ပါးလႊာလာတဲ့ စည္းမ်ဥ္း

မိုးသီးဇြန္

January 31, 2013

လူနဲ႔ တိရိစာၦန္ၾကား ျခားနားမႈထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းက တေျဖးေျဖးပါးလႊာလာတယ္။ လူနဲ႔ တရိစာၦန္ျခားနားမႈက ဘာသာေရး လား၊ အသိဉာဏ္ လား။ ဘာသာေရး ဆိုရင္ လူတခ်ဳိ႕က ဘာသာေရး အဆံုးမေတြကို ဘာေၾကာင့္ လိုက္နာမႈ မရိွေတာ့တာ လဲ။ အသိဉာဏ္ဆိုရင္ လူတခ်ဳိ႕ဟာ ေလာကပါလ အသိတရားေတြ ဘာေၾကာင့္ ခ်ဳိ႕ယြင္း လာၾကသလဲ။

ဘာေၾကာင့္ တရိစာၦန္အခ်ဳိ႕ဟာ ေလာကပါလ အဆံုးအမျဖစ္တဲ့ တရား မွ်တျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္း၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း ေတြကို လုပ္လာႏိုင္ၾကပါသလဲ။

တခါက ေဆာင္းပါးတခုမွာ တရိစာၦန္ေတြရဲ႕ ျပႆနာကိုေျဖရွင္းနိင္စြမ္း (Problem Solving Skill) ကို ေဆာင္းပါး တပုဒ္ ေရးဖူးပါတယ္။ ခုတခါေတာ့ …

တရိစာၦန္ေလာက က ေလာကပါလ တရားကို လိုက္နာလာသလို လူေလာက က ေလာကပါလ တရားေတြကို ခ်ဳိးေဖါက္ လာလာကို ေဆြးေႏြး ခ်င္တယ္။

လူနဲ႔ တရိစာၦန္ၾကားက ခံစားခ်က္မ်ား

တရိစာၦန္ေတြမွာ လူေတြမွာရိွတဲ့ ခံစားမႈေတြရိွတယ္။ ေၾကာက္ရြံမႈ၊ ရက္စက္မႈ၊ ၀မ္းနည္းမႈ၊ေပ်ာ္ရြင္မႈ၊ အသိမွတ္ျပဳခံျခင္မႈ၊ မနာလိုမႈ၊ အာဏာရယူလိုမႈ၊ တကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈ၊ ပိုင္နက္ကိုခ်ဲ႕ထြင္လိုမႈ၊ ကာကြယ္လိုမႈ စတာေတြရိွတယ္။

တခါ တိရိစာၦန္ေတြမွာလဲ လူေတြလိုပဲ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ေတြ ရိွေနၾကျပန္တယ္။ အမ်ဳိးခ်စ္စိတ္၊ မ်ဳိးမတူတာခ်င္း ေပါင္း သင္းေနထိုင္တတ္မႈ၊ ေမြးစားမႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ စတာေတြလဲရိွေၾကာင္း သိပံပညာရွင္ေတြက ေဖၚ ထုတ္လာႏုိင္ၾကတယ္။

တခါက အာဖရိကေတာထဲက က်ားသစ္မတေကာင္ကို သပၸံပညာရွင္ေတြက ဗြီဒီယိုမွတ္တမ္းတခုတင္ျဖစ္တယ္။ သူဟာ ၇ ရက္ေလာက္ ေတာလို္က္မရ ျဖစ္ေနတယ္။ အရမ္းကိုဆာေလာင္ေနတယ္။ ကံေကာင္းၿပီး ျမက္ေတာထဲက ေမ်ာက္ ေမာင္းမတေကာင္ကိုေတြ႔ၿပီး ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ရထားတဲ့အမဲကို စာစာနဲ႔ စားမလို႔အလုပ္မွာ ေမ်ာက္ေမာင္း မ ရင္ခြင္ထဲက ေမ်ာက္သားငယ္ေလးကို သူေတြ႔လုိက္ရတယ္။ သူအံၾသသြားတယ္။ ေမ်ာက္ငယ္ေလးက ရက္သားေလး ရွိေသးတယ္။

သူဟာ သူရဲ႕သားေကာင္ ေမ်ာက္မႀကီးကို ဆက္မစားေတာ့ပဲ ကေလးကို ပို အာ႐ံုေရာက္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္း သူက သူကိုယ္ကို လွဲခ်လိုက္ၿပီး ကေလးကိုႏို႔တိုက္သလို လုပ္လိုက္ပါတယ္။ သူဟာ ကေလးမေမြးဖူးေသးတဲ့ က်ားသစ္ပ်ဳိမ တေကာင္ျဖစ္တယ္။ သူ႔ဗီဇ ေစ့ေဆာ္မႈက မိခင္စိတ္ကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့တယ္။

မလွမ္းမကမ္းမွာ အလြန္ဆိုးတဲ့ ေတာေခြးအုပ္က ေပၚလာတဲ့အခါမွာ ကေလးငယ္အတြက္သူက စိုးရိမ္လာတယ္။ ခ်က္ ခ်င္းပဲ မ်ဳိးမတူတဲ့ တရိစာၦန္ကိုေမြးစားဖို ့သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

