ျပည္ေထာင္စု၏ ေရွ႕ခရီး (သို႔မဟုတ္) နအဖအစိုးရ ျပဳတ္က်ေသာအခါ

ဂါမဏိ

ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့ အာ႐ံုစိုက္မႈေအာက္ ေရာက္လာတဲ့အခါ ျမန္မာ ျပည္မွာ နအဖ ကိုဖယ္ရွားၿပီး ဒီမိုကေရစီအတိုက္အခံေတြနဲ႔အစားထိုးဖို႔ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း၊ နအဖေျပာတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရး ပံုစံအတိုင္းသာ သြားသင့္ေၾကာင္း ဆင္ေျခ ဆင္လက္ေတြကို နယ္ပယ္ က႑ အမ်ားအျပားက ေနၿပီး အံ့ၾသစဖြယ္ ၾကားလာရပါတယ္။ အဲဒီဆင္ေျခရွင္ ေရွ႕ေနေရွ႕ရပ္ ေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံတကာက ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ၊ ျမန္မာ့ေရးရာ ကၽြမ္းက်င္သူ ဆိုသူေတြနဲ႔ ဇာတိေျမကို တခါမွေျခမခ်ဖူး သို႔မဟုတ္ အမိေျမရဲ႕ ပကတိ အေျခအေနေတြနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကင္းကြာ အဆက္ျပတ္ေနတဲ့ အေဝးေရာက္ျမန္မာ တခ်ဳိ႕ေတာင္ ပါေနပါတယ္။

စစ္အစိုးရကို ဖယ္ရွားလိုက္ရင္ေတာ့ ဒီ့ထက္ပိုဆိုးတဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါး သရဲသဘက္ ေလာကႀကီး ျဖစ္သြား လိမ့္မယ္လို႔ ဒီပုဂၢဳိလ္ေတြက ႐ူး႐ူးႏွမ္းႏွမ္း ေအာ္ေနၾကေလရဲ႕။

ဆင္ေျခတခုကေတာ့ စစ္အစိုးရျပဳတ္က်သြားရင္ ဥပေဒမဲ့မႈေတြ၊ ဗ႐ုတ္သုကၡ မင္းမဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ ယူဂိုဆလား ဗီးယား (ဆားဘီးယား-ေဘာ့စ္နီးယား ဟာဇီဂိုးဗီးနား) လို 'ေဘာ္လ္ကန္ ႏိုင္ေဇးရွင္း' လို႔ေခၚတဲ့ တုိင္းျပည္ အစိတ္စိတ္ အႁမႊာႁမႊာကြဲ အႀကီးအက်ယ္ ေသြးေခ်ာင္းစီးစစ္ပြဲေတြ ျဖစ္လာဖို႔မ်ားတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ အဲသလိုဆိုရင္ အခုလက္ရွိအေန အထားက ဘယ္လိုရွိေနလို႔လဲ။ ဗမာျပည္မွာ ဥပေဒမဲ့မႈ ျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္ဘူးလား။ ႏိုင္ငံရဲ႕ အျမင့္ဆံုး က်င့္ဝတ္ေရးရာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ (သံဃာေတြ) ကိုသတ္တာဟာ အဆိုးဆံုး ဥပေဒမဲ့မႈ သဏၭာန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ တဘက္မွာေတာ့ ေရႊဝါ ေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ ဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ကမၻာမွာ ၿပိင္စံရွားလွတဲ့ အဆင့္ အျမင့္ဆံုး စည္းကမ္းရွိမႈ၊ စနစ္က်မႈကို ျပသခဲ့ ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶအယူဝါဒဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ခ်စ္ ျမတ္ႏိုးတဲ့သဘာဝ၊ ေမတၱာဓာတ္ စီးျဖန္းတဲ့ ဗီဇေနာက္ခံေတြေၾကာင့္ နာမည္ေက်ာ္တာျဖစ္ၿပီး အဲဒါ ကို ျမန္မာသံဃာေတြနဲ႔ ဆႏၵျပျပည္သူေတြက ထပ္မံ သက္ေသ ျပလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

မူးယစ္ေဆးဝါးဂိုဏ္းေတြ မာဖီးယားဂိုဏ္းေတြဆိုတာ စိတ္႐ူးေပါက္ ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ မင္းဆိုး မင္းညစ္ေတြ ေအာက္မွာ အထြန္းကား အပြင့္လန္းဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ တရားဥပေဒ အာဏာပိုင္စိုးမႈ လံုးဝမရိွပါဘူး။ အတၱသမား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ႕ပါးစပ္ကထြက္သမွ် ဥပေဒျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလို အေနအထားမ်ဳိးဟာ ရာဇဝတ္မႈေတြ ပရမ္းပတာ ဗ႐ုတ္သုတ္ခေတြ အတြက္ အေကာင္းဆံုး ေရခံေျမခံပါ။

