန္းမႈျဖင့္ တာဝန္ ယူရသည့္ အခါ ဝန္ၾကီးအဖြဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ လိုအပ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ သုေတသန ဌာနတြင္ သုေတသန လက္ေထာက္အျဖစ္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပညာေရး တကၠသိုလ္တြင္ စီးပြားေရးဌာန- ဌာနမႉးအျဖစ္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခားေရး ဌာနတြင္ စီးပြားေရးဌာန တာဝန္ခံအျဖစ္ ေသာ္လည္းေကာင္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ား အတြက္ ခံစားခြင့္ရွိသည့္ ပင္စင္ လစာေငြကို စြန္႔လႊတ္ ခဲ့ရပါသည္။ ယခုအခါ က်ေနာ္က ကုလသမဂၢ ပင္စင္လစာျဖင့္ ေနထိုင္ေနပါသည္။ ျမန္မာ အစိုးရထံမွ ပင္စင္လစာ တျပားတခ်ပ္မွ မရရွိပါ။

မိမိတြင္ ႐ံုး၊ အတြင္းေရးမႉး၊ သုေတသန လက္ေထာက္မ်ားဟူ၍လည္း မရွိပါ။ အခ်ိန္မ်ားစြာတြင္ အိမ္တြင္ပင္ ထိုင္၍ အလုပ္ လုပ္ရပါသည္။ မိမိကို သမၼတ၏ စီးပြားေရး အၾကံေပးအဖြဲ႔တြင္ တာဝန္ယူရန္ ေတာင္းဆို လာသည့္အခါ၊ ယခုတာဝန္ကို အေျခအေနတခု သတ္မွတ္၍ လက္ခံခဲ့ပါသည္။ မိမိအတြက္ အခြင့္ထူး၊ မည္သို႔ေသာ ခံစားခြင့္မ်ဳိး ဟူသည္မဆို လက္မခံပါဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။ သမၼတ႐ံုးကလည္း မိမိဆႏၵကို ေလးစား လိုက္နာပါသည္။ ယခုအခါ မိမိက ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ ကုန္သည္ၾကီးမ်ားႏွင့္ စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းခ်ဳပ္ ဥကၠ႒၏ ေတာင္းဆို ေမတၱာ ရပ္ခံမႈေၾကာင့္သာ အၾကံေပး တာဝန္ယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤတာဝန္အရ မိမိ၏ ခရီးစရိတ္မ်ား၊ အစားအေသာက္၊ အစည္းအေဝး တက္ရန္ ေနထိုင္ စရိတ္ႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ စီးပြားေရး အၾကံေပး အျဖစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္ ကုန္က် စရိတ္မ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံ စီးပြားေရး အသိုက္ အဝန္းက တာဝန္ ယူထားပါသည္။

သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြကို သံုးစြဲျခင္း မရွိသလို၊ မိမိ၏ လက္ရွိလုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္သည့္ သုေတသီ၊ ဆရာႏွင့္ စီးပြားေရး အၾကံေပး လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္ ပတ္သက္မႈ မရွိပါ။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ မစၥတာရူးေဒါ့ဖ္ အေနျဖင့္ မိမိက အခြန္ ဘ႑ာမ်ား ျဖဳန္းတီး ေနသည္ဟု ေဒါသျဖစ္ရန္ မလိုအပ္သလို၊ မိမိ၏ ဆင္းရဲမႈဆိုင္ရာ စာတမ္းကို ျပင္ဆင္ ေရးသားေနခ်ိန္၊ ထုတ္လုပ္၊ တင္ဆက္ေနခ်ိန္၊ ျဖန္႔ျဖဴးမႈမ်ားတြင္လည္း အခြန္ ဘ႑ာမ်ား ျဖဳန္းတီးခဲ့မႈ မရွိပါ။ ၎အစား သင္၏ ေဒါသမ်ားကို (သင္အပါအဝင္) အခြန္ ေပးေနသူမ်ား၏ ဘ႑ာေငြေၾကး ယူ႐ိုေငြ သန္းေထာင္ခ်ီ၍ သံုးစြဲေနသည့္ အခ်ဳိ႕ေသာ အစိုးရမ်ား၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ လြဲမွားေနသည့္၊ အရည္အခ်င္း မျပည့္မီသည့္ အစိုးရမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရး ကုမၸဏီမ်ားကို ပံ့ပိုးေပးၿပီး ျဖဳန္းတီးေနသည့္ ကိစၥမ်ားအေပၚ အာ႐ံုလႊဲခဲ့ပါက ပို၍ အက်ဳိးရွိလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

