အာဏာရွင္ႏွင့္ ေပါင္းသင္းျခင္း

ဂါမဏိ

ေျမာက္ကိုရီးယား၊ ဇင္ဘာေဘြနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတို႔ဟာ ကမၻာေပၚမွာ အဆိုးသြမ္းဆံုး အာဏာရွင္ႏိုင္ငံ ဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးကို သူတလွည့္ ငါတလွည့္ အၿပိဳင္အဆိုင္ ဆြတ္ခူး ေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ၃ ႏိုင္ငံထဲမွာ ဇင္ဘာေဘြနဲ႔ ျမန္မာ တို႔မွာေတာ့ ေလာက္ေလာက္လားလား အတိုက္အခံေတြ ရွိေနၿပီး အာဏာရွင္နဲ႔ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး ကစားၾကတာေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ကစားကြက္ ေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အာဏာရွင္ေတြက ျပည္တြင္း အေျခအေနေတြကို ႏိုင္နင္းေအာင္ မကိုင္တြယ္ ႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ အတိုက္အခံ အင္အားစုေတြနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ ကစားတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ (ဒါေပမယ့္ အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ အက်ပ္အတည္း ဆိုက္တာကို ဘယ္ေတာ့မွ ဝန္ခံေလ့ မရွိပါဘူး။)

*****
ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံဟာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္း ၁၃,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ (ဇင္ဘာေဘြေဒၚလာ ၁၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀ တန္ ေငြစကၠဴ ထုတ္ခဲ့ရတယ္)။ အလုပ္လက္မဲ့ ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ လူဦးေရ ၁၂ သန္းရွိတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူ ၃ သန္း ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္ လုပ္ၾကရပါတယ္။ က်န္းမာေရး စနစ္ ၿပိဳလဲေနလို႔ ကာလဝမ္း ကပ္ေဘး တႏွစ္ၾကာ ဆိုက္ၿပီး လူတသိန္း ဝမ္းေရာဂါျဖစ္၊ ၅၀၀၀ ေလာက္ ေသခဲ့ပါတယ္။

၂၀၀၈ ခု မတ္လ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရွဗန္ဂီ႐ိုင္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အတိုက္အခံ အမ္ဒီစီပါတီက ၉၉ ေနရာ၊ မူဂါဘီ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုးရပါတီ ဇာႏူး-ပီအက္ဖ္က ၉၇ ေနရာ၊ အမ္ဒီစီ ခြဲထြက္ အဖြဲ႔က ၁၀ ေနရာရခဲ့ၿပီး သမၼတ ေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ရွဗန္ဂီ႐ိုင္က ၄၇.၉ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ မူဂါဘီက ၄၃.၂ ရာခိုင္ႏႈန္း ရခဲ့တယ္လို႔ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က ဆိုၿပီး မဲ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္း မရလို႔ ဒုတိယအေၾကာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ထပ္လုပ္ခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရွဗန္ဂီ႐ိုင္ဟာ ၅၀.၃ ရာခိုင္ႏႈန္းရခဲ့ေပမယ့္ မူဂါဘီက မဲလိမ္ခဲ့တာျဖစ္လို႔ ဒုတိယအေၾကာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို အတိုက္အခံ ပါတီက သပိတ္ေမွာက္ ခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ကာလအတြင္း မူဂါဘီရဲ႕ပါတီနဲ႔ လံုျခံဳေရးေတြက အတိုက္အခံနဲ႔ ျပည္သူလူထု ၂၀၀ ေက်ာ္ကို သတ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တေယာက္တည္းၿပိဳင္တာ ၈၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ မဲရၿပီး သမၼတျဖစ္လာေပမယ့္ အဘက္ဘက္က အက်ပ္ ဆိုက္ေနတဲ့ အာဏာရွင္ မူဂါဘီဟာ ၂၀၀၈ စက္တင္ဘာ ၁၅ ရက္မွာေတာ့ အာဖရိကေတာင္ပုိင္း အသင္းရဲ႕ ၾကားဝင္ ေစ့စပ္ေပးမႈနဲ႔ အာဏာခြဲေဝေရး သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ ထိုးလိုက္ရပါတယ္။ လက္မွတ္ထုိးၿပီး တလ အၾကာမွာ ဇင္ဘာေဘြ စစ္တပ္က ႏိုင္ငံပိုင္ စိန္တြင္းကို အဓမၼ ဝင္သိမ္းပိုက္ ခဲ့ပါတယ္။