ကိုယ္က်ဳိးရွာစစ္အုပ္စုဟာ မင္းမဲ့ဝါဒနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ကို ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ တခုတည္းေသာ အေၾကာင္း တရားျဖစ္ပါတယ္။ အရည္အခ်င္း မရွိတဲ့ စစ္အုပ္စုက တႏိုင္ငံလံုးကို စစ္ကၽြန္ျပဳ စစ္ဇာတ္သြင္းမႈ ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ၁၉၈၇ ခုမွာ 'ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ အနိမ့္ဆံုးတုိင္းျပည္' အဆင့္ကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္။

အဲဒီကေန အႏွစ္ (၂ဝ) ထပ္ၾကာသြားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ မေပၚခဲ့ဖူးတဲ့ ဖ႐ိုဖရဲ ဗ႐ုတ္ သုတ္ခေတြ၊ တလြဲ တေခ်ာ္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေတြနဲ႔ လူမႈေရး ပဋိပကၡေတြဟာ ကမၻာေပၚမွာ က်႐ႈံးႏိုင္ငံ အနည္းငယ္ ေလာက္ကပဲ လိုက္မီႏိုင္တဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ အခုဆိုရင္ စစ္အုပ္စုဟာ သူ႔ရဲ႕လမ္းျပေျမပံု ဆိုတာကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ အဲဒါ အေကာင္ အထည္ေပၚလာရင္ ပိုၿပီး ပ်က္ယြင္းၿပိဳကြဲတာနဲ႔ ပဋိပကၡေတြ ျပင္းထန္သဲသန္လာမွာ ေသခ်ာေပါက္ ပါပဲ။ ဒီေျမပံုအတိုင္းဆိုရင္ ဗိုလ္သန္းေရႊ ေသၿပီးေနာက္မွာ သို႔မဟုတ္ လက္ရွိ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ဳိးဆက္ လြန္ၿပီး ေနာက္မွာ ေဟတီႏိုင္ငံက ဒူေဗးလီးယား၊ ေျမာက္ကိုရီးယားက ကင္အီဆြန္း၊ ဆီးရီးယားက အာဆဒ္တို႔လို အာဏာရွင္ မင္းဆက္ပဲ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။

အတိုက္အခံဘက္ၾကည့္ရင္ေတာ့ အဓိကအဖြဲ႔အစည္းအားလံုး လိုလိုမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ား တူညီတဲ့ ပင္မ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ေျမာ္ျမင္မႈေတြ ရွိေနပါတယ္။ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ UNLD သို႔မဟုတ္ ညီၫြတ္ ေသာ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား မဟာမိတ္အဖြဲ႔ UNA တို႔ဦးေဆာင္တဲ့ တိုင္းရင္းသား အင္အားစုေတြဟာ ၁၉၉၈ ခုမွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ CRPP ထဲ ေပါင္းစည္း လက္တြဲထားပါတယ္။ ဒီေကာ္မတီကို ၁၉၉ဝ ျပည့္ ႏွစ္တုန္းက အဓိက ေရြးေကာက္ခံခဲ့ရတဲ့ ပါတီေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္း ထားတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြၾကား ေႏွာင္ႀကိဳးကို ၁၉၉ဝ ၾသဂုတ္လ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ လမ္း ေၾကညာခ်က္နဲ႔ ပထမဆံုး စခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြကလည္း UNLD, UNA နဲ႔ ဆက္စပ္ေနၿပီး အဲဒီကတဆင့္ CRPP နဲ႔ ခ်ိတ္ ထားပါတယ္။ ၁၉၉၈ ခုတုန္းကဆိုရင္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ (၄) ဖြဲ႔က CRPP ကို ေျဗာင္အတိအလင္း ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ အင္အားအႀကီးဆံုး တရားဝင္ ရွမ္းႏိုင္ငံေရးပါတီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ခြန္ထြန္းဦးနဲ႔ အင္အားအႀကီးဆံုး ရွမ္းလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္တို႔ကို ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္မွာ နအဖ က ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ်တဲ့ ေနာက္ခံ အေၾကာင္းတခုကေတာ့ သူတို႔ဟာ တိုင္းရင္းသား အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ CRPP ၾကား မွာ ၾသဇာေညာင္းတဲ့ ပင္မ အဆက္အသြယ္ေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ NLD နဲ႔ UNLD တို႔ဟာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာ (၉၅)ရာခိုင္ ႏႈန္းကို ရခဲ့တယ္။ NLD ဟာ တုိင္းရင္းသား ေဒသေတြမွာလည္း အမတ္ေနရာေတြ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ ခရီးစဥ္ေတြအတြင္းမွာ လူထုအင္အား အမ်ားဆံုး ထြက္ႀကိဳၾက၊ ေထာက္ခံၾကတာဟာ (တိုင္းရင္းသား) ျပည္နယ္ ေတြမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စစ္အုပ္စုက ေဒၚစုအေပၚ ယုတ္မာ ႐ိုင္းစိုင္းလွတဲ့ ဒီပဲယင္း လုပ္ႀကံမႈကို က်ဴးလြန္ခဲ့ တာျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၉ဝ က NLD ဟာ တပ္နယ္ေျမေတြမွာလည္း မဲႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ NLD ရဲ႕ ဥကၠ႒နဲ႔ ဒုဥကၠ႒ တို႔ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဟာင္းေတြ၊ တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ ျဖစ္သလို တျခား 'အျမင္မွန္ရ'တဲ့ တပ္မႉးေဟာင္းေတြ ရဲေဘာ္ ေဟာင္းေတြ အေျမာက္အျမားလည္း ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အႀကီးဆံုး အတိုက္အခံ ပါတီႀကီးထဲမွာ ပါဝင္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သံုးျခင္းအားျဖင့္ စစ္တပ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ၊ တုိင္းရင္းသား အင္အားစု ေတြၾကား တုိင္းျပည္ အစိတ္စိတ္ ေသြးေခ်ာင္းစီးၿပိဳကြဲမွာ မဟုတ္ဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္း တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ ညီၫြတ္ ေပါင္းစည္း သြားမွာသာျဖစ္ပါတယ္။

