ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေသာကႏွင့္ ၾကားလူပြဲစား သတိထား

February 23, 2013

ျပည္ပက ျပန္၀င္လာၿပီး လက္ရွိ ဗမာျပည္အေျပာင္းအလဲေတြကုိ ေလ့လာခြင့္ ရတဲ့သူေတြ (တဦးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ ပါတီအဖြဲ႔ အစည္းလိုက္ျဖစ္ေစ) က်ေနာ္တို႔ ဗမာႏုိင္ငံလံုး ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ကုိယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ဆံုတိုင္း ေမးခြန္းတခုကို ေမးေလ့ရွိတယ္။ အဲ့ဒီေမးခြန္းကေတာ့ “လက္ရွိအစိုးရဟာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ သြားႏုိင္ေခ် ရွိ/မရွိ ခင္ဗ်ားတို႔ ဗကသေတြရဲ႕ အျမင္ေလး သိခ်င္ပါတယ္” ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလို ေမးလာတဲ့အခါ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ကိုယ္တုိင္ၾကံဳ ေတြ႔ ခံစားေနရတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ အျမင္ေတြနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာျဖစ္ပ်က္ေန သမွ် ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္း ကုိ ျခံဳငံုေလ့လာ ေပါင္းစပ္ၿပီး သူတုိ႔ေမးတဲ့ေမးခြန္းကို ျပန္ေျဖၾကားေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းဟာလည္း ျပည္ပက လာတဲ့ သူေတြသာမက ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရးေလာကနဲ႔ လက္လုပ္လက္စားျပည္သူေတြ ၾကားမွာပါ ေရပန္း အစားဆံုးေမးခြန္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ အခု ဒီေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆက္စပ္ေတြးေတာ ရသမွ်ကုိပါ ေပါင္းရံုးၿပီး ဗကသမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကိုယ္စား က်ေနာ္ ေျဖရွင္းတင္ ျပခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ အခုတေလာ လူေျပာသူေျပာမ်ားေနတဲ့ အယူအဆ (၂) ရပ္စလံုးကို လံုး၀ ကန္႔ကြက္ ရပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္အယူအဆ (၂) ရပ္လဲဆုိေတာ့..

(၁) လူထုကိုလမ္းေပၚဆြဲတင္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ အစိုးရကုိ ဖိအားေပး အက်ပ္ကိုင္ရင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတဲ့ နည္းလမ္း န႔ဲ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္သြားမယ္ ဆုိတဲ့ အယူအဆ…။

(၂) ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ အစုိးရကတဖက္ လူထုကတဖက္ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ပဋိပကၡေတြမွာ ၾကားေနၿပီး ညႇိႏႈိင္းေပး ေရးကို ေဆာင္ရြက္ေပးရမယ္ဆုိ္တဲ့ အယူအဆ…။

ဒုတိယအယူအဆဟာ ပထမအယူအဆကေန ဆင့္ပြားေပၚထြက္လာပံု ရပါတယ္။ ပထမ အယူအဆေပၚ အထိုင္ခ်ၿပီး စဥ္း စားၾကတဲ့အခါ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေကာက္သြားရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕လို႔ အေတြး ၀င္လာၿပီး လမ္းေပၚ ထြက္ေနတဲ့ လူထုႀကီး ကို ျပန္ထိန္းတဲ့ သေဘာပါ။ ဒီအယူအဆႏွစ္ရပ္ စလံုးကို က်ေနာ္တို႔ ဘာေၾကာင့္ ဆန္႔က်င္ေနရပါသလဲ။ ရွင္းပါတယ္။ ဒီ အယူအဆ (၂) ခုမွာ ေၾကာက္စိတ္ မသိမသာ စြက္ေနတာရယ္၊ လက္ေတြ႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့ ျပည္သူ႔အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြကို ေနာက္တန္း တြန္းပို႔ၿပီး မိမိတို႔ႏုိင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ တစ္ခုတည္းသာ ၿပီးေျမာက္ဖု္ိ႔ ႀကိဳးစားေနၾက လို႔ပါပဲ။