တရိစာၦန္ေတြဟာ မ်ဳိးမတူတဲ့ ကေလးေတြကို ေမြးစားမႈ (Adoption ) ရိွေနပါလားဆိုတာကို ပညာရွင္ေတြ သတိျပဳမိၾက တယ္။

က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ၾကက္မႀကီးက ဘဲေလးေတြကိုေစာင့္ေရွာက္တာ၊ မၾကာခန သတင္းေတြမွာေတြ႔ရတဲ့ ေၾကာင္မ ႀကီးက ႂကြက္ကေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္တာ၊ အိႏၵိယ ဟင္ဒီဘုရားရွီခိုးေက်ာင္းတခုမွာ ေမ်ာက္မတေကာင္ ေခြးငယ္ တေကာင္ကို ေပြ႔ပိုက္ေမြးစားထားတာ ေတြ႔လာရတယ္။ ဗုဒၶဇတ္ေတာ္ေတြမွာ ကၽြဲမႀကီးက လူသားကေလးငယ္ကို ႏို႔ တိုက္ေမြးစားတာ စတဲ့ဇတ္လမ္းေတြကို က်ေနာ္တို႔ မၾကာခန ဖတ္ဖူးၾကတယ္။

ဥေရာပႏိုင္ငံေတြမွာေရခဲ ျပင္ထဲ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူနဲ႔ တျခားတရိစာၦန္ေတြ စိန္႔ဘားနပ္ ေခြးႀကီးေတြကိုသံုးၿပီး ကယ္ တင္ေနတဲ့ ျဖစ္ရပ္မ်ားလည္း က်ေနာ္တုိ႔ မၾကာခန ေတြ႔ရပါတယ္။

ဒီလို တရိစာၦန္ေတြဖက္က ထူးခၽြန္တဲ့ စံျပဳတရိစာၦန္ေတြ ေပၚထြက္လာတာဟာ ကမာၻႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔အတြက္ အားတက္စ ရာေတြပါ။

ဒီလိုအခ်ိန္မွာပဲ လူေလာကထဲမွာ လူသားစင္စစ္ျဖစ္ပါလ်က္ ယုတ္မာရက္စက္တဲ့ သေဘာတရားေတြကို ေဖၚထုတ္ေနတဲ့ က်င့္သံုးေနတဲ့သူေတြကို ေတြ႔ရျပန္တဲ့အခါမွာ လူဂုဏ္သိကၡာဟာ ဘာလဲလို ့ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာတယ္။

ဒီထက္ေလးနက္စြာ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ လူေလာကႀကီးတခုလံုးအတြက္ စိန္ေခၚမႈ တခုပါ။

သတၱေဗဒပညာရွင္ ဂိုဒန္ ဂဲလ္အပ္ (Gordon Gallup) က တရိစာၦန္တခ်ဳိ႕ဟာ ကိုယ္႐ုပ္ကိုကိုယ္မမွတ္မိၾကဘူး။
ဥပမာ ၾကက္ကိုမွန္ျပရင္ ေဒါသထြက္လာတယ္။ တျခားေကာင္လို႔ ယူဆတယ္။ ထခြပ္တယ္။ တိုက္ငါး တေကာင္ကို မွန္ ျပရင္ အေတာင္ကားလာၿပီး တိုက္ခိုက္ဖုိ႔ျပင္တယ္။

တခ်ဳိ႕ကေတာ့ မွတ္တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ခ်င္ပန္ဇီနဲ႔ ေဂၚရီလာေတြကို မွန္ျပၾကည့္တဲ့အခါမွာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ သိတယ္လို႔ ဆိုတယ္။

တခ်ဳိ႕လူေတြကေတာ့ သူတို႔ကို မွန္ျပတဲ့အခါမွာ မွတ္မိၾကပံု မရေတာ့ဘူး။ သူတို႔လာခဲ့တဲ့ ဘ၀ေဟာင္းကို ေမ့သြားတယ္။ စစ္သားအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဆင္းရဲတဲ့ လုပ္သားျပည္သူေတြထဲကပဲ ေပါက္ပြားလာၾကတာ ဟုတ္။

ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႕လူေတြက ေပါင္မုန္႔မရိွရင္ ကိတ္မုန္႔စားပါလားဆိုတဲ့ ျပင္သစ္မိဘုရား၊ မာရီအင္တြိဳင္းနက္ကိုအားက် ၾက တယ္။

မီးမလာရင္ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းလို႔ ေျပာလိုေျပာ။ တမင္းတနပ္ေလ်ာ့စားၿပီး အေႂကြးဆပ္ေစ ဆိုလိုဆို မွန္ထဲက ေပၚလာ တဲ့ သူ႐ုပ္ကို မမွတ္မိရွာေတာ့ဘူး။ ငယ္ငယ္က ဖတ္ဖူးတဲ့ ပံုျပင္ထဲက ဇီးသီးသည္မဗ်ဳိင္းလို ဘ၀မေမ့ဖို႔ သူတို႔ကို မၾကာ ခန မွန္ျပေပးဖို႔ လိုမယ္။


Ref: ေန႔သစ္္