ေျမေအာက္အတိုက္အခံအဖြဲ႔ေတြဟာလည္း အေရးပါတဲ့ သေဘာတူခ်က္ေတြ ရယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၂ ခု ဇူလိုင္လ မာနယ္ပေလာ စာခ်ဳပ္ကေနစခဲ့တာ ၁၉၉၇ ဇန္နဝါရီလမွာ ခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ `မယ္ သေရာထ´ သေဘာတူညီခ်က္ ဆိုရင္ အနာဂတ္ ဗမာျပည္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေရး အတြက္ မွန္ကန္တဲ့ ေျခလွမ္းတခုအျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ ကိုယ္တိုင္က အသိအမွတ္ျပဳ ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာခ်ဳပ္ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ေတြ သို႔မဟုတ္ လက္နက္ ကိုင္ တုိင္းရင္း သားအဖြဲ႔ေတြၾကား ကြဲလြဲခ်က္ေတြကို တန္းတူညီမွ် သေဘာတရားအရ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေစ့စပ္ေျဖရွင္း ဖို႔ လည္း သေဘာတူ ထားတာေၾကာင့္ ထူးျခားေနပါတယ္။

ေျမေအာက္ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ အားလံုး နီးပါးဟာ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားေကာင္စီ NCUB အတြင္းမွာ စုစည္း ညီၫြတ္လ်က္ ရွိေနပါတယ္။ ဒီ တပ္ေပါင္းစုထဲမွာ လက္နက္ကိုင္ တုိင္း ရင္းသား အဖြဲ႔ (၁ဝ) ဖြဲ႔၊ လက္နက္မကိုင္တဲ့ တုိင္းရင္းသား သို႔မဟုတ္ လူနည္းစုအဖြဲ႔ (၅) ဖြဲ႔နဲ႔ (ျပည္ပေရာက္ NLD ပါ တီနဲ႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ အပါအဝင္) ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔အစည္း သို႔မဟုတ္ အရပ္ဘက္ လူထုအသင္းအဖြဲ႔ (၁၃) ဖြဲ႔ ပါဝင္ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့အျပင္ NLD၊ တစညနဲ႔ တိုင္းရင္းသားပါတီ (၇) ခုက ေရြးေကာက္ခံရတဲ့ ျပည္ပေရာက္ အမတ္ (၃၄)ေယာက္ပါ ပါဝင္ေနပါတယ္။ NCUB အျပင္ဘက္က တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြ၊ ဒီမိုကေရ စီအဖြဲ႔၊ အရပ္ဘက္ အသင္း အဖြဲ႔ေတြကေတာ့ ျပည္ပေရာက္ UNLD အဖြဲ႔၊ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု မ်ားေကာင္စီ ENC စစ္ေရးမဟာမိတ္ (၅) ဖြဲ႔၊ျမန္မာ ႏိုင္ငံ ဒီမိုကရက္တစ္အင္အားစု FDB၊ SYCB နဲ႔ NY Forum လို ေက်ာင္းသားလူငယ္ တပ္ေပါင္းစုမ်ား စတဲ့ တပ္ေပါင္းစု ေတြက တဆင့္ NCUB နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ ဒါမွမဟုတ္ အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဒီလို ဆက္စပ္ ညီၫြတ္ ေနတယ္ဆိုတာ အားလံုး တသားတည္း ျပႆနာ မရွိ ညီၫြတ္ေနတာကို မဆိုလိုပါဘူး။ အနိမ့္ဆံုး အားျဖင့္ ျပႆနာ ေတြကို ေဘာ့စ္နီးယား၊ အေရွ႕တီေမာ၊ အီရတ္တို႔မွာလို အခ်င္းခ်င္း လက္နက္ကိုင္ၿပီး ေသြးေခ်ာင္းစီး ေျဖရွင္းမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ျဖစ္ပါတယ္။

