အခ်ိန္ေကာင္း အခါေကာင္း အခြင့္အေရးေကာင္း

November 24, 2010

လူထု စိန္၀င္း

ႏိုင္ငံျခားတုိင္း ျပည္တစ္ခုမွာ နွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္နီးပါး ေနထုိင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ တစ္ေလာက
အလည္ ျပန္လာရင္နဲ႔ အ္ိမ္ကုိ ေရာက္ခ်လာပါတယ္။ ခုႏွစ္ဆယ္ အရြယ္ အဘုိးၾကီးနွစ္ေယာက္
မင္းတစ္လုံး ငါတစ္လုုံးနဲ႔ စကားေတြ အားရ ပါးရ အၾကာၾကီး ေျပာၾကပါတယ္။

နန္းေတာ္တို္င္ ဖက္ေမြးသူ
သူက အမ်ားဆုံးေျပာသူပါ။ ငယ္စရုိက္ကေတာ့ ေသတဲ့အထိ ေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငယ္ငယ္တည္းကလညး္ ေမာင္းကြဲ သံၾကီးနဲ႔ စကား တေဖာင္းေဖာင္း ေျပာတတ္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ “ေဟ့ေကာင္ၾကီး၊ ဗမာစကား ေျပာတတ္ေသးရဲ႕လား” လုိ႔ က်ီစယ္ေတာ့ “နန္းေတာ္တုိင္ ဖက္ေမြးတဲ့ မႏၱေလးသား စစ္စစ္ပါကြ၊ ဘယ္ေရာက္ေနေန ဗမာဟာ ဗမာပါပဲ” လို႔ ေမာင္းကြဲ သံၾကီးနဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဗမာစကားေတြကုိ ျမိန္ေရ ရွက္ေရနဲ႔ မနားတမ္း ေျပာပါေတာ့တယ္။ သူအသက္လည္း ခုနစ္ဆယ္ ရွိပါျပိီ။ အလုပ္ ဆက္လုပ္ေန ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာျပတယ္။ သူက စိတ္အထူးကု ဆရာ၀န္ၾကီးပါ။ ေဆးရုံက အနားယူလုိက္ျပီ ကုိယ္ပုိင္ ေဆးခန္းဖြင့္ျပီး ဆက္လုပ္ ေနတာျဖစ္တယ္။

နွစ္ငါးဆယ္ကြက္လပ္
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိေတာ့ ေျပာစရာေတြ မကုန္နုိင္ဘူး။ သူ႔အေၾကာင္း ကုိယ္ကေမး။ ကုိယ့္အေၾကာင္း သူကေမးနဲ႔ မျပီးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ႏွစ္ငါးဆယ္နီးပါး ကြက္လပ္ၾကီး ျဖစ္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ သူ႔မွာ သားတစ္ေယာက္၊ သမီးႏွစ္ေယာက္ ရွိျပီး သုံးေယာက္စလံုး၊ အလုပ္ကုိယ္စီ၊ အိမ္ေထာင္ ကိုယ္စီန႔ဲ တစ္ေနရာစီ ေနၾကလုိ႔ အဘုိးၾကီး၊ အဘြားၾကီး နွစ္ေယာက္တည္း ရွိေနတဲ့ အေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ကုိ တစ္ခါေတာ့ အေရာက္ျပန္မယ္လုိ႔ ရည္မွန္းထားတဲ့ အတုိ္င္း လင္းမယား နွစ္ေယာက္ ထြက္လာခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီေနရာရွိ၊ မရွိ မေသခ်ာလုိ႔ ဇနီးကုိ ဟုိတယ္မွာ ထားခဲ့ေၾကာင္း၊ ေနာက္တစ္ေခါက္မွ ေခၚလာမယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြလည္း ဆက္တုိက္ ေျပာသြားတယ္။ နည္းနည္းေလးမွ ေမာပုံပန္းပုံ မေပၚပါဘူး။

ရင္းနွီးမႈခံစားခ်က္
အဲဒီေန႔က သူသုံးနာရီေလာက္ၾကာေနျပီး စကားေတြ ေဖာင္းေနေအာင္ ေျပာသြားတယ္။ ျပန္ကာ နီးေတာ့“သူငယ္ခ်င္းကလည္း အရင္တုိင္းပဲ၊ ဘားမွ မေျပာင္းလဲဘူး။ သူယ္ခ်င္း အိမ္ကလည္း ဘာမွ မေျပာင္းလဲဘူး။ အဲဒါေလးကုိက ခ်စ္စရာ ေကာင္းေနတာ” လုိ႔ေျပာသြားတယ္၊ ဟုတ္မွာေပါ့ သူတုိ႔ ဆီကမွာေတာ့ ေနစဥ္နဲ႔ အမွ် တစ္ခုျပိီးတစ္ခု ေျပာင္းလဲ ေနတာဆုိေတာ့ Homely atmosphere ဆုိတဲ့ ရင္းနွီး ကၽြမ္းက်င္၀င္မႈ၊ ခံစားမႈမိ်ဳး ဘယ္ရႏိုင္မွာလဲ။ အိမ္နီး နားခ်င္းေတြ ဆုိတာလည္း ခဏခဏ အသစ္ ျဖစ္ေနၾကမွာေပါ့။ တိုးတက္ ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ေနွးေကြးတာ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္လည္းရွိတယ္္။ ကုိယ့္အိမ္ကုိယ့္ရာ၊ ကုိယ့္ရပ္ကြက္ ဆုိတဲ့ ရင္းနွီးမႈ ခံစားခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ မသြားဘူး၊ ေက်နပ္ဖြယ္ ျဖစ္တယ္။