၈။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆင္းရဲမႈေလွ်ာ့ခ်ေရးမွာ အလြန္႐ိုးရွင္း လြယ္ကူလွပါသည္။ ေနာက္တၾကိမ္ သင္ ရန္ကုန္ ေရာက္သည့္ အခါတြင္၊ တကၠဆီ ကားေမာင္းသူကို "ဓာတ္ဆီေစ်း မည္မွ် ရွိပါသနည္း" ဟု ေမးၾကည့္ပါ။ ဤေမးခြန္းေၾကာင့္ သူ႔ကို လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ေစမည္ကို က်ေနာ္ အာမခံပါသည္။ သင့္ကို တက္ႂကြစြာႏွင့္ ေထြျပားေသာ အေျဖကို ေပးပါလိမ့္မည္။ ဓာတ္ဆီ ေစ်းကိစၥတြင္ မည္သို႔ မွားယြင္းေနသည္ကို သင့္ကို ရွင္းျပသိေစမည္သာမက၊ စီးပြားေရး စနစ္တြင္ မည္သည့္ကိစၥမ်ား မွားယြင္းေနသည္၊ ဤႏိုင္ငံတြင္ ဆင္းရဲမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးသည္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ လြယ္ကူ ႐ိုးရွင္းသည့္ ကိစၥ မဟုတ္သည္ကို ရွင္းျပပါလိမ့္မည္။ ထိုကား ဆရာ၏ ဘဝတ သက္တာတြင္ပင္ ျမင္ရခ်င္မွ ျမင္ရပါလိမ့္မည္။

၉။ ဘဏ္စနစ္၊ ေငြေၾကးလဲလွယ္မႈႏႈန္း၊ လက္ဖက္ရည္ဖိုး၊ ပြင့္လင္းျမင္သာသည့္ ဘတ္ဂ်က္၊ က်န္းမာေရး-ပညာေရး ကိစၥမ်ားကို တည္ေဆာက္ေပးျခင္း... စသျဖင့္။ ဤေနရာတြင္ မိမိရႈပ္ေထြးသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ေသခ်ာ ျပန္ဖတ္ပါက မိမိ စာတမ္းတြင္ ဤကိစၥမ်ား အားလံုးကို ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရပါမည္။ အကယ္၍ သင္က ဤစာတမ္းတြင္ တန္ဖိုးရွိသည့္ အရာကိစၥမ်ား မပါဝင္ဟု ဆိုပါက၊ လံုးဝ အသံုးမက်၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ အပ်က္သေဘာ ျဖစ္ရပါေတာ့မည္။ က်ေနာ္က ႏိုင္ငံတခုတြင္ ဆင္းရဲမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ရမည္ဟု စာတမ္းတြင္ ေဖာ္ျပၿပီးေသာ ကိစၥမ်ားကို သင္က မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ထပ္၍ ေျပာေနရပါသနည္းဟုသာ ေမးခ်င္ ပါေတာ့သည္။