ကူးေျပာင္းေရးကာလကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖတ္သန္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ NLD ဟာ ၁၉၄၇ အေျခခံ ဥပေဒအေပၚ တစံုတရာ အေျခခံထားတဲ့ ယာယီ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ တခုကို ေဖာ္ထုတ္ထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗမာလူမ်ဳိး အပါအဝင္ တိုင္း ရင္းသား အားလံုးပါဝင္မယ့္ ဒုတိယပင္လံု ညီလာခံေခၚဖို႔ အစီအစဥ္ေတြလည္း ရွိထားပါတယ္။ အေဝးေရာက္ အတိုက္ အခံ အင္အားစုေတြကလည္း အနာဂတ္ အေျခခံဥပေဒေတြကို ေရးဆြဲ ေဖာ္ထုတ္ေနၾကပါတယ္။ အင္မတန္႔ကို လႊမ္းျခံဳ မႈရွိရွိနဲ႔ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အေျခခံနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ဖက္ဒရယ္ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးႏွင့္ ဆက္စပ္ညိႇႏိႈင္းေရး ေကာ္မတီ FCDCC ရယ္၊ ျပည္နယ္ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးေကာ္မတီ SCDC (၈) ခုရယ္ဟာ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ ကြာဟမႈေတြ ပဋိ ပကၡေတြကို ေျပလည္ေအာင္ ညိႇေနၾကပါတယ္။

ယူဂိုဆလားဗီးယားတို႔ အာဖရိကတိုက္က တိုင္းျပည္ေတြနဲ႔မတူတာက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏွစ္ (၂ဝဝဝ) ေက်ာ္ ယဥ္ေက်းမႈ ျမင့္မားခဲ့တဲ့ သမိုင္းမွာ ေဘာလ္ကန္ႏိုင္ေဇးရွင္းဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈနိမ့္ လူ႐ိုင္းဆန္ဆန္ အစိတ္စိတ္ကြဲ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္း မရ သတ္ၾကျဖတ္ၾကတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး မၾကားဖူးပါဘူး။ ျမန္မာ့ သမိုင္းမွာရွိခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲေတြဟာ အဓိကအားျဖင့္ ပေဒသရာဇ္ ဘုရင္ေတြက ပတ္ဝန္းက်င္နယ္ေျမေတြ အေပၚ ဘုန္းတန္ခိုးခ်ဲ႕ထြင္တဲ့ စစ္ပြဲေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေရွးေခတ္က ဘယ္တိုင္း ျပည္မွာ မဆိုထံုးစံျဖစ္တဲ့ ပေဒသရာဇ္ေတြရဲ႕ အမူအက်င့္အတိုင္းပါပဲ။ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး မရခင္နဲ႔ ရၿပီးစကာလက လူမ်ဳိးေရး အဓိက႐ုဏ္းေတြဟာ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ သမားေတြရဲ႕ 'ေသြးခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး' နည္းပရိယာယ္ ေၾကာင့္နဲ႔ လူမ်ဳိးခြဲျခားေရးသမား အနည္းစုေၾကာင့္ ေပၚတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြကို အေျမာ္အျမင္ႀကီးတဲ့ ႏွစ္ဘက္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျပည္သူေတြက အျမန္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