စနစ္တက် သ႐ုပ္ခြဲၾကည့္တဲ့အခါ လူထုႀကီးက လူအုပ္ႀကီးတခု မဟုတ္ပါဘူး။ လူထုႀကီးရဲ႕ေတာင္းဆုိ သံေတြဟာ သူတုိ႔ အမွန္တကယ္ ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြက တဆင့္ ေပၚေပါက္ လာတာပါ။ ၾကံဳရာက်ပန္း ေပါင္းမိၾကလုိ႔ ထင္ရာျမင္ရာကို တညီတညြတ္တည္း ၀ုိင္းလုပ္ေနၾကသူမ်ား မဟုတ္ပါ။ မီးပ်က္လုိ႔ ဖေယာင္းထြန္းတဲ့သူေတြ၊ ေျမသိမ္းခံရလုိ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အထိ သပိတ္စခန္း လာဖြင့္ၾကသူေတြ၊ ရန္ကုန္ကေနျပည္ေတာ္ အထိ လမ္းေလွ်ာက္ ခ်ီတက္ဖ္ုိ႔ ႀကိဳးစားသူေတြ၊ လက္ပံ ေတာင္းေတာင္ကုိ စုေ၀းေငးၾကည့္ေနသူေတြ အားလံုးဟာ မိမိတို ႔နစ္နာခ်က္ေတြ အတြက္ အေသအရွင္ တုိက္ပြဲ၀င္ေန သူေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ ေတာင္းဆုိတာဟာ အစုိးရျဖဳတ္ခ်ေရးလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔အတြက္ အက်ဳိးမရွိတဲ့ စနစ္ ေတြ စီမံကိန္းေတြကိုသာ ရပ္ဆုိင္းၿပီး ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ လွည့္ရမယ္ဆုိရင္ ဘယ္လုိမွ ယုတၱိမက်တဲ့ အေတြးအေခၚသာ ျဖစ္ရပါမယ္။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ အစုိးရအေနနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပက အတုိက္အခံေတြ အားလံုး၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒေဘာင္ အတြင္း သြင္းေရးကို ႀက္ိဳးစားပမ္းစား အာ႐ံု စိုက္ေနျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒီလုိ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဖု္ိ႔ အေနာက္ႏို္င္ငံေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ ကို အပူတျပင္းရယူဖုိ႔ အေရးႀကီးေနခ်ိန္လည္းျဖစ္တယ္။ အလြန္ဆံုးလုပ္ရင္ ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ျပန္တာမ်ဳိး၊ ရခိုင္မွာလုိ ေဒသတစ္ခ်ဳိ႕ကုိ မာရွယ္ေလာနဲ႔ ယာယီ အုပ္ခ်ဳပ္တာမ်ဳိးပဲ ဆႏၵ ရွိလိမ့္မယ္။ သူတို႔ဘက္က ေရွ႕ကိုသြားေနမွာ မဟုတ္သ လုိ ေနာက္ကိုျပန္လွည့္ေနမွလဲ မဟုတ္ဘူး။ ၁၉၆၂ ကတည္းက ရရွိထားတဲ့ အာဏာကို ၁၉၈၈ မွာ ျပန္လည္မြမ္းမံၿပီး ၂၀၀၈/၂၀၁၀ မွာ ပိုမိုခိုင္ျမဲသြားေအာင္ အထိုင္ခ်ၿပီးျဖစ္လုိ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲကေန ခုခံ ကာကြယ္ ထားႏိုင္ၿပီဆုိတာ သိသာ ထင္ရွားေနပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြအေနနဲ႔ အေၾကာက္တရားကို ဖယ္ရွားၿပီး အခြင့္အေရး တုိက္ပြဲေတြကို ဆင္ႏႊဲလာတာ ႏွစ္ေပါင္း (၂၄) ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ ေရွ႕မွာလဲ လုိခ်င္တဲ့ အေနအထားထိ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး မရမခ်င္း ဆက္လက္ တုိက္ပြဲ ၀င္ေနရဦးမွာပါ။ အမ်ဳိးသားေသြးစည္း ညီညြတ္ေရးနဲ႔ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရသေရြ႕ မ်က္လံုး ပိတ္သည္အထိ ႀကိဳးပမ္းေနရဦးမွာပါ။ အခုမွ အမ်ဳိးသား လႈပ္ရွားမႈ လကၡဏာေတြကုိ ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒါခရီးအစပါ။ ပန္းတုိင္တခု မဟုတ္ သလို မုိင္တုိင္တခုလဲ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေသြးလန္႔မႈ တစ္ခု အေၾကာင္းျပဳၿပီးေအာက္ေၾကး နဲ႔ ရသေလာက္ ယူထားလုိက္မယ္ ဆုိတဲ့ ေတြးဆခ်က္ေတြကုိ က်ေနာ္တို႔ လံုး၀ျငင္းဆန္ ကန္႔ကြက္ လုိက္ပါတယ္။

