ဗိုလ္သန္းေရႊမိန္႔ခြန္းနဲ႔ အေျပာင္းအလဲ

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
ဧၿပီလ(၁) ရက္၊ ၂၀၀၉

ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ မိန္႔ခြန္းတခုကို ရွားရွားပါးပါး ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရး ေန႔က။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို တုံ႔ျပန္တာပါ။ ျမန္လိုက္ပါဘိ။ အေျဖ အသင့္ ရွိေနတဲ့ သေဘာပါပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ လမ္းျပ ေျမပံုအတိုင္း ငါ့ျမင္း ငါစိုင္းေတာ့မယ့္ အေၾကာင္း ကမာၻကိုပါ ေၾကညာလိုက္တာလို႔ ေျပာရင္ မမွားပါဘူး။

တပါတည္းမွာ စဥ္းစားစရာေပၚလာတာက နအဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ဟာ အေမရိကန္နဲ႔ စကားေျပာခြင့္ရတဲ့ အတြက္ ပိုၿပီး မာနတက္လာ၊ ဘဝင္ ေလခိုက္ေနတာလား၊ ဒါ့သာမက တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ တဦးလည္း လာဆိုေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ ႏိုင္ငံတကာေရးရာမွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရေနေလပလား စတဲ့ေမးခြန္းေတြပါ။

ဒါမွမဟုတ္လည္း ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ ဒီမိန္႔ခြန္းဟာ သူတို႔ရဲ႕ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒကို ေစာင္းပါးရိပ္ေျခ ေၾကညာေနတာ မ်ားလား။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနက မစၥတာ စတီဖင္ဘလိပ္ လာလိုက္တဲ့ အတြက္ ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရးမွာ အေျပာင္း အလဲေတြ ျဖစ္ေတာ့မွာလား ဆိုၿပီး ေတြးေတာသူေတြ အေတာ္ရွိပါတယ္။ ဗမာျပည္ အေရးအေပၚ ဘယ္ အတိုင္းအတာ အထိ ထိခိုက္ႏိုင္မလဲ ဆိုၿပီး ေဆြးေႏြးၾကတာ ေတြလည္း ၾကားရပါတယ္။ မီဒီယာ အတြက္ေတာ့ စကားဝိုင္း ဖန္တီးလို႔ ေကာင္းေပသေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေဆြးေႏြးသူ တခ်ိဳ႕မွာ တကယ္ကိုစိုးရိမ္တဲ့ ေလသံေတြ ပါေနသလား ထင္မွတ္မိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အေမရိကန္ဟာ လွည့္ရင္ တင့္ကားလို (၁၈ဝ) ဒီဂရီ မလွည့္ပါဘူး။ မီးရထားလို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွည့္မွာပါလို႔ ေခၽြးသိပ္ သံေတြလည္း ၾကားရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေလာကမွာ ဂယက္မေသးတာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အေျပာင္းအလဲဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာကို ျပန္ေမးရပါလိမ့္မယ္။

နအဖစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ပံုစံေျပာင္းၿပီး တိုင္းျပည္အာဏာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ လိုက္တာကို အေျပာင္း အလဲလို႔ ေခၚမွာလား။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အိမ္ခ်ဳပ္က လႊတ္ေပးၿပီး ဒီပဲယင္း အေျခအေန မတိုင္မီက လႈပ္ရွားခြင့္ ေပးတာေလာက္ကို အေျပာင္းအလဲ ေခၚမွာလား။ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြကို ဖမ္းလိုက္ လႊတ္လိုက္ လုပ္ေနတာကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာင္းလဲေနတယ္လို႔ ေခၚမွာလား။

လက္ရွိ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အဓိကဝင္႐ိုးဟာ နအဖစစ္အစိုးရနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အတြက္ တိုက္ပြဲ ဝင္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူလူထု အၾကားက ပဋိပကၡ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖစစ္အစိုးရနဲ႔ အေမရိကန္ အစိုးရအၾကားက ပဋိပကၡ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သေဘာတရားအရ ေျပာရရင္ ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အေရးပါတဲ့ အေျပာင္းအလဲဟာ နအဖနဲ႔ ျပည္သူလူထု အၾကားက ပဋိပကၡကေန ေပၚထြက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖနဲ႔ အေမရိကန္ ဆက္ဆံမႈအၾကားက ေပၚထြက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

