ေမာင္ေတာ ေက်ာင္းသားမ်ား စာသင္ႏုိင္ေရး သမၼတထံ စာတင္မည္

ေမစစ္ပိုင္
August 7, 2012

ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာခရိုင္ ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္းေဒသရွိ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ၃ ေထာင္နီးပါး အတြက္ ေက်ာင္းမ်ား ျပန္လည္ဖြင့္ကာ စာသင္ၾကားႏိုင္ခြင့္ ရႏုိင္ေရးအတြက္ ေဒသခံမ်ား စုေပါင္း လက္မွတ္ ထိုး၍ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ ထံသို႔ စာတင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ေမာင္ေတာတြင္ ပဋိပကၡ စတင္ျဖစ္ပြားသည့္ ဇြန္လ ၈ ရက္ေန႔မွ ယခုအထိ ေက်ာင္းမ်ား ပိတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား ပညာဆက္လက္ သင္ၾကားႏိုင္ရန္ ခက္ခဲေနေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေမာင္ေတာ ေဒသတ၀ိုက္ရွိ ေမာရ၀တီ၊ သီရိကုန္းေပါင္၊ ေဘာ့ႀကီးကုန္းႏွင့္ ကိုင္းႀကီးရြာ စသည့္ ေက်းရြာေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္မွ ေဒသခံျပည္သူ ၅၀၀၀ ေက်ာ္တို႔က ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား ပညာေကာင္းမြန္စြာ ျပန္လည္ သင္ၾကားႏိုင္ရန္၊ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ား ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္ေပးရန္ႏွင့္ လံုၿခံဳေရး အျပည့္အဝယူေပးရန္၊ ေဒသခံမ်ားထဲမွ အထက္တန္း အဆင့္ ေအာင္ျမင္ၿပီးသူမ်ားကုိ ယာယီ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အျဖစ္ ခန္႔အပ္ ထားႏိုင္ရန္ စသည္တို႔အတြက္ စုေပါင္း လက္မွတ္ေရးထိုးကာ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ထံ တင္ျပသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ လူငယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အဖြဲ႕ (YDA) တြင္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေနသူ ဦးလွျမင့္က ေျပာသည္။

“ဆယ္တန္း၊ ကုိးတန္းေအာင္တဲ့ ေဒသခံ ကေလးေတြကို ဆရာ၊ ဆရာမေတြ အျဖစ္ ျပန္ခန္႔ေပးၿပီး ကေလးေတြကို စာသင္ေပးႏိုင္ဖို႔ သမၼတဆီကို စာတင္ အေၾကာင္းၾကားမွာပါ” ဟု သူက ဆိုသည္။

ယခင္က အဆိုပါ ခရိုင္အတြင္းရွိ ေက်ာင္းေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္တြင္ စာသင္ၾကား ေပးေနေသာ ဆရာ၊ ဆရာမဦးေရ ၆၀ ေက်ာ္သည္ ပဋိပကၡေၾကာင့္ ေနရပ္သုိ႔ ျပန္သြားၾကၿပီး နယ္ေျမ တည္ၿငိမ္စရွိသည့္ တုိင္ေအာင္ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိ မလာသျဖင့္
အရည္အခ်င္း အသင့္အတင့္ ရွိသူ ေဒသခံမ်ားကုိ ဆရာဆရာမ မ်ားအျဖစ္ ယာယီခန္႔အပ္ ထားခြင့္ရရန္ ေတာင္းဆိုျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ေမာင္ေတာ ေဒသတ၀ိုက္တြင္ အေျခခံပညာ အထက္တန္းေက်ာင္း ၂ ေက်ာင္း၊ အလယ္တန္းေက်ာင္း ၅ ေက်ာင္းႏွင့္ မူလတန္းေက်ာင္း ၂၈ ေက်ာင္း ရွိသည္။

“စစ္တပ္က လုံၿခံဳေရး အျပည့္အ၀ မေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ ေဒသခံေတြကပါ နယ္ေျမ တ၀ိုက္ ၀ိုင္းဝန္း ေစာင့္ၾကည့္ ေနရေတာ့
သြားလာ လုပ္ကိုင္လို႔ မရဘဲ စား၀တ္ေနေရး၊ ပညာေရးက အစ အားလုံး ခက္ေနတယ္” ဟု ထီးတန္းရြာ ေဒသခံ တဦးက ေျပာျပသည္။

အဆိုပါေဒသတြင္ ဘဂၤါလီဦးေရ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ရွိေနၿပီး ရခုိင္ႏွင့္ တျခား တုိင္းရင္းသားမွာ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ပင္ မရွိေၾကာင္း သိရသည္။

ေဒသခံ ရခိုင္တုိင္းရင္းသူ ဆရာမတဦးက ေက်ာင္းမ်ား ျပန္ဖြင့္လိုေသာ္လည္း ဘဂၤါလီေက်ာင္းသား ဦးေရ မ်ားျပား ေသာေၾကာင့္ လံုၿခံဳေရး စိုးရိမ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ မူလတန္း အဆင့္ ေက်ာင္းသား ငယ္မ်ားကိုသာ စာျပန္လည္ သင္ၾကားမည္ ျဖစ္ၿပီး အလယ္တန္းႏွင့္ အထက္တန္း အရြယ္ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားကို စာျပန္လည္ သင္ေပးရန္ကိုမူ အာဏာပိုင္မ်ားဘက္က လံုၿခံဳေရး အျပည့္အဝ ယူေပးမွသာ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္လိုေၾကာင္း ေျပာသည္။

ရခုိင္ေဒသ အသီးသီးတြင္ ဇူလိုင္လကုန္ပိုင္းမွစတင္၍ အေျခခံ ပညာေက်ာင္း အသီးသီး ျပန္ဖြင့္ႏုိင္ၿပီ ျဖစ္ကာ ယမန္ေန႔က စစ္ေတြ တကၠသိုလ္ ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသ တဝိုက္၌မူ ေက်ာင္းမ်ား ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္ႏုိင္ေရး ခက္ခဲေနေသးသည္။

ေမာင္ေတာခရိုင္ ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ေဒသခံ ျပည္သူမ်ားမွာ လယ္ယာ လုပ္ကိုင္ျခင္း၊ ေတာင္ယာ ခုတ္ျခင္းႏွင့္ ေရလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ျခင္း တို႔ျဖင့္ အသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္း ျပဳၾကေသာ္လည္း လက္ရွိတြင္ ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ျပန္ ထားေသးေသာေၾကာင့္ သြားလာ လႈပ္ရွားရန္ ခက္ခဲေနၿပီး လုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆိုင္း ထားရေၾကာင္း သိရသည္။

အဆိုပါ ေဒသရွိ ရခုိင္ႏွင့္ တျခားေဒသခံ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ NGO မ်ား၏ အကူအညီ ေပးအပ္မႈကိုလည္း လုံး၀ လက္မခံၾကေပ။

“အထူးသျဖင့္ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီးရံုး (UNHCR) ရဲ႕ အကူ အညီကို လုံး၀ မယူဘူး။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ တုန္းက ဆူပူမႈ ျဖစ္ေတာ့ တုိင္းရင္းသား ေတြကို မကူညီဘဲ ဘဂၤါလီေတြကိုပဲ ကူညီတာကုိ အခုထိ မွတ္ထားၿပီး အကူအညီ မယူၾကတာပါ” ဟု YDA အဖြဲ႕ဝင္ ဦးေမာင္ထြန္းလွက ေျပာသည္။

Ref: ဧရာဝတီ