တူႀကီးလွ်င္ေပ … လူႀကီးလွ်င္ေတ

January 27, 2010


က်ေနာ္အေန ျဖင့္ ဤကဲ့သို ့ပုဂၢိဳလ္ေရး အိတ္ဖြင့္ ေပးစာမ်ိဳး ကိုေရးေလ့ ေရးထ မရိွပါ။ သို ့ေပသည့္ လည္း ………..

10 January 2009 ေန ့က VOA ျမန္မာပိုင္း ရဲ႕ တိုက္ရိုက္ေလလိႈင္းအစီ အစဥ္မွာ “သမုိင္းမွာ တခ်က္ မွားခဲ့လုိ႔ ေႏွာင္လာ ေနာက္သားေတြ တသက္ လုိက္လုိ႔ မမွီခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း” ဆိုတာကို ေဆြးေႏြးတင္ျပ သြားတာကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ (စီစဥ္သူ ဦးေက်ာ္ဇံသာကေတာ့ ဒီအသံုးအႏႈန္းဟာ သူရဲ႕အာေဘာ္မဟုတ္၊ ယေနေခတ္ သမိုင္းပညာရွင္မ်ား အသံုးျပဳ ေနေသာ အသံုးအႏႈန္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း တင္ၾကိဳ စကားပလႅင္ ခံသြားပါတယ္)

ယေန႔ အခ်ိန္အခါလို တကယ္စစ္မွန္တဲ့ လြတ္လပ္ေရး၊ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရး၊ တန္းတူညီမွ်ေရး စတဲ့ အခြင့္အေရး ေတြရဲ႕ အရသာကို က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူမ်ား မခံစား၊ မတည္ေဆာက္ ႏိုင္ေသးတဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ အတိက္က ျဖစ္စဥ္၊ ျဖစ္ရပ္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းမွန္ သမိုင္း ျဖစ္ရပ္မ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ သိျမင္ဖို႔၊ မွန္ကန္စြာျဖင့္ သံုးသပ္ ဖို႔ရာဟာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါမွလည္း သမိုင္း သင္ခန္းစာ ဆိုတာကို ယူႏိုင္မွာပါ။ အတိတ္ဆိုတာ အနာဂတ္ရဲ႕ ပံုရိပ္လို႔ ဆိုသလို ၊ အတိတ္ရဲ႕ သင္ခန္းစာကို ပစၥဳပၸန္မွာ အာရံုျပဳၿပီး အနာဂတ္ကို တည္ေဆာက္ရ မွာလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သမိုင္းေရးရာမ်ားကို ေျပာဆို ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အခါမွာ ငါ့စကား ႏြားရျဖင့္ တဖက္သတ္ ေျပာဆိုျခင္းထက္ Big Picture ဆိုတဲ့ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ တခုလံုးကို ၿခဳံငံုျမင္ႏိုင္မယ့္ ေနာက္ခံအခ်က္ အလက္ မ်ားကို ရွာေဖြ၍ ျဖန္ ့ၾကည့္ျခင္း ကသာ ပိုမိုျပည့္စံုႏိုင္တဲ့ အေျဖကို ျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ငါတရားလို ငါတရားသူႀကီး လုပ္ရင္ျဖင့္ သမိုင္းမွန္ကို ထိမ္ခ်န္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့၊ ႀကိဳးစားေနေသာ ျမန္မာျပည္က အစဥ္အဆက္ အုပ္စိုးသူ လူတန္းစားမ်ားထဲမွ အဆိုးဆံုးျဖစ္ေသာ စစ္အာဏာရွင္ နအဖႏွင့္ တကိုင္းထဲ မွာ (သို႔) ကိုင္းဖ်ားကိုင္းနားမွာ…ဟု ဆိုရမလိုပင္ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ ထို႔အျပင္ သမိုင္းကို ေလ့လာ သံုးသပ္ရာတြင္လည္း မင္းဖက္က ၾကည့္ေတာ့ လက္ဖမိုး၊ ငါ့ဖက္က ၾကည္ေတာ့ လက္ဖ၀ါးဆိုၿပီး ျဖစ္မယ့္အစား ျပည္သူ႔ဘက္က ဘယ္လို ၾကည့္ျမင္ သံုးသပ္မလဲ ဆိုတာက ပို အေရးႀကီးပါတယ္။