တခ်ိဳ႕ေသာ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကိုလည္းပဲ အလားတူပဲ စံထားခ်က္၊ တိုင္းတာမႈနဲ႔ တြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က အေမရိကန္က နအဖအစိုးရကို အသိအမွတ္ ျပဳလိုက္ရင္ ဘယ္လို ျဖစ္မလဲလို႔ စဥ္းစားၾကပါတယ္။ အေမရိကန္က နအဖအစိုးရကို အသိအမွတ္ျပဳ မျပဳ ဆိုတဲ့ျပႆနာဟာ ဘယ္တုန္းကမွ မတည္ရွိခဲ့ပါဘူး။ တဖက္ကေျပာရင္ နအဖတည္ရွိမႈ၊ မတည္႐ွိမႈဟာ အေမရိကန္က အသိအမွတ္ျပဳ၊ မျပဳဆိုတာ အေပၚမွာ မတည္ပါဘူး။ အိမ္ျဖဴေတာ္က အသိအမွတ္ မျပဳလည္း နအဖဟာ တည္ရွိေနမွာပါပဲ။

အေမရိကန္ရဲ႕ ပိတ္ဆို႔မႈ (sanction) ကို ၾကည့္ျမင္ရင္လည္း အလားတူပဲ ၾကည့္ျမင္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။
ပိတ္ဆို႔မႈဟာ နအဖ စစ္အစိုးရအတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေစတာေတာ့ အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို အေျခခံက်တဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ မလုပ္ေစႏိုင္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြဘက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ အဲဒီ ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ႐ွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ဘာမွ သိပ္မထူးျခားပါဘူး။ ဆိုလိုတာ ႏိုင္ငံေရး အားျဖင့္ေျပာတာပါ။

႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးေပၚေပါက္တာဟာ မဆလအစိုးရကို ႏိုင္ငံတကာက အသိ အမွတ္ ျပဳထား႐ံုမက အကူအညီေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက တိုက္ပြဲဝင္ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြေရာ၊ ေခါင္းေဆာင္ ေတြပါ မဆလအစိုးရကို အေမရိကန္က ေထာက္ခံထားသလား၊ မေထာက္ခံဘူးလားလို႔ ေတြးေတာခဲ့ၾက ပါသလား။ ဘယ္သူက ေထာက္ခံ ထားတာျဖစ္လုိ႔ မဆလ အစိုးရကို မဆန္႔က်င္ဘူးလို႔ ဘယ္သူ႔ ေခါင္းထဲမွာမ်ား ေပၚခဲ့ဖူးပါသလဲ။

ဗမာျပည္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုမွာ ဒီအေရးေတာ္ပံုကို တျခား ႏိုင္ငံအစိုးရတခု ဒါမွမဟုတ္ အစိုးရေတြနဲ႔ ဆက္ခ်ိတ္ စဥ္းစားတဲ့ ေတြးေခၚနည္းဟာ အက်ိဳးမေပးပါဘူး။ နအဖအစိုးရရဲ႕ ျပည္ပဆက္ဆံေရး အေျခအေနကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္က စိတ္ဓာတ္က်လိုက္၊ တက္လိုက္ ျဖစ္ေနလို႔လည္း မျဖစ္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီလႈပ္ရွားမႈႀကီးထဲမွာ ဒီအေတြးအေခၚ ေပၚေနတာၾကာပါၿပီ။ ဒါဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္အားကိုးစိတ္ကို ေလ်ာ့ပါးေစပါတယ္။