စစ္အစိုးရက ဖက္ဒရယ္စနစ္ကို သ႐ုပ္ဖ်က္ အဓိပၸာယ္ တလြဲေဖာ္မႈ ဟာလည္း ျမန္မာျပည္သူေတြ အေပၚ အရင္ကလို မထိေရာက္ ေတာ့ပါဘူး။ ဖက္ဒရယ္စနစ္ရဲ႕ တကယ့္အဓိပၸာယ္ကို ဗမာအပါအဝင္ တုိင္းရင္းသားေတြက ပိုမိုသိျမင္ လက္ခံလာ ၾကပါၿပီ။ အတိတ္ကာလ စစ္ပြဲေတြမွာ ေအာင္ႏိုင္သူ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိခဲ့တဲ့ ဗမာလူမ်ဳိးေတြဟာ အခုအခါမွာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေတြကို ကမၻာ့စံႏႈန္းေတြအတိုင္း ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ျငင္းပယ္ထားလို႔ အက်ဳိး မရွိပံုကို သေဘာေပါက္ လာပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တခုတည္း ႂကြင္းက်န္ေနတဲ့ အဟန္႔ အတားကေတာ့ စစ္အုပ္စုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၂ဝဝ၇ စက္တင္ဘာလမွာ ကုလသမဂၢက ခ်မွတ္ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ဌာေန တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္း ဟာ ဗမာျပည္က ဒီမိုကေရစီနဲ႔ တုိင္းရင္းသား ျပႆနာအတြက္ အားျဖစ္ေစပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္တခု သိထားဖို႔ကေတာ့ ဗမာျပည္မွာ စစ္အစိုးရေျပာေနသလို တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိး (၁၃၅) မ်ဳိးလည္း မရွိပါဘူး။ အေရအတြက္ အစစ္အမွန္က (၆ဝ) ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ပဲ ရွိၿပီး နအဖက လူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္းကို နာမည္ (၄-၅)မ်ဳိးနဲ႔ ထပ္ခါထပ္ခါ လွည့္ပတ္ ေရတြက္ ထားလို႔ ေဖာင္းပြေနတာပါ။

ကေနဒါႏိုင္ငံ ကြိဘက္နယ္၊ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ စေကာ့တလန္နယ္၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္ ႏိုင္ငံ ဖလန္ဒါးနယ္ ေတြမွာလိုပဲ လံုးဝ ခြဲ ထြက္ခ်င္တဲ့ လူနည္းစုဆိုတာက အျမဲရွိပါတယ္။ ေနာင္မွာလည္း ရွိေနမွာ ဓမၼတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိး တမ်ဳိးစီ အတြင္းမွာ အမ်ားစုႀကီးကေတာ့ တန္းတူအခြင့္ အေရးပဲ ရခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ခြဲထြက္ခ်င္သူေတြမွာ သူတို႔ဆႏၵကို လက္ေတြ႔ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြ အေနအထားေတြလည္း မရွိပါဘူး။ ယခင္ဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ ဦးႏု လက္ထက္ ၁၉၅၈ ခုတုန္းကေတာင္ တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒရဲ႕ ပုဒ္မ ၁၄ဝ ကို အသံုး ခ်ၿပီး ဥပေဒနဲ႔အညီ ခြဲထြက္ဖို႔ အခြင့္အေရး ရွိခဲ့တုန္းကေတာင္ ခြဲထြက္ဖို႔ အားထုတ္မႈ မရွိခဲ့ဘဲ ျပည္ေထာင္စု ေဘာင္ထဲမွာ အခြင့္အေရး ပိုရဖို႔ကိုသာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေတာင္းဆိုခဲ့တာ ဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ေနဝင္းစစ္အုပ္စု က အၾကမ္းပတမ္း အင္အားသံုး ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြ၊ အထူးသျဖင့္ အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ နယ္ေျမေတြ ထဲက ျပည္သူလူ ထုေတြဟာ အေျခခံအားျဖင့္ စစ္ပန္းေနၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း နအဖက သူတို႔အေပၚ ဖိအားေပးၿခိမ္းေျခာက္ ကစားလို႔ ရတာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၈ ခု စက္တင္ဘာလတုန္းက အပစ္ရပ္အဖြဲ႔တခ်ဳိ႕ စစ္အုပ္စုကိုအာခံၿပီး CRPP ကို အား ေပးခဲ့တုန္းက ေဒသခံလူထုဖိအားနဲ႔ အပစ္ ရပ္စစ္အရာရွိႀကီးေတြရဲ႕ စစ္ေရွာင္လိုစိတ္ေၾကာင့္ စစ္ျပန္မျဖစ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေအးေခတ္ၿပီး တဲ့ေနာက္ပိုင္း ကမၻာမွာလႊမ္းလာတဲ့ အၾကမ္းမဖက္ေရး သေဘာတရားနဲ႔ မီဒီယာရဲ႕ ၾသဇာသက္ ေရာက္မႈေတြဟာ ဗမာျပည္က လက္နက္ကိုင္ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြအေပၚ ျဖစ္သင့္တာထက္ ပိုၿပီး ၾသဇာေညာင္း ခဲ့ပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ စစ္တိုက္ေရးထက္ (သံုးပြင့္ဆိုင္) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးနဲ႔ အၾကမ္းမဖက္ေရး တို႔က ပိုေခတ္စားေနပါ တယ္။