၂၀၀၉ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာေပၚလာတဲ့ အမ်ဳိးသားညီၫြတ္ေရး အစိုးရမွာ မူဂါဘီက သမၼတ၊ ရွဗန္ဂီ႐ိုင္က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ဇာႏူး-ပီအက္ဖ္ပါတီက ကာကြယ္ေရး၊ လံုျခံဳေရး၊ ႏိုင္ငံျခားေရး၊ တရားေရး၊ ရဲ၊ အက်ဥ္းဦးစီး၊ ေထာက္လွမ္းေရး ... စတဲ့ ဌာနမ်ား၊ အမ္ဒီစီက ဘ႑ာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ျပန္ၾကားေရး၊ အေျခခံဥပေဒေရးရာ ... စတဲ့ ဝန္ႀကီးေနရာမ်ား ရၿပီး ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီး ေနရာမွာ တပါတီကို တေယာက္နဲ႔ ၂ ေယာက္ ထားပါတယ္ (ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ၂ ေယာက္ထားတာ ကမၻာမွာ ဒီတႏိုင္ငံပဲ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္)။ မၾကာခင္မွာပဲ မူဂါဘီက အမ္ဒီစီ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးကို ျဖဳတ္ပစ္ လိုက္ပါတယ္။ အမ္ဒီစီ ျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး (ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္) ေတြကိုလည္း အသိအမွတ္မျပဳ၊ အာဏာလႊဲ မေပးခဲ့သလို ဗဟိုဘဏ္ ဥကၠဌနဲ႔ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ ေနရာေတြကိုလည္း ဇြတ္အတင္း ရယူခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အမ္ဒီစီပါတီကို စီးပြားေရး ခၽြတ္ျခံဳက်မႈ ကယ္တင္ေရး၊ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈ ဖယ္ရွားေရး အတြက္ပဲ အဓိကအားျဖင့္ ေနရာေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုပူးေပါင္းမယ့္ သေဘာတူညီခ်က္ကို အမ္ဒီစီ ပါတီထဲမွာ အဲဒီအခ်ိန္က ဆန္႔က်င္မႈေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။

*****
ေကာင္းကြက္ေတြကေတာ့ သတ္တာ ျဖတ္တာေတြ နည္းသြားတယ္။ တျခားအၾကမ္းဖက္မႈေတြ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်မႈေတြ အရင္ထက္ စာရင္ ေလ်ာ့သြားပါတယ္။ ဖမ္းရင္လည္း ခဏနဲ႔ျပန္လြတ္ သို႔မဟုတ္ အာမခံ ေပးပါတယ္။ ၂၀၀၉ ဇူလိုင္လမွာ ဘီဘီစီနဲ႔ စီအဲန္အဲန္ သတင္းဌာနေတြကို ဖြင့္ေပးလိုက္တာ၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ဘီတီကို ႏိုင္ငံေတာ္ သစၥာေဖာက္မႈနဲ႔ တရားစြဲထားတာကို ပလပ္လိုက္တာ၊ ကမၻာ့ ဒုကၡသည္မ်ားေန႔ ဆႏၵျပပြဲတုန္းက အမ်ဳိးသမီး ၄ ေယာက္ ဖမ္းဆီးခံရ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားခံရမႈကို ဇူလိုင္လမွာ တရား႐ံုးက စံုစမ္း စစ္ေဆးခိုင္းတာ၊ ေအာက္တိုဘာလမွာ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူ ၈ ေယာက္ကို တရားေသ လႊတ္လိုက္တာေတြ ရွိပါတယ္။ ၂၀၁၀ ေမလမွာ အမ္ဒီစီအမတ္ ႐ြိဳင္ဘင္းနက္ကို ႏိုင္ငံေတာ္ သစၥာေဖာက္မႈနဲ႔ စြဲထားရာက တရားေသ လႊတ္ေပးလိုက္တယ္ (ဒါေပမယ့္ ဝန္ႀကီးရာထူး ေပးဖို႔ကိုေတာ့ မူဂါဘီက ဆက္လက္ ပိတ္ပင္ေနပါတယ္)။