ဒီထက္ပိုဆိုးတာကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ဒါမွမဟုတ္ အင္အားစု တရပ္အေနနဲ႔ ျပည္ပႏိုင္ငံတခုနဲ႔ နအဖအစိုးရတို႔ရဲ႕ ဆက္ဆံမႈအေပၚ အေျခခံၿပီး ကိုယ့္လုပ္ငန္းစဥ္၊ လမ္းစဥ္ကို ခ်မွတ္တာပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ငါးပါးေတာင္ ေမွာက္တတ္ ပါတယ္။ တဖက္က ျပန္စဥ္းစား လိုက္ရင္လည္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဒါမွမဟုတ္ တျခားႏုိင္ငံတခုမွာ သမၼတေျပာင္းလဲလို႔ ဒါမွမဟုတ္ ေပၚလစီ ေျပာင္းလဲလို႔ ဗမာျပည္ထဲက အေရးေတာ္ပံုႀကီးတခုကို ထိခိုက္တယ္ဆိုရင္ ဒီအေရးေတာ္ပံုဟာ ရာဇဝင္႐ိုင္းေရာ မဟုတ္ပါလား။

တကယ္လို႔ ဝါ႐ွင္တန္က နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို အေလွ်ာ့အတင္း လုပ္ႏိုင္ေအာင္ တိုက္တြန္း ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ မစၥတာ စတီဖင္ဘလိပ္ရဲ႕ ခရီးစဥ္ဟာ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြကို တစံုတရာ ထိေရာက္မႈ ႐ွိတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါ တယ္။ ဒါေတာင္မွ ဒီလို ေျပာင္းလဲတာရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းရင္းက ျပည္သူလူထုေတြ က ေနာက္မဆုတ္ဘဲ ရပ္ခံေနၾကတာဟာ အဓိက အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေမ့လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ရွိေစေတာ့။ အခုေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊက ျပတ္ျပတ္သားသားပဲ အေျဖေပးလိုက္ပါၿပီ။ သူအေျဖေပးတာဟာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို သာမက မစၥတာ စတီဖင္ဘလိပ္္ရဲ႕ ခရီးစဥ္အေပၚ စဥ္းစား တြက္ဆေနၾကတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ ကိုပါ တပါတည္း အေျဖေပးလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ကူး မယဥ္ၾကပါနဲ႔တဲ့။

စီးပြားေရးကပ္ဆိုက္ေနတဲ့ အေမရိကန္ဟာ “ဦး” သန္းေရႊအစိုးရနဲ႔ လည္း “ဦး” ေနဝင္းအစိုးရနဲ႔ ဆက္ဆံမႈမ်ိဳး ျပန္ထား ရွိေကာင္း ထားရွိ လာႏိုင္ပါတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားက တဆင့္ လုပ္ေနတာေတြေရာ၊ မစၥတာ စတီဖင္ဘလိပ္ လာတာပါ။ ဒါေတြ အားလံုးဟာ ဆက္ဆံမႈ အေျပာင္းအလဲေတြ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ အေပးအယူ လုပ္ေနၾကတာ ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ လူေတြအတြက္ေတာ့ ဒါဟာ “အေျပာင္းအလဲႀကီးတရပ္” ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း သူတို႔လုပ္ခ်င္တာ ေတြလုပ္ဖို႔ အေၾကာင္းျပစရာ ရသြားႏိုင္ပါတယ္။

ဒီလိုျဖစ္သြားရင္ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုကို ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ ဘယ္လို ဆက္လုပ္ၾကမလဲ။
ေရာက္မလာေသးတဲ့ အေနအထားတခုကို ႀကိဳေျပာရတာ ခက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အၾကမ္းဖ်င္း ေျပာရရင္ေတာ့ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္း ဦးေနဝင္းအစိုးရ လက္ထက္တုန္းက လိုပဲ ျပန္လုပ္ၾကရမွာပါပဲ။

ရာစုႏွစ္ တဝက္နီးပါး ျပည္သူေတြအသက္ေသြးေခၽြးေတြ ေပးၿပီး ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲ ဝင္ေနခဲ့ၾကတာဟာ အႏွစ္သာရ အရကိုပဲ စစ္အာဏာရွင္ လကၡဏာ စိုးစဥ္းမွ မရွိတဲ့ အစိုးရတရပ္ ေပၚထြက္ေရး ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေမ့လို႔မျဖစ္ပါဘူး။

Ref: ေခတ္ၿပိဳင္

....