တဖက္ကၾကည့္ရင္ ကမၻာပၚမွာ ေဘာ္လ္ကန္ႏိုင္ေဇးရွင္း တခုတည္းသာ ျဖစ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်က္ကိုစလိုေဗးကီး ယားႏိုင္ငံလို 'ကတၱီပါလမ္းခြဲ' နဲ႔ လံုးဝၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ခြဲခြာ ခဲ့ၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အထိန္းအခ်ဳပ္မဲ့ က်႐ႈံးေနတဲ့ နအဖ စစ္အုပ္စုဘဝကေန စစ္ဘုရင္တျဖစ္လဲ စစ္အုပ္စုဝင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ သို႔မဟုတ္ တိုင္းမႉးေတြက သီးျခားစီထိန္းခ်ဳပ္ တဲ့ အာဏာၿပိဳင္ တဗိုလ္တမင္း နယ္ပယ္ေတြ တေထြးႀကီးအျဖစ္ ၿပိဳကြဲသြားျခင္းအားျဖင့္သာ သမၼတ ဆီယဒ္ဘား အလြန္ ဆိုမာလီယာ၊ သမၼတ နာဂ်ီဘူလာ အလြန္ အာဖဂန္နစၥတန္၊ သမၼတ မိုဘူတူအလြန္ ကြန္ဂိုႏိုင္ငံေတြမွာလို ေဘာ္လ္ကန္ႏိုင္ေဇးရွင္းနဲ႔ မင္းမဲ့ဝါဒ ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အဲဒီႏိုင္ငံေတြနဲ႔မတူဘဲ ကံေကာင္းေထာက္မ တာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဥပေဒ ေၾကာင္းနဲ႔ ညီၿပီး လူထုေထာက္ခံတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္မႈ တရပ္က အာဏာယူဖို႔ အေသအခ်ာျပင္ဆင္မႈရွိရွိ အရည္အခ်င္းရွိရွိနဲ႔ အဆင္သင့္ရွိေနပါ တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဒီမ္ိုကေရစီနဲ႔ တိုင္းရင္းသား အတိုက္ အခံေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ နအဖ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေတြထက္ ပိုၿပီး အရည္အခ်င္းျပည့္ဝ၊ အေတြ႔ အႀကံဳလည္းႀကီး၊ အျမင္ပိုက်ယ္၊ သေဘာထားႀကီး၊ အေျမာ္အျမင္ရွိတာ လံုးဝ အေသ အခ်ာပါပဲ။