၂၀၀၉ ႏွစ္ဆန္းမွာ ဇင္ဘာေဘြေဒၚလာကို တရားဝင္ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီး ေတာင္အာဖရိက ေငြနဲ႔ အေမရိကန္ ေဒၚလာေတြနဲ႔ အစားထိုး သံုးစြဲလိုက္တဲ့ အတြက္ စီးပြားေရး တိုးတက္လာသလို အရင္က ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အေထာက္အပံ့ေတြ ျပန္ဝင္ လာတာေတြေၾကာင့္လည္း စီးပြားေရး နည္းနည္း အဆင္ေျပ လာပါတယ္။ (ဇာႏူး-ပီအက္ဖ္ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြ အေပၚ ဒဏ္ခတ္ ပိတ္ဆို႔မႈေတြေတာ့ မ႐ုပ္သိမ္းေသးပါဘူး။) အလုပ္လက္မဲ့ ႏႈန္းကေတာ့ ‘၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္း’ ကို က်သြားပါတယ္။

မီဒီယာေကာ္မရွင္သစ္ကလည္း သတင္းစာသစ္၊ သတင္းဌာနသစ္လိုင္စင္ ၈ ခုေလာက္ ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္ (ကန္႔သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ မီဒီယာ ဥပေဒေဟာင္း ေတြကိုေတာ့ မပယ္ဖ်က္ ေသးပါဘူး)။

၂၀၁၀ ေဖေဖာ္ဝါရီမွာေတာ့ အေျခခံဥပေဒအသစ္ ေရးဆြဲေရးလုပ္ငန္းစဥ္ စတင္ အသက္ဝင္လာပါတယ္ (ဒါေပမယ့္ အၾကမ္းဖက္ ဟန္႔တား ေႏွာင့္ယွက္မႈေတြေၾကာင့္ ေအာက္တိုဘာလမွာ ရပ္နား လိုက္ရတယ္)။ ၂၀၁၂ ေရြးေကာက္ပြဲအမီ အေျခခံ ဥပေဒအသစ္ ထြက္ဖို႔ ႏွစ္ဘက္ သေဘာ တူထားပါတယ္။
*****
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ထဲမွာ အမ္ဒီစီ လႊတ္ေတာ္အမတ္ အနည္းဆံုး ၁၆ ေယာက္ကို ဓားျပမႈ၊ မုဒိမ္းမႈ၊ အၾကမ္းဖက္မႈ၊ ဓာတ္ေျမၾသဇာ ေရာင္းစားမႈ ... စတဲ့ ရာဇဝတ္မႈ ပုဒ္မေတြနဲ႔ ဖမ္းထားပါတယ္။ ဒီထဲက ၇ ေယာက္ကို ေထာင္ခ်လိုက္ၿပီး ၄ ေယာက္ကို အမတ္အျဖစ္က ပယ္ဖ်က္ လိုက္ပါတယ္။ အမ္ဒီစီ ဒု-ဝန္ႀကီး မာလန္ဂူကို လက္ကိုင္ဖုန္း ခိုးမႈနဲ႔ တရားစြဲထားပါတယ္။ အထက္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ႐ြဳိင္ဘင္းနက္ကို တရားမဝင္ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္မႈ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ သစၥာေဖာက္မႈတို႔နဲ႔ တရားစြဲခဲ့ပါတယ္။

ႏွစ္ဘက္သေဘာတူစာခ်ဳပ္အရ အေျခခံဥပေဒသစ္ဆြဲဖို႔ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းတာကိုလည္း ဇာႏူး-ပီအက္ဖ္ စြမ္းအားရွင္ ေတြက ပုလိပ္ေတြ ေရွ႕ေမွာက္မွာပဲ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြဲ ပိတ္ပင္ခဲ့ပါတယ္။ အမ္ဒီစီ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ရဲ႕ အေမ အသက္ ၇၃ ႏွစ္အရြယ္ မလီလိုကိုလည္း ဝိုင္း႐ိုက္ခဲ့လို႔ ေဆး႐ံု တင္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အၾကမ္းဖက္သူ ဘယ္သူမွ အေရးမယူ ခံရပါဘူး။ အမ္ဒီစီက ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး ဘီတီရဲ႕ ျခံေစာင့္ကို ၾသဂုတ္လမွာ စစ္သား ၃ ေယာက္က ဝိုင္းထိုးခဲ့ပါတယ္။ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးဆီကိုလည္း စာအိပ္ထဲ က်ည္ဆံထည့္ပို႔တာ ရွိခဲ့ပါတယ္။