အဲဒီ 10 January 2009 ေန ့ VOA ရဲ႕ ... တိုက္ရိုက္ေလလိႈင္း program ကလည္း အစထဲက ယဥ္သကိုး ဆိုသလို စ,စ, ဖြင့္ျခင္းမွာပဲ ေနာ္ေ၀း က ဦးဖိုးသာေအာင္ ဆိုတဲ့သူရဲ႕ ၾကိဳတင္ အသံသြင္းၿပီး ေပးပို႔ထားတဲ့ သူရဲ႕ (အသံ file) ေျပာဆိုခ်က္နဲ႔ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယိ။ သူကိုယ္တိုင္ပဲ တရားလို၊ သူကိုယ္တိုင္ပဲ တရားသူႀကီး လုပ္သြား သလိုပါပဲ။ (တကယ္ေတ့ာလည္း လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္သမိုင္း ကိုေရး ေနၾကတာပါပဲ) သမိုင္းျဖစ္ရပ္ေတြ ဆိုတာ ေရွာင္တခင္ ျဖစ္တက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သမိုင္းကို ေလ့လာ နားလည္သူတိုင္း သိမွာပါ။ အျဖစ္ အပ်က္တိုင္းမွာ ေနာက္ခံ အေၾကာင္းအရင္းေတြ ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမိုင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ ေတြရဲ႕ ေနာက္ခံ အေၾကာင္းအရင္းေတြကို ဆက္စပ္ နားလည္တတ္မယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ သမိုင္းမွန္ဆိုတာကို ေတြ႔ရိွဖို႔ရာ ပိုမိုနီးစပ္ လာႏိုင္မွာပါ။ အာဃာတေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ အခ်က္အလက္ဆိုတဲ့ facts နဲ႔ ေထြးေရာ တင္ယွက္ မျဖစ္မိဖို႔ကေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီးဟာ အမ်ိဳးသား ညီညြတ္ေရး ျပိဳကြဲခဲ့လို႔ ျဖစ္ပြားခဲ့ ရတာ ျဖစ္တယ္လို႔ အႏွစ္ သာရအရ ေျပာႏိုင္ေပမဲ့လည္း ... ဒီၿပိဳကြဲမႈေတြဟာ ဘယ္ကစလို႔ ဘယ္လို အေၾကာင္း အခ်က္ေတြ ေပၚမွာ အေျခခံခဲ့တယ္၊ ဘယ္သူေတြက ေသြးထိုးခဲ့တယ္၊ ဘယ္သူေတြမွာ တာ၀န္ရိွခဲ့တယ္၊ ဘယ္ကိစၥ ေတြက ဒီအေျခအေနေတြထိ ေရာက္ေအာင္ကို တြန္းပို႔ ခဲ့တယ္ ….. စတဲ့ စတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ အခ်က္ အလက္ေတြ အားလံုး ထည့္သြင္း ဆက္စပ္ၾကည့္မွသာ သမိုင္းပံုရိပ္စစ္ကို ျမင္ႏိုင္ဖို႔ နီးစပ္ ပါလိမ္မယ္။ တကယ္ေတာ့လည္း ျပည္တြင္းစစ္ ဘာေၾကာင့္ စျဖစ္ရလည္း ဆိုတဲ့ကိစၥကို သမိုင္းေရးရာ အရ ေျပာမယ္ဆိုရရင္ ယခုအခ်ိန္ထိ မၿပီးေသး၊ မျပည့္စံုေသးတဲ့ ပန္းခ်ီကား တခ်ပ္လိုပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေျပာရလည္း ဆိုေတာ့ အဲဒီျဖစ္စဥ္ထဲမွာ ပါ၀င္ ကျပခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြ၊ (အဲဒီထဲက တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သက္ရိွထင္ရွား ရိွေနပါေသးတယ္) ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ဘက္က ျဖစ္စဥ္ေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြကို ယခုခ်ိန္ထိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုခြင့္ လူထုကို တင္ျပခြင့္ မရႏိုင္ ေသးသလို၊ ဒီျပည္တြင္းစစ္ ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားေပၚမွာ ဒီေန႔အထိ မႈန္းခ်ယ္ထားတဲ့ စုတ္ခ်က္ေတြဟာလည္း ဖဆပလ ဆိုရွယ္လစ္ေတြနဲ႔ ေခတ္ အဆက္ဆက္က စစ္အုပ္စုေတြရဲ႕ တဖက္သတ္ လက္၀ါးႀကီး အုပ္ၿပီး တင္ထားတဲ့ စုတ္ခ်က္ ေတြခ်ည္းပါပဲ။ က်န္တဲ့ ပါ၀င္ပတ္ သက္ခဲ့တဲ့ သူေတြကေတာ့ အေရာင္မွိန္မွိန္ ဟိုတစက္၊ ဒီတစက္ ေလာက္ပဲ ၀ိုးတိုး၀ါးတား တင္ခြင့္ ရၾကေသးတာပါ။ ဒီ ၾကားထဲမွာလည္း ျမန္မာျပည္ကို ၂ ရက္ တပိုင္းေလာက္, လာ၊ ၿပီးေတာ့ ဟိုလူ ဒီလူနဲ႔ ၁၀ မိနစ္စာ ၁၅ မိနစ္စာေလာက္ interview လုပ္ၿပီး တက္သိ တက္ပ လုပ္တတ္တဲ့ Coat အကၤ်ီ၀တ္ ပညာရွင္ဆိုတဲ့ လူမ်ားကလည္း ဒီမၿပီးေသးတဲ့ ပန္းခ်ီကားကို အတင္းၿပီးပါၿပီ ဆိုၿပီး ထုပ္ပိုးလို ့ ေစ်းကြက္ကို တင္ေရာင္း ေနတာကလဲ ရိွပါေသးတယ္။

