၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒမွာ တန္းတူေရးမရိွရင္ ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မျဖစ္ႏိုင္

မာန္လက္

ဇူလိုင္လ ၂၅ ရက္ ၂၀၁၂

ဦးသိန္းစိန္အစိုးရဟာ တိုင္းရင္းသား ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရး ဗဟို ေကာ္မတီနဲ႔ လုပ္ငန္း ေကာ္မတီကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ေမ(၃)ရက္ေန႔က ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ အဆင့္(၃) ဆင့္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ ပထမ အဆင့္မွာ အပစ္ရပ္ေရး၊ ဒုတိယအဆင့္မွာ ႏိုင္ငံေရးအရ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးနဲ႔ တတိယ အဆင့္က လႊတ္ေတာ္ကို တင္ျပေရး ျဖစ္ပါတယ္။ အပစ္ရပ္ေရးအတြက္ တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ လုံ႕လ စိုက္ထုတ္ခဲ့ေပမဲ့ တႏုိင္ငံ လုံး အပစ္ မရပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ သမၼတ အမိန္႔ကို မနာခံဘဲ စစ္တပ္က ကခ်င္ကို ထိုးစစ္ဆင္တုန္းျဖစ္သလို ရွမ္းျပည္ တပ္ မေတာ္ SSPP-SSA နဲ႔လည္း အခုရက္ပိုင္း အတြင္း တိုက္ပြဲေတြက ပိုမိုျပင္းထန္ လာေနပါတယ္။

အပစ္ရပ္ေရးေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ပိုင္း ကေန႔အထိ သၽွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ RCSS/ SSAနဲ႔ ၂၅ ႀကိမ္၊ SSPP/SSA တပ္ဖြဲ႔နဲ႔ ၂၃ ႀကိမ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ရာမွာ အစိုးရ စစ္တပ္က သေဘာတူညီခ်က္ကို စတင္ ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး အခုလို ထိုးစစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္ေနတာ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါတင္မက အခ်ိဳ႕ အပစ္ရပ္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔လည္း ကြက္ၾကား တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေပၚဆဲ ရိွပါတယ္။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ ပထမ အဆင့္မွာပင္လွ်င္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရရဲ့ မျပတ္သားမႈ၊ မပြင့္လင္းမႈ၊ ကတိမတည္မႈနဲ႔ လုပ္ငန္းပိုင္း မႏိုင္နင္းမႈေတြကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္ေပၚလာေရးဟာ အင္မတန္ အလွမ္းေ၀းေနၿပီး အစိုးရအေပၚမွာသာ အဓိက မူတည္ေနတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

သမိုင္းသင္ခန္းစာအရလည္း ဗမာျပည္အာဏာရ အစိုးရအဆက္ဆက္ဟာ ျပည္တြင္းစစ္ကိုရပ္စဲဖို႔နဲ႔ အမ်ိဳးသားတန္းတူမႈရိွ တဲ့ ျပည္ေထာင္စုကိုတည္ေဆာက္ဖို႔ ႏိုင္ငံေရးအာသီသ ဘယ္တုန္းကမွမရိွခဲ့ဘူးဆိုတာနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ကို သူတို႔ကိုယ္က်ိဳး အတြက္သာ အသံုးခ်ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ေတြတုန္းက တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဗမာျပည္ရဲ့ တိုင္းရင္းသားအေရးကို မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးသေရြ႕ ကမၻာ့အရွည္ၾကာဆံုး ျပည္တြင္းစစ္ကိုလည္း ၿငိမ္းေအးေစႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ျပည္တြင္းစစ္ မရပ္စဲႏိုင္ေသးသေရြ႕ အမ်ိဳးသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈနဲ႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာလည္း ျဖစ္လာဖို႔ မရိွပါဘူး။