အမ္ဒီစီပါတီဝင္တင္မက လူ႔အခြင့္အေရး အဲန္ဂ်ီအိုအဖြဲ႔ဝင္ ၁၂ ေယာက္လည္း အဖမ္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ သတင္းစာေတြ ထုတ္ေဝခြင့္ မရေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ညစ္တာေတြ ဆက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၉ ၾသဂုတ္လမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေခါင္းေဆာင္ ၄ ေယာက္ကို တရားေဟာေနတုန္း ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ နယ္ေတြမွာ မဲ႐ံုေစာင့္ လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းဆရာေတြ၊ သပိတ္ေမွာက္ရာမွာ ပါခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမေတြကို ႐ိုက္ႏွက္တာ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ ေႏွာင့္ယွက္တာေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုဝင္ဘာလမွာ လယ္ယာလုပ္သားသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးအိမ္ကို စြမ္းအားရွင္ေတြ ဝင္စီးခဲ့ပါတယ္ (ကံေကာင္းလို႔ လြတ္သြားခဲ့ပါတယ္)။ ေအာက္တိုဘာလမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ရွဗန္ဂီ႐ိုင္ ဖိတ္ေခၚထားတဲ့ ကုလသမဂၢ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈ စံုစမ္းေရး သမားကို မူဂါဘီက ေလဆိပ္ကေန ျပန္ေမာင္းထုတ္ခဲ့ ပါတယ္။

၂၀၀၉ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလထဲမွာ လူ႔အခြင့္အေရးေရွ႕ေန ၂ ေယာက္ကို ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ ေမလမွာေတာ့ နာမည္ႀကီး လူ႔အခြင့္အေရး ေရွ႕ေန မုခ်ဒယ္ဟာမာနဲ႔ တရားစြဲခံေနရတဲ့ အမ္ဒီစီ အမတ္တေယာက္ရဲ႕ေရွ႕ေန ဆင္ဂြင္နီကို ဖမ္းခဲ့ပါ တယ္။ အမ္ဒီစီ အထက္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ႐ြဳိင္ဘင္းနက္ကို အာမခံေပးလိုက္တဲ့ တရားသူႀကီး ခ်ီပတ္ဒ္ဇီကိုလည္း ရဲက မတ္လဆန္းမွာ ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။

၂၀၀၉ မတ္လ ၃၁ ရက္မွာ အလြတ္သတင္းေထာက္ မူဆင္ဂီကို ဗီအိုေအက လႊင့္တဲ့ ေျမသိမ္းမႈ သတင္းေၾကာင့္ ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ ေမလထဲမွာ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူ ၁၈ ေယာက္ကို အၾကမ္းဖက္မႈ ပုဒ္မတပ္ ေထာင္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ တရား႐ံုးသတင္း ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ဇင္ဘာေဘြ လြတ္လပ္ေရးစာေစာင္ အယ္ဒီတာ ခ်ီမာကုရီနဲ႔ ကာဟိယတို႔ကို ေမ ၁၁ ရက္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈနဲ႔ ဖမ္းဆီး တရားစြဲခဲ့ပါတယ္။ မူဂါဘီဟာ ဇာႏူး-ပီအက္ဖ္ စြမ္းအားရွင္ တေသာင္းကို လူငယ္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ထမ္းေတြအျဖစ္ လစာေပးထားတာ ေအာက္တိုဘာလမွာ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဇူလိုင္လမွာ အမ္ဒီစီလႈပ္ရွားသူ ကာတိယို ဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကို ဇာႏူး-ပီအက္ဖ္ ၾကံ႕ဖြတ္ေတြက ဝိုင္းဝန္းထိုးႀကိတ္ ႐ိုက္ႏွက္ကန္ေက်ာက္ ခဲ့ပါတယ္။