၁ဝ။ ရန္ကုန္ဘူတာၾကီး မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ညစ္ပတ္ေနသည္ကို ရွင္းျပထားသည့္ ပညာရွင္ သုေတသနမ်ား မရွိပါ။ မည္သို႔ အခက္အခဲမ်ား ရွိေစ၊ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ အေရးပါလြန္းသည့္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမ်ားအတြက္ ယခုအခါ တက္ႂကြစြာ ျငင္းခံုမႈမ်ား၊ အျမင္ဖလွယ္မႈမ်ား၊ ေဒသတြင္းႏွင့္ ျပည္ပရွိ ျမန္မာ သတင္း မီဒီယာမ်ားတြင္ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ စူးစမ္း တင္ျပမႈမ်ား ရွိေနၾကၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ အစိုးရ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ား ညံ့ဖ်င္းေနသည့္ ကိစၥမ်ားႏွင့္ အလ်င္အျမန္ က်ဆင္းေနသည့္ လူမႈေရး၊ ႐ုပ္ဝတၳဳ အေျခခံ အေဆာက္အအံု ကိစၥမ်ားလည္း အပါအဝင္ ျဖစ္သလို၊ မည္သို႔ ျပဳျပင္ရမည္ ဆိုသည့္ အၾကံေပးခ်က္မ်ား၊ စဥ္းစားခ်က္ မ်ားလည္း ပါဝင္ၾကပါသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ၎ကိစၥမ်ားသည္ ျမန္မာဘာသာစကားႏွင့္ ေရးသားေဆြးေႏြး ေနၾကျခင္း ျဖစ္ရာ၊ ႏိုင္ငံျခားသား အမ်ား အတြက္ လက္လွမ္း မမွီၾကပါ။ ရန္ကုန္ဘူတာၾကီးကို မည္သို႔သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္မည္ ဆိုသည့္ ပညာရွင္စာတမ္း မရိွ ဆိုသည္ကေတာ့ မွန္ကန္ ႏိုင္ပါသည္။ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ ႏိုင္ငံတြင္းရွိ လူထုမ်ားက လက္ရွိကာလတြင္ ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ကိစၥမဟုတ္ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

၁၁။ ရန္ကုန္ရွိ ပင္မရထားစနစ္မွာ ညစ္ပတ္၊ စနစ္မက်၊ ဖ႐ိုဖရဲႏွင့္ အလြန္ အေျခအေန ဆိုးေနပါသည္။ ရန္ကုန္ ဘူတာၾကီးရွိ ညစ္ပတ္ ေပေရေနသည့္၊ စနစ္တက် မရွိသည့္ အေျခအေနအေပၚ သင္ စိတ္ပ်က္ မိမည္ကို မိမိ နားလည္ သေဘာေပါက္ ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သင္ႏွင့္ က်ေနာ္ ပို၍ စိတ္ပ်က္ ေဒါသျဖစ္ဖြယ္ ေကာင္းသည့္ အျခားကိစၥမ်ား ႏိုင္ငံအတြင္း ရွိေန ေသးသည္ဟု ဆိုလွ်င္ သင္လည္း သေဘာ တူညီႏိုင္မည္ ထင္ပါသည္။

ဥပမာတခုအျဖစ္ ေဖာ္ျပရလွ်င္ -

လူငယ္ ၂၁ ဦးက ျမန္မာႏိုင္ငံ အပူပိုင္းေျခာက္ေသြ႔ဇုန္သို႔ ေက်းလက္စစ္တမ္း ေကာက္ယူရန္ ယခု ခရီး ထြက္ခဲ့ၾကပါသည္။ သင္က 'လံုးဝ အသံုးမက်' ဟု ျမင္သည့္ စာတမ္းအတြက္ ထိုသူမ်ား လုပ္ေဆာင္ခ်က္က ကူညီ ေပးခဲ့ၾကပါသည္။ ၎တို႔အနက္ ၁၄ ဦးမွာ မိန္းမပ်ဳိမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ေရာက္သည့္ ရြာတြင္ ည၌ လွ်ပ္စစ္မီး မရွိပါ။ ကိုယ့္လက္ကိုယ္ မျမင္ရ ေလာက္ေအာင္ ေမွာင္မဲပါသည္။ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ အေဖာ္မ်ားက ရႊံ႕ၾကမ္းခင္းတြင္ အိပ္ၾကရပါသည္။ သူတို႔အားလံုး ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ေနၾကၿပီး၊ သူတို႔အေပၚ သဲေနၾကသည့္ ျခင္မ်ားကိုပင္ မမႈၾကေတာ့ပါ။