ဒါ့ျပင္ ပထမအဆင့္ မၿပီးျပတ္ခင္ ဒုတိယအဆင့္ကို ၂၀၁၅-ခုႏွစ္မတိုင္မီ ၂၀၁၄-ခုႏွစ္ေလာက္မွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ သြားမယ္လို႔ မၾကာေသးခင္ကေလးတင္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ေၾကညာသြားတာကလည္း အမယ္ဘုတ္ရဲ့ သူ႔ခ်ည္ခင္ ျဖစ္ဖို႔ သာရိွပါတယ္။ ေသနတ္သံရပ္ေအာင္ေတာင္ အၿပီးမသတ္ႏုိင္ေသးဘဲ ဒုတိယအဆင့္ကို သြားမယ္လို႔ ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာ သြားတာကိုၾကည့္ရင္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို ၂၀၁၃မွာ အျပတ္ျဖတ္မယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားကို တြက္ဆႏိုင္သလို အပစ္ရပ္စဲေရးကိစၥကို ၂၀၁၃အထိပဲလို႔ သတ္မွတ္ထားပံုလည္း ရပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ အၿပီးသတ္ နိဂံုးခ်ဳပ္ ေစရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးဆိုတာနဲ႔ လာမယ့္၂၀၁၃ခုႏွစ္မွာ ဗမာျပည္မွာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစားၿပိဳင္ပြဲကို ႀကီးမွဴးက်င္းပဖို႔ ရိွေနတာကလည္း အပစ္ အခတ္ရပ္စဲေရးကို ကမန္းကတန္း ဖုတ္ပူမီးတိုက္ လုပ္ရတာျဖစ္တယ္ ဆိုတာလည္း သိသာလြန္းေနပါတယ္။

ဒီလိုေၾကညာရာမွာလည္း ဒုတိယအဆင့္ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈကို ပင္လုံထက္ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ညီလာခံတခု ဆိုၿပီး စစ္တပ္ေနာက္ခံျပဳ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရက အစဥ္တစိုက္ သုံးႏႈံးသြား-ေနတာကလည္း စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ ဒီညီလာခံကို အစိုးရ တာဝန္ရွိပုဂၢဳိလ္ေတြ၊ ျပည္တြင္း(ျပည္ပ) အတိုက္အခံပါတီေတြ၊ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာ ရွင္ေတြ၊ အစိုးရ မဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္း(အန္င္ဂ်ီအို)ေတြ၊ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းေတြကို တက္ေရာက္ေစမယ္ ဆိုေတာ့ ၁၉၉၃-ခုႏွစ္ အမ်ဳိးသား ညီလာခံကို ေျပးျမင္မိပါတယ္။

ပင္လုံထက္ က်ယ္ျပန္႔ေသာညီလာခံလို႔ ကင္မြန္းတပ္ၿပီး လူမ်ားေအာင္ဖိတ္႐ုံနဲ႔ အရာမေရာက္ မၿပီးေျမာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ရွမ္းျပည္ ပင္လုံညီလာခံက ပင္လံုစိတ္ဓါတ္ အႏွစ္သာရေတြ၊ ကတိကဝတ္ေတြကို အမွန္တကယ္ လိုလို လားလား တန္းတူ ရည္တူ ေဆြးေႏြး ညိွႏိႈင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ မွသာ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲၿပီး ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေရွ႕ ရႈ႕ ဦးတည္ႏိုင္မွာပါ။

ရွမ္းျပည္ပင္လုံညီလာခံတုန္းက ကတိကဝတ္ေတြကို အစိုးရအဆက္ဆက္က ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့လို႔ ျမန္မာ(ဗမာ)တိုင္းရင္းသားနဲ႔ အျခားတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားအၾကား သံသယမီးပြား ျဖစ္ေပၚခဲ့တာမို႔ ကေန႔ထက္တိုင္ အရွည္ၾကာဆံုး ျပည္တြင္းစစ္ကို ရင္ဆိုင္ေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ဳပ္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားတန္းတူညီမွ်မႈ မရိွခဲ့တာက ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့ အဓိကအေၾကာင္းရင္း တခု ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကေန႔ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြရဲ့ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္ကလည္း အမ်ိဳးသားတန္းတူ ေရးနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ ရရိွေရးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခခံအေၾကာင္းရင္းကို မကိုင္တြယ္ မေျဖရွင္းဘဲနဲ႔ ေသနတ္သံေပ်ာက္ ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းသြားဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ တန္းတူညီမွ်မႈကို အေျခခံဆုပ္ကိုင္မွသာ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျဖစ္ေပၚတည္ ေဆာက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးသိန္းစိန္အစိုးရရဲ့ ဦးတည္ခ်က္တခုျဖစ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္တြင္း၀င္ေရာက္ေရး တတိယအဆင့္ ဆိုတာကလည္း အရင္ နအဖ အမ်ိဳးသားညီလာခံတုန္းကအတိုင္း လႊတ္ေတာ္မွာပဲ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးဆိုတာနဲ႔ ထူးျခားကြဲျပားမႈ မရိွပါဘူး။ အတိုက္အခံ အားလံုး၊ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းအားလံုးက ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို အရင္လက္ခံေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါ ေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ ၀င္ေရးမ၀င္ေရးကိစၥဟာ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္ တန္းတူေရးရိွမရိွအေပၚ အေျခခံၿပီး စဥ္းစားဆံုး ျဖတ္ၾကဖို႔ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။