၂၀၁၀ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းမွာ အလြတ္တန္းဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္ အင္ဒါဆန္မန္ေယးရီကို ၃ ခါ ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ တႀကိမ္က တရား႐ံုးေရွ႕မွာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လို႔၊ တႀကိမ္က အမ်ဳိးသမီး အဖြဲ႔ ခ်ီတက္ပြဲကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္လို႔၊ တႀကိမ္က ဇင္ဘာေဘြ ၾကံ႕ဖြတ္ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံတကာ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈ ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပပြဲကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္လို႔ ဆိုၿပီး ဖမ္းခဲ့တာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇန္နဝါရီ လထဲမွာပဲ ေတာင္အာဖရိက ႏိုင္ငံမွာ ထုတ္တဲ့ ဇင္ဘာေဘြသား အပတ္စဥ္ ဂ်ာနယ္ျဖန္႔ခ်ိေရး ကုမၸဏီဒါ႐ိုက္တာ မဒ္ဇီမူရီနဲ႔ မုတန္ဒီ႐ိုတို႔ကို ဇင္ဘာေဘြပုလိပ္က ဖမ္းၿပီး တရား႐ံုးတင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ပထမေလးလအတြင္း သတင္းစာဆရာ အနည္းဆံုး ၁၅ ေယာက္ ဖမ္းဆီး သို႔မဟုတ္ ႐ိုက္ႏွက္ သို႔မဟုတ္ ေႏွာင့္ယွက္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဇန္နဝါရီလထဲမွာပဲ ပုလိပ္ေတြက အမ်ဳိးသမီး ဆႏၵျပသမားေတြကို ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ပါတယ္။

လြတ္လပ္တယ္ဆိုတဲ့ မီဒီယာေကာ္မရွင္ကို ၂၀၁၀ ေဖေဖာ္ဝါရီက်မွ ထူေထာင္ခြင့္ေပးခဲ့ေပမယ့္ အရင္အစိုးရ ထိန္းခ်ဳပ္ခံ မီဒီယာေကာ္ မရွင္ေဟာင္းရဲ႕ ဥကၠဌကပဲ ေကာ္မရွင္သစ္မွာ ဥကၠဌ လုပ္ပါတယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီလထဲမွာ ဇင္ဘာေဘြ အလုပ္သမားသမဂၢ ႐ံုးကို ပုလိပ္ေတြ ဝင္စီးခဲ့တဲ့ အတြက္ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ ဟမ္ဘီရာ ထြက္ေျပး ပုန္းေအာင္း ခဲ့ရတယ္။

၂၀၁၀ မတ္လထဲမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကို အေၾကာင္းမၾကား ခြင့္မေတာင္းဘဲ ျပန္ၾကားေရး၊ အေျခခံဥပေဒေရးရာ၊ သိပၸံနဲ႔ နည္းပညာ၊ ႏိုင္ငံပိုင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတို႔ကို ကိုင္တဲ့ အမ္ဒီစီ ဝန္ႀကီး ၄ ေယာက္ကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ဇာႏူး-ပီအက္ဖ္ပါတီကို ဒီဝန္ႀကီး ဌာနေတြ ေပးလိုက္တယ္။ ဒီလထဲမွာပဲ ပန္းခ်ီဆရာ မာဆီကိုကို ဆူပူမႈလႈံ႕ေဆာ္တဲ့ ပန္းခ်ီျပပြဲလုပ္လို႔ ဆိုၿပီး ၂ ရက္ၾကာ ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းခဲ့ၿပီး ဓာတ္ပံုျပပြဲ ၃ ပြဲကိုလည္း အာဏာပိုင္ေတြက ပိတ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။

အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး လူထုေဆြးေႏြးပြဲေတြကို ဇာႏူး-ပီအက္ဖ္ စြမ္းအားရွင္ေတြက အၾကမ္းဖက္တာေတြ၊ အမ္ဒီစီ ပါတီဝင္ေတြ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြကို ဖမ္းဆီး တရားစြဲတာေတြ၊ အိုးအိမ္ေျမယာ ဖ်က္ဆီးမႈေတြ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အတြင္း အႀကိမ္ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးအေရး လႈပ္ရွားသူ ၈၃ ေယာက္ ဖမ္းခံရပါတယ္။ အေျခခံ ဥပေဒေဆြးေႏြးပြဲကို ဇာႏူးစြမ္းအားရွင္ေတြ တိုက္ခိုက္ရာမွာ တေယာက္ ေသခဲ့ပါတယ္။

၂၀၁၁ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၁ ရက္မွာ အာရပ္အံုႂကြမႈေလ့လာေရးေဆြးေႏြးပြဲကို ပုလိပ္ေတြက စီးနင္းၿပီး အစည္းအေဝး တက္သူ ၄၆ ေယာက္ကို ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ မတ္လ ၁ ရက္ေန႔မွာ လူတသန္း ခ်ီတက္ဆႏၵျပဖို႔ လႈံ႔ေဆာ္ခဲ့ေပမယ့္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၆ ရက္ကစၿပီး ပုလိပ္ေတြ အင္အား အလံုးအရင္းနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲ ခ်ထားၿပီး ၂၈ ရက္ေန႔မွာ ညမထြက္ရ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့လို႔ ခ်ီတက္ပြဲ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

ဇြန္လဆန္းမွာ အမ္ဒီစီပါတီ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးျဖစ္တဲ့ ဇင္ဘာေဘြဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး ဘီတီရဲ႕ အိမ္ကို ဗံုးပစ္သြင္း တိုက္ခိုက္မႈ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ (အမ္ဒီစီ ဝန္ႀကီးေနအိမ္ေတြကို ရဲက လံုျခံဳေရးအေစာင့္ ေပးမထားပါ)။ ဇင္ဘာေဘြ မီဒီယာ ေစာင့္ၾကည့္ေရး ပေရာဂ်က္က ဒါ႐ုိက္တာ အင္ဒ႐ူးမြိဳင္စီနဲ႔ အရာထမ္း ၃ ေယာက္ကို ၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာ ပထမပတ္ထဲမွာ ဖမ္းသြား ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုဝင္ဘာလထဲမွာ လြတ္လပ္တဲ့ စတင္းဒတ္ သတင္းစာ အယ္ဒီတာ မဒန္ဟိုင္းယားနဲ႔ သတင္းေထာက္ မတ္ရွာဇီတို႔ကို ခိုးရာပါ က်န္းမာေရး အာမခံကုမၸဏီ စာရြက္စာတမ္းေတြ လက္ခံထားရွိမႈနဲ႔ ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ က်န္းမာေရး ကုမၸဏီကို ဗဟိုဘဏ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရဲ႕ အၾကံေပးအရာရွိ ကီရီကီ ပိုင္ပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ ေဒးလီးနယူးစ္သတင္းစာ အယ္ဒီတာ စတန္လီဂါမာနဲ႔ သတင္းေထာက္ အင္စူဘီတို႔ကိုလည္း မူဂါဘီရဲ႕ ဝန္ႀကီးခၽြမ္ဘိုကို အသေရဖ်က္မႈနဲ႔ ဖမ္းခဲ့တယ္။