အီရတ္တို႔ အာဖဂန္နစၥတန္တို႔နဲ႔ မတူတာက ျမန္မာျပည္က ယုတ္မာ ရက္စက္မႈေတြ အၾကမ္းဖက္ မႈေတြ အားလံုးဟာ အုပ္စိုးသူ နအဖရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိုက္ အခံေတြထဲမွာ အစြန္းေရာက္ သမားေတြ အၾကမ္းဖက္ သမားေတြ လံုးဝမရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နအဖကိုသာ ထိန္းခ်ဳပ္ ဖယ္ရွားႏိုင္ရင္ ေနာင္မွာ ေသြးေခ်ာင္းစီးစရာ ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ မ်က္ေမွာက္ကာလမွာ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ဦးေႏွာက္မဲ့ ႐ူး႐ူးႏွမ္းႏွမ္း စီးပြားေရး မူဝါဒေတြေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေတြကလြဲလို႔ လူတုိင္း မြဲျပာက်ေနပါတယ္။ စင္ကာပူက ဝါရင့္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မစၥတာ လီကြမ္းယူး ကေတာင္ စီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သက္ လာရင္ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ 'လဒူ' ေတြပဲလို႔ သမုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူျပည္သားေတြ အတြက္ေရာ၊ တိုင္းရင္းသား လုပ္ငန္းရွင္ေတြ အတြက္ေရာ၊ ႏိုင္ငံျခားက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ အတြက္ပါ အက်ဳိးအျမတ္ရွိမယ့္ ဘာ ဂလိုဘယ္လ္လုိက္ေဇး ရွင္းမွ ဗမာျပည္မွာ အျမစ္မတြယ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒါနဲ႔ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ NLD ဟာ မိမိ္ေခါင္းေဆာင္ပိုင္း ကိုေရာ ေအာက္ေျခ အဖြဲ႔ဝင္ ေတြကိုပါ ဘာသာရပ္ေပါင္း စံုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကမၻာ့ အဆင့္မီေအာင္ အရည္အေသြး ျမႇင့္တင္ေပးမႈေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ လုပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ တေန႔ ေန႔မွာ တ႐ုတ္၊ ဗီယက္နမ္တို႔လို ဂလိုဘယ္လ္လိုက္ေဇးရွင္း လႈိင္းစီးၿပီး တိုင္းျပည္တိုးတက္ေစဖို႔ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္နဲ႔ လို အပ္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ ျဖည့္တင္းေနပါတယ္။ ျပည္ပေရာက္ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ တိုင္းရင္းသား အင္အားစု ေတြဟာလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပည္ပမွာ ေလ့လာသင္ၾကားေနခဲ့ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေနာက္ခံ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္ စြမ္း ေဆာင္ရည္ေတြ ေကာင္းေကာင္းေလ့က်က္ ထားပါၿပီ။

အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ဟာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း 'အစိုးရ ေျပာင္းပစ္ေရး' ကို ေတာင္းဆိုေနတာ မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ အခန္းက႑ကို အေလးထား စဥ္းစားၿပီး ေစ့စပ္ ေဆြးေႏြး ညိႇႏႈိင္းရင္း ႏိုင္ငံေရးအေျဖရွာဖို႔န႔ဲ သိတ္မေဝးတဲ့ အနာဂတ္ တခ်ိန္မွာ စစ္တပ္အုပ္စိုးမႈကို အၿပီးအပိုင္ ဖ်က္သိမ္းဖို႔သာ ေတာင္း ဆိုေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ၂ဝဝ၆ ေဖေဖာ္ဝါရီမွာ NLD က ကူးေျပာင္းေရး အစီအစဥ္ တခု အဆိုတင္ခဲ့ရာမွာ နအဖကို ၾကားကာလတခုအတြက္ 'ဒီဂ်ဴရီ' တရားဝင္ အစိုးရအျဖစ္ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ခံ လႊတ္ေတာ္က အသိအမွတ္ ျပဳေပးမယ္လို႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။

၂ဝဝ၇ ၾသဂုတ္လမွာလည္း ေရြးေကာက္ခံအမတ္ (၉၂) ေယာက္က အစားထိုး လမ္းျပ ေျမပံုတခု အဆိုျပဳခဲ့ ရာမွာ နအဖ ကို အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးနဲ႔ ကူးေျပာင္းေရး ျဖစ္စဥ္ေတြအတြင္း ေရြးေကာက္ခံ NLD အမတ္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသား အမတ္ေတြနဲ႔ အတူ အေရးပါတဲ့ အခန္းကပါဝင္ခြင့္ ကတိေပးခဲ့ပါတယ္။ "ဘယ္ဟာကို မဆို ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းလို႔ ရႏိုင္တယ္" လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ တပ္မေတာ္ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္မွာ မဟုတ္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကိုသာ စနစ္ တက် ညိႇညႇိႏႈိင္းႏႈိင္းနဲ႔ ဖ်က္သိမ္းပစ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အတိုက္အခံေတြ အားလံုးရဲ႕ တညီတည္း သေဘာထားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေခါင္းမာလွတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကေတာ့ ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္ အားလံုးကို ပယ္ခ် ပစ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီအဓိပၸာယ္ ျပည့္ဝ လွတဲ့ အဆိုျပဳခ်က္ေတြဟာ တင္းမာလွတဲ့ စစ္အုပ္စုဘက္ကေန အူတူတူနဲ႔ ေရွ႕ေနလိုက္ ေနသူေတြ ေျပာေနတဲ့ အဓိပၸာယ္မဲ့ 'တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲေရး' အသံေတြနဲ႔ အင္မတန္မွ ကြာျခားလွပါတယ္။ နအဖ စစ္အုပ္စုကလည္း တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ေနပါ တယ္လို႔ (၁၉) ႏွစ္လံုးလံုး ေျပာေနခဲ့ရာမွာ ရလဒ္ကေတာ့ ဗုဒၶသားေတာ္ ရဟန္း သံဃာေတြ အစု လိုက္အျပံဳလိုက္ အသတ္ခံရတာပဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အစိုးရရဲ႕ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲေရး အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွဒီမိုကေရစီဘက္ ေျပာင္းလဲမွာမဟုတ္ဘဲ ပိုၿပီးေတာ့ ေသြးေခ်ာင္း စီးဖို႔သာ ရွိပါတယ္။