လက္ရိွ လႊတ္ေတာ္အခင္းအက်င္းအရ စစ္တပ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ လႊတ္ေတာ္တြင္း ရိွေနသမွ် ဒီမိုကေရစီနည္း က်ႏိုင္မွာ မဟုတ္တာမို႔ တန္းတူေရးရိွဖို႔ ဆိုတာမွာလည္း ခဲယဥ္းပါလိမ့္မည္။ ဒီမိုကေရစီေရးပင္ မရိွလွ်င္ တန္းတူေရးလည္း ရိွႏိုင္မယ္ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္လည္ပင္း ကိုယ္ႀကိဳးကြင္းစြပ္ မခံရေစဖို႔ တိုင္းရင္းသားမ်ားက လႊတ္ေတာ္တြင္း ၀င္ေရးမ၀င္ ေရးကို အခိုင္အမာ တညီတညြတ္တည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရပါလိမ့္မည္။ က်ားဆြဲမခံရဖို႔ သင္းမကြဲမွ ျဖစ္မယ္ဆိုတာလည္း သမိုင္းသင္ခန္းစာအရ ထုတ္ႏႈတ္ေကာက္ယူဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြမွာလည္း ႏိုင္ငံေရးအေတြ႔အႀကံဳ သင္ခန္းစာ အမ်ားအျပား ရိွၿပီးျဖစ္တာမို႔ ဒုတိယအဆင့္ျဖစ္ တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈဟာ လြန္စြာ အေရးႀကီးပါတယ္၊ အစကတည္းက တန္းတူေရး မျဖစ္ရင္ ၀င္မပါဘဲ တန္းတူ ေရး ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အားတက္သေရာ ပူးေပါင္းပါ၀င္သင့္ပါတယ္။ ဒါမွသာ မိမိတို႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ ရပ္ခံတိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားတန္းတူေရး ေတာင္းဆိုခ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီမွာျဖစ္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡေတြဟာ အေျခခံ ဥပေဒ အားနည္းခ်က္ ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာမို႔ အေျခခံဥပေဒ မျပင္သေရြ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရႏိုင္ဖြယ္ မျမင္ေၾကာင္းနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးထက္ အေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔က ပိုအေရးႀကီးေၾကာင္း တညီတညြတ္တည္း ေတာင္းဆိုၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအေနနဲ႔ အမွန္တကယ္ ျပည္တြင္းစစ္ကို ရပ္စဲၿပီး အရွည္ တည္တန္႔မယ့္ ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျဖစ္ေပၚ တည္ေဆာက္ လိုစိတ္ ရိွပါက ဦးစြာပထမ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကို ဦးစြာျပင္ဆင္ႏိုင္ေရး အတြက္ တတိုင္းတျပည္လံုး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို တေျပးညီေၾကညာၿပီး တိုင္းရင္းသားေဒသရွိ တပ္စခန္းေတြကို ျပန္႐ုပ္သိမ္းေပးရမွာျဖစ္သလို က်န္ရိွေနေသးတဲ့ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အားလံုးကိုလည္း ခၽြင္းခ်က္မရိွ လႊတ္ေပးၿပီး ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူရည္တူ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး အေျဖရွာတဲ့ နည္းလမ္းကသာ အစစ္အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။

မာန္လက္