သူတို႔အားလံုး စိုးရိမ္ေနၾကသည္မွာ တေပမွ်ရွိမည့္ ေတာက္တဲ့မ်ားျဖစ္ၿပီး၊ သူတို႔အိပ္ေနရာသို႔ မ်က္ႏွာက်က္မွ၊ နံရံမွ ဆင္းလာ တတ္ၾကပါသည္။ ညတြင္ ျခင္မ်ားကို စားေသာက္ရန္ ဆင္းလာျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေက်းရြာ လူထုမ်ား ကလည္း သူတို႔ အေၾကာက္ ေျပေစရန္ ၾကက္သြန္ကို ထား၍ အိပ္ပါက ေတာက္တဲ့မလာဟု အားေပးၾကပါသည္။ မနက္တြင္ မိန္းမပ်ဳိေလးမ်ား ေၾကာက္လန္႔စရာ ေတာက္တဲ့က ၾကက္သြန္ကို စားေနသည္ကို ျမင္ခဲ့ၾကရပါသည္။ ရြာသားမ်ား ကေတာ့ ခပ္ေအးေအးပင္။ သူတို႔က ခပ္တည္တည္ႏွင့္ပင္ မိန္းကေလးမ်ားကို ျပန္ေျပာျပပါသည္။ ယခု ေတာက္တဲ့မ်ားသည္ တေပမွ် ရွိသည္ ဆိုေစကာမူ ေတာက္တဲ့ ေပါက္စမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကမၻာၾကီး အေၾကာင္း ေကာင္းစြာ မသိၾကေသးေၾကာင္း ဆိုၾကပါသည္။

၁၂။ ေတာက္တဲ့ေၾကာက္ရသည့္အျပင္ ရြာတြင္ အိမ္သာမရွိပါ။ ရြာသားမ်ားက အခင္းၾကီးငယ္ကို 'ေတာထိုင္' ၍သာ ေျဖရွင္း ၾကပါသည္။ ညအခါတြင္ ေတာထိုင္ရသည့္ ကိစၥမွာလည္း ေပ်ာ္ပိုက္စရာ မဟုတ္ပါ။ ေျမြပါးကင္းပါး ေမွ်ာ့ပါးကၽြတ္ပါး အကုန္တြား၍ လာေနၾကပါသည္။

၁၃။ လူငယ္မ်ား ၾကံဳရသည့္ ဤဒုကၡမ်ားအျပင္ ရြာတြင္ လမ္းေကာင္းေကာင္း မရွိသလို၊ ေတာလမ္းၾကမ္းသာ တိုးရ ပါသည္။ ဤေတာလမ္းတြင္ တခုတည္းေသာ အားကိုး အားထားရာယာဥ္မွာ လူငယ္အခ်ဳိ႕ ေမာင္းႏွင္သည့္ 'ဝစ္ေသာက္' (without) ဆိုင္ကယ္ တကၠစီမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ထိုဆိုင္ကယ္တကၠစီ ဆရာမ်ားက မူးယစ္ေဆးတခုခု သံုး၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းကို အားက်၍ ေသာ္လည္းေကာင္း မိုးပ်ံမေလာက္ ေမာင္းႏွင္သည္ကို စီးနင္း လိုက္ပါခဲ့ၾကရသည္။ မိမိတို႔ႏိုင္ငံတြင္ 'ဝစ္ေသာက္' ဆိုသည့္ စကားလံုးမွာ နယ္စပ္ကိုျဖတ္၍ ခိုးသြင္းလာသည့္ လိုင္စင္မဲ့ယာဥ္၊ အခြန္ ေပးေဆာင္ထားျခင္း မရွိသည့္ ယာဥ္ကို ဆိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၎ယာဥ္မ်ားကို ေစ်းေပါေပါျဖင့္ ဝယ္ယူရရွိႏိုင္ၿပီး၊ အခ်ဳိ႕ ေတာလမ္းၾကမ္း ကဲ့သို႔ေသာ ကန္႔သတ္ ေနရာမ်ားတြင္ သံုးခြင့္ျပဳထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ ယာဥ္ေျပးဆြဲရန္လည္း ေဒသခံ အာဏာပိုင္မ်ားကို တစံုတရာေၾကးမ်ား ေပးထား ၾကရပါေသးသည္။ 'ဝစ္ေသာက္' ဆိုသည့္ ေဝါဟာရမွာ ယာဥ္သာမက၊ ယာဥ္ေမာင္းသူ အတြက္လည္း အၾကံဳးဝင္ ေနတတ္ပါသည္။ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္း ဇာတ္လိုက္က လူသတ္လိုင္စင္ ရွိထားသလို၊ မိမိတို႔ ဆိုင္ကယ္ ဆရာမ်ားကလည္း ကိစၥအရာအားလံုး လုပ္ေဆာင္ခြင့္လိုင္စင္ ရွိေနတတ္ၾကပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ မိမိတို႔လူမ်ား အခ်ိန္မေရြး ဒုကၡၾကံဳရႏိုင္ပါသည္။