အဲဒီေန႔က ပါ၀င္ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့့ သမိုင္းပညာရွင္ ဦးေအာင္ခင္ကလည္း ယခုအခ်ိန္ဟာ စစ္အစိုးရက ျမန္မာ့ သမိုင္းမွာ အဆိုးရြားဆံုးနဲ႔ အႀကီးမားဆံုး သမိုင္းထိမ္ခ်န္၊ လိမ္ညာပြဲႀကီး လုပ္ေနခ်ိန္လို႔လည္း သတ္မွတ္သြားပါတယ္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာဆိုႏုိင္ခြင့္ ရိွေနတဲ့့ အေနအထားမွာ ေရာက္ေန၊ ရိွေနသူေတြ အေနျဖင့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕အက်ိဳး ေနာင္လာေနာင္သား မ်ိဳးဆက္သစ္ ေတြရဲ႕ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကိုးရင္း အဲဒီလိုရတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို တန္ဖိုးသိသိ၊ တာ၀န္ရိွရိွနဲ႔ အသံုးခ် သင့္ပါတယ္။ (ဒီေနရာမွာ က်ေနာ့္အျမင္ကို တခ်က္ ထည့္ေျပာရလွ်င္ internet web site ေတြမွာ ေျပာဆိုေန၊ ေရးသားတာေတြထက္ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ တျပည္လံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ သက္ေရာက္တဲ့ ယခုလို ေလလိႈင္း မီဒီယာေတြမွာ ေျပာဆို ေနတာေတြဟာ ပိုၿပီး တာ၀န္ႀကီးတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္စကားကိုလည္း ကိုယ္တာ၀န္ယူ၍ ေျပာဆို ရပါလိမ့္မယ္) အတၱအစြဲဲေတြ၊ အညိဳးအေတးေတြကို ေဖ်ာက္ၿပီး ခံစားခ်က္နဲ႔ facts ကို ခြဲျခားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဦးဖိုးသာေအာင္တို႔လို၊ က်ေနာ္တို႔လို တတိယ အရြယ္ကို ျဖတ္သန္းေန သူေတြ အေနျဖင့္ တာ၀န္ ပိုရိွတယ္လို႔ ခံစားမိပါတယ္။ တူႀကီးလွ်င္ေပ … လူႀကီး လွ်င္ေတ မ်ိဳးမျဖစ္သင့္ပါ။

ဒီ VOA တိုက္ရိုက္ေလလိႈင္းမွာေျပာခဲ့တဲ့ ဟာေလးေတြ အေၾကာင္း ျပန္ဆက္ရရင္ျဖင့္… ဦးဖိုးသာေအာင္ ေျပာသြားတဲ့ လူတစု ဆိုတာကိုကပဲ စၿပီး တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