လူထုႀကီးကေအးခ်မ္းစြာ ခ်ီတက္ဆႏၵျပတာဟာ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ရန္ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ပုဒ္ထီး ပုဒ္မေတြတပ္ၿပီး တ ရားစြဲစရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ေအးခ်မ္းစြာ စုေ၀းခြင့္၊ ဆႏၵျပခြင့္ဟာ လူထုမွ နဂိုကတည္းက ရွိၿပီးသား ေမြးရာပါ အခြင့္ အေရးျဖစ္လုိ႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္ ခြင့္ျပဳမိန္႔ေတာင္းဖုိ႔ မလုိအပ္ပါဘူး။ ခြင့္ျပဳမိန္႔ေတာင္းရမယ္၊ လူဘယ္ႏွေယာက္ပါရမယ္၊ ဘယ္ေႂကြးေၾကာ္သံေတြေတာ့ ခြင့္မျပဳဘူး၊ ငါးရက္ ႀကိဳတင္ၿပီးမွ တရက္ပဲျပခြင့္ရမယ္ စတဲ့ အေသးစိတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႔ သတ္မႈေတြ ရွိေနမွေတာ့ ဗမာႏုိင္ငံရဲ႕ လက္ရွ္ိအေနအထားက လြတ္လပ္ခြင့္ အျပည့္အ၀ ရွိရဲ႕လားလို႔ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ေတာင္ လုိမယ္ မထင္ပါဘူး။

ဒါေတာင္မွ အခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက ေျပာရမယ့္စကားကိုျပတ္ျပတ္သားသား မေျပာဘဲ ေစာင္းပါး ရိပ္ေခ်ေလာက္ပဲ ေျပာလုိ႔ေျပာ၊ စကားထာ ၀ွက္တမ္း ကစားသလုိ လုပ္လုိလုပ္နဲ႔ ယုန္သူငယ္ ႏွာေစးေ၀းေ၀းကေရွာင္ေနတာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔လာရပါတယ္။ စက္တင္ဘာေနာက္ပိုင္းေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ပ်က္လံုးေတြနဲ႔ ျပည္သူ႔ အခ်စ္ေတာ္ျဖစ္လာတဲ့ သီးေလးသီး အၿငိမ့္ အဖြဲ႔ေတာင္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ သပိတ္စခန္းမွာ ဘုန္းႀကီးေတြ မီးေလာက္ဗံုး ထုခံရတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပက္လံုး မထုတ္တာ အစိုးရကို သေရာ္တာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ ဒီလုိပဲ ေျပာသင့္ေျပာထုိက္တဲ့သူ အခ်ဳိ႕ကလဲ အေတာ္ေလးကို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းပဲ ေျပာေန ဆုိေနၾကတာကို ျမင္မိပါတယ္။