၁၄။ မၾကာေသးမီက မိုးၾကီးရြာခ်လိုက္သည္ႏွင့္အညီ ဒုကၡဆပိုးတိုးရေတာ့သည္။ မိုးေရေၾကာင့္ ေတာလမ္းၾကမ္းမွာ ဗြက္ထ ခဲ့ရၿပီး၊ ဆိုက္ကယ္ဘီးမွာ ရႊ႔႕ံညြံထဲ တဝက္မွ် နစ္ေနရ ပါေတာ့သည္။ ေရညင္ညင္သာသာ စီးဆင္းေနသည့္ ေခ်ာင္း၊ စမ္းေခ်ာင္း ငယ္မ်ားမွာလည္း ေရထိုးက်၍ ေရျပည့္လွ်ံ၍ ေနပါေတာ့သည္။ ေက်းရြာစစ္တမ္း ေကာက္ယူသည့္ အဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္သူ မိမိ မိတ္ေဆြက ေျပာျပရာတြင္၊ ၿပီးခဲ့သည့္ အပတ္ကပင္ သူက ဆိုင္ကယ္ဆရာကို တင္းတင္းဖက္၍၊ အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ အကူအညီ ေတာင္းၿပီး၊ ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရ ဆန္တက္၍ ျပန္ခဲ့ရပါသည္။ သူ႔အသက္ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ဟု ထင္ရမေလာက္ အေျခအေန ၾကံဳခဲ့ရပါသည္။ မိမိတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း မေတာ္တဆ ထိခိုက္မႈအခ်ဳိ႕လည္း ရွိခဲ့ပါသည္။ မိန္ကေလးငယ္ တဦးမွာ ဆိုင္ကယ္ေပၚမွ ျပဳတ္က်၍ သူ၏ ခေမာက္လည္း ႐ိုက္မိသည့္ ဒဏ္ေၾကာင့္ တစစီ ေက်ကြဲခဲ့ရပါသည္။ တေယာက္မွာ ျပဳတ္က်၍ စုတ္ျပဲ ဒဏ္ရာမ်ား ရခဲ့ပါသည္။ အျခား မေတာ္တဆမႈ တခုတြင္ မိန္းကေလးတဦးက ရႊံ႕ဗြက္ထူသည့္ လမ္းေပၚ ျပဳတ္က်၍ ဆိုင္ကယ္ ပိေနခဲ့ပါေသးသည္။ ကံေကာင္း၍သာ အျပင္းအထန္ဒဏ္ရာ မရခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိတို႔ လူငယ္မ်ား အဖို႔ မည္မွ်ၾကာၾကာ ကံေကာင္း ေနဦးမည္နည္းဟု ေမးစရာ ရွိပါသည္။

၁၅။ သံအမတ္ၾကီးခင္ဗ်ား … ယခုကိစၥမ်ားအားလံုး ေျပာျပေနျခင္းမွာ က်ေနာ္က မိုက္မဲစြာ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ားကို ေဒါသအမ်က္ ထြက္ေစရန္ ယခုစာတမ္းကို ေရးသားေနျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပလို၍ ျဖစ္ပါသည္။ ပို၍ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိေစရန္၊ တာဝန္ယူ တာဝန္ခံမႈ ရွိေစရန္ ကတိကဝတ္မ်ား ျပဳထားေသာ္လည္း၊ ျပည္တြင္းႏွင့္ ျပည္ပရွိ မိမိအပါအဝင္ လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဘက္မ်ားမွာ မိမိတို႔ႏိုင္ငံႏွင့္ ျပည္သူမ်ား အတြက္ အက်ဳိး ျဖစ္ထြန္းေစမည္ဟု ယူဆထားသည့္ ကိစၥမ်ားစြာကို အာ႐ံု စိုက္လာေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ ႏိုင္ၾကေသးပါ။ ထို႔အျပင္ ျဖည့္စြက္ ေျပာလိုသည္မွာ ယခုကိစၥမ်ားအားလံုး ေရးသားေနရျခင္းမွာ လက္ရွိ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္ နားလည္ေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္သာ လံုးဝ မရွိသည္ႏွင့္ စာလွ်င္၊ အနည္းဆံုး ညစ္ပတ္ေနသည့္ ဘူတာ႐ံုတြင္ ညစ္ပတ္ေနသည့္ အိမ္သာ ရွိလာေစရန္၊ မိမိတို႔၏ သားမ်ား၊ သမီးမ်ားက ႏိုင္ငံအတြက္ တခုခု အက်ဳိးျဖစ္ပါေစ ဟူ၍ ေတာထိုင္၊ အေမွာင္ထဲသြား၊ ေျမြပါးကင္းပါးမေရွာင္ စြန္႔စား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပါသည္။