အိမ္လြမ္းစိတ္ေတာ့ ရွိမွာပါ
သူငယ္ခ်င္းက မႏၱေလးသားဆုိေတာ့ တစ္ျပပတ္လည္ ၀င္းၾကီးေတြ ထဲမွာ တစ္အိမ္န႔ဲ တစ္အိမ္ ေဆြေတြမ်ိဳးေတြလုိ ကူးလူး ဆက္ဆံေနခဲ့ၾကပုံေတြကုိ မေမ့ဘူးထင္ပါတယ္။ မႏၱေလးမွာေတာ့ သူ႔အိမ္က ထမင္း၀ုိ္င္း ၀င္ႏိႈက္လုိက္၊ ကုိယ့္အိ္မ္က ထမင္း၀ုိင္း သူ၀င္စားလုိ္က္နဲ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီး မဟုတ္လား။ ကုိယ္ေတာင္ ခဏခဏ မႏၱေလးကုိ လြမ္းေနတာ၊ အေ၀းၾကီး ေရာက္ေနတဲ့သူဆုိ ပုိလြမ္းမွာပါ။ လြမ္းရင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပန္မလာဘဲ ေနသလဲလို႔ အျပစ္ မတင္ခ်င္ပါဘူး။ ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ ေတာ္ရာမွာ ေနရဆုိတဲ့ စကား အရွိသားပဲ။ သူလည္း သူအေၾကာင္းနဲ႔သူ ျပန္မလာနုိ္င္တာ ျဖစ္မွာေပါ့။ ျပန္မလာခ်င္ေပမယ့္ အ္ိမ္လြမ္းစိတ္ေတာ့ ရွိေနမွာ ေသခ်ာတယ္။

ႏွစ္ငါးဆယ္အိပ္မက္
“ဘယ္ေနရာေရာက္ေနေန ဗမာာဟာ ဗမာပါပဲ” လုိ႔ သူေျပာခဲ့သလုိ၊ ဗမာစိတ္ ကေတာ့ ေပ်ာက္မသြား နုိင္ပါဘူး၊ ကုိယ့္ရပ္ ကုိယ့္ရြာကုိ မျပန္ခ်င္တဲ့သူ ရွိပါ့မလား။ သူလည္း ျပန္ခ်င္မွာပါ။ ျမန္မာနုိ္င္ငံကုိ အာရွတုိက္ရဲ႕ အခ်မ္းသာဆုံး၊ အတုိးတက္ဆုံး ႏိုင္ငံအျဖစ္ အျမန္ဆုံး ေရာက္ေစ ခ်င္ပါတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္း ဘာမွ မရွိပါဘူး။ သယံဇာတ လူအင္းအား၊ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ အားလုံး ျပည့္စုံပါတယ္။

တစ္ခုတည္းေသာ ဆႏၵ
ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္း ေျခာက္ဆယ္နဲ႔ မတူေတာ့ဘူး။ တစ္တုိင္း ျပည္လုံးမွာ ရွိၾကတဲ့ လွည္းေန ေလွေအာင္း၊ ျမင္းေဇာင္းမက်န္ လူၾကီးလူငယ္ အားလံုး၊ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု အားလုံး တူညီတဲ့ လမ္းေၾကာင္း တစ္ခုတည္း အေပၚမွာ ရပ္တည္ ေနမိၾကျပီး၊ ဒီအေျခအေနမ်ိဳး ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဖူးဘူး၊ အခုအခ်ိန္မွာ တစ္ႏိုင္ငံလုံးရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ဆႏၵက တုိင္းရင္းသား အားလုံး တန္းတူ ညီတူမွ် လြတ္လပ္ျပီး ခ်မ္းသာယာတဲ့ တရား ဥပေဒ စုိးမုိးမႈရွိျပီး ျဗဟၼစုိရ္တရား ထြန္းကားတဲ့ ဒီမုိးကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ ထူေထာင္ေရးသာ ျဖစ္တယ္။

လမ္းေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ေလွ်ာက္ခဲ့ၾက
လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္အတြင္း တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေ ပါင္းစုံတုိ႔ဟာ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္န႔ဲ ကုိယ္ မတူညီတဲ့ လမ္းေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တုိင္းရင္းသားျပည္သူ တစ္ရပ္လုံးသာမက အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစုိးရ ကုိယ္တိုင္က ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းမယ္လုိ႔ အတိအလင္း ေၾကညာ ထားခဲ့တယ္။ မရွိခဲ့ဖူးတာ အမွန္ျဖစ္တယ္။

အက်ိဳးေမွ်ာ္လုိ႔
ဒီအေျခအေနဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ အခြင့္အေရးေကာင္း တစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ နွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ ကာလအတြင္း မရစဖူးကုိ လြက္လြပ္မခံဘဲ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေပါင္းစုံနဲ႔ လူတန္းစား အလႊား အသီးသီးတုိ႔ရဲ႕ ခို္င္မာ သိပ္သည္းျပီး တန္းတူညီမွ်တဲ့ အမ်ိဳးသား အင္းအားစုၾကီး တစ္ရပ္ ေပၚထြန္းလာေအာင္ တက္ညီ လက္ညီ ၾကိဳးပမ္း အားထုတ္ၾကပါစို႔လုိ အက်ိဳးေမွ်ာ္လုိ႔ ႏႈိးေဆာ္ လိုက္ရပါတယ္။