ဦးဖိုးသာေအာင္ က ေျပာသြားပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ် သမိုင္းတို႔ရဲ႕ အရင္းခံ အမွားဟာ လူတစုက ေနၿပီး ၁၉၃၉ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္္ေန႔မွာ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီကိုကစၿပီး ဖြဲ႔ခဲ့လို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုလာပါတယ္။ (ဒီရာသီက ႏွာေစး ေခ်ာင္းဆိုးရာသီ ေၾကာင့္လားေတာ့ မသိပါ။ ေဆြးေႏြးပြဲ ၀ိုင္းထဲက သမိုင္းပညာရွင္ေတြ ကလည္း အေအးမိေနခဲ့ၾကတယ္ ထင္ပါတယ္။) အဲဒါကို ျပည့္စံုေအာင္ က်ေနာ့္အေနျဖင့္ တပ္ၿပီး ျဖည့္စြက္ရရင္ျဖင့္ …. အဲဒီ လူတစုဆိုတာ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ဗဟိန္း၊ ရဲေဘာ္ဗတင္၊ (ဂိုရွယ္)၊ သခင္စိုး၊ သခင္လွေဖ (ဗိုလ္လက္်ာ)၊ ေဒါက္ တာနတ္၊ သခင္ဗိုလ္ (ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း India မွ ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ့ေလထီးခုန္၍ ျပန္၀င္ရန္ အသြား ေလယာဥ္ ပ်က္က်ရာတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူ) တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အဲဒီေန႔ အဲဒီရက္မွာ ဘားလမ္းက တိုက္ခန္း တခုမွာ စုေ၀း ခဲ့ၾကၿပီး ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီကို စၿပီး ဖြဲ႔စည္း တည္ေထာင္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ အဲဒီ ဗမာ ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီရဲ ့ပထမ ဦးဆံုးေသာ အတြင္းေရးမွဴးးမွာ သခင္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ပါတယ္။ (… တခါက တဘ၀ ဆိုသလို ဦးဖိုးသာေအာင္ကလည္း ယခုလို လူတစုဟု နာမ္စားသံုးသြားတာကို ေတြရတဲ့ အခါမွာ အဘယ္ေၾကာင့္ ဟု …….. သုိ႔ေလာ …….. သို႔ေလာ ျဖစ္လိုက္မိတဲ့ အျပင္ ကိုယ္စီးခဲ့တဲ့ျမင္း အထီးလား အမလား မသိႏိုင္ခဲ့သူ တေယာက္လားဟု ထင္ရမလို ျဖစ္မိပါတယ္။)

တို႔ဗမာအစည္းအရံုးနဲ႔ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုက စတင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈ သမိုင္းမွာ အဓိကက်တဲ့ အင္အားစုႀကီး (သို႔) ဦးေဆာင္ တပ္ဦးႀကီး ၃ ခု ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကလည္း သမိုင္းေရးရာ အေထာက္ အထားမ်ားအရ ျငင္းလို႔ မရႏိုင္တဲ့ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ျပည္သူ႔ အေရးေတာ္ပံု ပါတီနဲ႔ တပ္မေတာ္ တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကလည္း သမိုင္းက ေတာင္းဆို လိုအပ္ခ်က္ အရ ေပၚေပါက္လာရတာ ျဖစ္ၿပီး အဲဒီ အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ ပါ၀င္ဦး ေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြဟာလည္း ေနာင္တခ်ိန္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး သမိုင္းမွာ အင္မတန္မွ အေရးပါ အရာေရာက္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္လာ ခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ္ အေနနဲ႔ကေတာ့ တဖက္သတ္ ေကာက္ခ်က္ေတြ ခ်တာမ်ိဳး၊ နိဂံုးေတ ြခ်ဳပ္တာမ်ိဳး မလုပ္ပါဘူး။ ေတြးၾကည့္စရာ အစေလးေတြ အခ်က္အလက္ ေလးေတြကိုပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ၿပီးမွ အာဃာတ ကင္းကင္းနဲ႔ စဥ္းစားဆံုး ျဖတ္ၾကေပါ့ခင္ဗ်ား။ အဲဒီေခတ္ အခ်ိန္အခါရဲ႕ ကမၻာနဲ႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနေတြ၊ ၊သခင္ဗဟိန္းနဲ႔ ဒဂုန္တာရာရဲ႕ အေရွ႕ေျမာက္ ခရီးစဥ္၊ သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ သခင္လွျမိဳင္ရဲ႕ အမိြဳင္ ခရီးးစဥ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ ၃က်ိပ္ ျဖစ္စဥ္၊ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ အင္မတန္မွ အေရးပါခဲ့တဲ့ ဗမာ့ ေတာ္လွန္မူ၊ အင္းစိန္စာတမ္း၊ ျမင္းျခံ စစ္တမ္း စတဲ့ စာတမ္း စစ္တမ္းေတြ၊ ေနာင္တခ်ိန္ ဖဆပလ လို႔ ျဖစ္လာမယ့္ ဖတပလ ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာရဲ႕ ကုတင္ေပၚမွာ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ဘယ့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ သေႏၶ တည္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြ၊ ေနသူရိန္လူထု အစည္းအေ၀း၊ ၁၉၄၆ အေထြေထြသပိတ္၊ လယ္ေ၀း လယ္သမား သူပုန္ႀကီးနဲ ျပည္သူလူထု ေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားမႈေတြ ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ နယ္ခ်ဲ႕ေတြရဲ ့ျပည္သူလူထုကို ဖိႏိွပ္မႈ၊ ရက္ စက္မႈ၊ စတဲ့ ... စတဲ့့ ျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ အဲဒီေနာက္က အေျခခံ အေၾကာင္းအရင္း ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆက္စပ္ေတြး ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ၿပီးမွ ဦးဖိုးသာေအာင္ ေျပာခဲ့တဲ့ အဦးဆံုးအမွား ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ႀကီးက ဘယ္ေလာက္ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈ သမိုင္းမွာ အေရးပါခဲ့တယ္၊ ဦးေဆာင္မႈ ေပးခဲ့တယ္ ဆုိတာကို ဆံုးျဖတ္ ေပါ့ေလ။ ပတၱျမားမွန္ ႏြံမနစ္သလို ဆင္စြယ္မွန္ ပိုးမထိုးပါဘူး။