နအဖစစ္အုပ္စုကို ဖိအားမေပးဘဲ လူမိုက္အားေပး ထိေတြ႔ ဆက္ဆံေရး လုပ္ဖို႔လည္း အာဆီယံ၊ တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံေတြက ေဆာ္ၾသၾက ရပ္တည္ၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံခမ်ာ သူ႔သတင္း ေထာက္ မစၥတာ နဂါအီတေယာက္ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း အနီးကပ္ ပစ္သတ္ခံလိုက္ ရပါတယ္။ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွာလည္း ခ်င္လ္စတန္ပါက္ ေဆြးေႏြးပြဲဆိုၿပီး နအဖနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံ ေက်ာသပ္ ရင္သပ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူေတြ ရွိပါတယ္။

ဒါေတြအားလံုးရဲ႕ရလဒ္ကေတာ့ စစ္ကၽြန္ျပဳ လူသတ္ယႏၲရား ပိုမို ႀကီးထြားလာၿပီး အိမ္နီးခ်င္း တိုင္းျပည္ေတြဆီ ဒုကၡ သည္ေတြ၊ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြ ပိုထြက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ေအ့ဒ္စ္အပါအဝင္ ေရာဂါဆိုးေတြ၊ အဓမၼလုပ္ အားေပးေတြ၊ စစ္တပ္ရဲ႕မုဒိမ္းမႈေတြနဲ႔ ျပည္တြင္း အိုးအိမ္မဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ ပိုပ်ံ႕ႏွ႔ံ ပိုမ်ားျပားလာတာလည္း အားလံုး အသိပါပဲ။

ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံမွာ အေလးအျမတ္အထားဆံုး (သာသနာ့) အလႊာကို တိုင္းျပည္ရဲ႕ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ဘုရား ပုထိုးေပၚမွာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဘာသာေရး ေန႔ထူး ေန႔ျမတ္ျဖစ္တဲ့ လျပည့္ေန႔ႀကီးမွာ ေသြေခ်ာင္းစီး သတ္ပစ္ဖို႔ လက္မေႏွးတဲ့ စစ္အုပ္စုကို မ,တင္ေပးေနလို႔ ဘာအက်ဳိးထူးမ်ား ရႏိုင္မယ္ ထင္ေန ၾကပါသလဲ။ စိတ္ကူးယဥ္ အျမင္သာျဖစ္တဲ့၊ လက္ေတြ႔ မျဖစ္ ႏိုင္တဲ့ ေဘာ္လ္ကန္ႏိုင္ေဇးရွင္း ေသြးေခ်ာင္းစီး ၿပိဳကြဲမႈနဲ႔ မင္းမဲ့ ဝါဒဗ႐ုတ္သုတ္ခ အေျခအေနဆိုးကို ကာကြယ္ဖို႔ဆိုၿပီး ဒီလိုစစ္အစိုးရမ်ဳိးနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံတာ၊ ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ အေျခအေနထိန္းသိမ္းဖို႔ ရပ္ခံတာဟာ လူ႔က်င့္ဝတ္အရ လုပ္သင့္သလား၊ ျဖစ္ေရာျဖစ္ႏိုင္မွာလား။ ဒီလိုေသြးေခ်ာင္းစီး ဖ႐ိုဖရဲ အလားအလာကို တကယ္ ကာကြယ္ ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီ စစ္အစိုးရေနရာမွာ အတိုက္အခံေတြ ေဖာ္ထုတ္ျပထားတဲ့ လမ္းျပေျမပံု အတိုင္း ျပည္သူက အခြင့္အာဏာ အပ္ႏွင္း ထားတဲ့ အတိုက္အခံေတြနဲ႔ အစားထိုး ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ ကလြဲလို႔ တျခားနည္းလမ္း မရွိပါ။ ။

ဂါမဏိ