၂၀၁၁ ခု ႏိုဝင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔မွာ ပုလိပ္ေတြက အမ္ဒီစီပါတီ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္႐ံုးကို မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြ ပစ္ခတ္ လူရွင္းၿပီး ပိတ္ပစ္ လိုက္ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလဆန္းမွာ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူ ၃ ေယာက္ကို ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ထဲမွာ အမ်ဳိးသမီး သမဂၢဝင္ ၂၁ ေယာက္ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ခ်ီတက္ဆႏၵျပတဲ့ အမ်ဳိးသမီး ၄၀ ကို ပုလိပ္ေတြက ႐ိုက္ႏွက္ၿဖိဳခြဲခဲ့ပါတယ္။
*****
ဇာႏူး-ပီအက္ဖ္ပါတီက လူထုစည္းေဝးပြဲေတြ အလြယ္တကူ လုပ္ေနႏိုင္ခ်ိန္မွာ အမ္ဒီစီပါတီဟာ ပုလိပ္ခြင့္ျပဳခ်က္ ရဖို႔ မနည္း ေတာင္းေနရပါတယ္။ တခါတေလလည္း အမ္ဒီစီဝန္ႀကီးေတြကို ရဲက ဆဲေရး တိုင္းထြာတာ၊ စစ္ေဆးေရး ဂိတ္ေတြမွာ ထိန္းထားတာ ရွိတတ္ပါတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးေတြဟာ ႏိုင္ငံထဲ ႀကီးစိုးေနဆဲျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္း ေရဒီယိုနဲ႔ ႐ုပ္သံလႊင့္ လုပ္ငန္းေတြကိုလည္း မူဂါဘီကပဲ ဆက္ထိန္းခ်ဳပ္ ထားသလို မာတာဘီလီ (အဲန္ဒီဘီလီ) တိုင္းရင္းသားေတြကုိ ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရး ဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြ ဆက္လုပ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သေဘာ တူခ်က္မွာပါတဲ့ ျခစားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရး ေကာ္မရွင္ကိုေတာ့ ၂၀၁၁ စက္တင္ဘာက်မွ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ဘယ္ေလာက္ လႈပ္ရွားႏိုင္မလဲ မသိေသးပါဘူး။ မတရား ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ မီဒီယာဥပေဒေတြ၊ လံုျခံဳေရး ဥပေဒေတြကိုလည္း မဖ်က္သိမ္းေသးပါ။

၂၀၀၉ ခု ႏိုင္ငံေရးေျဖရွင္းခ်က္အၿပီး ႏိုင္ငံထဲ အလုအယက္ တန္းစီဝင္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံသူေတြဟာ ဇာႏူး-ပီအက္ဖ္ရဲ႕ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ စီးပြားေရးေပၚလစီေၾကာင့္ အခုေတာ့ ျပန္ထြက္ ေနၾကပါၿပီ။ လူ႔အခြင့္အေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈေတြ၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္မယ္လို႔ အားႀကိဳးမာန္တက္ ေႂကြးေၾကာ္ လုံးပမ္းခဲ့တဲ့ အမ္ဒီစီဝန္ႀကီးေတြ-အမတ္ေတြ အေတာ္ မ်ားမ်ား ဟာလည္း အာဏာရွင္ မူဂါဘီအုပ္စုရဲ႕ အဟန္႔အတား အခက္အခဲေတြကို ေရရွည္ ဆက္ရင္မဆိုင္ ခ်င္ေတာ့ဘဲ လက္ရွိ အေနအထားေလးကို ထိန္းသိမ္းထားဖို႔ ေလာက္ကိုပဲ အာ႐ံု စိုက္လာပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားျပည္သူကိုေတာ့ အာဏာရွင္နဲ႔ အာဏာ ခြဲေဝေရးေတြ ေအာင္ျမင္ေနေၾကာင္း ခ်ဲ႕ကား ေျပာေနၾကပါတယ္။

*****
ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံမွာလည္း ၁၉၉၃ ခုမွာ ကုလသမဂၢရဲ႕ ေရွ႕ေဆာင္ႀကီးၾကပ္မႈနဲ႔ အာဏာရွင္နဲ႔ အတိုက္အခံ ေပါင္းသင္း ခဲ့ေပမယ့္ ဒီေန႔အထိ သာယာဝေျပာတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ျဖစ္မလာဘဲ အာဏာရွင္ေဟာင္းက သ႑ာန္ ေနာက္တမ်ဳိးနဲ႔ ဆက္လက္ ႀကီးစိုးေနတဲ့ အေၾကာင္း ေနာင္ အလ်ဥ္းသင့္တဲ့အခါ တင္ျပပါဦးမယ္။

ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ ပလႅင္ေပၚက ေအးေအးေဆးေဆး ဆင္းသြားတဲ့ အာဏာရွင္ ကမၻာေပၚမွာ တေယာက္မွ မရွိဘူးလို႔ ဝါရင့္ သတင္းစာဆရာႀကီး လူထုစိန္ဝင္း ေျပာတာ ၾကားဖူးသလိုလိုပဲ။

ဂါမဏိ