ေနာက္တခုက လြတ္လပ္ေရး ေခတ္ဦးကာလမွာ ျပည္တြင္းစစ္ စတင္ေပၚေပါက္ခဲရတာနဲ႔ ဗိုလ္ေန၀င္းနဲ႔ သူ႔တလက္ကိုင္ စစ္တပ္ အင္အား ႀကီးထြား လာခဲ့ရမႈပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ ျပည္တြင္းစစ္ စျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာဘက္ေတြ အမ်ားႀကီး ရိွခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ ျပည္တြင္းစစ္ဟာ ဦးဖိုးသာေအာင္ ပံုေဖၚခ်င္သလို ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီနဲ႔ ဖဆပလ ဆိုတဲ့ ဘက္ႏွစ္ဘက္ ထဲနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ထို႔အျပင္ ျပည္တြင္းစစ္တို႔ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးတို႔ ဆိုတာဟာလည္း ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြ လံုး၀ ဆိတ္သုဥ္းသြားၿပီး၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ႏိုင္ငံေရး အေျဖရွာမႈေတြကို ေဖၚေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ပိတ္ဆို႔ သြားတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ေပၚ လာရတာပါ။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ျပည္တြင္းစစ္မွာ အဓိက ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ အဖြဲအစည္းေတြ၊ ဘက္ေတြကေတာ့ အာဏာရ ဖဆပလ အစိုးရ၊ အလံနီ၊ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္၊ KNU၊ ေတာ္လွန္ေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၊ ေနာက္, ရခိုင္ျပည္ဘက္က ဘံုေပါက္သာေက်ာ္ တို႔လုိ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ တျခားလူမ်ိဳးစု ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲအစည္းေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီမွာလည္း လက္နက္ စြဲကိုင္ရေလာက္ေအာင္ တြန္းပို႔ ခံလိုက္ရတဲ့ ေနာက္ခံ အေၾကာင္းအရင္းေတြ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရိွခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ဘယ္အေျခအေန ေတြက တြန္းပို႔ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ခံခဲ့ရတဲ့ ကာယကံရွင္ေတြ ဘက္က ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း၊ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေရးသား တင္ျပခြင့္ ရၿပီလား? လက္ရိွ အေျခအေနမွာေတာ့ ဖဆပလ ဆိုရွယ္လစ္ အုပ္စု၀င္ေတြနဲ႔ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အာေဘာ္ေတြပဲ သမိုင္း စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ အမ်ားစု ေနရာယူထားတာပဲ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒီလို အျဖစ္ အပ်က္မ်ိဳးက ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တခုတည္းလား ဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူ႔ ရဲေဘာ္ေတြ အေနနဲ႔ေရာ သူတို႔ဘာေၾကာင့္ ေတာထဲကို ေရာက္သြားရတယ္ ဆိုတာကို အမွန္အတိုင္း ရွင္းျပႏိုင္ခြင့္ ရၿပီလား? KNU ဘက္ကလည္း ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွအံုးမွာပါ။ တျခား တိုင္းရင္သား လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုေတြ မွာလည္း ခံစားခ်က္ေတြ ေျပာခ်င္တာေတြ ကိုယ္စီရိွ ၾကမွာပါပဲ။ ေအာင္ပြဲ ပန္းတိုင္ဆီကို မေရာက္ေသးတဲ့ အတြက္ ေျပာခ်င္တာေတြ၊ ေျပာသင့္တာေတြကို မ်ိဳသိပ္ ထားရတာေတြ၊ ငဲ့ညွာ ေနရတာေတြလည္း ရိွအံုးမွာပါပဲ။