အလုပ္သမားေတြရဲ႕အေရးမွာေတာင္ အလုပ္ရွင္ေတြ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ေအာင္ အလုပ္သမားေတြ ဘက္က မလုပ္သင့္ ဘူးလိ္ု႔ ဆုိလာ ၾကပါတယ္။ မေန႔တေန႔ကေတာ့ အလုပ္ရွင္ဘက္က ႐ိုက္လုိ႔ အလုပ္သမား သမဂၢေခါင္းေဆာင္တဦး ေခါင္း ကြဲၿပီး ေဆးရံုေပၚေရာက္သြားတာကို ၾကားရပါတယ္။ အေရးတႀကီးေျပာခ်င္တာက ခ႐ိုနီ လုပ္ငန္းေတြကိစၥ။ တိုင္းျပည္ တျပည္လံုးမွာ ခ႐ိုနီ လူတန္းစားရွိရင္ ေတာ္ေတာ္ နစ္နာပါတယ္။ ရုရွား အပါအ၀င္ အေရွ႕ဥေရာပ ႏုိင္ငံတခ်ဳိ႕ကို ဥပမာ ၾကည့္ပါ။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ခ႐ိုနီဆုိတာ ရွိသင့္ပါတယ္ ဆုိတဲ့ စကားရိပ္ စကားေငြ႔ေတြ သမ္းေနသလုိ အလုပ္ရွင္ ခ်မ္းသာမွ အလုပ္သမား ခ်မ္းသာမယ္ ဆုိတဲ့ ေရႊျပည္ေအး တရားနဲ႔ အလုပ္သမားေတြကုိ နားခ် တတ္ၾကပါတယ္။

ရဲစခန္း၊ တရားရံုးနဲ႔ အခ်ဳပ္ေထာင္တုိ႔ကို ပိုင္ဆုိင္တဲ့ အစုိးရ အေနနဲ႔ ျပည္သူလူထု အက်ဳိးစီးပြားကုိ အမွန္ တကယ္တမ္း ကာကြယ္ဖုိ႔ တရားဥပေဒကို က်င့္သံုးမႈ မရွိေသးရင္ ဗမာျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ ထပ္ရွိေနဦးမွာပါပဲ။ လက္ပံ ေတာင္းေတာင္ အေရးေၾကာင့္ ဖမ္းဆီးခံခဲ႔ရတဲ့ ကိုေအာင္မႈိင္းဆန္း တို႔သာလွ်င္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား မဟုတ္ဘူး ႏုိင္ငံ ေရး လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိတဲ့ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံမွာ ေနရသူ အားလံုးဟာ နိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြပါပဲ။ ဒါက္ို အစိုးရနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီးမွ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ျပန္လည္ စိစစ္ေရးေကာ္မတီ ဖြဲ႔ဖု္ိ႔ လိုအပ္ပါရဲ႕လား။ ဆင္ေကာင္ႀကီးေတြ႔ၿပီးမွ ဆင္ေျခရာရွာတဲ့ အလုပ္ကို နာမည္ပ်က္ခံၿပီး လုပ္ဖုိ႔ မလုိဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ဘ၀ကို ကုိယ္တုိင္ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြဟာ တႏုိင္ငံလံုး ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမွာ ကုိယ္နဲ႔ ဘ၀တူေတြဘက္က ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ၿပီး အေမွာင္ရိပ္ေတြကို ဖယ္ရွားသြားပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလိုက္ရ ပါေၾကာင္း…။ ။

ေက်ာ္ကုိကို
ဗကသမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္

(ေဒးဒရဲၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢမွ ထုတ္ေ၀ေသာ သမဂၢစာစဥ္အတြက္ ဒီဇင္ဘာလက ေပးပို႔ခဲ႔ေသာစာမူကို ျပန္ေတြ႔ သျဖင့္ တင္ေပးလိုက္ရပါသည္)

Ref: ေန႔သစ္္