၁၆။ ရထားဘူတာ႐ံုတခုကို အုပ္ခ်ဳပ္ပံုႏွင့္ ႏိုင္ငံတခု အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံမွာ အတူတူပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထူးကဲ လွသည့္ အဆို ျဖစ္ပါသည္။ ရထား ဘူတာ႐ံုတခုကို မည္သို႔ လည္ပတ္ရမည္ ဆိုသည့္ အေျခခံကို ဤႏိုင္ငံတြင္ ျပသၿပီးျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ္ ထင္ပါသည္။ သင္က သံသယ ရွိေနေသးပါက ေနျပည္ေတာ္သို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ပါရန္ တိုက္တြန္း လိုပါသည္။ ေနျပည္ေတာ္ ဘူတာ႐ံုမွာ သစ္လြင္ ေတာက္ေျပာင္ေနၿပီး၊ သင္စိတ္တိုင္းက်ႏိုင္မည့္ စံႏႈန္းအတိုင္း ရွိပါလိမ့္မည္။ ရထား ဘူတာ႐ံုသာမက၊ အျခား ေတာက္ေျပာင္ေနသည့္ အေဆာက္အအံု စုလစ္မြန္းခၽြန္မ်ား၊ အစိုးရ႐ံုးမ်ား၊ ဇိမ္ခံ ဟိုတယ္ၾကီးမ်ား၊ အဆင့္ျမင့္ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၊ စူပါမားကက္မ်ား၊ ေခတ္ေပၚ ညီလာခံခန္းမမ်ား၊ ေသခ်ာတိက် ရိပ္သိမ္းထားသည့္ ျမက္ခင္း၊ ဥယ်ာဥ္မ်ားျဖင့္ ရွိေနပါသည္။ ၎တို႔အားလံုးက ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံႏႈန္းမွီစြာ ရွိေနသည္ဟု က်ေနာ္ယံုၾကည္မိပါသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ သင့္အေနႏွင့္ ဆိုလိုသည္မွာ မိမိတို႔ႏိုင္ငံကို ယခု ေနျပည္ေတာ္ရွိ ဘူတာ႐ံု လည္ပတ္ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုအတိုင္း ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ဟု ဆိုလိုပါသလားဟု ေမးရန္သာ ရွိပါေတာ့သည္။

၁၇။ မိမိကိစၥ မဟုတ္ပါ။ သံတမန္မ်ားက ဝင္ေရာက္ မစြက္ဖက္ၾကပါ။ အလြန္ေကာင္းသည့္ အၾကံ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သင္ကိုယ္တိုင္ မလိုက္နာသည့္ အတြက္ ဝမ္းနည္းမိပါသည္။ ယခုေတာ့ အလြန္ ေနာက္က်ကုန္ပါၿပီ။ သံအမတ္ၾကီးခင္ဗ်ား … သင့္ကို သိေစလိုသည္မွာ မိမိတို႔ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းတြင္၊ အစိုးရႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး က႑တြင္ ေရွး႐ိုးဆန္ေသာ လူမ်ား ရွိေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူမ်ားက "ၾကည့္ … ႏိုင္ငံျခားသား ေတြက တို႔ကို အထင္ေသး ေနၾကတယ္။ တို႔က ေတာသား ငတံုးေတြ၊ ဘယ္ကိစၥေတြ ေကာင္းတယ္ ဆုိတာ မသိတဲ့ လူေတြလို႔ ထင္ေနၾကတယ္။ တို႔အတြက္ ဘာက အသင့္ေတာ္ဆံုး ဆိုတာ သူတို႔က ပိုသိသလို လုပ္ေနၾကတယ္။ သူတို႔က ဆရာၾကီး လုပ္ၿပီး၊ အၾကံမေတာင္းဘဲ ေပးခ်င္ေနၾကတယ္။ ဒီလူေတြက ႐ိုင္းတယ္၊ မာန ေထာင္လႊားတယ္။ တို႔ကို အထင္ေသးဆက္ဆံၿပီး၊ အေပၚစီးက အျမဲ ဆရာလုပ္ ဆက္ဆံခ်င္ ေနၾကတယ္။ ဒီလူေတြက ယံုၾကည္စရာ မေကာင္းဘူး။ သူတို႔နဲ႔ ဆက္ဆံရင္ သတိသာထား" ဟု ဆိုၾကေပလိမ့္မည္။ မဇၥ်ိမတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ သင္၏ စာသည္လည္း မိမိတို႔ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းရွိ ၎ေရွး႐ိုးစြဲလူမ်ား၊ ေခါင္းမာဂိုဏ္းသားမ်ား၏ အျမင္ကို အားျဖည့္ေပးသည့္ႏွယ္ ရွိပါလိမ့္မည္။