ေနာက္ၿပီး အဲဒီေခတ္က အေရးႀကီးတဲ့ သမိုင္းေရးရာ အေထာက္အထားေတြျဖစ္တဲ့ မွတ္တမ္းေတြ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အျခင္းျခင္း အျပန္အလွန္ ေပးစာေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မွတ္တမ္း တင္ထားတဲ့ သတင္းစာေတြ မေပ်ာက္ပ်က္ဘဲ လက္လွမ္းမွီတဲ့ ေနရာမွာ ရိွေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားၿပီး စဥ္ဆက္မျပတ္ ကမ္းလွမ္းခဲ့လည္း။ ဘယ္သူက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျငင္းပယ္ေနၿပီး အျပဳတ္တိုက္ေရး ဆိုတာ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကိုလည္း သိႏိုင္တဲ့ အေထာက္အထားေတြ မေပ်ာက္ပ်က္ ေသးပါဘူး ရိွေနပါေသးတယ္။ စစ္တပ္ကို ဘယ္သူ ေတြက ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အသံုးခ်ခဲ့တယ္၊ ကိုယ္က်ိဳးေတြ အတြက္ အျပိဳင္အဆိုင္ ဗိုလ္ေန၀င္းကို ေျမွာက္စားၿပီး လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္၊ ….. ဒါေတြဟာလည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ရတဲ့ အရာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သမိုင္းေတြပါ။ ဒါ့အျပင္ အဲဒီသမိုင္းေတြကို ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ ျဖတ္သန္း ခဲ့သူေတြထဲက တခ်ိဳ ့လည္း သက္ရိွထင္ရွား ရိွေန ပါေသးတယ္။ သက္ရိွထင္ရွား မရိွေတာ့ေပမယ့္လည္း လြတ္လပ္တဲ့ အခ်ိန္ၾကရင္ ထုတ္ေ၀ဖို႔ ျပဳစုထားခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္း၊ မွတ္ရာေတြလည္း ရိွပါတယ္။

ဒီေတာ့ တေန႔တခ်ိန္ ဒီဟာေတြကို ေတြေျပာခြင့္ရ၊ လူထုလက္ထဲကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်ျပလို႔ရလာတ့ဲ အခ်ိန္မွာ ျပည္သူလူထုကပဲ ဆံုးျဖတ္ ပါလိမ္မယ္၊ ဒါ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဒီလို သမိုင္းေရးရာ အဆံုးအျဖတ္ေတြ နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်က္ ေတြကို က်ေနာ္လည္း ဆံုးျဖတ္လို႔ မရသလို ၊ ဦးဖိုးသာေအာင္လည္း ဆံုးျဖတ္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ သမိုင္း ပညာရွင္ေတြ ဆိုတာလည္း မရပါဘူး။ လူထုကသာ အဆံုးအျဖတ္ ေပးသြားမွာပါ။ ဘာလို႔လည္းဆိုရင္ လူထုဟာ သမိုင္းထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ေနၿပီး သမုိင္းကို ဖန္တီးေနသူေတြ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ သံမဏိစစ္ေတြဟာ မီးတိုက္တာ ခံ၀ံ့ပါ တယ္။

ခ်စ္လိႈ္င္