၁၈။ နိဂံုးခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ေဖာ္ျပရလွ်င္ မိမိအေပၚ သင္ေရးသားခဲ့မႈအေပၚ မည္သို႔မွ် စိတ္မကြက္မိပါ။ မိမိအေနျဖင့္ သင့္အေပၚ မလို မုန္းထားစိတ္ မရွိေၾကာင္းလည္း အာမခံ ေျပာလိုပါသည္။ သင့္ကို မသိသည့္ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဤသို႔ ျဖစ္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ သင့္ကို ေျပာပါရေစ။ ယခု သင့္စာအေပၚ မိမိက တုံ႔ျပန္ေရးျခင္းမွာ မိမိအတြက္ မဟုတ္ပါ။ ေက်းရြာသို႔ ဆင္းခဲ့ၾကသည့္ လူငယ္ေလးမ်ား၊ သတင္းေထာက္မ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား၊ ႏိုင္ငံအတြင္း ျပင္ပရွိ အလႊာေပါင္းစံုမွ လူထုမ်ား အတြက္ မမွ်တဟု ထင္၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူတို႔ စြမ္းေဆာင္မႈမ်ားကို မသိတတ္ရာ ေရာက္ေလျခင္းဟု ခံစားမိ၍ တုံ႔ျပန္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူမ်ားက ယခု စင္ျမင့္ေပၚမွ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၏ အတြင္းသေဘာကို စိတ္ကို ေျပာင္းလာေစရန္၊ ဤႏိုင္ငံၾကီး ပိုမို တိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာေစရန္ ေျပာဆို ေရးသား ေနၾကပါသည္။ ဤသို႔ ၾကိဳးပမ္းေနမႈမ်ား အားလံုးကို အလဟႆဟု ေျပာလွ်င္ မတရားပါ။

မိမိတို႔က ပြင့္လာသည့္ ရႏိုင္စြမ္းသမွ်ေသာ ေနရာကြက္လပ္ေလးကို သံုး၍ တတ္စြမ္းသမွ် ၾကိဳးပမ္းေနၾကပါသည္။ ထင္ရွား နာမည္ရွိသူ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း သူတို႔ကိုယ္တိုင္ စြန္႔စား၍ ယခု လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေဆာင္ရြက္ေနၾကပါသည္။ သံတမန္ တဦးအေနျဖင့္၊ သံအမတ္ၾကီး တဦးအေနျဖင့္ ကေလာင္သြားသည္ ဓားသြားထက္ ထက္သည္ဟု သင္ သိပါလိမ့္မည္။ သို႔ အတြက္ေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ လမ္းတြင္ မရႈပ္ပါႏွင့္၊ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ကူညီပါရန္ ေမတၱာ ရပ္ရပါေၾကာင္း။

တည္ၾကည္စြာျဖင့္


ဦးျမင့္
ရန္ကုန္
(ဇြန္လ ၈ ရက္၊ ၂ဝ၁၁)

ဦးျမင့္၏ တုံ႔ျပန္ခ်က္ ‘Don’t get in our way … do whatever you can to help us’ ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။